Απόκρυψη ανακοίνωσης

Καλώς ήρθατε στην Ελληνική BDSM Κοινότητα.
Βλέπετε το site μας σαν επισκέπτης και δεν έχετε πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη μας!

Η εγγραφή σας στην Online Κοινότητά μας θα σας επιτρέψει να δημοσιεύσετε νέα μηνύματα στο forum, να στείλετε προσωπικά μηνύματα σε άλλους χρήστες, να δημιουργήσετε το προσωπικό σας profile και photo albums και πολλά άλλα.

Η εγγραφή σας είναι γρήγορη, εύκολη και δωρεάν.
Γίνετε μέλος στην Online Κοινότητα.


Αν συναντήσετε οποιοδήποτε πρόβλημα κατά την εγγραφή σας, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας.

Ο Συναισθηματικός Μαζοχισμός "Προνόμιο" όλων ?

Συζήτηση στο φόρουμ 'Σαδομαζοχισμός' που ξεκίνησε από το μέλος SM_Art_Lady, στις 2 Μαρτίου 2006.

  1. SM_Art_Lady

    SM_Art_Lady Contributor

    Με την ευκαιρία του thread : " Συναισθηματικός Μαζοχισμός " ( https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/showthread.php?tid=1736 ).....θέλω να ρωτήσω αν διακατέχεστε από αυτού του είδους την μαζοχιστική έκφραση (συμπεριφορά)?.

    Η ερώτηση μου απευθύνετε σε Κυριαρχικά και υποτακτικής ψυχολογίας άτομα ανεξάρτητου φύλου.

    Με πιο τρόπο ο καθένας από εμάς βιώνει και κατ' έπεκταση αντιμετωπίζει αυτήν την μορφή του μαζοχισμού?

    Πιστεύετε ότι ανήκει και αυτό στα «προνομία» των υποτακτικών και μόνο?
     
  2. blindfold

    blindfold Contributor

    η τελευταία πρόταση με φόβισε κάπως

    απλά λίγο πολύ όλοι οι άνθρωποι δεν πράτουμε τέτοια πράματα ;
    γίατι να τα αναγάγουμε σε αρρώστια σε πάθηση τόσο κακά είναι ;;;
     
  3. SM_Art_Lady

    SM_Art_Lady Contributor

    RE: RE: Ο Συναισθηματικός Μαζοχισμός "Προνόμιο" όλων ?

    Γιατί νιώθεις έτσι?
    Πια?
    Ναι όλοι περνάμε τέτοιες φάσεις
    Ο τρόπος αντιμετώπισης τους είναι όμως διαφορετικός από άνθρωπο σε άνθρωπο.
    ....διότι γι αυτό υπάρχει η επιστήμη για να αντιμετωπίζει τέτοια συναισθήματα όταν κάποιος θεωρεί και αντιμετωπίζει τον εαυτό του ως άρρωστο.
     
  4. blindfold

    blindfold Contributor

    "Πιστεύετε ότι ανήκει και αυτό στα «προνομία» των υποτακτικών και μόνο?" (εντάξει δε γνωρίζω να κάνω quote...)

    εντάξει οι slaves δεν είμαστε τόσο προνομιούχοι... αλλά αυτό πιστευώ οτί πρέπει να αναλυθεί σε άλλο topic


    ένιωσα χαζός γιατί κατάλαβα ελάχιστα πράγματα σε εκείνο το post Σας.. (εντάξει δεν είμαι σκουπίδι αναλφάβητο απλά έχω συνιθισεί σε κείμενα ιστορικά/στρατιωτικά μπερδεύομαι εύκολα ,ίσως ακούγετε ηλίθιο συγνώμη..)

    κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός λογικό είναι κάτι να εμφανίζεται διαφορετικά άρα και να αντιμετωπίζετε διαφορετικά..
    αντιμετωπίζοντας το όμως έτσι με μία τέτοια λόγικη ενθαρύνεις τον "άρρωστο" να πιστέψει ότι όντως υποφέρει από κάτι (έτσι πιστεύω έγω, ίσως οι ψυχίατροι να γνωρίζουν καλήτερα νομίζω ότι οι υποχόνδριι παραπέμτονται στους ψυχιάτρους/ψυχολόγους..)

