Πέφτει ο/η Κ στα μάτια του/της υ και πώς;

να πέσει; δεν θα το έλεγα έτσι, να με απογοητεύσει όμως ναι (απορώ γιατί αν το κάνει ο υ αυτό είναι διαφορετικά, αλλά είναι εκτός θέματος αυτό)
Τότε όταν απογοητευτείς θα πρέπει να τα μετρήσεις όλα και είτε να σηκωθείτε μαζί είτε χώρια.

 

απο την εμπειρια μου σε πολυ πιο light καταστασεις απ' το standard εδω, ο τροπος για να μην πεσει μια Κ στα ματια μου ειναι να την θαυμαζω πραγματικα σε καποιους τομεις / χαρακτηρα σαν ατομο και οχι απαριατητα σαν mistress. Αυτο με προστατευει γενικα και μπορω και αντεχω ακομα και παρατεταμενες κρισεις, λαθη, αδυναμιες και γενικα ιστοριες της καθημερινοτητας που μπορει να εκαναν αλλους να ξενερωσουν. ας μην ξεχναμε οτι οι ανθρωποι δεν ειναι μηχανακια και αδυναμιες παντα υπαρχουν και αργα η γρηγορα βγαινουν, ειδικα αν συζεις.

απ τις μεγαλυτερες παντως ξενερες ειναι αν η Κ δειξει αδυναμια, μετα να κανει σαν τρελη για να το ισοφαρισει... καθολου κυριαρχικο.

επαναλαμβανω το D/s που εχω ζησει ειναι πολυ light και μπορει αυτα που λεω να μην μπορει να εφαρμοστουν σε hardcore καταστασεις.

 

Ζητησα γνωμες απο ολους , σε ευχαριστω για την απαντηση σου  

 

Νημα που χωρά επέκταση πιστεύω.  

 

Πώς μπορεί ένας άνθρωπος γενικά κ ειδικά ο Κ. να πέσει στα μάτια μας;
Όταν πάψει να εκπληρώνει τις προσδοκίες μας.
Είναι σωστό ένα υ. να εχει προσδοκιες απο το Κ.;
Όχι. Ξεκάθαρα όχι.
Όποτε δε μπορεί να πέσει στα μάτια του.
Απλά τα πράγματα.

 

Ανακολουθία λόγων και έργων.

 

Είναι κάποιες στιγμές, που ειλικρινά θα ήθελα να ήταν όλοι/ες οι Α/Κ τόσο by the book, που πιο by the book πεθαίνεις ( αποκλείοντας τα κουτά περί καθηκόντων βελτίωσης, νουνού και προδέρμ προς το υ/σ ). Που οι σαδιστές/ριες να μην ήταν στο παραμικρό "χορτοφάγοι/ες" ( όπως είχε γράψει κάποτε κάποιος εδώ πέρα ).
Και τότε θα ήθελα να ξανακούσω/διαβάσω απόψεις των "κατωχεράδων", αν βέβαια συνέχιζαν ακόμη να ήθελαν, "κατωχεράδες" να είναι.
Γιατί το φίλμ ήσουν καλό ρομποτάκι και σήμερα? μάλλον προβάλεται ακόμη, γιατί τα "ρομποτάκια" δεν παρά ζορίζονται.
Τεσπά, έκαστος στο είδος του και ο καθένας με το τσερβέλο, τις αλήθειες και την ζωή του. Που μόνο εκείνος γνωρίζει.

Υ.Γ.

Μέχρι και οι Θεοί ( του δωδεκάθεου, της σκανδιναβικής μυθολογίας κτλ ) έπεσαν κάποτε στα μάτια των ανθρώπων και τους αντικατέστησαν μ' έναν ή περισσότερους άλλο/ους. Όποιος/α θέλει, ας "κρατήσει" ένα, μην εμπιστεύεστε εκείνους/ες που σας τοποθετούν στα σύννεφα. Γιατί θα είναι οι πρώτοι, που θα τα σημαδέψουν κάποτε με ότι βρουν εύχερο ( από σφεντόνες έως πυραύλους ), για να σας ρίξουν.

