slave vs submissive

Στην αρχή της σχέσης μου, μου είχε ζητηθεί να φτιάξω μια λίστα με τις διαφορές μιας υποτακτικής από μια σκλάβα. Θυμάμαι ότι είχα γράψει αρκετά. Δεν ξέρω αν τα πίστευα τότε, δεν μπορώ να θυμηθώ. Μάλλον τα πίστευα όμως γιατί δεν θα έβαζα ποτέ βόμβα στα θεμέλια μιας σχέσης τέτοιας λέγοντας ψέμματα, δεν είχα λόγο...

Διάβασα το εισαγωγικό του θέματος και τις απαντήσεις.
Προσπάθησα να θυμηθώ εκείνη τη λίστα...

Η ειλικρινής μου απάντηση είναι: δεν μπορώ! Και αν σήμερα έπρεπε να την ξαναγράψω, με βάση την εμπειρία μου, δεν θα μπορούσα να τη γράψω.
Γιατί η αλήθεια είναι ότι δεν βιώνω τη διαφορά, δεν τη νιώθω... "Τι είμαι;" ρωτάω πολλές φορές τον εαυτό μου, "τι στάτους να βάλω; sub ή slave;". Η απάντηση είναι ότι δεν καταλαβαίνω τη διαφορά, δεν έχω ιδέα, δεν έχω επιχειρήματα, γνώση, γνώμη πάνω σε αυτό.

Περπατάω σε μια πορεία που δεν έχω ιδέα πού τελειώνει, αν τελειώνει...
Προσπαθώ να ακούω και να υπακούω όσο περισσότερο μπορώ.
έχω φτάσει και φτάνω και ξαναφτάνω στο 100% (μου) της υπακοής, της υποταγής, της δοτικότητας, του πόνου, της καρτερίας, της αυταπάρνησης για χάρη του Άλλου. Και παρά τις φορές που ξέπνοη είτε από ευτυχία είτε από θλίψη λέω "δεν έχει άλλο", πάντα πιάνω τον εαυτό μου να συνεχίζει την πορεία, δεν ξέρω πού βρίσκω το "καύσιμο" για την κίνηση προς τα εμπρός, το βρίσκω όμως προφανώς αφού κινούμαι ακόμη. έχω μάθει να αγαπάω τον Άλλο περισσότερο από τον εαυτό του, να λέω "ναι" ακόμη και σε πράγματα που με σκίζουν, με συνθλίβουν και τις στιγμές εκείνες που νιώθω να κάνω ελεύθερη πτώση στο χάος να ξέρω πως θα Τον βρω στην άλλη άκρη να με περιμένει με ανοιχτή αγκαλιά, πως θα ξέρει σε ποιο σημείο είμαι κάθε στιγμή και θα με πιάσει.

Δεν ξέρω πώς λέγεται αυτό... σκλάβα; υποτακτική; δεν έχω ιδέα... Αλλά να πω την αλήθεια έχει πάψει να με ενδιαφέρει κιόλας...  

 

Οι περισσότεροι στον χώρο που αυτοπροσδιορίζονται ως σκλάβοι, δεν αναφέρονται σε μία πραγματική ζωή σκλαβιάς, αλλά περισσότερο σε διαφορές από ένα υποτακτικό άτομο, όσον αφορά την ιδιοσυγκρασία τους και τον τρόπο που προσεγγίζουν την σχέση.
Τι status διαλέγει ο καθένας είναι δικιά του υπόθεση, όμως ένα status δεν μπορεί να διαχωρίζει με απόλυτη ακρίβεια τις συμπεριφορές των ατόμων. Η ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στην υποτακτική και τη σκλάβα είναι η ύπαρξη (ή όχι) master. Ο κάθε υποτακτικός μπορεί να είναι εν δυνάμη σκλάβος εφόσον ικανοποιηθούν οι κατάλληλες συνθήκες.

( Κα(υ)λομαθημένοι μου είστε )

Kάνω λάθος;

 

Differences Between A Slave & A Submissive
Author: Raven Shadowborne © 2001



Many ask if slaves truly exist. In the way a dictionary and history define slavery, no they do not exist in most modern countries. (Though there is some contention that slavery rings do still exist in secret) Most people in civilized countries generally agree that the legal ownership of another human being is immoral and thus make it illegal. However, in the world of BDSM, one will find that some of the people involved call themselves by many different terms; one of these is the term "slave". Of course, this often raises the question of how is a slave different from a submissive. This question often is met with outright hostility, disbelief in the existence of slaves and the thought that the words slave and submissive (as nouns) are interchangeable terms within the context of BDSM. Many will not agree with any of those thoughts, and I am one of them. I have spent a great deal of time talking with slaves in the honest attempt to better understand them, their lifestyle choices, and judge for myself whether or not this is a healthy variation to the BDSM lifestyle.