    αυτά  
     
  5. Emma

    Emma Contributor

    Re: Ο Συναισθηματικός Μαζοχισμός "Προνόμιο" όλων ?

    Παρόλο που διάβασα το αρχικό κείμενο εδώ -> https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/t5948/, δεν νομίζω ότι αυτό είναι "the full story".
    Ομολογώ ότι δεν έψαξα τα νήματα περί αλγολαγνείας κτλ, αλλά αναρωτιέμαι αν, παρόλο που η πλειοψηφία των μαζοχιστών αρέσκεται στον σωματικό πόνο, υπάρχουν και κάποιοι που αρέσκονται αποκλειστικά στον ψυχικό/συναισθηματικό. Απ' όσο έχω παρατηρήσει, δεν είναι απαραίτητο όσοι επιζητούν τον σωματικό πόνο να επιζητούν και τον ψυχικό/συναισθηματικό (και το αντίστροφο).

    Οι παρακάτω στίχοι του Μ. Πασχαλίδη, απ' το "Σβήνω τα ίχνη", με βάλαν σε σκέψεις:

    "Όσο κι αν θέλω να θυμάμαι
    Ότι μ' αγάπησε ξεχνάω
    Κι ότι με πόνεσε αγαπάω
    Ο πόνος δείχνει ότι ζω
    "
     
  6. Tenebra_Silente

    Tenebra_Silente Contributor

    Ένα από τα "αρχαία" θέματα που μου αρέσει να "νεκρανασταίνω" κι εγώ που και που...Διάβασα και τα δυο νήματα...Και αν και η νηματοθέτρια πια εδώ δεν κυκλοφορεί...Ακολουθώ την επιθυμία της και απαντώ σε αυτό...Η τουλάχιστον παραθέτω την κλασική μου αρμαθιά από φαινομενικά ασύνδετες σκέψεις...

    Ο συναισθηματικός μαζοχισμός για μένα έχει πρωτίστως δυο πηγές, την ανασφάλεια ( προερχόμενη από διάφορα κατάλοιπα του παρελθόντος μας ) και την "πείνα"...
    Δεν έχει ποτέ σαν βάση το συναίσθημα η τουλάχιστον εκείνο που για μένα αληθινό συναίσθημα θα ήταν...
    Η "αυτοεξόντωση" στο κίβδηλο όνομα κάποιας "αγάπης" η κάποιου "έρωτα", η εθελούσια ποδηγέτηση...είναι απλά προσωπική "έλλειψη" και όχι εκδήλωση συναισθήματος...

    Ο φόβος της εγκατάλειψης, η αυταπάτη περί αδυναμίας να βρούμε κάποιον/α καλύτερο/η ( η τουλάχιστον πιο κατάλληλο/η σ'εμάς )...
    Τεσπα, κάποιες υποχωρήσεις συναισθηματικός μαζοχισμός δεν είναι...Ακόμη και το ξεπεράσουμε κάποια αληθινά "μεγάλα" εμπόδια η καταστάσεις σχετικές με το έτερον ήμισυ μας...
    Αλλά όταν κάποιες "βλαβερές" συγκυρίες επαναλαμβάνονται και εμείς να τις δεχόμαστε, εκεί ναι, μπορούμε να συζητούμε για συναισθηματικό μαζοχισμό...

    Κατά κάποιον παράδοξο τρόπο, ο "πόνος", οι πληγές που κάποιος/α που νιώθουμε κοντά μας..."μέσα" μας βαθιά, μας επιφέρει...αρκετές φορές δημιουργούν ένα εγωιστικό σπιράλ...ένα φαύλο κύκλο που κλείνει μετά από χρόνο...Μια άρρωστη σχέση αλληλεξάρτησης στην οποία μοναδικός συνδετικός κρίκος είναι η ανταλλαγή "μαχαιριών", βίαιων σιωπών και "εκκωφαντικών" ξεσπασμάτων, που αρχικά μπορεί και να φαντάζουν σαν "ξεκαθάρισμα", ίσως και "λύτρωση"...Αλλά που άλλο δεν είναι από το πολλοστό καρφί στο κοινό "φέρετρο"...

