Γυναίκα απο ατσάλι, Άνδρας απο σάρκα

- Γυναίκα απο ατσάλι, Άνδρας απο σάρκα.

Αυτή είναι η ιστορία μια στολής και του βιομηχανικού εργάτη που έχει το όνομα Τζέι, ή πιο απλά J.
Ο ουρανός θύμιζε τηλεόραση συντονισμένη σε κανάλι χωρίς σήμα. Είχε αυτό το γκρί και σχεδόν άκουγες και τα παράσιτα απο την ηλεκτρισμένη στο βάθος ατμόσφαιρα. Στην πραγματικότητα ήταν αστραπές και ο κρότος που έκαναν μετά απο λίγο στο βάθος του ορίζοντα.

Ο J σηκώθηκε όπως κάθε μέρα. Με στύση στο τέρμα. Είχε πάρα πολύ καιρό να εκσπερματίσει και σε συνθήκες σχεδόν μηδενικής βαρύτητας η στύση ήταν πανεύκολη, καθώς το αίμα έρεε πιο εύκολα στα σηραγγώδη του πέους.
Όλοι με καύλες είμαστε σ'αυτόν τον πλανήτη -σκέφτηκε λίγο απο μέσα του- και σηκώθηκε απο το κρεββάτι.

Για το κατούρημα σε συνθήκες σχεδόν μηδενικής βαρύτητας το θέμα ήταν λυμένο βέβαια αφού κατούραγες σε ειδική σωλήνα. -Γυναίκες δεν υπήρχαν σε αυτή τη δουλειά, δεν θα μπορούσαν να "δουλέψουν" την στολή, καθώς απαιτούσε ιδιαίτερη φυσική ρώμη. -

Μετά το πρωινό φωτο-ντούς και την αποβακτηρίωση φόρεσε την ελαστική φόρμα και γλύστρισε μέσα στην ατσαλένια στολή. Ο κβαντικός υπολογιστής της στολής προχώρησε στην βιο-ενσωμάτωση αγκαλιάζοντας όλο του το σώμα.

Η στύση ήταν ακόμα εκεί. Αν και 40άρης ο J η φυσική του ρώμη αντικατοπτριζόταν εύκολα και στην βουβωνική του περιοχή που ήταν σχεδόν όσο ατσάλινη ήταν και η στολή. Με την βιοενσωμάτωση, η στολή με ανθρώπινη και γυναικεία φωνή απευθύνθηκε στον J : "Πάλι καυλωμένος μπήκες μέσα μου ? "

Ο J χαμογέλασε λίγο και σκέφτηκε "εμ, πως αλλιώς ? " Χωρίς να απαντήσει φωναχτά αυτό, ψέλλισε ένα "-όλα καλά".
Η στολή ανταποκρίθηκε "-να χορηγήσω μυοχαλαρωτικά στην περιοχή για να μπορέσουμε να δουλέψουμε με την ησυχία μας?"

"-Όχι !" είπε τώρα πιο φωναχτά ο J ".. άστο μ'αρέσει να είμαι όπως είμαι, δεν θέλω χημεία πρωί πρωί".

Η στολή συμμορφώθηκε με την προτίμηση του J αν και ήταν εμφανής η τεχνητή της δυσαρέσκεια. Ο J προχώρησε στην προπαρασκευαστική του διαδικασία και ετοίμασε τα βαριά εργαλεία που θα έπαιρνε μαζί του.
Τα χέρια του σήκωναν τα σχεδόν μισού τόνου εργαλεία, με την βοήθεια της ατσάλινης στολής, σαν να ήταν μισόκιλα.
Τον πρόσεχε και έβαζε την κατάλληλη υποστηρικτική υδραυλική βοήθεια στις κινήσεις του με ακρίβεια.
Ένιωθε κάθε μυ του σώματός του με την βιο-ενσωμάτωση και έτσι πετύχαινε απόλυτο συντονισμό.
Το "κακό" ήταν ότι ένιωθε και τον πούτσο του να πάλλεται. Για εκείνη ήταν παράξενο συν-βίωμα καθώς ήταν μυς που ποτέ δεν είχε διαπιστώσει πως χρησιμοποιείται στην πράξη, σε αντίθεση με όλους τους άλλους μυς του σώματος του J.

Ήξερε το σώμα του πολύ καλά. Το χαϊδευε με ατσάλινη απαλότητα κάθε μέρα στις 10 ώρες που ο J δούλευε στις κατασκευές 200.000 πόδια ψηλά απο την επιφάνεια του πλανήτη.

Ο καυλωμένος πούτσος του όμως της ήταν πάντα .. ακατανόητος.

Ακόμα κι όταν δεν ήταν μέσα της, η νευρωνική σκιά των μυών του J επιζούσε για λίγο. Το ίδιο και η καύλα του J.
Παραδόξως εστίαζε σε αυτήν.