Τόσο οι Θεοί όσο και οι "Θεοί" δεν έχουν δικαίωμα στο παραμικρό λάθος ή αδυναμία. Γι' αυτό σκεφτείτε το καλά, πριν αποδεχτείτε αυτόν τον ρόλο, που κάποιος/α σας προσφέρει απλόχερα.  

 

@Tenebra_Silente... το υστερόγραφο απλά υπέροχο. .  

 

Ναι αλλά είναι ωραίος ο από μηχανής Θεός, έρχεται σε μεταφέρει στον κόσμο του για λίγο, ξεφεύγεις.
Οι πτώσεις που θα ακολουθήσουν έχουν ενδιαφέρον στο ξανα-σήκωμα

 

Σ' ευχαριστώ, πολύ καλή με το γέρο... 

Τα κόκαλα δεν είναι, ότι συνηθίζουν στις πτώσεις. Μπορεί να πονάνε λιγότερο, αλλά δένουν όλο και πιο δύσκολα.
Μην ξεχνάς, ότι ο Deus ex macchina ήταν συγγραφικό/σκηνοθετικό τρυκ, για όταν βάλτωνε η πλοκή. Μαριονέτα δηλαδή στα δάχτυλα κάποιου/ας και μάλλον μ' άχαρη αρμοδιότητα. Δεν σε μεταφέρει εκείνος στοβ κόσμο του. Εσύ τον εγκλωβίζεις σ' έναν παράλληλο δικό σου. Ξαναπαίρνει μπρος η όποια πλοκή σου? Ούτε μια μίζερη σπονδή με οίνο και φρούτα δεν του ξαναπροσφέρεις.

Ανάμεσα στον " Θεό " και στον " θνητό ", μάλλον είναι ο πρώτος που έχει να χάσει τα περισσότερα στο τέλος.
Άπαξ και τον " θεό " τον στείλεις στη λήθη, δεν έχει που ν' απευθυνθεί, για να ζητήσει " βοήθεια ". Τι να την κάνεις την " παντοδυναμία ", αν σου λείπει το αντικείμενο πάνω στ' οποίο να την εκφράσεις?
Ενώ ο " θνητός ", μπορεί πάντα να κατασκευάσει καινούριους " θεούς " και να τους αποθέσει την όποια " μοίρα " του.

Και όπως έλεγε κι ένα παλιό γνωστό metal group:

Gods, monsters and men, we'll die together in the end.

Να έχουμε μια καλή νύχτα...όλοι... 

 

Με προβλημάτισε αρκετά η ίδια η έκφραση. .. "πέφτει στα ματια"... αν αφαιρέσουμε το καλλιτεχνικό περίβλημα βγαίνει "διαπιστωνω πως κάποιος μετατοπιζεται απότομα πανω σε εναν αξονα προς τα κάτω"

Πολλά τα προβλήματα. . Πολλά όμως. .

Μετατοπιζεται πως? Ως σύνολο της προσωπικοτητας? Πως γίνεται αυτό?

Ο άξονας από τι αποτελειται?

Ποιος τον φτιάχνει τον άξονα?

Πόσο ανεξάρτητος είναι ο άξονας από το κριτή?  

 

Με αφορμή το δικό σου ποστ,μου γεννήθηκε η εξής απορια:Αν ένας Κ. αλλά λέει,αλλά εννοεί κι άλλα κάνει,ειναι Κ. τελικα;
Πώς μπορεί να πέσει στα μάτια μου κάτι που εξ αρχής δεν υφισταται;
Αυτό που συμβαίνει τη δεδομένη στιγμή,είναι να τοποθετηθεί το συγκεκριμένο άτομο στη θέση που του πρέπει.
Όποια κι αν είναι αυτή.