Τι ελέγχεις όταν δεν έχεις?

Στην αναζήτηση μου συναντώ συνέχεια μπροστά μου μια μορφή Κ/υ (?) μη ιδιοκτησιακής ασυμμετρίας. Βλέποντας το πλήθος των ανθρώπων που απολαμβάνουν αυτήν την αλληλεπίδραση, θεωρώ πως θα είχε ενδιαφέρον να το παρατηρήσουμε και να το ερευνήσουμε σαν θέμα.

Η αλήθεια είναι ότι δεν το καταλαβαίνω και η πρόθεση μου δεν είναι ούτε να θίξω ούτε να κρίνω την απόλαυση άλλων ανθρώπων και αν το κάνω θα είναι από άγνοια και απειρία σε ένα δυσνόητο για μένα πεδίο ηδονισμού.

Που βρίσκεται και πως δομείται το κομμάτι της Κυριαρχίας και της υποταγής σε εκτός ιδιοκτησίας πλαίσιο?

Που υπάρχει ο έλεγχος όταν το κάθε μέλος (συν) αποφασίζει και (συν) ευθύνεται και τι είναι τελικά αυτό που δημιουργεί την ασυμμετρία σε αυτές τις σχέσεις?

(Είπα να κάνω ποδαρικό σε βδσμική θεματολογία .. με το δεξί!)

 

Απλά νομίζω ότι δεν είναι Κ/υ όλο αυτό. Νομίζω το ονομάζουν Κ/υ για να φτιάχνονται.

 

Αν υπάρχει διάθεση για ανάπτυξη σε αυτό, σε ένα άτομο που ξεκινάει τώρα και θα το συναντήσει σίγουρα αυτό, γιατί δεν είναι Κ/υ και τι πιστεύεις ότι είναι?

 

Άπειρες οι αποχρώσεις του γκρι (κι ας μέτρησαν 50 μόνο  ), όπως επίσης άπειρες και οι εκφάνσεις του ερωτισμού.

Και επειδή το γνωστό «περί ορέξεως κολοκυθόπιτα» αποδεικνύεται σοφά αληθές στην απλότητα του, το πως εντέλει τη βρίσκει ο καθείς αφορά τον ίδιο και τις καύλες του μόνο.
Αρκεί να μην μασκαρεύει αυτό που ζει με τσιτάτα, τα οποία ούτε αντιλαμβάνεται στην ουσία τους, ούτε τα οικειοποιείται με μανδύες (αλλονών ).

Προσωπικά δεν μπορώ να αντιληφθώ καν πως το συν- (αποφασίζει/ευθύνεται ) μπορεί να συνυπάρχει με το ασύμμετρο..
Το συν- είναι μια χαρά όταν το επιλέγεις συνειδητά, αλλά καταργεί εξ αρχής οποιαδήποτε Ισχύ, πρωτίστως δε, την αναγνώριση της.
Αν δεν υπάρχει ιδιοκτησία (και άρα κατίσχυση ), πολλά όμορφα μπορούν να συμβούν μεν, σε καμία περίπτωση ωστόσο ασυμμετρία.

Το «Αρχηγού παρόντος, πάσα αρχή παυσάτω» είναι εξ ορισμού ασσύμετρο και προϋποθέτει τόσο Αρχηγό, όσο και ακόλουθο.
Και στα δικά μου μάτια πάντα, Ισχύς, κατίσχυση, ιδιοκτησία και ασσυμετρία είναι αλληλένδετα και άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους.

 

Δυο διεκρινήσεις πριν επιχειρήσω να τοποθετηθώ γιατί δεν μου είναι πολύ σαφές τι πραγματεύεται το νήμα.

