Απόκρυψη ανακοίνωσης

Καλώς ήρθατε στην Ελληνική BDSM Κοινότητα.
Βλέπετε το site μας σαν επισκέπτης και δεν έχετε πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη μας!

Η εγγραφή σας στην Online Κοινότητά μας θα σας επιτρέψει να δημοσιεύσετε νέα μηνύματα στο forum, να στείλετε προσωπικά μηνύματα σε άλλους χρήστες, να δημιουργήσετε το προσωπικό σας profile και photo albums και πολλά άλλα.

Η εγγραφή σας είναι γρήγορη, εύκολη και δωρεάν.
Γίνετε μέλος στην Online Κοινότητα.


Αν συναντήσετε οποιοδήποτε πρόβλημα κατά την εγγραφή σας, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας.

Ο Μαζοχισμος σαν πνευματικη διαδρομη

Συζήτηση στο φόρουμ 'BDSM Art and Literature' που ξεκίνησε από το μέλος echo, στις 14 Φεβρουαρίου 2006.

  1. echo

    echo ***

    "Masochism as a spiritual path"

    Tης Dorothy Hayden σε ελευθερη αποδοση


    http://www.sextreatment.com/masochism.htm


    "Ο Μαζοχισμος σαν πνευματικη διαδρομη"

    Ειναι περιπου τα τελευταια 100 χρονια που ο μαζοχισμος αρχισε να θεωρειται διαστροφη.Οταν στον 19ο αιωνα ο ψυχιατρος Krafft Ebing χρησιμοποιησε τον ορο μαζοχισμος σαν εισαγωγικο σχολιο της «Γενικης Παθολογιας» στο διασημο βιβλιο του «Σεξουαλικη Ψυχοπαθολογια»,ο μαζοχισμος αρχισε να λαμβανει αρνητικη δημοσιοτητα.Μερικες δεκαετιες αργοτερα ο Freud περιεγραψε τον μαζοχισμο σαν λειτουργια νηπιακης σεξουαλικοτητας,ημιτελης αναπτυξης, «νανικης» ωριμανσης και παιδικης προσωπικοτητας.Απο τοτε ο μαζοχισμος τοποθετηθηκε οριστικα στο γκετο των διαστροφων και η κλινικη κοινοτητα αρχισε να τον εκλαμβανει σαν παθολογικη αποκλιση που πρεπει να θεραπευθει.

    Ωστοσο για χιλιαδες χρονια πριν απο αυτο ο μαζοχισμος επκρατησε ολοκληρωτικα σαν ενας πνευματικος συνδεσμος του πολιτισμου.Λαμβανομενου υποψιν οτι εκει που ο μαζοχισμος θεωρηθηκε σαν αρρωστια,οι κοινωνιες πριν τον 19ο αιωνα τον αναγνωρισανε σαν θεραπεια.Οι αρχαιοι ηταν σε επαφη με την πνευματικη,σωματικη και συναισθηματικη αξια του μαζοχισμου.Για αυτους ηταν ενα σπουδαιο κομματι της πραγματικοτητας, ενας συνδυασμος βασανισμενης ψυχης,εκστασιακης ηδονης, ακραιου πονου και απεριγραπτου παθους που τους οδηγησε πιο κοντα στην εμπειρια της ενοτητας με κατι μεγαλυτερο απο το ατομικο τους εγω.

    Στις δυτικες εκκλησσιαστικες παραδοσεις, η επιθυμια του να δαρθεις και μαστιγωθεις αντικατοπριζε τον ποθο για "μετανοια" η οποια συχνα περιλαμβανε ταπεινωση,ντροπη,πονο λατρεια και υποταγη.Στα μοναστηρια και στις εκκλησιες τα γερμενα και καλυμμενα κεφαλια,τα διπλωμενα χερια και η πληρης σωματικη καταπτωση αναδειξανε την βασικη μαζοχιστικη σταση.Οι συγγραφεις της κενης διαθηκης κανανε συχνες αναφορες σε ματιγωματα και σωματικο πονο.Η διαδρομη παθους και πονου του χριστου,ενα διηγημα το οποιο εχει εμπεδωθει συλλογικα απο τις ψυχες μας, περιλαμβανει δουλεία,μαστιγωση και σταυρωση σαν το κομματι της υποβολης των εαυτων μας σε μια ανωτερη δυναμη και την επακολουθη ανασταση στην αιωνιοτητα.Οι ψαλτες κανανε εξασκηση αυτομαστιγωματος καθημερινα.Για 500 χρονια μετα χριστον ηταν κομματι της εβραικης παραδοσης να μαστιγωνουν ο ενας τον αλλον μολις τελειωνανε τις προσευχες τους και την εξομολογηση των αμαρτιων τους.

