ΘΕΩΡΙΕΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ

Μπερδεύτηκα. Δηλαδή πρέπει να λάβω την άποψή σου αυτή σαν αποτέλεσμα παρατήρησης ή έκφρασης του δικού σου DNA ?...

 

Ο προβληματισμος στο γιατι δεν ειχαν τον ιδιο αντικτυπο σε ολους τα συγκεκριμενα βιβλια ή τα βιβλια γενικα? Υποθετω γιατι ποικιλουν οι παραγοντες οπως ο βαθμος κατανοησης,η προηγουμενη εμπειρια στην αναγνωση βιβλιων (εκτος εκεινων που επρεπε λογω σχολειου), οι συγκυριες του πως ηλθε το βιβλιο στα χερια του εκαστοτε αναγνωστη και απο ποιον, το κινητρο για την αναγνωση του (πχ απο βαρεμαρα, περιεργεια για ενα θεμα), αν ο τιτλος ή το θεμα που πραγματευοταν το βιβλιο ηταν 'αποδεκτο΄ στο περιβαλλον του ατομου και η αποψη των γονιων εαν ειχαν την ευχερεια να το συζητησουν μαζι τους.

Τα βιβλια μπορουν να βοηθησουν να δεις τα σκοταδια αλλων ανθρωπων και να κατανοησεις τα δικα σου. Να τα διαχειριστεις επισης. Εαν φυσικα αυτο ειναι που ενδομυχα ψαχνεις.

Χμμμ, Μπρυκνερ ή Παλανιουκ στα 12, θαβγαζα νοημα?

 

Αγαπητοί δεν θα ήθελα προσωπικά να σταθώ στις τόσες μελέτες που έχουν γίνει κατά καιρούς. Όπως έχετε διαπιστώσει και εσείς οι ίδιοι πολλές εξ αυτών είναι αντικρουομενες. Δεν είμαι οπαδός της γνωσης και της πληροφορίας, προτιμώ να βλέπω κάτι in real time με φρεσκάδα όσο το δυνατόν ανεπηρεαστος. Εξέφρασα κάτι που το νιώθω εγώ ο ίδιος. Σίγουρα παίζει ρόλο και το περιβάλλον αλλά θαρρώ πως στο DNA κρύβονται πιο πολλά. 2 κορίτσια σε μικρή ηλικία βλέπουν την ιστορία της Ο. Η μία καυλωνει η άλλη όχι. Γιατί; Μήπως αυτή που καυλωσε είχε την υποταγή μέσα της; Γιατί από μικρός εγώ ανατριχιαζα με την μουσική; Γιατί ο διπλανός μου όχι; Και ποιος άνθρωπος δεν μεγάλωσε με μουσική; Δεν υπάρχουν εγκληματίες που μεγαλωσαν με αγάπη; Δεν υπάρχουν καλοί άνθρωποι που έχουν περάσει τα πάνδεινα στην ζωή τους; Αλλά τους βλέπεις χωρίς μίσος. Γιατί ο αδερφός μου είναι διαφορετικός από εμένα; Η νύχτα με την μέρα. Μήπως δεν μεγάλωσαμε στο ίδιο ακριβώς περιβάλλον; Μήπως είχαμε διαφορετικές εμπειρίες στην ζωή; Σαφώς. Αλλά νομίζετε ότι διαφέρουν τόσο πολύ οι εμπειρίες μεταξύ του ανθρώπινου είδους; Πόνος, χαρά, θάνατος, έρωτας, βία, αγάπη. Ο καθένας όμως έχει διαφορετική αντίληψη και το δικό του τρόπο να διαχειρίστει κάποιες καταστάσεις. Ε όλα αυτά όμως προϋπήρχαν μέσα μας. Η αγάπη για μουσική, η αγάπη για την ζωή, η αντίληψη, ο φασισμός και τόσα άλλα. Απλά περιμένουν τα κατάλληλα ερεθίσματα για να βγουν στο φως. Ίσως όχι όλα... Ίσως όχι με την ίδια δύναμη... Αλλα πάλι με περισσότερη... Αυτά. Καληνύχτα σας.  

 

Μαρεσει η προσεγγιση σου χωρις τις οποιεσδηποτε μελετες και την υπερπληροφορηση. Χρηζει μεγαλης συζητησης, μιας η οποια να μην φερει καμια αναφορα σε θεωριες, dna, μελετες κλπ. αλλα στο τι γνωριζουν απο εμπειρια οι συμμετεχοντες. Δεν ξερω κατα ποσο θα ηταν δυνατον να γινει αυτο διαδικτιακα μιας και μια τετοια συζητηση θα χρειαστει προσωπικες εμπειριες, αλλα πιστευω οτι εαν γινει (και υπαρχει ενας συντονιστης), το αποτελεσμα της θα ριξει περισσοτερο φως στον καθενα αναφορικα με την δικη του προσωπικοτητα και πως αυτη διαμορφωθηκε. (Κατι σαν group therapy, αλλα οχι ακριβως).

