Τελετή του δεδομένου

Το τελετουργικό του δεδομένου είναι καθαρά προσωπική ανάγκη ενός ατόμου που βρίσκεται είτε σε μια πολυσυντροφική σχέση, είτε σε μια μονογαμική, για απόλυτη δέσμευση.
Ως ένδειξη της απόλυτης εμπιστοσύνης που νιώθει, παραδίδει την αφοσίωσή του και αποποιείται του δικαιώματος εξόδου από την σχέση. Το δικαίωμα αυτό αυτομάτως είναι στην κατοχή του άλλου ατόμου .
Όσον αφορά το τελετουργικό κομμάτι είναι ιδιωτικό χωρίς μάρτυρες αφού περικλείει την απόλυτη εμπιστοσύνη. Ο όρκος είναι λεκτικός αλλά και γραπτός στον οποίο το άτομο αναφέρει το όνομα του και το όνομα της σχέσης του και δεσμεύεται για ολοκληρωτική δέσμευση μη εξόδου από την σχέση.
Αφού ολοκληρωθεί ο όρκος κρατάει ένα λευκό τριαντάφυλλο στο δεξί χέρι και ένα μαχαίρι στο αριστερό.
Παραδίδει το μαχαίρι στο άτομο που δεσμεύεται .
Το άτομο που δέχεται την δέσμευση τρυπάει τον δείκτη του δεσμευομένου για να τρέξει μια σταγόνα αίμα πάνω στο λευκό τριαντάφυλλο.
Η δεύτερη σταγόνα είναι η υπογραφή πάνω στον γραπτό όρκο του δεσμευμένου.
Ο δεσμευόμενος παραδίδει τον γραπτό του όρκο μαζί με το λευκό τριαντάφυλλο στο άτομο που δέχεται την δέσμευση για να τα φυλάξει.
Το άτομο που έχει δεχτεί τον όρκο δεν επιτρέπεται να κάνει την ίδια τελετή με το άτομο που του έδωσε τον όρκο.
Και με αυτόν τον τρόπο η διαδικασία της τελετής ολοκληρώνεται.

Θα ήθελα την γνώμη σας για αυτήν την τελετή.

 

Είμαι αντίθετος σε κάθε είδους τελετές και τελετουργικά στο BDSM.
Θεωρώ ότι δεν έχουν την παραμικρή ουσιαστική επίδραση στο οτιδήποτε, εκτός κι αν πρόκειται για παιχνίδι ρόλων.
Σαν παιχνίδι ρόλων δεν είναι τίποτε άλλο από παιχνίδι ρόλων.

 

Παρά το ότι δεν θεωρώ τα τελετουργικά αναγκαία, θεωρώ ότι εφόσον εναρμονίζονται με το είδος της σχέσης και την Αισθητική των συσχετιζόμενων μπορούν να δημιουργήσουν ένα πολύ ωραίο τρανς, το οποίο με τη σειρά του να έχει ουσιαστική και εξαιρετική επίδραση στο δυναμικό αυτό "πεδίο" της αλληλεπίδρασης.
Επομένως άσχετα με τη μορφή (η οποία λίγη σημασία έχει κατά τη γνώμη μου καθώς αφορά προσωπικά κριτήρια όπως προανέφερα), ένα τελετουργικό είτε ως μεμονωμένο είτε ως επαναλαμβανόμενο, μπορεί σαφώς να έχει ευεργετική επίδραση.
Αυτή υπήρξε εξάλλου ανέκαθεν η χρησιμότητα των τελετουργικών για τους ανθρώπους και τις ανθρώπινες ομάδες (κάθε μεγέθους: 2, 4,... 14,... 1044 κλπ). Κάτι που ξεπερνούσε το απλό αίσθημα ασφάλειας που προσφέρουν τα patterns, η μέθεξη σε κάτι "κοινό" με Υψηλότερες πνευματικές και συναισθηματικές διαστάσεις.
Το κείμενο βγάζει ένα ωραίο και γαλήνιο αίσθημα, για εμένα αυτό αρκεί  

 

Είμαι υπέρ σε όποια μορφή έκφρασης αγάπης, ευτυχίας, αφοσίωσης κτλ..