    Στα μοναστηρια με μοναχους η και σε αυτα με μοναχες το μαστιγωμα ηταν κομματι της καθημερινοτητας.Πολλοι αγιοι διαταζανε συχνα τους μαθητες να τους μαστιγωσουν στις γυμνες πλατες τους.Απο το αυτομαστιγωμα οι ιερεις αρχισανε να μαστιγωνουν τους πιστους σαν κομματι της μετανοησης τους,και αυτο αναδειχτηκε σαν απαραιτητη διαδικασια για την υποταγη στον θεο.Πολλοι ιερεις ισχυριζοντουσαν οτι το μαστιγωμα ειχε τη δυναμη να σωνει τις ψυχες απο την κολαση.Ειχε γινει πιστευτο οτι η ταπεινωση και ο φυσικος πονος οδηγουσανε τους πιστους στο να ολοκληρωθουνε ως ανθρωποι.

    Ολες οι πρωιμες χριστιανικες αδελφοτητες χρησιμοποιησανε το μαστιγωμα σαν κομματι επιβολης της θρησκευτικης πειθαρχιας.Η αγια Τερεζα που ανακαλυψε τους καρμελιτες καλογερους,χρησιμοποιησε το βαρυ μαστιγωμα σαν κομματι της καθημερινης της εξασκησης.Μεσω του μαστιγωματος και των οργανων βασανιστηριων εφτασε στα αποκρυφα του εκστατικου μυστικισμου.Η καλογρια Κατερινα της καρδονιας φορουσε συνεχως σιδερενιες αλυσιδες που της κοβανε την σαρκα.Συνηθιζε να μαστιγωνει τον εαυτο της με αλυσιδες και αγκιστρια οσο συχνα γινοτανε και πολυ συχνα αυτομαστιγωνε τον εαυτο της για 2-3 ωρες καθε φορα.Υποστηριζε οτι μεσα απο τετοιες πρακτικες υποβαλλοτανε σε εκστατικους μυστικισμους και ουρανια οραματα αποδοσης ελεους.Παρομοιες ιστοριες αφθονουν μεταξυ των φρατνζισκανων,των δομινικανων καλογερων και των ιησουιτων.Μεγαλες δοσεις μαζοχισμου ηταν φανερες σαν ενα σπουδαιο κομματι της χριστιανικης καλογερικης ζωης.

    Στις αρχες του 11ου αιωνα μοναστικοι ερημιτες στην ιταλια μεταφερανε την πραξη του αυτομαστιγωματος απο τα μοναστηρια στους δημοσιους δρομους και στις εκκλησιες.Ονομαστηκε η αιρεση των μαστιγωτων και οργανωθηκε απο τον αγιο Αντωνιο.Οι μοναχοι αυτοι χτυπουσανε τους εαυτους τους με τρελλη φρενιτιδα
    και βιωνανε την ολοκληρωση με το σκισιμο της σαρκας και την αυτο-υποβαθμιση.

    Διοργανωνανε λιτανειες παρελαυνωντας απο πολη σε πολη προσλεκυοντας κανουριους πιστους στο περασμα τους.Μερικες φορες παρατασσοντουσαν μπροστα απο μια εκκλησια σχηματιζοντας ενα κυκλο και εκτελουσαν θρησκευτικες τελετες μετανοιας που παρακολουθουσαν δεκαδες χιλιαδες ανθρωποι.
    Γυμνοι εως τη μεση και πεσμενοι μπρουμητα οι μετανοημενοι ψελνανε
    υμνους για την μετανοια τους.Η μεσουρανικη ιεροτελεστια περιλαμβανε βαρυ μαστιγωμα ολων των συμμετεχοντων που συχνα διαρκουσε για ωρες.Στο τελος οι ισχνες απο το μαστιγωμα φιγουρες σκυβανε το κεφαλι τους στη γη με ντροπη και εκσταση δειχνοντας την γυμνη μαστιγωμενη πλατη τους,τα αιματοβαμμενα μαστιγια κατι που τους οδηγουσε στην βιωση μιας θρησκευτικης μεταμορφωσης.

