Απόκρυψη ανακοίνωσης

Καλώς ήρθατε στην Ελληνική BDSM Κοινότητα.
Βλέπετε το site μας σαν επισκέπτης και δεν έχετε πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη μας!

Η εγγραφή σας στην Online Κοινότητά μας θα σας επιτρέψει να δημοσιεύσετε νέα μηνύματα στο forum, να στείλετε προσωπικά μηνύματα σε άλλους χρήστες, να δημιουργήσετε το προσωπικό σας profile και photo albums και πολλά άλλα.

Η εγγραφή σας είναι γρήγορη, εύκολη και δωρεάν.
Γίνετε μέλος στην Online Κοινότητα.


Αν συναντήσετε οποιοδήποτε πρόβλημα κατά την εγγραφή σας, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας.

ρέω..

Συζήτηση στο φόρουμ 'BDSM Εμπειρίες' που ξεκίνησε από το μέλος rea.., στις 12 Μαρτίου 2018.

  1. rea..

    rea.. Contributor

    Υπό-ιστορία 1

    Che fece il gran rifiuto

    Τα μεγάλα διλήμματα, είναι μια διαδικασία που ένα υ, συναντά συχνά κατά την προσαρμογή του. Δεν φταίμε εμείς, το λέει και ο Νεύτων. Για κάθε δράση υπάρχει μια ίση και αντίθετη αντίδραση. Η τάση του κάθε σώματος να αντιστέκεται στην μεταβολή. Η Κυριαρχία, είναι ένα χείμαρρος, πρέπει να μάθεις να αφήνεσαι, να ρευστοποιείσαι σε αυτήν την ριζική αλλαγή.

    Οσο πας απομακρύνεσαι από την σταθερά που υπήρξες. Να αρνείσαι αυτό που νομίζεις πως είσαι. Να σε σκοτώνεις. Να διώχνεις όλα τα περιττά που σε βαραίνουν.
    Γίνεσαι ότι Θέλει, όπως Θέλει για όσο Θέλει. Γίνεσαι ρευστή ύλη.. ρέεις ..

    Η διαδικασία προς αυτή την μεταβολή περνάει στάδια και αντιστάσεις, κάπου - κάπως - κάποτε σε κάτι σκαλώνεις και αντιστέκεσαι στην φορά του ρέματος. Δεν έχω ζήσει πιο δύσκολη φάση από αυτήν .. όσο αντιστέκεσαι τόσο αισθάνεσαι την δύναμη Του πάνω σου.

    Τα μεγάλα Ναι και Όχι, που όσο περνάει ο καιρός τόσο βαθαίνουν και κάθε φορά το ζύγισμα γίνεται όλο και πιο δύσκολο.Σπάνε τα στεγανά μου..

    - Αποφάσισε, έχεις "δίκιο"? Ναι ή Όχι.

    Ποια εγώ τώρα, που για να διαλέξω ένα στυλό θέλω μισή ώρα. Να διαπραγματεύομαι το "δίκαιο".. πω!
    Σκάλωσα..μένω εκεί ή αφήνομαι στο ρέμα... βοήθεια!

    Μισώ τις στιγμές των αποφάσεων. Ναι! τις μισώ.. αυτό το ρήμα ταιριάζει γάντι.
    Θυμώνω και στεναχωριέμαι..κυρίως όμως φοβάμαι μην πάρω λάθος απόφαση.Καλούμαι να αποφασίσω με ευθύνη για το μέλλον μου. Και εκείνη την στιγμή, δεν θέλεις να κάνεις λάθος.. ξέρεις ότι θα επωμιστείς τις συνέπειες της επιλογής σου. Αναθεματισμένη ενηλικίωση!

    Υπάρχει στα κιτάπια των ψυχοκούκου, ένα σύνδρομο που με ακολουθεί παντού.. θέλω να γίνω Πήτερ Παν! Να ζω στην χώρα του Ποτέ και να πετάω και να περνάω καλά με τους φίλους μου και να μην κάνω τίποτα άλλο ..ποτέ! Καμία ευθύνη και καμία απόφαση... ποτέ!

    Έτσι όταν μου σκάει το τελεσίγραφο Ναι ή όχι.. δυστυχώ εκ φύσης!

