Αλληλεπίδραση (?)

Με αφορμή το παραπάνω ποστ...
Χρησιμοποίησα την αναπαραγωγή και νομιζω προσπάθησα να το διευκρινησω, με την έννοια του επιφανειακού. Αναπαραγω κάτι το οποίο δεν είναι κομμάτι μου. Δεν βγαίνει αβίαστα, δεν βγαίνει φυσικά. Προσπαθώ να αντιγράψω επιτηδευμένα.
Δεν αμφισβητώ ότι σε βάθος χρόνου, ίσως και να υιοθετηθεί. Αλλά ως λειτουργία, μου μοιάζει μη λειτουργική.

Υπάρχουν και άλλες μορφές "αναπαραγωγής", που εγώ έχω διακρίνει. Υπάρχει η λειτουργία του υιοθετώ κάτι και εφόσον πια είναι κομμάτι μου, φαίνεται ξεκάθαρα.
Υπάρχει η λειτουργία του "αντιγράφω" κάτι, γιατί αυτό θέλει Εκείνος. Και έτσι του δείχνω ότι τον ακολουθώ.
Αυτές οι δύο λειτουργίες, για μένα, είναι αποτέλεσμα αλληλεπίδρασης. Λειτουργικοτατο, καυλωτικο όσο δεν πάει, φυσικοτατο και δεν ξέρω και τι άλλο.
Γιατί μέσω αυτής ενσωματώνεις στοιχεία, τα κάνεις κομμάτια σου και τα κουβαλας ακόμη και μετά το τέλος της όποιας σχέσης.

Αυτό που έγραψα, λοιπον, είναι ότι η επιφανειακή αναπαραγωγή, δημιουργεί μια ψευδαίσθηση. Μια φούσκα. Που εύκολα σκάει, όταν τα πράγματα δεν πάνε όπως εμείς θα θέλαμε. Όπως νομίζαμε ότι θα γίνουν αν προσπαθήσουμε να γίνουμε ίδιοι.
Ίσως, η επιφανειακη αναπαραγωγή, θα μπορούσε να περιλαμβάνει και μια στρεβλή κατανόηση της υποτακτικότητας και της ακολουθίας.

Εν κατακλείδι, βρίσκω πιο "ρομαντική" την αντανάκλαση μέσω της αλληλεπίδρασης, παρά την αντανάκλαση μέσω της επιφανειακης αναπαραγωγής.

 

εξαιρετικά εύστοχες διατυπώσεις!
ούτε η υποταγή, ούτε η κυριαρχία, προσφέρονται, παρέχονται ή ασκούνται με λίστα προϋποθέσεων. διαπιστώνονται ικανότητες ή δυνατότητες ανταπόκρισης.
η περιχαράκωση από αυταναφορικές ή εγωτικές εμμονές εμποδίζουν την ανταπόκριση σε οποιονδήποτε ρόλο, εμποδίζουν την συμφιλίωση και την εξέλιξη.
σε κανέναν ρόλο δεν θα βρεί την θέση του ο εγωτικός ή ο αυταναφορικός. ούτε στον μη ρόλο.

 

Σε καμία περίπτωση  

 

Δεν έχω την απαραίτητη επιστημονική κατάρτιση. 
Αυτός ο κυριούλης τα λέει καλύτερα και αρκετά απλά, μέχρι που τους αποκαλεί νευρώνες Γκάντι. 
Έχει κι άλλα καλύτερα και επεξηγηματικότερα, αλλά αυτό το βιντεάκι έχει ελληνικούς υπότιτλους.


https://www.ted.com/talks/vs_ramachandran_the_neurons_that_shaped_civilization?language=el

 

Να κάνω μια ερώτηση: ποιός κρίνει τι είναι επιφανειακή αναπαραγωγή και για ποιό λόγο γίνεται; Πώς κάποιος έξω από τη συγκεκριμένη σχέση μπορεί να το διακρίνει από το "αντιγράφω κάτι, γιατί αυτό θέλει Εκείνος" - το οποίο δυνάμει αρχικά δεν θα βγαίνει αβίαστα, μια και δεν είναι λειτουργία/συμπεριφορά του ατόμου που καλείται να την υιοθετήσει; Και αν φανούν όμοια αυτά στον εξωτερικό παρατηρητή, έχει νόημα η κρίση του;
Αν δε η κρίση γίνει εντός της σχέσης - από τον κυριαρχικό δηλαδή - είναι δουλειά του, μετά που θα την έχει αντιληφθεί, να την επιτρέπει ή να την αποτρέπει, ανάλογα την επιθυμία του ή/και τον σκοπό που θεωρεί ότι μπορεί ή δεν μπορεί να εξυπηρετήσει.