    Η δυτικη κουλτουρα δεν επιδεικνυει αποκλειστικη χρηση της υποδουλωσης και του πονου σαν κομματι της πνευματικης πειθαρχιας.Οι βουδιστες του ζεν στα βουδιστικα μοναστηρια ειναι γνωστοι για την χρηση του ραβδιου και του"ζεν" χαστουκιου στους μαθητες για το ξυπνημα ενως ανωτερου επιπεδου συνειδητοτητας.
    Οι μαθητες του ζεν συχνα καθονται σταυροποδι πανω σε ενα μαξιλαρι για 14 ωρες την ημερα,7 μερες την εβδομαδα υποβαλλωντας τον εαυτο τους στη σωματικη αγωνια της ακινησιας και του σκληρου πονου για μακρα χρονικα διαστηματα.
    Οι ινδουιστες μαθητες υποτασσουν τη θεληση τους στη θεληση του γκουρου.Οι θιβετιανοι βουδιστες ακολουθουν χωρις καμια ερωτηση η απορια τη θεληση του "Λαμα" τους.Ο πρωιμος θιβετιανος αγιος Μιλαραπα αναγκαστηκε απο τον αναμενομενο δασκαλο του να υποβληθει σε βαρια κοπιαστικη και επιπονη σωματικη δουλεία χωρις να ρωτησει για τη θεληση του αφεντη του προτου γινει δεκτος σαν μαθητης.

    Αν στην πραγματικοτητα η ιστορια του πολιτισμου ειναι γεματη με ιστοριες μαζοχιστικων –θρησκευτικων διασυνδεσεων πως συνδεεται η μαζοχιστικη νοοτροπια στην πνευματικη μεταμορφωση?Τι ακριβως ητανε η μαζοχιστικη υποταγη στην θρησκευτικη προσωποποιηση στο περασμα των αιωνων?

    Μια πιθανη απαντηση ειναι οτι οι μοντερνες κοινωνιες επηρεαστηκανε βαρεως απο την αγρια ατομικιστικη νοοτροπια(Horatio Alger).O σκοπος της συγχρονης ψυχοθεραπειας εχει επικεντρωθει στη δημιουργια δυνατων,επικαλυμμενων,ορθολογιστικων και επιλυμενων απο προβληματα εαυτων.

    Ανελαβε ευθυνες, ελεγχο και διεκδικησε τον εαυτο σου.Αλλα με ποιο κοστος?Το χτισιμο ενος δυνατου "εγω" και εαυτου ειναι μονο η μια πλευρα του νομισματος.Για να γευθουμε την ανθρωπινη πληροτητα χρειαζομαστε την παθητικοτητα και την δεκτικοτητα οσο χρειαζομαστε και την διεκδικηση.Χρειαζομαστε την αισθηση του μυστικιστικου δεους οπως και την ορθολογιστικη λυση των προβληματων.

    Χρειαζομαστε να ειμαστε σε επαφη με αυτο που ο ψυχαναλυτης Καρλ Γιουνγκ ονομασε "Η σκια"—η αδυναμη,περιορισμενη,αλλιωμενη αμαρτωλη πλευρα του εαυτου μας οσο και η επαφη με την δυνατη,αγαπητη,ευσπλαχνικη ικανη πλευρα μας.Χρειαζομαστε να ξεφυγουμε απο το βαρος του στιγματος του εγωκεντρικου τροπου βασει του οποιου βλεπουμε τη ζωη. Να εγκαταλειψουμε τον ελεγχο οσο και να τον παρουμε στα χερια μας.