    Αυτή τη φορά όμως, νομίζω βρήκα το "κόλπο" για να παίρνω τις σωστές αποφάσεις, χωρίς να φοβάμαι για λάθη πια!

    ..Και μου σκάει το τελεσίγραφο.. Υποφέρω και δυστυχώ σαν να χω πονόδοντο..σπάει το πρόσωπο σαν να υπάρχει αυτός ο συγκεκριμένος πόνος.
    Και αφού μισήσω την μοίρα μου, αποδέχομαι την πραγματικότητα μου, ότι δεν είμαι ο Πήτερ Παν και σηκώνω μανίκια για να πιάσουν δουλίτσα τα little grey cells του Πουαρώ.
    Βάζω κάτω την λογική μου και την στίβω, στηρίζω το κεφάλι μου με το χέρι μου.. τι βάρος! Το μέτωπό μου πρέπει να έχει έκταση 800 χιλιόμετρα εκείνη την στιγμή.

    Η απόφαση που θα με καθορίσει, η επιλογή που θα ορίσει την πορεία μου. Λίστες υπέρ και κατά... και όλα αυτά κάτω από συναισθηματική φόρτιση. Τι πρέσα!
    Δυο δρόμοι ανοίγονται μπροστά μου.. ή κρατάω αυτό που πιστεύω, αυτό που ξέρω ως τώρα ή ... παραδίδω.
    Βγάζω κάτι ανάσες λες και έρχονται από τα πέλματα.. ακούω τους ήχους μου.. ΦΦΦΦ!!

    Πρώτα απόλα το συναίσθημα και η καυλα μου είναι άχρηστα εκείνη την στιγμή. Θα πρυτανεύσει η λογική..
    ..Τσιγάρο! τζούρα μεγάλη.. χωρίς νικοτίνη δεν γίνεται δουλειά.

    Με μια λέξη, 3 γράμματα, η ζωή μου αλλάζει.
    Μπορώ να μείνω μόνη, να ξαναγίνω "ελεύθερη", βέβαια μπορώ! Σιχτίρ να τελειώσω με όλα αυτά μια και καλή. Φτιάχνω λίστα με τα πράγματα που θα μπορώ να κάνω όταν θα μαι μόνη..μια χαρά θα είναι η ζωή μου και χωρίς τον Κ.
    Με το μυαλό καθαρό, θα ταξιδέψω, θα διαβάζω, θα βγαίνω περισσότερο. Ναι!.. έχω το δίκιο μου, την λογική μου, θα ορίζω και θα κυριαρχώ εγώ την ζωή μου! Τελείωσα με όλα αυτά..!
    Εντάξει στην αρχή θα μου λείπει.. αν απασχολώ συνέχεια τον εαυτό μου με πράγματα, θα τα καταφέρω και θα Τον ξεπεράσω. Μόνο να θυμάμαι, ακόμα και όταν δεν έχω διάθεση.. θα πρέπει να πιέζω τον εαυτό μου να απασχολείται με κάτι για να Τον "ξεχνάει".

    Και άλλο τσιγάρο.. Φφφ! ..μήπως να ξαπλώσω λίγο? Να πάω μια βόλτα? Να φάω κάτι? Για τέτοιες αποφάσεις το μυαλό πρέπει να είναι καθαρό...
    Μπα! δεν θέλω να κάνω τίποτα .. το μόνο που θέλω είναι να αποφασίσω και να ξεμπερδεύω..
    Ναι .. να ξεμπερδεύω με όλα αυτά μια και καλή! Ετοιμάζω το μήνυμα. Μπορώ! Αφού αυτό είναι το σωστό.. αυτό θα κάνω.
    Θα αντέξω! θα βγαίνω, θα γαμιέμαι, θα πίνω και .. δεν ξέρω!
    Βλέπω το μήνυμα έτοιμο τυπωμένο μπροστά μου, φαντάζομαι τον εαυτό μου να το στέλνει και μετά να αισθάνεται ανακούφιση,νέοι ορίζοντες να ανοίγονται μπροστά μου.. Στείλε το και όλα θα πάνε καλά!
    Μπαίνει και ένα υπέροχο φως από το παράθυρο, θα βάλω ένα soundtrack να κάνω την στιγμή της "απελευθέρωσης" πιο επίσημη!