Όταν δεν γίνεται για επίδειξη, αλλά γιατί είναι τόσο μεγάλο μέσα μας που γίνεται ανάγκη να το γιορτάσουμε. Είναι σπουδαία και σπάνια η αίσθηση της απόλυτης δέσμευσης και παράδοσης. Αξίζει μια όμορφη τελετή σε ανθρώπους που το ζουν, που το δημιούργησαν. Υπάρχει μια ολόκληρη απόφαση ζωής εκεί και της αρμόζει μια τελετή.

Τα τριαντάφυλλα και τα μαχαίρια ή το κολάρο κτλ ό,τι και αν είναι το διαδικαστικό της υπόθεσης, το δέχομαι και το σέβομαι. Αν και κατά τη γνώμη μου μια τελετή που σέβεται τον εαυτό της, πρέπει να τελειώνει μ’ ένα καλό φαγοπότι. Αλλά ας μην κάνω την γκρινιάρα θεία.

Τελετές υπάρχουν γενικά στο βδσμ και με έναν τρόπο πάντα ταιριάζουν. Η τελετουργία του υ όταν ετοιμάζει τον εαυτό της/του και τον χώρο της/του για χρήση και απόλαυση του/της Κ, σύμφωνα με προκαθορισμένες Οδηγίες για παράδειγμα.
Μέσα σε κάθε Κ/υ δυναμική υπάρχουν μικρές τελετές υποταγής, παράδοσης κτλ. Ακόμα και στο παιχνίδι μπορεί μια τελετή να φτιάξει μια ηδονική ατμόσφαιρα.

Ο κόσμος γενικότερα χρειάζεται περισσότερες τελετές γιορτές και εκφράσεις χαράς για να ισορροπήσει τα υπόλοιπα που ζούμε.

 

Θέλεις να κάνουμε μια τελετή μαζί;  

 

Δεσμεύομαι!   
( Μόλις αναβαθμίσαμε το sexting! )

 

Η τελετουργία βιώνεται από μύστες...

Χωρίς μύστες δεν είναι τελετουργία είναι χαβαλές για τα πανηγύρια.

Δεν είναι για όλους...

Iagos

 

Επίσης ως προς το περιεχόμενο του τελετουργικού που περιγράφει ο νηματοθέτης, να πω ότι στη δική μου εμπειρία η αποποίηση του υ του δικαιώματος να φύγει από τη σχέση, μόνον λυτρωτικά μπορεί να λειτουργήσει.
Υπάρχουν κείμενα διαμάντια του αείμνηστου @MasterJp και άλλων για τις αντιστάσεις και πολλά άλλα... παλαιά και καινά δαιμόνια που σοβούν εντός των υποτακτικών ατόμων σε κάποιες φάσεις της ζωής τους τουλάχιστον. Και η αποποποίηση του δικαιώματος τα δαμάζει ή και τα... εξορκίζει.
Το αν αυτό θα γίνει με κάποιο τελετουργικό ή όχι είναι καθαρά θέμα επιλογής του Κ.
Το ότι μπορεί ένα τελετουργικό να ενισχύσει την επίδραση το ασπάζομαι.

 

Χωρίς να διαφωνώ, με αφορμή το σχόλιο σας αγαπητέ μου, θα ήθελα να θέσω και μια άλλη οπτική του θέματος, απλά να υπάρχει.

Δεν είναι για όλους σίγουρα, αλλά στην κατηγορία του Ηδονισμού, τίποτα δεν είναι για όλους και ο καθένας μας έχει διαφορετικές ανάγκες και γούστα. Για όλους θεωρώ ότι είναι το δικαίωμα και η υποχρέωση στον εαυτό μας να τα διεκδικήσουμε.

Εκεί που Ε/εσείς βλέπετε Μύστες, το καταλαβαίνω και το σέβομαι απόλυτα. Με την δική ματιά βλέπω ωραίους ανθρώπους που ζουν την ζωή τους με τους δικούς τους κανόνες και πως να μην χαρώ με την χαρά τους.

Εξίσου σημαντικές και οι υπόλοιπες χαρές του Ηδονισμού.
Εξίσου σημαντικές και οι υπόλοιπες θέσεις που δεν έχουν την κατεύθυνση της παράδοσης του δικαιώματος της αποδέσμευσης, αλλά και πάλι ζουν και χαίρονται την ζωή τους με άλλους επίσης δικούς τους κανόνες.