    Η μαζοχιστικη υποταγη στο κεντρο της στερησης,ανεπαρκειας και αδυναμιας, μας φερνει σε επαφη με την πληροτητα της ανθρωπινης φυσης..Η πληροτητα μας σαν ανθρωποι απαιτει παραδοση στις κατω πλευρες της ζωης οπως και στις πανω.Οι θρησκευομενοι μετανοημενοι ηξεραν για την αναγκη της ψυχης να υποφερει.Ηξεραν οτι αυτο μας κραταει μακρια απο την υπεροψια η την υπερηφανια που μας δεσμευει σε μια περιορισμενη προοπτικη του να εχουμε υψηλη πιστη στις ικανοτητες και δυνατοτητες μας.Οι χριστιανοι και ανατολιτες μυστικιστες το γνωριζαν αυτο.
    "Η ταπεινωση ειναι ο δρομος προς την ταπεινοτητα και χωρις ταπεινοτητα τιποτα δεν ευχαριστει τον Θεο" St Francis Of Assisi

    H εκδηλωση απογυμνωνει το εγω απο τις αμυνες του,τις φιλοδοξιες του,τα ιδιοτελη ενδιαφεροντα και τις επιτυχιες του.Το εγω υποδουλωνεται στον αφεντη,τον κυριαρχο,την ψυχη τον θεο.Ειτε το ονομασουμε υποταγη στον αφεντη η στην θεληση του θεου η υποταγη παραμενει ενα απο τα ξεχωριστα χαραχτηριστικα της μαζοχιστικης θεσης.Η μαζοχιστικη συνιστωσα—η μεγαλη λαχταρα να υπηρετησεις,να παραδοθεις,να εκθεσεις εαυτον σεξουαλικα, συναισθηματικα και σωματικα κανει καποιον σκλαβο σε εναν αντρα μια γυναικα η τον θεο.Η παραδοση σε αυτο το παθος ειναι θεικη αποσαθρωση.

    Μια ομοιοτητα μεταξυ μαζοχισμου και μυστικιστικης εκστασης ειναι οτι και τα δυο ειναι υποκινουμενα απο τον ποθο για λησμονια και απελευθερωση-για την απαλλαγη απο το βαρος του εγω μαζι με ολες τις συγκρουσεις του,τα φορτια του και τους περιορισμους του.Καποιες φορες ισως αυτο να ονομαζεται προσπαθεια για μια μυστικιστικη εκσταση στην οποια το ατομο βγαινει εξω απο τον εαυτο του ωστε η ατομικη του ταυτοτητα να εξαλειφεται απο την θεια ενωση με κατι ανωτερο.

    Στην υποταγη καποιος βγαζει καποιον αλλον εξω απο τα προσωπικα και ανθρωπινα ορια του,τις κοινωνικες κυρωσεις και την ιδια στιγμη τον μετατρεπει,τον καθιστα αδυναμο τον ταπεινωνει.Με τα ματια στραμμενα στην παντοτινη πραγματικοτητα της ανθρωπινης δυστυχιας ειναι τοσο μια αγωνιωδης συντριβη οσο και ενα θαυμασιο πνευματικο ταξιδι.
     
  2. lara

    lara Αυτοδεσποζόμενη Contributor

    Είχα διαβάσει το άρθρο σαν αγγλικά πριν καιρό.
    Σ΄ευχαριστούμε puppy για την μετάφραση  
     
  3. echo

    echo ***

    RE: RE: Ο Μαζοχισμος σαν πνευματικη διαδρομη

    Φιλε rolfo,σε πρωτη ματια ισως ο μοναχος που αυτομαστιγωνεται δεν εχει σχεση με τον σεξουαλικο μαζοχισμο.Ομως αν κοιταξουμε λιγο βαθυτερα σε αυτο που λεμε σεξουαλικο μαζοχισμο οι αιτιες που τον προκαλουν πανε περα απο την απλη σεξουαλικη ηδονη.Ειναι γνωστο οτι μεσα απο την σεξουαλικη ηδονη επιζητουμε την ψυχικη ικανοποιηση και αυτο ειναι ο απωτερος σκοπος ειτε η σεξουαλικη ηδονη μας εκφραζεται με vanilla τροπο ειτε με bdsm ειτε με οτιδηποτε αλλο.Η ικανοποιηση της ψυχης ειναι αυτη που μας γεμιζει ολοκληρωτικα απλα ο δρομος περναει μεσα απο το "σεξ".