    Όχι, δεν είμαι έτοιμη ακόμα.. δεν νιώθω καλά με αυτό..δεν..δεν..δεν!!
    Τσιγάρο!.. ακόμα ένας καφές.. Η νικοτίνη θέλει συμμάχους, την καφεΐνη. Σβήνω το μήνυμα μη γίνει καμιά στραβή και πατηθεί τίποτα κατά λάθος. Αυτή η απόφαση έχει τεράστιο βάρος και πρέπει να είμαι σίγουρη! Πρέπει να είμαι σίγουρη.. δις!

    Θα μου λείπει.. Όχι συναισθήματα τώρα! με "αναχαιτώ".. η λογική. Εγώ έχω δίκιο.. Έχω δίκιο! Και να μην έχω δηλαδή ..Αυτή είμαι και σ όποιον αρέσει!

    Να κοιμηθώ? Να πάω μια βόλτα? Να φάω κάτι? πρέπει να έχω καθαρό μυαλό για μια τέτοια απόφαση..! Για μια τ ε τ ο ι α απόφαση.. δις!

    Κωλομυαλό! δεν αντέχω το μυαλό μου!.. γιατί δεν αποφασίζει? Γιατί έρχομαι σε αυτά τα σημεία? Μεγάλο παλούκι να παραδίδεις το δίκιο σου... το δίκιο σου!! δις

    Μπλε και κόκκινο χάπι Φφφφ!!

    Δεν ξέρω πόση ώρα κάθομαι μπροστά από την οθόνη. Πόση ώρα έχει περάσει να βαριανασαίνω και να κρατάω το μέτωπό μου! Να καπνίζω να γέρνω από την μια μεριά στην άλλη..

    ..Θέλω να πάω τουαλέτα.. σηκώνομαι! τι καλή ιδέα να σηκωθώ, μετά την τουαλέτα μπορώ να κοιμηθώ, να φάω κάτι, να πάω μια βόλτα.. θα έρθει η απάντηση μόνη της, ναι αυτό πρέπει να κάνω..να αφήσω την απάντηση να γεννηθεί μόνη της, χωρίς πίεση. Ότι νιώθω και όπου με πάει!

    Μπαίνω στην τουαλέτα και κοιτάζομαι στον καθρέφτη, βλέπω αυτό που βλέπω, αυτό που είμαι..

    Και αυτό είναι το κόλπο! Ο καθρέφτης! Όσο περίεργο και αν ακούγεται, εκείνη την στιγμή ..γεννήθηκε η απόφαση! Για να το πω πιο σωστά, εξαφανίστηκε το δίλημμα. Δεν υπήρχε ποτέ πραγματικά. Τι ήταν?.. Ρωτήστε τον θείο Νεύτωνα. Πάντως ήξερα τι έπρεπε να κάνω και το έκανα. Και μόνο τότε τα κατάλαβα όλα.Όλα ήρθαν στην θέση τους.

    Αργότερα προσπάθησα να καταλάβω πως αυτό το "μαγικό" κόλπο τελικά κατάφερε να με ελευθερώσει από αυτό το χαζό τρυπάκι που είχα μπει.

    Θυμήθηκα το αγαπημένο μου παραμύθι, είναι ένας μύθος του μπάρμπα - Αισώπου "Ο ήλιος και ο άνεμος". Όπου ο ήλιος και ο άνεμος μονομαχούν για να δουν ποιος είναι πιο δυνατός και τελικά κερδίζει ο ήλιος φυσικά.
    Αυτός ο μύθος μου έχει σταθεί καλό φιλαράκι δια βίου. Είναι ένα μικρό αριστούργημα που λέει πολλές μεγάλες αλήθειες και ερμηνεύεται σε πολλά επίπεδα.
    Θα το αναπτύξω σε άλλη φάση για να μην μακρηγορώ.. άλλο!

    Κατέληξα στο εξής συμπέρασμα: Στα "μεγάλα διλήμματα", απλά κοιτάξου στον καθρέφτη σου. Αν δεις ήλιο μένεις εκεί που είσαι, αυτή είναι η σωστή επιλογή. Για να το πω πιο σωστά, δεν υπάρχει καν επιλογή, μόνο παράδοση,γιατί αυτό είσαι..και είσαι καλά!!! Αφήνεσαι και ρέεις. Μπορεί το μυαλό σου να "έφυγε" για λίγο, όμως στο πρόσωπο σου θα δεις όλη την αλήθεια που χρειάζεσαι να ξέρεις.