Η κατεύθυνση του απόλυτου στον καθένα μας είναι μέχρι εκεί που είναι αληθινό το βίωμα Κυριαρχία/ υποταγή. Ο χρόνος και το βάθος ελέγχου είναι μέχρι εκεί που δημιουργεί πληρότητα και πραγμάτωση της θέσης.

Καμία θέση δεν είναι για όλους. Όλες οι θέσεις είναι ισότιμα διαφορετικές, σε κάθε κατηγορία και σε κάθε βίωμα με ψυχή. 

 

Αγαπημένη @rea.. αντιλαμβάνομαι αυτό που γράφετε, όμως επιτρέψτε Μου μια διευκρίνηση.

Όταν γράφω ότι

Και ότι

και καταλήγω ότι

δεν υποδηλώνω μια ελίτ, αλλά Φρονώ ότι λέω το αυτονόητο.

Δηλαδή αν εσείς βρεθείτε σε μια τελετουργία, για παράδειγμα στα Αναστενάρια, και αποφασίσετε να μπείτε μέσα στα κάρβουνα χωρίς να έχετε περάσει από μύηση, δηλαδή να είστε αναστενάρης, το αποτέλεσμα θα είναι αυτό:


Κατ' επέκταση η όποια συμμετοχή σε όποια τελετουργία απαιτεί τη μύηση, για αυτό δεν είναι για όλους.

σας αγαπώ
 

Iagos

 

χαχαχα μου βγήκε ο καφές απ τη μύτη με το βιντεάκι! Κάποτε είχα μια σχετική εμπειρία με το παράδειγμα Σ/σας και καταλαβαίνω. Ευχαριστώ για την διευκρίνιση.

Αμοιβαία
 

 

@Annastefanos ευχαριστώ, ευχαριστούμε για την όμορφη περιγραφή του τελετουργικού σας.

Ως προς τις τοποθετήσεις και το ερώτημά σας

Δεν μπορώ να έχω γνώμη πέραν του ότι χαίρομαι πραγματικά που νιώθετε καλά με αυτήν και πιο στέρεους τους δεσμούς και τις δεσμεύσεις σας. Ο λόγος για τον οποίο δεν μπορώ να έχω γνώμη είναι ότι

Εφόσον το τελετουργικό κομμάτι ορίσατε να είναι ιδιωτικό, γίνεται των αδυνάτων αδύνατο να "εισχωρήσει" ο οποιοσδήποτε και να έχει γνώμη είτε για την ύπαρξη της τελετής είτε για την μορφή της. Αλλά δεν υπάρχει ούτε κάποια ένσταση στον τρόπο που αναλύετε και νοηματοδοτείτε το τελετουργικό.

Άλλωστε, μπορεί να μην ισχύει για όλους ότι

Ο καθένας μας θεωρώ ή οι περισσότεροι θέλουμε να γνωρίζουμε με ποιον τρόπο σχετιζόμαστε και σε ποια βάση, απλά μπορεί κάποιοι να μην το ορίζουν αυτό μέσω τελετουργικού αλλά αφού το έχουν συμφωνήσει και καταλήξει σε συναίνεση και μετά στην καθημερινότητά τους, στον τρόπο που ζουν αυτό που συμφώνησαν.

Οι ενδείξεις της απόλυτης εμπιστοσύνης που έχω σε Αυτόν που με έχει και με κατέχει είναι καθημερινές και πηγαίες, άλλες αναμενόμενες, προβλέψιμες και άλλες απροσδόκητες και αυθόρμητες. Καινούργιες. Χρειάζεται, κατά τη γνώμη μου, και το καινούργιο να μπαίνει στη σχέση αυτή κάποιες φορές. Το ίδιο συμβαίνει και με τις ενδείξεις της απόλυτης φροντίδας που απολαμβάνω από τον Αφέντη, άλλες είναι γνώριμες και άλλες είναι απροσδόκητες.

Όσον αφορά την τελετουργία ως τμήμα μιας σχέσης Κυριαρχίας - υποταγής, επίσης δεν έχω άποψη διότι η ζωή μου κοντά στον Αφέντη διέπεται από τις αρχές της απόλυτης ελευθερίας επιλογής και επιλογών του και της απόλυτης ρυθμιστικής ευχέρειας του, είτε γενικά είτε εδώ και τώρα. Οπότε, δεν μπαίνει θέμα τι νομίζω εγώ για την τελετουργία. Πάντως δεν έχω αντιληφθεί να με συγκινεί.