    Οπως αναφερω σε καποιο αλλο thread για να μιλησω με πραγματικο παραδειγμα οταν σε μενα εμφανιστηκε η πρωτη μαζοχιστικη μου ταση,ημουν σε ηλικια που δεν ειχα σεξουαλικη ορμη.
    Η ψυχη μου και ο συναισθηματικος μου κοσμος ηταν αυτα που εκδηλωθηκαν μαζοχιστικα χωρις να εμπλεκεται ο παραγοντας "σεξ",δηλαδη μια καθαρα ψυχοσυναισθηματικη αναγκη και αυτο ειναι το αξιοπεριεργο που προσπαθει να απαντηθει πανω απο εναν αιωνα.

    Γιατι επιζητουμε την ψυχικη ικανοποιηση μεσω του πονου?-ειτε να τον λαβουμε ειτε να τον προκαλεσουμε σε καποιον αλλο..Κατω απο ενα "λογικο" πρισμα αυτο που θελουμε να αποφυγουμε στη ζωη ειναι ο πονος αλλα εντελει ο δρομος προος την ψυχοσυναισθηματικη πληροτητα περναει μεσα απο τον πονο ειδικα μεσα στα πλαισια του bdsm.

    Σε ενα bdsm session πχ ο δρομος προς τον οργασμο περναει μεσα απο τον πονο, ψυχη,συναισθηματα,σωμα ικανοποιουνται μεσω του πονου ωστε να εκτονωθουνε μεσω της σεξουαλικης οδου και να επελθει ο οργασμος.Και φυσικα μετα τον οργασμο τα στοιχεια που παραμενουν εχουν να κανουν παλι με τον ψυχοσυναισθηματικο μας κοσμο και αυτα μας ακολουθουν σε ολες τις βαθμιδες της ζωης μας.

    Γιατι τοτε υπαρχει ο ηθικος μαζοχισμος?ενας μαζοχισμος που ξεφευγει απο τα ορια της σεξουαλικης ικανοποιησης και επιζητει την Ψυχικη-Συναισθηματικη ικανοποιηση μεσω της καταστροφης οποιασδηποτε παραμετρου της ζωης και την βιωση του πονου σε ολα τα επιπεδα?

    Ακομα και οταν εισερχεσαι σε subspace παραδιδοντας ψυχη μυαλο και σωμα ολοκληρωτικα στις εσωτερικες αναγκες πονου και υποταγης που εχεις ξεφευγωντας απο την "πραγματικοτητα".

    Και εκει που πραγματικα βιωνεις ολοκληρωτικα τον πονο και την καταστροφη ειναι οταν μπαινεις σε ηθικο subspace,ενα subspace που εχει εκτραπει εντελως απο την απλη σεξουαλικη ηδονη και πιστεψε με μπορει να σε καταστρεψει ολοκληρωτικα.
     
  4. Dolce

    Dolce Regular Member


    Τι βρισκει κανεις ψαχνοντας καμια φορα...  

    Ευκαιρια για επαναφορα, ελπιζω να φανει και σε αλλους καινουριους ενδιαφερον. Καλο σας διαβασμα.  
     
  5. MasterJp

    MasterJp Advisor Staff Member In Loving Memory

  6. dora_salonica

    dora_salonica Contributor

    Ένα νήμα που ίσως να δώσει την ευκαιρία για λίγη περαιτέρω σκέψη στο θέμα της πνευματικής διάστασης του μαζοχισμού και να μειώσει τις εύκολες, επιφανειακές και αφ' υψηλού κρίσεις περί υποτιθέμενης "μητρομανίας" των μαζοχιστών.