    Αν δεις άνεμο τα πράγματα είναι διαφορετικά. Επανεξέτασε την θέση σου, δεν είσαι καλά σε αυτό που είσαι.

    .. Πληροφοριακά, έτσι για την ιστορία...

    Ω! Είδα ήλιο!..

    ρέω..

     
     
    Last edited: 12 Μαρτίου 2018
  2. íɑʍ_Monkeץ

    íɑʍ_Monkeץ Contributor

  3. rea..

    rea.. Contributor

  4. no_Taboo

    no_Taboo Αείκαυλος

  5. yannouli

    yannouli busy mind

    πόσο δύναμη θέλει να αφεθεις...να ρέεις...τι λύτρωση που φέρνει τελικα η αποδοχή...
    Να απολαμβανεις να ρέεις , ρέα  

     
  6. rea..

    rea.. Contributor

    10 λεπτά ακόμα..


    Χτυπάει το ξυπνητήρι...Ωχ το έχω αφήσει στο σαλόνι, τινάζομαι από το κρεβάτι και τρέχω μέσα για να μην Τον ξυπνήσει ο ήχος του κινητού. Γυρίζει πλευρό, ενοχλήθηκε μέσα στον γαλήνιο ύπνο Του.
    Για να σιγουρευτώ ότι θα καταφέρω να σηκωθώ νωρίτερα, έβαλα 2 ξυπνητήρια στο κιν μου με διαφορά δέκα λεπτών, κάνω έναν γρήγορο υπολογισμό.. ναι με παίρνει να απολαύσω λίγο ακόμα ύπνο δίπλα Του. Ξαναμπαίνω στην κρεβατοκάμαρα, το άρωμα από το δέρμα του έχει γεμίσει το δωμάτιο, καυλώνω!

    Ξαπλώνω πολύ προσεκτικά δίπλα Του. Η απόλαυση του ύπνου Του είναι πολύτιμος θησαυρός... Μέσα από τα σκεπάσματα ξεπροβάλει μόνο το κεφάλι Του που θέλω να το φιλήσω..κρατιέμαι. Κρατώ το κινητό κοντά, ώστε να προλάβω να το κλείσω αμέσως όταν ξαναχτυπήσει.. έχω ακόμα 10 λεπτά!
    10 λεπτά ακόμα να είναι γυμνός ξαπλωμένος δίπλα μου και εγώ γυμνή δίπλα Του, κάτω από τα ίδια σκεπάσματα που κρατούν την ζεστασιά Του και την μεταδίδουν στο σώμα μου.

    10 λεπτά ακόμα σε ένα δωμάτιο γεμάτο από Εκείνον, το καταφύγιό μου από όλα, η φωλιά μου, η ασφάλεια μου! Τίποτα κακό δεν μπορεί να μου συμβεί. Δεν είμαι ύλη, είμαι αίσθηση. Δεν είναι ύλη, είναι ενέργεια! Η δύναμη που μετατρέπει τα πάντα σε κάτι "άλλο". Ανακάλυψα την 5η δύναμη που ορίζει τους συμπαντικούς νόμους!.. Και θα το κρατήσω μυστικό.
    Ένα δωμάτιο, κρεβάτι, έπιπλα, μαξιλάρια,σκεπάσματα.. όλα είναι σκιές, στο ημίφως που μπαίνει από τα κλειστά παντζούρια, δεν είναι τίποτα από όλα αυτά, είναι το σύμπαν μου!

    10 λεπτά ακόμα μικροσύμπαν μου, είμαστε ένα άτομο Εκείνος είναι ο πυρήνας και όλα τα άλλα γύρω του. Κλείνω τα μάτια και όλα γίνονται αισθήσεις.. νιώθω την καύλα μου, την αφθονία, την ευτυχία, την γαλήνη της στιγμής. Νιώθω τα γόνατα μου να καίνε ακόμα από χθες. Το σώμα μου πλέον δεν υπακούει σε κανέναν νόμο της φύσης. Ένας είναι ο Νόμος μου και ο Κανόνας μου, αν θέλει μπορεί να με κάνει να πετάξω.. τίποτα δεν αποκλείεται πλέον.