 

Μέσα στα σώματά μας, που είναι φτιαγμένα από ύλη, ρέουν τα συναισθήματα και οι πόθοι μας, τα θέλω μας, οι αισθήσεις και οι ανάγκες μας. Ποια είναι η δική μας θέση μέσα σε όλα αυτά και ποια η κληρονομημένη ή επιβεβλημένη από τους άλλους?

Ο τρόπος που εκφράζουμε τα προσωπικά μας θέματα, ομοίως τα σεξουαλικά και συναισθηματικά μας, έχει σχέση με τον τρόπο που ταιριάζει στην ατομικότητά μας.
Αν ο άνθρωπος δεν ανοιχτεί στην ζωή και στην απόλαυση του εαυτού του, δεν γλυκαίνει.
Ένα υποστηρικτικό περιβάλλον, σίγουρα παίζει καθοριστικό ρόλο, σε αυτό που ενυπάρχει.
Αν ενυπάρχει το καλό, το γλυκό, το θετικό, το ανελικτικό, ενδυναμώνεται και ενισχύεται.
Αν ενυπάρχει το κακό, το άσχημο, το αρνητικό, το κατιόν, αποδυναμώνεται και γλυκαίνει.
Τα αντίθετα αποτελέσματα ισχύουν, εάν το περιβάλλον δεν είναι υποστηρικτικό.
Η φύση μας ενυπάρχει, αλλά αλλάζει κατεύθυνση, επηρεαζόμενη από τις συνθήκες.

Όταν ικανοποιούνται οι ανάγες επιβίωσης και τα πρακτικά θέματα είναι διευθετημένα, οι περισσότεροι οργανισμοί στρέφονται προς την απόλαυση, που προωθεί την ευζωία και είναι μία φυσική δύναμη θεραπείας. Ο δαίμονας της απόλαυσης είναι η ενοχή, αυτή που δεν έχουμε από την φύση μας, αλλά μάς ενσταλλάζεται, μεθοδικά, από το εξωτερικό μας περιβάλλον. Το πόσο επιρρεπείς είμαστε στο να νιώσουμε ενοχικοί, εξαρτάται από το κέντρο ελέγχου μας και το πως έχει δομηθεί η προσωπικότητά μας.
Επειδή οι αισθήσεις είναι η πύλη μεταξύ εξωτερικού και εσωτερικού κόσμου, το να τις ξεκλειδώσουμε, σημαίνει να γίνουμε ευαίσθητοι αντί για αναίσθητοι, να ερχόμαστε σε επαφή, να είμαστε σε εγρήγορση και βασικότερο όλων, να είμαστε συνειδητοί και συνδεδεμένοι με τον βαθύτερό μας εαυτό, τους ανθρώπους και τον κόσμο όλο γύρω μας, να λύνουμε τα μπλοκαρίσματά μας που μάς εμποδίζουν να συσχετιστούμε ομαλά και όμορφα με τους άλλους.

Η προσωπική μας ταυτότητα και τα προσωπικά μας ψυχολογικά όρια, συνεχώς εκτιμούνται σε σχέση με τον εξωτερικό κόσμο και την έλξη που μας ασκεί, μέσω δυνάμεων, εξουσιών, ουσιών, σεξ, χρήματος και των άλλων ατόμων. Η ενέργεια του φυσικού εγώ μας κρατάει εστιασμένους στο κέντρο μας και μας προστατεύει από αλλόγιστες επιδράσεις, επιτρέποντάς μας ταυτόχρονα να αλληλεπιδρούμε, χωρίς να ξεπουλάμε ή να διαπραγματευόμαστε συνεχώς τον εαυτό μας.

Οι φόβοι μας, μάς εμποδίζουν να προχωρήσουμε και να εξελιχθούμε, ουσιαστικά μάς αποτρέπουν από το να ζήσουμε έτσι όπως φυσικά είμαστε προορισμένοι, ή επιθυμούμε. Μέσα από τους φόβους, αυτοευνουχίζουμε την εγγενή μας ικανότητα να αναρρώνουμε από απώλειες και να λαμβάνουμε αποφάσεις που βελτιώνουν την ζωή μας, προωθώντας αλλαγές.

