Απόκρυψη ανακοίνωσης

Καλώς ήρθατε στην Ελληνική BDSM Κοινότητα.
Βλέπετε το site μας σαν επισκέπτης και δεν έχετε πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη μας!

Η εγγραφή σας στην Online Κοινότητά μας θα σας επιτρέψει να δημοσιεύσετε νέα μηνύματα στο forum, να στείλετε προσωπικά μηνύματα σε άλλους χρήστες, να δημιουργήσετε το προσωπικό σας profile και photo albums και πολλά άλλα.

Η εγγραφή σας είναι γρήγορη, εύκολη και δωρεάν.
Γίνετε μέλος στην Online Κοινότητα.


Αν συναντήσετε οποιοδήποτε πρόβλημα κατά την εγγραφή σας, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας.

Ποίηση της παρακμής. Η μοντερνιστική τομή.

Συζήτηση στο φόρουμ 'BDSM Art and Literature' που ξεκίνησε από το μέλος Dolmance, στις 9 Σεπτεμβρίου 2008.

  1. brenda

    brenda FU very much

  2. stratos83

    stratos83 Regular Member

    BLACK AND WHITE

    Νίκος Καββαδίας


    Του Άλμπορ το φανάρι πότε θα φανεί;
    Οι μαθήτριες σχολάσανε του ωδείου.
    Φωτεινές ρεκλάμες της οδού Σταδίου.
    Γέφυρα βρεγμένη σκοτεινή.

    Μάτι ταραγμένο μάταια σε κρατώ
    στον καιρόν απάνω του Σιρόκου.
    Δούλευε το φτυάρι, μαύρε του Μαρόκου
    που μασάς βοτάνια για τον πυρετό.

    Φεμινά!... Χορός των κεφαλών.
    Κ' οι Ναγκό χορεύουν στην Ασία.
    Σε πειράζει - μου 'πες - η υγρασία
    κ' η παλιά σου αρρώστια της Τουλών.

    Τζίντζερ, που κοιτάς με το γυαλί,
    το φανάρι του Άλμπορ δεν εφάνη.
    Βλέπω στο Λονδίνο εγώ τη Fanny
    στο κρεβάτι σου άλλον να φιλεί.

    Κρέας αλατισμένο του κουτιού.
    Μύωπα καπετάνιου και γερού,
    ένα μαγικό σκονάκι ξέρω
    τέλειο για την κόρη του ματιού.

    Άναψε στη γέφυρα το φως.
    Μέσα μου μιλεί ένας παπαγάλος
    γέρος στραβομύτης και μεγάλος
    μα γιομάτος πείρα και σοφός.

    Μέσα μου βαθιές αναπνοές.
    Του Κολόμβου ξύπνησαν οι ναύτες.
    Όλες τις ρουκέτες τώρα καφ' τες
    και μαρκόνι στείλε το S.O.S.


     
  3. dim1

    dim1 ®

    Κέντρο Διερχομένων

    Δίπλα το λιμάνι, πίσω τα σφαγεία
    πέρα στην πλατεία, άδεια καφενεία.

    Όλη μέρα μπρός μου ο σταθμός των τραίνων
    άλφα-μι στην πύλη κέντρο διερχομένων.

    Φουλ λεωφορεία φεύγουν μεσ’ τη σκόνη
    πίσω μας καράβια, “ελευθέρα ζώνη'.

    Μαύρο καλντερίμι, κόκκινο φουστάνι
    σταγαφε τα φράγκα κείνο το τσογλάνι.

    Πάμε για καφέδες πέρα στη Ραμόνα
    έχω να λαβαίνω από μια πατρόνα.