    10 λεπτά ακόμα..Το σώμα μου βυθίζεται στον γλυκοσέρτικο, σε λίγο το μυαλό θα αγνοεί την σημασία της στιγμής και θα φύγει από την πραγματικότητα... Μα το σώμα θα νιώθει, το υποσυνείδητο θα ξέρει, η μνήμη θα καταγραφεί.. θα περάσουν στα δεδομένα μου, οι νευροδιαβιβαστές θα μεταφέρουν το μήνυμα στον εγκέφαλο, θα γίνουν οι απαραίτητες χημικές ενώσεις, η στιγμή θα δώσει τα κατάλληλα νευροχημικά συστατικά... και αλλάζω, αλλάζω συνέχεια, ακόμα και όταν κοιμάμαι.. δίπλα Του!

    10 λεπτά ακόμα, θα κλέψω τον χρόνο, θα ξεχειλίσω από αυτήν την στιγμή, είμαι μόνο ένα μέρος από το άτομο Του και μπορώ να ορίσω την πραγματικότητα σαν ένας μικρός Θεός!

    10 λεπτά ακόμα και μετά θα σηκωθώ να ετοιμάσω τον καφέ Του, να στρίψω το τσιγάρο Του, να βάλω την μουσική Του, να του προσφέρω το πιο υπέροχο πρωινό ξύπνημα. Είμαι ο πιο πλούσιος άνθρωπος του κόσμου. Κοιμάμαι καυλωμένη!
    Αφήνομαι σε ένα παρόν μεγαλειώδες. Η απαράμιλλη σπουδαιότητα του τώρα. Το μυαλό δεν θέλει να πάει πουθενά αλλού,στην απόλυτη επίγνωση του πού βρίσκομαι και τι μου συμβαίνει.

    10 λεπτά ακόμα, όσο πιο ξεκούραστο το σώμα τόσο πιο χρήσιμο για τις επιθυμίες Του. Μπορώ να τα λέω αυτά στον εαυτό μου και να μην με κρίνω πια.. 10 λεπτά πιο ελεύθερη από πριν.

    Το ξυπνητήρι ξαναχτυπά.
    Κάνω ξανά τους γρήγορους υπολογισμούς από το μαξιλάρι μου.. κουρνιάζω δίπλα Του με το χαμόγελο της ευτυχίας.

    Έχω 10 λεπτά ακόμα..
    ρέω...
     
    Last edited: 4 Απριλίου 2018
  7. kaissa

    kaissa Regular Member

    Μοναδικά υπέροχο!!
     
  8. margarita_nikolayevna

    margarita_nikolayevna Δ Contributor

    Συγκινητική για ακόμη μια φορά  
     
  9. estelwen

    estelwen χρήσιμη Contributor

    Αυτή η εικόνα, αυτή η ανάσα που αναγνωρίζω, με κάνει να χαμογελάω από χθες.
    Σ'ευχαριστώ για το δώρο. <3
     
    Last edited: 4 Απριλίου 2018
  10. rea..

    rea.. Contributor

    Άφωνη

    Έχτισα μια ολόκληρη άλλη ζωή. Με χωρίζει μεσοτοιχία ένας γυάλινος τοίχος, με το τώρα. Βλέπω παράλληλα τις ζωές αυτές, εκείνη που το bdsm δεν υπήρχε, ήταν μια άμορφη ανάγκη ("Το κάτι που πάντα έλειπε", στα λόγια Του) και την τωρινή.

    Επιλέγω την πιο τοπ στιγμή της πριν.
    Πως να συγκριθούν?
    Τι Νέα Υόρκη? Χθες σε 4 τοίχους, έκανα τον γύρω του κόσμου!
    "Κόγχη και λατρεία" ..όπως το τραγούδι.
    Αυτή η αίσθηση! Αυτή τη στιγμή που δεν υπάρχει τίποτα άλλο, παρά μόνο όσα συμβαίνουν, χωρίς παρελθόν και μέλλον,απόλυτα εκεί, στα πόδια Του και πουθενά αλλού.

    Είμαι ατμόσφαιρα, χρώματα, αισθήσεις ..όλα Εκεί. Όλα.
    Ακούω, καταλαβαίνω, καυλώνω, νιώθω τα πάντα..
    Και από αυτό που νιώθω, εντυπωσιάζομαι τόσο που μένω άφωνη.