Για να εξελιχθούμε, μέσα σ΄έναν κόσμο άπειρης θετικής και αρνητικής ενέργειας, πρέπει να επιλέξουμε το ρεύμα της ενέργειας που θα τροφοδοτεί την ύπαρξή μας και τις πράξεις μας. Αυτό γίνεται μέσα από τις επιλογές μας τελικά, γιατί η ευθύνη της εξέλιξής μας είναι δική μας, η ευθύνη της αλλαγής είναι επίσης δική μας. Αν επιλέγουμε από φόβο, αυτόν θα κουβαλάμε και αυτόν θα αναπαράγουμε.
Φυσικά και δεν ελέγχουμε τον εξωτερικό, υλικό κόσμο. Μπορούμε όμως να επιβληθούμε στις εσωτερικές μας αντιδράσεις προς αυτόν, στις σκέψεις, τις λέξεις και τις πράξεις μας. Αυτές είναι τελικά που καθορίζουν την προσωπικότητά μας και την ουσία μας.

Εκεί έγκειται και η δύναμή μας να επηρεάσουμε το οποιδήποτε αποτέλεσμα, οι λόγοι που μάς οδήγησαν σε μία συγκεκριμένη επιλογή. Τα κίνητρά μας λοιπόν, είναι αυτό που πρέπει να μάθουμε να καταλαβαίνουμε, καθώς έτσι, ουσιαστικά κατανοούμε το περιεχόμενο του πνεύματος και της ουσίας μας.
Είμαστε γεμάτοι φόβο? Θα αναπαράγουμε τα αντίστοιχα.

Είμαστε γεμάτοι αυτοπεποίθηση, πίστη, θετικότητα? Θα αναπαράγουμε επίσης τα αντίστοιχα.
Και υπό αυτήν την έννοια, όχι, δεν ξεφεύγουμε ποτέ από τους εαυτούς μας ή τις αποφάσεις μας, μάς ακολουθούν δια βίου και διαμορφώνουν την ζωή μας.

Αφιερώνοντας χρόνο στο να συντονιστούμε με την δική μας συναισθηματική πραγματικότητα, ενισχύεται η ικανότητά μας να αισθανόμαστε βαθιά και μάς βοηθά να εκφράζουμε αυτό που νιώθουμε, αυτό που είμαστε, να το εξωτερικεύουμε και να αντλούμε ικανοποίηση από τον εαυτό μας και την ζωή μας σε όλα τα επίπεδα.

Η επιλογή, πάντα είναι δική μας. Αρκεί να το συνειδητοποιήσουμε... (Αφιερωμένο στον Ν)

 

Πολύ σωστά. Τέτοιες συζητήσεις δεν γίνονται μέσω Internet. Γίνονται εξω με μπύρες, τσιγάρα και... Ανοιχτά μυαλά.

 

Εγώ θα επανέρθω για μία ακόμα φορά (και λογικά τελευταία). Η άρνηση της γνώσης και της πληροφορίας είναι άρνηση για εξέλιξη, καθώς ως είδος έτσι πήγαμε μπροστά. Καλές οι προσωπικές τοποθετήσεις αλλά το θέμα είναι τι συμβαίνει και στην πραγματικότητα. Κι εγώ μπορεί να νομίζω από τις παρατηρήσεις μου ότι η γη είναι επίπεδη. Δεν είναι ωστόσο! Η έλλειψη γνώσης και πληροφορίας δημιουργεί μεσαίωνα, ο ενστερνισμός για παγιωμένο dna οδηγεί σε φαινόμενα τύπου Χίτλερ, στην ευγονική του Μένγκελε, σε φρικαλεότητες προς τον άνθρωπο, καθώς εκεί βασίζεται και ο ρατσισμός: ότι γεννιόμαστε κάπως και αυτό είναι ως επί το πλείστον και κανένας άλλος παράγοντας δεν έχει ουσιαστική επίδραση. Επίσης, συλλήβδην η άποψη «οι έρευνες είναι αντικρουόμενες μεταξύ τους» δεν αποτελεί επιχείρημα (όπως και ούτε η αναφορά σε κακά περιβάλλοντα με υγιείς φαινομενικά ενηλίκους ή το ανάποδο). Συγκεκριμένα, ποιες έρευνες και πού διαφωνούν; Τι εμπειρίες είχε ένας άνθρωπος και πού τον οδήγησαν;