    Αναφέρομαι σε κάποιο ποστ του G E, νομίζω ήταν στο νήμα μου "BDSM ως χορός" (για να μη νομίζετε ότι ρίχνω μπηχτές, επειδή τάχαμου δήθεν φοβάμαι - δεν φοβάμαι, και όχι επειδή βρίσκομαι πίσω από την οθόνη, είμαι έτσι ακριβώς και εκ του σύνεγγυς). Αυτή η κριτική του με εξέπληξε τότε, ιδίως σε σύγκριση με παλαιότερα πονήματά του. Κατανοώ όμως κάπως το σκεπτικό, γιατί ίσως η συντριπτική πλειοψηφία των προσκείμενων στον χώρο να προσεγγίζουν τη φάση με τον μοναδικό σκοπό να "περάσουν καλά". Και αυτό να είναι κάτι που μας κεντρίζει όλους, τους κάπως πιο συνειδητοποιημένους εννοώ, σε κρίσεις του είδους που έχουν σαφώς αρνητική χροιά.

    Δεν γνωρίζω αν οι περισσότεροι γνωρίζουν καλά τα κίνητρά τους και τις ανάγκες τους. Σίγουρα όμως, για να καθίσει κάποια να υποστεί όλα όσα θα υποστεί, εάν όντως γνωρίσει κάποιον που θα μπορέσει να την καθοδηγήσει έτσι ώστε να τα υποστεί, σίγουρα σύντομα καταλαβαίνει ότι παίρνει πολύ περισσότερα πράγματα από το να "περνάει καλά". Και αν συνεχίσει να κάθεται, αυτό σημαίνει ότι υπήρχαν πολύ βαθύτερες ανάγκες μέσα της, οι οποίες καλύπτονται. Μιλάω για γυναίκες, αλλά μόνο επειδή ταυτίζομαι, οι άντρες μαζοχιστές κάνουν ακριβώς το ίδιο, πιστεύω.

    Τέλος πάντων, αυτό το νήμα λέει αρκετά ενδιαφέροντα πράγματα και προτείνω να το διαβάσετε και ίσως να μπορέσουμε να συζήτήσουμε κάποιες πτυχές του θέματος χωρίς να μαλλιοτραβηχτούμε πολύ. 
     
  7. Lost Hours

    Lost Hours Premium Member

    Aδυνατώ να κατανοήσω την πνευματικότητα που ενυπάρχει στον μαζοχισμό και στο σαδισμό. Αντίθετα μπορώ να φανταστω μόνο τον μαζοχισμό ως αποτέλεσμα μιας βεβιασμένης,εξαναγκασμένης,διαστρεβλωμένης πνευματικότητας που έχει ανάγκη την αυτοεπιβεβαίωση. Με δεδομένο την προσωπική μου άποψη ότι η πνευματικότητα δεν έχει να κανει με θρησκευτικούς όρους που ειπώθηκαν ως σανίδες σωτηρίας για την θρησκεία μέσα σε ένα πολιτικο/0ικονομικό περιβάλλον, αλλά συνάδει με την ταυτιση του πνευματιστή με το ολον, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι για έναν πνευματιστή ο υλικός κόσμος και συνεπώς οι ηδονές και οδύνες που εμπεριέχει οφείλουν στην εμπειρία να έχονται σε δευτερη μοιρα και αμά ο πνευματιστής είναι επιπέδου "είμαι αλλού/ άντε γεια/γκουρού" να εξαφανίζονται- θεωρώντας ότι η προαναφερθεισα τάυτιση είναι η απόλυτη ευτυχια. Δηλαδή εμένα μου φαίνεται πιο λογικό ένας άνθρωπος που έχει φτάσει σε αυτο το επίπεδο-αν είναι λογικό βέβαια να φτάνει- να απαξιώνει τον υλισμό αθελά του, ως απόρροια της βίωσης της ένωσης του με το όλον, πράγμα που έμενα μου φαίνεται δύσκολο καθότι δεν έχω καμία σχέση με πνευματικές διαδρομές αλλά σίγουρα είναι σεβαστό. Η αντίθετη πορεία όμως με τρομάζει, δηλαδή η επικληση πόνου για να επέλθει η πνευματικότητα, η ισοπέδωση του ανθρώπινου στοιχείου ως τρόπος επαφής με κάτι άυλο κατα με, πρόκειται για μια διαδικασία μιαρή από έναν ενοχικό τρόπο σκέψης,μιαρή από ανεξηγητες τύψεις, μιαρή από μία πραγματικότητα που της λείπει η ευχαρίστηση, μιαρή από μοναξια, μιαρή από μια τερατόμορφη νοσταλγία για το απόλυτο, που τράφηκε με απραγματοποίητα όνειρα. Θεωρώ ότι η πνευματικότητα όπως την ανέφερα μπορεί να επέλθει από την γιγάντωση του ανθρώπινου στοιχείου και μην φανταστείτε τιποτα δυσνοητα πράματα, απλά την συντροφικότητα που καμιά φορά, σπάνια οσο μεγαλώνω, δημιουργεί εκείνες τις στιγμές που ξέρεις ότι αυτό ειναι, ότι έτσι πρέπει να ναι και δε ξεχνάς αυτες τις στιγμές, που τα σχέδια για την απόκτηση του γαμάτου αμαξιου, του σπιτιού, της γυναικάς -όλα σε ένα- και ρεζέρβα η ερωμένη μοιάζουν με καρικατουρες που αν μπορούσες εκείνη την στιγμή να τα σκέφτείς αυτα θα βάζες τα γέλια σε σημείο που δε θα μπορούσες να κρατησεις την ευτυχία που σε πνίγει, και θα την ξερνούσες πάνω τους.Μιλάω για εκείνες τις στιγμές που νιώθεις ότι ο cosmos σου ανήκει, αλλά δε σου ανηκει, απλά έχεις ενωθεί με αυτον.Αυτό είναι η πνευματικότητα που πηγάζει από τον γαμάτο εαυτό σου και αδυνατείς να μιλησεις για θεο/ διάβολο γιατι σου φαίνονται αστεία, η άλλη η πνευματικότητα είναι εκ προβληματικής φύσεως αναγκασμένη να δημιουργήσει θεους και σατανάδες, να πηγάζει από καταπίεση με τρόπους χαρακτήρα αυτοεκδικητικου,σε σημείο αφανισμού του εαυτού που δε θέλεις με προεγεγραμένη πορεία να επανέλθει. Το sm για μένα είναι τόσο ξέχωρο από αυτό ως πεδίο γνώσης της υπαρξής μας μέσα στο χρόνο που το θεωρώ, όσο είναι και η γνώση εφόδιο για την πνευματικότητα.
     