Αναφέρεσαι στο D/s ;

Το (συν) αποφασίζει έχει την μορφή των βανίλα σχέσεων;
Πως θα χαρακτήριζες την αποφαση του υ σε πράγματα που του έχει δωθεί το προνόμιο να την λάβει ή την απόφαση του υ σε πεδία που ο Κ επιθυμεί να παίρνει αποφάσεις το υ;

 

Όσο έχω παρατηρήσει απο παλιά στην άλλη σελίδα και όσο έχω παρατηρήσει και σε βιντεάκια που βλέπω από Αμερική νομίζω ότι πολλοί το ζουν σε ένα πιο light version. Υπάρχουν στοιχεία Κ/υ όπου ο ένας μπορεί να ορίζει κάποια πράγματα αλλά δεν είναι ολοκληρωτικό. Νομίζω από όσο βλέπω από Αμερική έχουν πολύ ψηλά τα όρια της υποτακτικής και έχω την εντύπωση ότι σε σοβαρά θέματα συναποφασίσουν περισσότερο. Επίσης βλέπω να μπραταρουν λίγο οι υποτακτικές, κάτι σαν παιχνίδι περισσότερο αν και οι ίδιοι δεν φαίνεται να το βιώνουν έτσι.

Έχει ίσως να κάνει και με την κουλτούρα του Κ/υ ανάλογα με την κοινότητα. Στο εδώ φόρουμ είμαστε πιο σκληροπυρηνικοί στο τι ορίζουμε Κ/υ, σίγουρα και σε άλλες κοινότητες υπάρχει αυτό αλλά σε άλλες που βλέπω από πιο νέους έχει να κάνει πιο πολύ με αυτό που είπα, ενα light version.

 

άλλαξε στέκια  

πέραν της πλάκας, μιλάς με γρίφους γερόντισσα... τι εννοείς K/υ μη ιδιοκτησιακής ασυμμετρίας;

με όλο το θάρρος, μην πιπιλάς κι εσύ αυτή την καραμέλα... δεν είμαστε εμείς σκληροπυρηνικοί, αυτό είναι το K/υ

 

Ναι, έχεις δίκιο, συμφωνώ.

 

Κάποιες φορές πιστευω οτι η υποταξη είναι προσποιητη καθως και η κατίσχυση ωστε απλα να ικανοποιηθει η επιθυμια για καποια δραστηριοτητα σχετικα με το bdsm. BDSM Μπορει να υπαρξει και εντελως ελευθερα χωρις απο πριν αναγκαστικα τα μελη να ορισουν ορους. Για παράδειγμα η κατίσχυση να επελθει απο το ενα μελος, ως αντιδραση μετα απο προσπαθεια του αλλου να επιβληθει. Έτσι η αντιδραση αυτη μεταμορφωνεται σε επιβολή κυριαρχίας και εαν το αλλο μελος υποταχθει σε αυτο με ηδονη και απολαυση, τότε πλεον θα ειναι γεγονος το τι συμβαινει μεταξυ τους.

Όπως επίσης για παράδειγμα μπορεί να είναι η έντονη επιθυμία του αρσενικού να ικανοποιηθεί έτσι καταφεύγει στην "αφεντικοποίηση" της εικόνας του ώστε να εκπλήρώσει τις φαντασιώσεις και την κάψα του.. ¨οπως και αντίστροφα μια μάλλον ανάγκη της γυναίκας να νιώσει αγάπη και φροντίδα μέσα απο την σεξουαλικότητα έτσι καταφεύγει την "σκλαβωποίηση" της εικόνας της ώστε πιο εύκολα να ανήκει στην "φροντίδα" κάποιου.. Έτσι σημασία έχει μόνο η ορμή και όχι η ηδονή της κυριαρχίας και υποταγής.. Απλά η Κ/Υ είναι το χρησιμοποιούμενο μέσο και η δικαιολογία..