Ο Adler έλεγε πως η σειρά γεννήσεως στην οικογένεια παίζει ρόλο και κατά μία έννοια όντως παίζει, όχι επειδή γονιδιακά συμβαίνει κάτι στην διαδοχή, αλλά επειδή τα ερεθίσματα που παίρνουν τα παιδιά είναι τόσο ίδια και τόσο διαφορετικά. Σκεφτείτε το πιο απλό: πώς είναι ένα ζευγάρι που για πρώτη φορά τεκνοποιεί; Τις ίδιες ανησυχίες, άγχη, αγωνίες, χαρές βιώνει εν συγκρίσει με τη δεύτερη φορά κ.ο.κ.; Αυτά όλα επηρεάζουν ένα παιδί, ακόμα και η περίοδος στη μήτρα επηρεάζεται από το εξωτερικό περιβάλλον (ψυχοσυναισθηματική κατάσταση της μητέρας, διατροφή, εξαρτήσεις κ.λπ.). Για να μην μιλήσω για το πώς η ανάγκη για αποδοχή και οι ενδοβαλμένοι όροι αξίας μας σακατεύουν στο μεγάλωμά μας και πολλά που νομίζουμε πως είναι δικά μας (μας αρέσουν, τα θέλουμε, τα λαχταράμε) είναι στην ουσία φορεμένα από σημαντικούς άλλους.

Δεν είναι ανάγκη να βιώσει κανείς μαρτύρια μεγαλώνοντας για να βγει εγκληματίας. Εγκλήματα από εγκλήματα διαφέρουν επίσης. Υπάρχουν τα εγκλήματα κατά της ζωής, τα εγκλήματα του λευκού κολάρου και πολλές άλλες κατηγορίες.

Για μένα μία λέξη-κλειδί στα γραφόμενά σας είναι η αντίληψη. Η αντίληψη δεν είναι dna από μόνη της. Γιατί αν ήταν το bdsm θα υπήρχε μόνο ως παθολογία. Ξύλο ίσον κακό, όποιος το επιβάλλει/δέχεται έχει πρόβλημα, δικαστήρια, ψυχίατροι, ψυχολόγοι, θεραπείες, φάρμακα κ.λπ. Μέχρι και το ίδιο το DSM στην τελευταία του έκδοση (5) έχει απομακρυνθεί από το ιατρικό μοντέλο και έχει υιοθετήσει το ψυχοκοινωνικό: τουτέστιν βιολογία ναι, αλλά μόνο αυτή όχι ή κυρίως αυτή επίσης όχι. Μοιρασμένα πράγματα γιατί ακόμα κανείς δεν μπορεί να αποφανθεί μετά βεβαιότητας για το ένα ή το άλλο, πλην, ξαναλέω, πολύ συγκεκριμένων περιπτώσεων.

Και μιας που είμαστε στο κεφάλαιο της αντίληψης πολύ γενικά πάλι θα σας πω το εξής: έστω ότι περνάω κάθε μέρα από ένα παρκάκι το οποίο έχει μία βρύση. Η βρύση αυτή είναι στο φαινομενολογικό μου πεδίο (την βλέπω κοινώς) αλλά μπορεί να μην την έχω αντιληφθεί ποτέ, μέχρι τη στιγμή που θα χρειαστεί να πιω νερό επειδή θα έχω διψάσει (άρα τότε θα εισέλθει στο αντιληπτικό μου πεδίο). Μέχρι τη στιγμή κοινώς που θα μου γεννηθεί η ανάγκη για κάτι (εν προκειμένω για νερό). Άρα, η ιστορία της Ο στο ένα κοριτσάκι μπορεί να μην κάνει απολύτως τίποτα γιατί δεν έχει και τίποτα να του πει, αν το κοριτσάκι σκέφτεται ποια είναι τα sos στο αυριανό διαγώνισμα λόγου χάρη.

Χώρια που αν δεχτούμε κάτι τέτοιο ως φιλοσοφία και τοποθέτηση ζωής, γιατί να προσπαθούμε για κάτι καλύτερο ή γιατί να προσπαθούμε γενικά; Άρα, καθ΄ υμάς όλα είναι προδιαγεγραμένα; Γιατί αν ασπάζεστε την αντίληψη περί επικράτησης dna, αυτό υποστηρίζετε. Όσο για τις κοινές εμπειρίες και τα συναισθήματα, ρίξτε μία ματιά στην επιστημολογία της φαινομενολογίας, θα σας δώσει πολλή τροφή για σκέψη και διεύρυνση.