  8. dora_salonica

    dora_salonica Contributor

    Απόλυτα κατανοητά αυτά που λες, Lost hours, και απολύτως σεβαστά επίσης. Χαίρομαι που λειτουργεί η συντροφικότητα για σένα. Και συμμερίζομαι τις απόψεις σου για την θρησκεία και την ενοχικότητα.

    Εγώ πάλι την δοκίμασα την συντροφικότητα και δεν λειτούργησε για μένα, παρά μόνο μέχρι ενός σημείου. Έπρεπε να το αντιμετωπίσω και το έκανα με το να αποδεχθώ ότι έχω αυτή τη σεξουαλική διαταραχή, τον μαζοχισμό. Κάποιοι άλλοι τρόποι χειρισμού που δοκίμασα στο παρελθόν, υπήρξαν ατελέσφοροι.

    Το κείμενο νομίζω πως είναι μία defense du mal, μία υπεράσπιση του πόνου, ο οποίος στη σημερινή εποχή, έχει εκδιωχθεί από όλες τις εκφάνσεις του βίου, ως μη επιτρεπτός. Σήμερα ο πόνος θεωρείται ντροπή, όπως και ο θάνατος. Γεννιόμαστε μόνοι, πεθαίνουμε μόνοι και ζούμε κυρίως μόνοι, με εναλλαγές πόνου και απόλαυσης, αλλά αυτό θεωρείται ένα μεγάλο μυστικό που δεν πρέπει να το λέμε σε κανέναν, ούτε μεταξύ μας, ούτε στα παιδιά μας. Ούτε να αγωνιούμε για τη ματαιότητα του όλου «σχεδίου». Όποιος το κάνει θεωρείται «ευαίσθητος» με την έννοια του βλαμμένος.