    Η θυματοποίηση εκείνου/ης που ήταν ο παραλήπτης της όποιας "αδικίας"...Η διαδοχική τοποθέτηση στο "εδώλιο" εν είδει του άλλου μέρους...Η "κρίση"...Η απομάκρυνση του "φταίχτη"...Η Αδιαφορία του "εκδιωγμένου"...Ανασφάλειες/Συγκρίσεις...Προσκόλληση στο σίγουρο και "γνωστό"...Η "Επανεκτίμηση" του/της εξοστρακισμένου/ης....Τελευταία πολλές φορές πράξη στο "θεατρικό"...Το αναποδογύρισμα των ρόλων...

    Και φτου και από την αρχή...

    Πολλές φορές δημιουργούμε ένα σενάριο που ήδη γνωρίζουμε, που επαναλαμβάνεται με μαθηματική ακρίβεια σε όλες μας τις ερωτικές σχέσεις...Για να μην μπούμε αληθινά ποτέ στην διαδικασία της αμφισβήτησης του εαυτού μας...

    Αρχικά, βιαστικά τοποθετούμε τον/την άλλο/η σε θεόρατα ύψη...Παραβλέπουμε τα όποια ψεγάδια του ( κι εδώ σημαντικότατο ρόλο παίζει η καύλα και ο ενθουσιασμός )...Και όταν αυτά τα δυο αρχίσουν να φθίνουν...αργότερα η γρηγορότερα ( εξαρτάται από το πόσο μας τραβούσε εξ' αρχής ο/η άλλος/η )...ξεκινάει η διαδικασία συνειδητής η λιγότερο συνειδητής "αποδόμησης" του άλλου/ης....Στον οποίο αποδίδουμε ακόμα και χαρακτηριστικά που δεν του ανήκουν και στην οποία σχέση μας μαζί του/της, βλέπουμε ν'αναδύονται φαντάσματα του παρελθόντος...Εμμονές...εκατέρωθεν χτυπήματα "κάτω από την ζώνη"...άχτια μας που τυφλά ξεσπάμε πάνω στον "ένοχο/η"...Εξώθηση του άλλου στα άκρα, μέχρι να ξεπεράσει τα όρια της υπομονής του και να εκραγεί...Δικαιολογώντας στο μυαλό μας όλες τις "άσχημες" σκέψεις που κάναμε για τη "χάρη" του...και αφήνοντας μας στο απυρόβλητο και στην "πίκρα" μας...Όπως ήθελε το επαναλαμβανόμενο μας σενάριο...

    Και αφηνόμαστε στον "πόνο" μας...Αφού "χαρά" δεν μπορούμε να ζήσουμε μαζί του/της...Πρέπει κάτι ν' αποκομίσουμε στο τέλος...κάτι που να μας δώσει το εισιτήριο για το ταξίδι "Μαρτύριο και Έκσταση"....Η "κάθοδος" του πρωταγωνιστή στα προσωπικά του "Τάρταρα"...η περίοδος στην "Κόλαση" και η τελική του "Θέωση"...

    Όλα στο κεφάλι μας μονάχα...ο άλλος/η ήταν ένας απλός κομπάρσος από την αρχή μέχρι το τέλος...

    Δεν νομίζω ότι κανείς ψάχνει συνειδητά τον συναισθηματικό πόνο σαν μέσο εξασφάλισης της όποιας ηδονής...Ούτε ότι είναι προνόμιο μόνο μιας συγκεκριμένης "συνομοταξίας" ανθρώπων...Λέγε με μαζοχιστή, υποτακτικό/η, η σκλάβο/α...Αλλά "μολύνει" τους πάντες ανεξαιρέτως bdsmικού status...

    Εγώ θα μιλούσα για συναισθηματικό σαδομαζοχισμό που πολλές φορές αλλάζει "χέρια" διαρκώς, έως ότου και η τελευταία "κλωστή" ανάμεσα σε δυο ανθρώπους να σπάσει...