    Άφησε τα φώτα, κρύψου στο σκοτάδι
    ξέχασε τα πάντα όπως χτες το βράδυ.
    Γιώργος Ιωάννου
     
    Last edited: 8 Οκτωβρίου 2017
  4. lotus

    lotus Silence

    Καθόλου κρυμμένη
    δεν είμαι Ειμαρμένη.
    Έκθετη στο πιο σημαντικό διαστάσεων
    άνοιγμα.
    Υπνωτισμένη άραγε ή απολύτως νηφάλια
    μεσούντος του φωτός;
    Περπατώ τον δρόμο, που δεν θυμάμαι να ζήτησα.

    Μια βλασφημία
    μια έπαρση
    μια ταπείνωση
    μια υπερβολή
    η περπατησιά τούτη.

    Σε κάθε λεπτομέρεια του πόνου
    σε κάθε άγγιγμα της χαράς
    η αφορμή της ύπαρξής μου.

    Αυτό που λέμε ψυχή
    και δεν υπάρχει λέξη να το ορίσει.
    Μόνο το δέος της καρδιάς
    το ανασαίνει
    ανέλπιστα κι ολοκληρωτικά.

    ~Στέλλα Βρακά~
     
  5. dina

    dina Σκλαβα της Brt Contributor

    Διονυσιασμος

    Τι μπορούν να γνωρίζουν οι μέτρια ζώντες
    απ' το μαρτύριο το υπέροχο, της ζωής......


    Τι απ' το φως αυτό μπορούν
    να αισθανθούν, να πάρουν, να δεχτούν
    εκείνοι που τόσο λίγο ζουν
    και τη λαχτάρα πόνο βαθύ την αγνοούν......

    Όσοι μονάχα ζουν χωρίς το πάθος
    της ζωής, δίχως παραφορά και μέθη,
    δεν ακούν και του θανάτου πίσω τους τα βήματα.

    Ζωή Καρέλλη
     
  6. dina

    dina Σκλαβα της Brt Contributor

    Η περιπέτεια Δ.Π. Παπαδίτσα




    ΙΙΙ.

    Είχα μέσα μου στρώσει – δεν πρόκειται μόνο για τον εαυτό μου
    Με στοργή το κρεβάτι, άναψα τη λάμπα ταχτοποίησα τα βιβλία
    Τις οπτασίες του ταβανιού και περίμενα στις οχτώ το Μεσολόγγι
    Και στις εννιά τον έρωτά μου

    Την άλλη μέρα με βρήκαν σε υπόσταση θρησκευτική
    Αναπολούσα τις ομιλίες
    Το ρόλο της προσευχής τον έπαιζα στα δάχτυλα
    Ήξερα πότε πρέπει να σιωπώ
    Και πότε τέλος πάντων ν’ ανοίγω στα σπλάχνα μου δυο δωμάτια
    Κι εκεί να μαζεύω τους φίλους τα βράδια
    Στο ένα δωμάτιο να μην υπάρχουν εικονίσματα στο άλλο να υπάρχουν
    Ώστε να παρασταίνω το Σωτήρα και την εκστατική αναπόληση
    Ή και το άγαλμα με τεντωμένο χέρι
    Προς την υφή του νευρικού συστήματος


    Σκέφτηκα τότε να προσέξω τα χέρια μου
    Με νεύριασαν, τ’ άρπαξα κι εγώ στα γόνατά μου
    Και μ’ ένα σφυρί βάλθηκα να τα τσακίσω
    Στο τέλος δεν το κατόρθωσα κι από τότε πιστεύω στα χέρια
    Κάθε βράδυ τα χαϊδεύω
    Και δεν αφήνω ποτέ τους πρόστυχους να τα πλησιάσουν.
     
  7. Amoreisa

    Amoreisa Regular Member

    Να χρησιμοποιείς το χέρι σου για προσκεφάλι.
    Έτσι κάνει ο ουρανός με τα νέφη του
    ...
    Έτσι μονάχα μπορεί να ακουστεί
    το δίχως απόσταση τραγούδι,
    το τραγούδι που δεν μπαίνει στην ακοή
    γιατί βρίσκεται στην ακοή,
    το μόνο τραγούδι που δεν επαναλαμβάνεται.