    Αν το S/M λειτουργεί για κάποιον, αν όντως τον ταρακουνάει αρκετά ώστε να τον βγάλει από το πολυφορεμένο κουφάρι του εγώ του, γιατί να το απορρίψουμε ως μέθοδο αυτογνωσίας; Αν είναι ένα ταξίδι μέσα και έξω από το εγώ, αν είναι εκστατικό, αν μας βοηθάει να κοιτάζουμε τον εαυτό μας με μεγαλύτερη προσοχή, γιατί να το απορρίψουμε ως κάτι που απλά μας ξεκαυλώνει; Αν μας αλλάζει, αν μας οδηγεί σε αναθεωρήσεις της σκέψης μας και του τρόπου ζωής μας, αν μας χαρίζει το όραμα, αν μας φέρνει σε επαφή με ξεχασμένα συναισθήματα μέσα μας, γιατί να το απορρίψουμε ως μέσον αυτογνωσίας και αλλαγής;

    Θεωρώ το S/M ως ένα από τα πολλά μέσα αυτογνωσίας στη διάθεσή μας, και ασφαλώς δεν είναι το μόνο. Βεβαίως, υπάρχουν πάντα και οι ασπιρίνες.

    ΥΓ. Περί "ένωσης με το όλον", θα βρείτε ένα ενδιαφέρον αρθράκι εδώ:http://www.nytimes.com/2009/12/21/opinion/21douthat1.html?_r=2&emc=tnt&tntemail1=y
     
  9. Lost Hours

    Lost Hours Premium Member

    Με το κείμενο μου ήθελα να καταδείξω την ουσιώδη και δυσδιάκριτη διαφορά μεταξύ του να αυτομαστιγώνεσαι ή βάζοντας άλλον να το κάνει περιμένοντας έτσι μία κάθαρση, από το να επιλέγεις το sm και να χειρίζεσαι νοητά την γνώση που μπορεί να προκύψει από αυτό, σε σχέση με την ύπαρξη του ανθρώπου στην πορεία του χρόνου. Θεωρώ ότι αυτή η γνώση οδηγεί στην πνευματικότητα όπως εγώ την εκλαμβάνω όπως και οτιδήποτε με βοηθά να με κατανοήσω. Ελπίζω να είναι ξεκάθαρο αυτό και να μην θεωρηθεί αυτή η διατύπωση μου ως αναδίπλωση ή χάϊδεμα αυτιών καθώς η σχέση γνώσης, sm πνευματικότητας δόθηκε από μένα στην τελευταία πρόταση κάπως λακωνικά είτε λόγω υπνηλίας είτε λόγω προσπάθειας αποφυγής της επανάληψης του κειμένου ...με τίτλο «κάτι από το παρελθόν» που είχα γράψει και κυμαίνεται στις ίδιες έννοιες με την τελευταία σου παράγραφο.

    Από κει και πέρα θεωρώ τόσο περιπλεγμένες και αλληλένδετες κάποιες έννοιες που αναγκαστικά το νόημα τους αλληλοκαθορίζεται. Η γνώση μπορεί να οδηγήσει στην πνευματικότητα, η πνευματικότητα στην επιπλέον γνώση που δημιουργεί μια καθημερινότητα που θα χαρακτηρίζεται όσο μπορεί μια καθημερινότητα να στιγματίζεται από αυτό το κράμα. Είναι επίπονο αυτό, είτε είσαι σαδιστής είτε μαζοχιστής είτε τίποτα από αυτά, τόσο κουραστικό που απογοητεύει που προτιμώ τις ασπιρίνες καταπίνοντας τες με κυνισμό για να πάνε κάτω. Ο στείρος πόνος όμως , η «εύκολη πνευματικότητα» όπως περιγράφτηκε από μένα στο προηγούμενο post, είναι επικίνδυνη γιατί οδηγεί μόνο σε προσωπολατρία εύκολα εκμεταλλεύσιμη, ενώ τα χημικά του μαγικού ζωμού βρίσκονται μέσα μου, στην γνώση της ύπαρξης μου.
     
  10. dora_salonica

    dora_salonica Contributor

    Πράγματι, και συμφωνώ με όλο το ποστ σου. Οι μαγικές λέξεις είναι "να επιλέγεις" και "να χειρίζεσαι"...

    Ναι, τώρα πρόσεξα την τελευταία νυσταγμένη σου φράση...