Το να υποταχθει κάποιος σε ένα "αφέντη" δεν είναι επειδή δια μαγείας ή εξ ορισμού ο αφέντης μάγεψε τον υποτακτικό, ούτε οτι το υποτακτικό άτομο δια μαγείας ή εξ ορισμού μαγέυτηκε απο τον αφέντη και τυφλά υποτάσσεται. Σημασία έχει να υποταχθείς στην ηδονη που λαμβάνει ο κυριαρχος απο την υποταγή σου και όχι να υποταχθείς στην δική σου επιθυμία για υποταγή. Τότε η αντίληψη ότι κάποιος λαμβάνει ηδονή απο την υποταγή σου τότε αυτό σου προσφέρει με την σειρά του δική σου ηδονή, η οποία τότε θα μετατραπεί σε ηδονή υποταγής. Αντίστροφα σημασία έχει ο κυρίαρχος να υποτάξει την επιθυμία σου για υποταγή προς όφελος του και όχι την ορμή του να υποδουλώσει. Έτσι η αντίληψη ότι το υποτακτικό μέλος είναι δεκτικό τότε θα προκαλέσει και ηδονή στο κυρίαρχο μέλος.
Ενώ εάν το υποτακτικό μέλος απλά υποτάσσεται για χάριν της υποταγής και του δήθεν πόνου, τιμωρίας και χλευασμού τότε αυτό δεν έχει πυθμένα και καταλήγει προοδευτικά στην αλλοίωση του μέλους μέχρι εσχάτων. Δηλαδή ο ορισμός της αυτοκαταστροφικότητας και πνευματικής αποδόμησης.
Αντίστροφα εαν ο κυρίαρχος υποτάσσει όχι μέσω της επιθυμίας του υποτακτικού αλλά μέσω της μονοπλευρης και αυτόκλητης εκλυσης σαδιστικών ορμών τότε αυτό θα οδηγήσει στην τύφλωση και με ασέβεια θα καταλήξει στην προοδευτική εξόντωση, είτε αποδόμηση τόσο πνευματική ή/και σαρκική του υποτακτικού.

Κανείς δεν εχει σε ιδιοκτησία κανένα.. Καθείς υποβάλεται αυτόβουλα στην επιθυμία του άλλου.. Ο υποτακτικός επιστρέφει όχι διότι είναι ιδιοκτησία του αφέντη αλλά επειδή ο αφέντης θα περιμένει την επιστροφή μέσα απο επιθυμία του επιστρέφοντος και αντίστροφα ο αφέντης "αποκτά" μέσα απο την επιστροφή του υποτακτικού.. Ο ρόλος του καθενός ορίζεται απο τον άλλο και όχι απο τον εαυτό του..

Αυτός που έχει ιδιοκτησία για χάριν της ιδιοκτησίας και όχι για χάριν της επιθυμίας του άλλου να έιναι υποκείται σε μια μορφή "αφεντιάς" για χάριν της αμοιβαίας απόλαυσης και ρόλου τότε είναι μια ανήθικη παραβίαση της υπαρξιακής ελευθερίας και ευφυίας, καθώς συνάμα μια παρόρμηση χωρίς συναίσθηση.. Βασικά μια ψυχοπαθολογία..
Έτσι δεν υπάρχει κομπλιμέντο προς τον άλλο.. Δεν έχει ωραιότητα, δεν έχει νόημα παρά μόνο για αυτόν..

Αντίστροφα αυτός που σκλαβώνεται για χάριν της σκλαβιάς και όχι χάριν της επιθυμίας του αφέντη να νιώσει ότι ο "σκλάβος" επιθυμεί την απόλαυση του αφέντη μέσα απο την αφεντιά του, τότε επίσης είναι μια ανήθικη παραβίαση της υπαρξιακής ελευθερίας και ευφυίας, καθώς συνάμα μια παρόρμηση χωρίς συναίσθηση.. Ξανα μια ψυχοπαθολογία..
Έτσι δεν υπάρχει κομπλιμέντο προς τον άλλο.. Δεν έχει ωραιότητα, δεν έχει νόημα παρά μόνο για αυτόν..