 

Να κάνετε μια ερώτηση. Να σας δώσω και εγώ μια απάντηση.

Κατά αρχάς είπα "διακρίνω" και όχι "κρίνω".
Από εκεί και έπειτα, με ρωτάτε με ποιο τρόπο μπορώ να διακρίνω συμπεριφορές στους ανθρώπους;

 

Ως τεχνοκρατισα, που θα έλεγε και μια ψυχή, και εκτός ρομαντικού μουντ πλέον να σχολιάσω το εξής: όσο πιο γρήγορα σκάσει μια φούσκα τόσο το καλύτερο.

Όπως είπε και ο @tithon παραπάνω περί προϋποθέσεων και διαπιστωσεων να προσθέσω και το there is no try, there is only do.

Νομίζω ότι αυτό το μαιμουδικο που περιγράφεις είναι πάρα πάρα πολύ short lived. Και όσο πιο short lived είναι τόσο το καλύτερο για όλους.

 

Στο ποστ σας χρησιμοποιήσατε το ρήμα "διακρίνω" για τις λειτουργίες που θεωρείτε αποτέλεσμα αλληλεπίδρασης.
Σε διάφορα σημεία όπου περιγράψατε την έννοια της επιφανειακής αντιγραφής η διατύπωση είναι πιο απόλυτη, και εμπεριέχει κρίση:
"Χρησιμοποίησα την αναπαραγωγή και νομιζω προσπάθησα να το διευκρινησω, με την έννοια του επιφανειακού. Αναπαραγω κάτι το οποίο δεν είναι κομμάτι μου. Δεν βγαίνει αβίαστα, δεν βγαίνει φυσικά. Προσπαθώ να αντιγράψω επιτηδευμένα."
"Αυτό που έγραψα, λοιπον, είναι ότι η επιφανειακή αναπαραγωγή, δημιουργεί μια ψευδαίσθηση. Μια φούσκα."

Η ερώτησή μου δεν είναι προσωπική προς εσάς. Και παραμένει: ποιός κρίνει τι είναι επιφανειακή αναπαραγωγή και για ποιό λόγο γίνεται, αν δεν βρίσκεται μέσα στην ίδια τη σχέση;

 

Σε εμένα απευθυνθηκατε, άρα θεώρησα ότι εμένα ρωτάτε.

Η διάκριση συμπεριφορών γίνεται με ορισμένα στοιχεία.
Το πώς γίνεται και γτ, είναι μια συζήτηση και δεν ξέρω αν μπορεί να ειπωθεί συγκεκριμένα. Προσωπικά έφαγα χρόνια να μάθω να διακρίνω συμπεριφορές. Αν ο τρόπος που διακρίνω, σας είναι απόλυτος, χμ, συγχωρέστε με αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι για αυτό. Ας κάνουν αυτοί που είναι δουλειά τους.

Στο ερώτημα σας λοιπόν, εγώ ορίζω και διακρίνω (όχι κρίνω), ως επιφανειακή αναπαραγωγή, αυτή που περιεγραψα. Αν έχετε κάποιον άλλον "ορισμό" με χαρά να τον διαβάσω.

Το αν είναι χρήσιμη η διάκριση συμπεριφορών, είναι επίσης μια ωραία συζήτηση. Προσωπικά το θεωρώ πολύ χρήσιμο. Κάποιος άλλος όχι.

Βέβαια να σας πω, στην ίδια λογική, της μη διάκρισης, δεν θα έπρεπε να συζητάμε τίποτε που να αφορά τις σχέσεις, εμείς οι εκτός της σχέσης, γτ δεν είναι χρήσιμο/λειτουργικό/δεν έχει νόημα.

 

Eντάξει.  

 

Να σημειωθεί πως την αιώρηση της φούσκας την αντιλαμβάνονται και οι τεχνοκράτες και οι μη καθώς επίσης και οι ρομαντικοί. Ανεξαρτήτως "στάτους" επιλέγουν είτε να κοιτάζουν είτε να βλέπουν. Οι πιο τολμηροί, πάλι ασήμαντο το "στάτους", την σκάνε κιόλας. Τη φουσκίτσα.
..monkey business..