    Άφωνη με αυτήν την ζωή που ζεις. Που την μαθαίνεις στα 40 σου, εκεί που νόμιζες, ότι τα έχεις ψιλοκαταλάβει όλα.. σου σκάει μια άλλη διάσταση σε αυτήν την διάσταση.

    Άφωνη και είναι πραγματικό. Το λες και το ξαναλές στον εαυτό σου και δεν το πιστεύεις.

    Άφωνη και δεν θέλω να μιλήσω, speechless... άλογη.

    Άφωνη και άλογη. Τα έχω πει όλα, δεν χρειάζεται να πω τίποτα και δεν με νοιάζει να πω τίποτα. Ο λόγος είναι περιττός.

    Άφωνη. Κάθε άντρας και κάθε γυναίκα μπορεί να είναι ταξίδι, αρκεί να το ξέρει.

    Άφωνη και Εκείνος το ξέρει καλά. Το βλέπει να συμβαίνει και το ελευθερώνει.

    Είναι η γιορτή του "είδους" μας .. Μόνο χαρά, το αξίζουμε.
    Στην χώρα της ηδονής δεν χωράει το εγώ. Γιορτάζουμε την απόλαυση.

    Άφωνη και το ξέρω και εγώ. Καταλαβαίνω λίγο περισσότερο. Καλώς όρισα.

    Άφωνη, άλλο επίπεδο.. σαν άλλη διάσταση σε αυτό που είμαι. Όταν ελεύθερα μόνο είμαι και δεν χρειάζεται να μιλήσω. Προσπάθησα λίγο και μόνο αυτό ήταν κούραση. Το δοκίμαζα ξανά και ξανά, κάθε φορά για να βεβαιωθώ .. δεν μπορώ να μιλήσω.
    Δεν μπορώ να μιλήσω!

    Άφωνη και μαγεμένη από την δύναμη της Καύλας.
    Σωματοποιήθηκε η επιθυμία, παρατηρώ ζω αισθάνομαι τα πάντα, αλλά δεν μπορώ να μιλήσω.

    Άφωνη και μου αρέσει που δεν μπορώ να μιλήσω, δεν μπορώ να γίνω ψεύτικη σε τίποτα τώρα. Δεν φοβάμαι τίποτα.

    Άφωνη και στα πόδια Του. Έχει το πηδάλιο.Τον βλέπω Τον νιώθω, Τον ακούω, Τον μυρίζω, Τον υπακούω, είμαι απόλυτα εκεί και δεν μπορώ να μιλήσω.

    Άφωνη και στα μάτια Του.. εκεί βαθιά το μόνο που κατάφερα να πω ήταν " Να βγάλω το μουνί μου και να Σας το δώσω". Μου βγήκε σαν ανάσα, δεν θα πίστευα καν ότι ήταν ομιλία, αν δεν μου το επιβεβαίωνε και ο ίδιος. Μίλησα, ψιθύρισα, είπα αυτό και μετά πάλι για ώρα τίποτα.
    Και μετά κάτι άλλο, και μετά πάλι τίποτα για ώρα.

    Άφωνη και κουρασμένη, πονάει κάθε μυς και κάθε κόκκαλο για να φτάσω εδώ. Αλλά Εκείνος θέλει να παίξει και θα παίξει.

    Άφωνη και στην διάθεσή Του όπως και όσο θέλει. Έρμαιο στα χέρια Του.

    Άφωνη και σε ατμόσφαιρα συνεχούς καύλας να χύνω ποτάμια.

    Άφωνη και χύνω ..παρανάλωμα του Πειραιώς, που έλεγε και ο Φατσέας.
    Παρανάλωμα, γίνομαι στάχτη , αποσύνθεση και ξανά. Όλα μου ρευστοποιούνται.

    Άφωνη και στέρεη- μετά υγρή - μετά αέρας. Και ξανά...

    Άφωνη μέχρι να μην μείνει τίποτα όρθιο πια, έως κατάρρευση. Μια άδεια σάρκα σαν σακούλα.

    Άφωνη και μόνο ανάσα πια.

    Άφωνη και στο χαμόγελό Του.. Ναι!

    Άφωνη

    και ρέω..
     
  11. lexy

    lexy .ti.va.

  12. anmaya

    anmaya Enjoying, learning, living

    Χαίρομαι πολύ που δίνεις λόγια και σε εμάς που δεν τα έχουμε, σε ευχαριστώ