Σε τέτοιες περιπτώσεις δεν έχει νόημα να συνάπτεις "σχέση" με τον άλλο, αλλά κάλλιστα μπορεί ημέτερος να εκμισθώσει την υπηρεσία κάποιου προς αυτή την ικανοποίηση..

ο έλεγχος είναι φαινομενικός, σαν μια ψευδαίσθηση.. Δημιουργείται μέσα απο την θέληση κάθε μέλους να υποστηρίζει την επιθυμία του άλλου..
Πχ είσαι ελεγχόμενη όχι διότι ο αφέντης είναι κάτι πιο "δυνατό" αλλά επειδή αυτόβουλα αφέθηκες "αδύναμα" σε αυτό και αντίστροφα είναι "ελεγκτής" όχι διότι μαγικά κρατά τα ηνία της ολότητας σου αλλά διότι απολαμβάνεις την επιθυμία του αυτή και έτσι η απόλαυση σου σε δείχνει ως κάτι ελεγχόμενο..

 

Σοβαρά τώρα γιατρέ Μου;

 

Μιλάω για ένα σχήμα που παρουσιάζεται ως D/s. Όπου το άτομο στην θέση "υ" αποφασίζει για τα πάντα στην ζωή του, δεν υπάρχουν άδειες αναφορές κτλ και έχει την προσυμφωνημένη χρήση για την καύλα του ατόμου στην θέση "Κ", αλλά ακόμα και εκεί έχει έλεγχο για το τι θα κάνει, μπορεί να πει όχι, να πάρει πρωτοβουλία, συναποφασιζει για το πεδίο δράσης της χρήσης του.

Το νήμα πραγματεύεται το τι θεωρεί ο καθένας μας Ιδιοκτησία, ασυμμετρία, έλεγχο, υποταγή κτλ και κατά πόσο αυτά μπορούν να διασπαστούν από το Κ/υ και αν όχι γιατί?

Δεν υπάρχουν επιλογές, τα "στέκια" είναι περιορισμένα.
Αλλά γιατί να τ αλλάξω? Μπας και κουλήσω τίποτις αμερικάνικου ντιες?  

Τι είναι λοιπόν αυτό και γιατί δεν μπορεί να είναι κάτι άλλο από αυτό, για σένα?

Τον τελευταίο καιρό αν έχεις προσέξει γράφουμε κάπως πιο "δογματικά", μάλλον για οικονομία και επειδή τα έχουμε χιλιοπεί. Δεκτό βέβαια και σεβαστός ο όποιος τρόπος έκφρασης της συμμετοχής των μελών που συμβάλλουν στο νήμα.

Η δική μου παρότρυνση είναι για όποιο μέλος θέλει φυσικά, με χαρά και μεράκι να εκφράσει αυτό που είναι και αυτό που ζει στο Κ/υ.

Για κάποιο άτομο που μπαίνει τώρα στον χώρο θέλω να μπορεί να διαβάσει σήμερα τις επιλογές κατευθύνσεων υπάρχουν στο βδσμ και από εκεί και πέρα να δει τι του/της ταιριάζει περισσότερο.

 

Το έχω ακούσει και εγώ αυτό που λες περί Αμερικής, αλλά (πλέον) έχει έρθει στα μέρη μας και ποσοτικά επικρατεί σε αυτό που λέμε χώροι βδσμ.

Μάλιστα έχω αντιμετωπίσει περισσότερη αυστηρή κριτική και κινδυνολογία γι αυτό που είμαι από αυτούς τους ανθρώπους παρά από βανίλα. Και αυτός είναι ένας λόγος επικράτησης. Δεν δέχονται ότι υπάρχει άλλη "υγιής" έκφραση βδσμ.

Για εμάς που το ζήσαμε ξέρουμε τι υπάρχει και το διεκδικούμε. Πολλοί άνθρωποι όμως που δεν το έχουν ζήσει δεν ξέρουν ότι υπάρχει άλλο δικαίωμα κατεύθυνσης βδσμ.