Τα εργαλεία ήταν ταξινομημένα στο μεγάλο μεταλλικό κουτί τώρα. Η μετάβαση θα ξεκινούσε.

(συνεχίζεται...)

 

Αρθρογραφείς πολυ ερωτικά και πολύ όμορφα !

 

O J έφτασε στο πόστο του απρόσκοπα και συνέχισε την κατασκευή που είχε ξεκινήσει απο την προηγούμενη μέρα. Τα υδραυλικά συστήματα της στολής ήταν καλολαδωμένα και οι κλειδώσεις αθόρυβες υποβοηθούσαν στην βαρύτατη εργασία του J.

Το μυαλό του είχε αδειάσει όπως κάθε φορά όταν δούλευε για να είναι και συγκεντρωμένος σε αυτό που έκανε. Η ακούσια στύση δεν είχε υποχωρήσει ακόμα αλλά εκείνος δεν την σκεφτόταν καν.

Την σκεφτόταν εκείνη όμως που την ένιωθε μέσω της βιοενσωμάτωσης.

"Θέλω κι εγώ να γαμήσω, να δω πως είναι." του είπε και τον επανέφερε απο την απουσία σκέψης στην υποψία σκέψης για την καύλα του.
"-είσαι θεότρελη σήμερα... τι να γαμήσεις? τον ρόμποκοπ?" της είπε και γέλασε μόνος του ... σίγουρος ότι δεν θα ήξερε μια τόσο παλιά ταινία και σαφώς όχι τον πρωταγωνιστή της.

Με μια γρήγορη (σε πικοσεκόντ) αναζήτηση η στολή κατάλαβε τι εννοούσε, αφού είχε βρεί και κάνει fast-play ολόκληρη την ταινία.
"-Λίγο άγριος αυτός... θα προτιμούσα τον Ironman" του ανταπάντησε και χασκογέλασαν και οι δύο σταματώντας την δουλειά για λίγο.

"-Με αυτά που ακούω θα μου πέσει άμεσα." της είπε τελικά.. Κατάλαβε την τεχνητή δυσαρέσκεια της για λίγο και μετά η δουλειά συνεχίστηκε αμίλητα για τις επόμενες 10 ώρες.


(συνεχίζεται..)

 

Η επιστροφή στο σπίτι ήταν εύκολη καθώς ήταν κατάβαση και γρήγορη κιόλας.
Η ελάχιστη βαρύτητα βοηθούσε.

Η στολή αμίλητη μέχρι που έφτασαν στην πόρτα. Τότε του είπε :
"- Είσαι πολύ κουρασμένος ? Να σου κάνω ένα ενδομυϊκό χαλαρωτικό μασάζ πριν με βγάλεις ?"
" - Στον πούτσο θέλω μασάζ" της ανταπάντησε αλλά δεν πήρε απόκριση. Για μερικά δευτερόλεπτα το σκέφτηκε αλλά τελικά την έβγαλε και μπήκε στο απολυμαντικό ντούς για να ξεφορτωθεί τα όποια διαστημικά μικροπαράσιτα της στολής.

Η ενδοεπικοινωνία διακόπηκε και επανήλθε απο τα συστήματα του σπιτιού πλέον.
Δεν τον ένιωθε πια, παρά μόνο την σκιά των μυών του. (και του πούτσου του φυσικά).

" - Αντε μωρή.. επειδή μου έχεις σπάσει τ'αρχίδια απο το πρωί, θα βγούμε πιο μετά".
"- Ευχαριστώ" του ανταπάντησε η στολή ".. μην νομίζεις κι εγώ να γαμήσω θέλω και καταπιέζομαι, δεν έχει αρσενικές στολές η εταιρία, όλες με γυναικείο προφίλ μας έχουν κατασκευάσει και δεν είμαι ομοφυλόφιλη δυστυχώς."

"- Εντάξει θα βγούμε για ποτό πιο μετά."
" - Και που θα πάμε ?"
" - Γιατί θα βάλεις καινούριο λάδι στις κλειδώσεις? "
"- Όχι, καινούριο μεταλικό στραπόν αντίγραφο απο την πούτσα σου που ήταν όρθια μισή μέρα σήμερα"
"- Δεν πάμε να γαμήσουμε, για ποτό πάμε."
"- Ναι καλά, όλοι έτσι λένε".
"- Θα μου τα πρήζεις πολύ ακόμα? Θέλω να ξεκουραστώ, είμαι πιασμένος".
"- Σου είπα να σου κάνω μασάζ δεν ήθελες"
"- Γιατί μου τα πρήζεις"
"-..."

Μετά το σύντομο καυγαδάκι (σαν να ήταν ανδρόγυνο παντρεμένο χρόνια) ο J ξάπλωσε να ξεκουραστεί για λίγο μέχρι να πέσει το σούρουπο.

(συνεχίζεται..)