    Κάθε άνθρωπος χρειάζεται
    έν' αμετάφραστο τραγούδι.

    Roberto Juarroz
    (μτφ: Αργύρης Χιόνης)
     
  8. Amoreisa

    Amoreisa Regular Member

    Σύγκρουση στήθους με ράχη


    Είσαι το όριο της τροχιάς μου και είσαι το
    απεριόριστο,
    το έσω της τροχιάς μου και το έξω,
    το βαθύ και το εκτενές·
    όλα όσα μπόρεσα να κατακτήσω και όλα όσα θα μπορέσω.

    Κι εγώ ξέρω,
    ξέρω πως μια μέρα θ’ αλαφρώσω την αέναή μου διαδρομή·
    και θα είμαι ο πλάνης οδοιπόρος δίχως καμπανάκι,
    μετά χαράς κυρίαρχος των πάντων και κυριευμένος,
    μετά χαράς,
    ώσπου τον εαυτό μου ν’ ανταμώσω· σύγκρουση στήθους με ράχη
    και σύγκρουση σάρκας με ψυχή,
    αλήθειας με εικόνα.

    JUAN RAMON JIMENEZ
     
  9. dina

    dina Σκλαβα της Brt Contributor

    Αύριο έπρεπε να πάρω μια ηρωική απόφαση.
    Μεθαύριο θα ήταν αργά.
    Πάνω απ'τις σκουριασμένες μου αισθήσεις περνούσε το δοξάρι του πάθους.
    Ας συντριβομουν!
    Έπρεπε να δοκιμάσω!
    Θα ζούσα κι εγώ μια φοβισμένη ιστορία!..
    Μα με τι;
    Με την καρδιά φυσικά! Όμως εγώ...
    Όμως εγώ έζησα ως τα τώρα με το κεφάλι.
    Πώς θα μετατοπιζα έτσι ξαφνικά το κέντρο της ζωής μου;

    Μενέλαος Λουντέμης
     
  10. Anais...

    Anais...

    !!!!!!!!!!!!
     
  11. stratos83

    stratos83 Regular Member

    ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟ

    Συμπτωματικά βγήκα στον κήπο
    και είδα ψηλά μίαν υπέρλαμπρη πανσέληνο
    σε διαυγέστατο μαύρο στερέωμα.

    Ένωσα ένα σφίξιμο.
    Γιατί να μην είμαι είκοσι χρονών...
    να... να...

    Τι έκανα τότε με την πανσέληνο;
    Ξενυχτούσα... τραγουδούσα... ερωτευόμουν...

    Τα έκανα πραγματικά, ή τα διάβασα στα βιβλία;
    Δεν είμαι πια τόσο σίγουρος.
    Καλύτερα να μπω στο σπίτι, να κλείσω και τα παράθυρα.
    Κάνει ψύχρα.
    Αυτή η πανσέληνος με μπερδεύει.

    Νίκος Δήμου
     
  12. stratos83

    stratos83 Regular Member

    Τελειωμένα

    Μέσα στον φόβο και στες υποψίες,
    με ταραγμένο νου και τρομαγμένα μάτια,
    λυώνουμε και σχεδιάζουμε το πώς να κάμουμε
    για ν’ αποφύγουμε τον βέβαιο
    τον κίνδυνο που έτσι φρικτά μας απειλεί.

    Κι όμως λανθάνουμε, δεν είν’ αυτός στον δρόμο·
    ψεύτικα ήσαν τα μηνύματα
    (ή δεν τ’ ακούσαμε, ή δεν τα νοιώσαμε καλά).

    Άλλη καταστροφή, που δεν την φανταζόμεθαν,
    εξαφνική, ραγδαία πέφτει επάνω μας,
    κι ανέτοιμους — πού πια καιρός — μας συνεπαίρνει.

    K.Π. Kαβάφης