    Όσον αφορά τον "άθλο" του να "καταφέρει" κάποιος/α τον/την "δύσκολο/η"...εγώ το θεωρώ καθαρά χάσιμο χρόνου και ηλιθιότητα...Γιατί κανείς δεν είναι έπαθλο παρά μόνο εμείς οι ίδιοι για τον ίδιο μας τον εαυτό...Κανείς δεν αξίζει τόσο κόπο και προσπάθεια...Γιατί απλούστατα, να τον "κατακτήσουμε" με την επιμονή, την "κούραση" του...και κυρίως ισοπεδώνοντας την παραμικρή ικμάδα αγάπης για τον εαυτό μας, πόσο μάλλον αξιοπρέπειας...Είναι Πύρρειος νίκη...

    Εκτός και κάποιος συνειδητά γουστάρει να παιδεύεται και να τον κακομεταχειρίζονται συναισθηματικά ( έχει δει κανείς Μονόκερο από κοντά και όχι σε ταινία? Τόσο πιθανό μου φαίνεται να υπάρχει κάποιος τέτοιος άνθρωπος )...Εκτός και σε κάποιον αρέσει να τον παίρνουν για δεδομένο και νιώθει ολοκληρωμένος υποδυόμενος τον ρόλο της καβάτζας, του "απάνεμου αισθηματικού λιμανιού" και της "ομπρέλας" για τις περιόδους της άκρας αισθηματικής ( για να μην πω κυρίως σεξουαλικής ) "αναβροχιάς" του οποιουδήποτε...

    My two cents και σίγουρα βγήκα εκτός θέματος...Αν είναι παθολογική συμπεριφορά δεν το γνωρίζω...Αλλά σίγουρα είναι συμπεριφορά που στα χρόνια, ποιος λιγότερο και ποιος περισσότερο έχει τελέσει...Τουλάχιστον εγώ και όσοι γνωρίζω προσωπικά, το έχουμε "παίξει το θεατράκι"...Και σίγουρα δεν κρίνω εξ' ιδίων τ'αλλότρια...Βέβαια το θέμα του συναισθηματικού μαζοχισμού είναι τόσο περίπλοκο και με τόσες παραμέτρους και αστάθμητους παράγοντες...Που και για χρόνια να το αναλύαμε...ίσως και πάλι να μην καταφέρναμε να φτάσουμε στον πυρήνα του...

      
     
    Last edited: 9 Δεκεμβρίου 2014
  7. lizard_

    lizard_ his only purpose is A's pleasure

    πλακα κανεις ετσι? η κατι δεν καταλαβα...
     
  8. Tenebra_Silente

    Tenebra_Silente Contributor

    Μωρέ πλέον δεν μου κάνει εντύπωση τίποτε...Ο καθένας/καθεμία όπως τι βρίσκει...

    Αλλά αν αναφέρεσαι στο Μονόκερο, εγώ ακόμα δεν έχω συναντήσει ένα χαχαχα    
     
    Last edited: 10 Δεκεμβρίου 2014
  9. íɑʍ_Monkeץ

    íɑʍ_Monkeץ Contributor

    Πιστεύετε ότι ανήκει και αυτό στα «προνομία» των υποτακτικών και μόνο?

    yep, forsure.- είμαστε μαζόχες και γουστάρουμε να πονάμε...
     
  10. _DaRkNiGhT_

    _DaRkNiGhT_ femdom art

  11. íɑʍ_Monkeץ

    íɑʍ_Monkeץ Contributor

    Απορία: Όποιος αναπτύσσει μαζοχιστικά χαρακτηριστικά/συναισθήματα δεν υπάρχουν σεξουαλικές καταπιέσεις; ανήκει στην ''κατηγορία'' των ''καταθλιπτικών'';
     
  12. brenda

    brenda FU very much

    θα έλεγα ότι την πας μακριά την βαλίτσα, αλλά αν δεν τρολλάρεις κοριτσάρα, επειδή είναι πολύ ευαίσθητο θέμα για πολλούς ανθρώπους θα μπορούσαμε να το συζητήσουμε σοβαρά...