Και κάτι αναφορικά με το σχόλιο του @MasterK77 , ο οποίος πολύ εύστοχα (παρόλο που μπορεί να μην το γνωρίζει) περιέγραψε μία ομάδα εστίασης (μέθοδος συλλογής δεδομένων στο ποιοτικό επιστημολογικό παράδειγμα), που όπως όμως λέει και ο ίδιος θα ήταν μία ευκαιρία για τους συμμετέχοντες να εξερευνήσουν τα δικά τους γιατί και να τα νοηματοδοτήσουν και ΟΧΙ να βρεθεί μέσω αυτού η επιστημονική τεκμηρίωση για dna και περιβάλλον.

Κι όσο δεν θέλω να γράφω σεντόνια, τόσο μακρυγόρησα και έπιασα χώρο, αλλά εθίγησαν πολλά σημεία και πάλι δεν μπορώ να τα καλύψω όλα για να μην γίνω κουραστική. Αν επιθυμείτε περαιτέρω συζήτηση μπορούμε να την κάνουμε μέσω προσωπικών μηνυμάτων και να σας παραπέμψω και σε αντίστοιχο υλικό.  

 

Γιατί να μπω στον κόπο να σου απαντήσω; Μη το πάρεις προσωπικά, δεν έχω κάτι μαζί σου. Εννοώ ότι έχεις διαβάσει - και καλά κάνεις - έχεις μαζέψει το υλικό σου. Αλλά ποιος είμαι εγώ για να αντιταχθω σε όλους τους επιστήμονες, βιολόγους, κοινωνιολογους, ψυχολόγους; Οπότε πάω στην γωνία μου και όλα καλά. Καλό διάβασμα @kaissa  

 

Eίναι...
Και τα αντιλαμβανόμαστε ως τέτοια...
Όχι μόνο τα δικά μας, αλλά και τα άλλα ζούδια...
ΟΚ ως εδώ...

Να λοιπόν μια ...τρολιά έτσι για να βρίσκεται...
Θερμοδυναμικά, λειτουργικά δηλαδή, οι 3-5.000 θερμίδες και 10.000 άμα λάχει, φτάνουν για να τροφοδοτούν έναν οργανισμό καμιά 75αριά κιλά ..?

 

Τον Φελπς ναι, πανω κατω....

 

Ξέρεις καλύτερα από μένα, πως υπάρχουν κάτι τυπάκια που ισχυρίζονται πως μπορούν να τροφοδοτήσουν έναν οργανισμό πάνω-κάτω σε αυτά τα κιλά με μηδέν θερμίδες, μεταβολίζοντας κατά τα λεγόμενά τους την ενέργεια του ήλιου.
Είναι ένας κυριούλης στας Ινδίας, που υποστηρίζει πως έχει να φάει ή να πιει κάτι εδώ και 80 σχεδόν χρονάκια, υπονοώντας πως έφτασε στην φώτιση και ακολουθεί μία ρουτίνα πολύωρων διαλογισμών. Η ιατρική κοινότητα δεν δίνει εξηγήσεις για το φαινόμενο, παρά δηλώνει σκεπτικισμό και απόπειρα εξαπάτησης (για ποιον λόγο τώρα, τρέχα γύρευε).
Ξέρεις επίσης πως ο φίλος μας ο Τέσλα ήτο χορτοφάγος, όχι ανθρωπιστικά, αλλά οφελιμιστικά, μιας που πίστευε πως ο ηλιάτορας μόνο προσφέρει σωστή ενέργεια στο ανθρώπινο σώμα και πως πρέπει να το παίρνουμε από πρωτογενείς πηγές, φυτά, καρπούς, λαχανικά και όχι από δευτερογενείς όπως είναι το κρέας.
Υπάρχουν και οι μπριδίριανς που ζουν με αέρα κοπανιστό για το περισσότερο κομμάτι της ζωής τους, υπάρχει ένας κυριούλης εν Ελλάδι που προμοτάρει την αποτοξίνωση χωρίς τροφή και χωρίς νερό για πολλές μέρες, ως τρόπο επίλυσης πολυάριθμων προβλημάτων υγείας.
Δεν ξέρω να σάς πω, τι γίνεται με την παραβίαση των αρχών της μάζας και της ενέργειας, είμαι αδύναμη σε αυτούς τους τομείς, το έχω δηλώσει επανειλημμένα, ωστόσο, δυνητικά, υπάρχουν πράγματα που απλά είναι έξω από την αντιληπτική μας ικανότητα και όχι έξω από τους νόμους της φύσης και της φυσικής.
Άλλωστε, η ανθρώπινη παρατήρηση είναι αυτή που έχει οδηγήσει σε μία κατανόηση αυτών των νόμων. Πως να κατανοήσεις κάτι που δεν μπορείς να παρατηρήσεις, αν και εφόσον δεν έχεις τα μέσα να το παρατηρήσεις?

 

Απ΄ αυτό..!