To the question of whether or not slaves exist inside of BDSM I say that yes they do. They may not be the largest group, but there are quite a few. Do slaves differ from submissives? Again, my answer is yes they do. Slaves tend to differ from submissives by the way they think, act, submit and their expectations.

A slave tends to think more along the lines of black and white. They have very little room for leeway or shades of gray in their lifestyle choices. They do not seem to expect much leeway in the reaction of their dominant either. By this I mean, if a slave is feeling ill and thus doesn't complete all their usual daily tasks, they will expect the dominant to react with the usual punishment. A submissive may be more inclined to expect leniency from the dominant because they were ill. A slave thinks in terms of being owned, not in terms of submitting. To them, being in a collared relationship means they are owned, and often this translates into the statement that they do not have the "right" "choice" or "option" to walk out if the relationship goes bad. This does not mean a slave will accept an abusive relationship, though their tolerance limits for what is abusive and what is not seem to be higher than those of a submissive. This belief in ownership stems from a strong commitment on both an emotional and mental level to the dominant. There is a level of acceptance of the dominant's behavior that can be more intense and widespread than many submissives would allow. For example, a dominant wants to bring in a third to the relationship. A submissive may demand certain criteria be met before they allow ( yes, allow) such to occur, whereas a slave may say "It is not up to me, if this is what Master wants, so be it" and quietly accept this new change. To some this kind of thought process is considered wrong or somehow brought out by abuse, but this is not necessarily true. A slave thrives on the absolute fact, that they literally have no control over the relationship or what will occur within it, whereas a submissive often retains some level of control in the relationship. The thought process focuses solely on what would make the master/mistress happiest and how the slave can be most pleasing to them. Subs tend to think of themselves and their own pleasure in addition to that of their dominant. Slaves work very hard to put themselves second in all the things and their owners first. To them, this is what comes with being a slave and submitting completely. Slaves put forth a lot of effort in achieving an inner peace with their chosen position. With this peace comes acceptance of themselves, and a quiet sense of contentment. They view pride, arrogance and other such emotions as negative and unbecoming in a slave.

A slave's behavior is different from a submissive as well. If you listen to slaves talk about their behavior (or watch them), they often speak of being quietly accepting, in control of themselves at all times, formal, and other such things. There seems to be more focus on how the slave behaves at any given moment, with less leeway. In many slave relationships, the slave is required to use an honorific at all times, and couldn't conceive of calling their master/mistress by any other name. Most slaves find yelling, tantrums, fits, or any other out of control behavior on the part of a slave to be reprehensible and deserving of severe punishment. Slaves put a lot of emphasis on their behavior and how they react to their dominant. They hold themselves to a high level of self-control. They require of themselves to have a pleasing demeanor as much as possible. They see no room for bratting behavior, any form of topping from the bottom, or any other form of manipulating the dominant. They see bratting as topping from the bottom, whining, cajoling or making requests after the initial denial as manipulative behavior that focuses on the slave's needs/desires instead of the dominant's and thus not proper. They look down on any behavior that is perceived as designed to force the dominant to meet a need of the slave, rather than the slave focusing on the dom's needs. A slave will strive for perfection within themselves in completing all the tasks their master/mistress gives to them, while still keeping an eye out for things that they were not specifically told to do, but think would please their owner if they did them. A slave is required to be very self sufficient and capable because they often have a lot of responsibility placed on them. Slaves often feel that a slave should not need to be micro managed by their dominant because this is not pleasing, unless of course the dominant likes to micro manage. A slave will behave with the utmost of respect in a formal situation, and with as much respect as any situation warrants. (For example, quiet time at home may not require as strict a protocol as a formal party would) None of this emphasis on behavior means that a slave can't or does not crack jokes, goof off, or engage in verbal banter. Many slaves do indeed do these things. They do so however, with a great attention to the dominant's reaction and are careful not to be hurtful or overly sarcastic. Unless of course the dominant does not like this kind of behavior, then a slave will do their best to curtail it. (Which can be quite difficult, and in my opinion unhealthy, for someone who has a very playful sense of humor as an inherent part of their personality) So please do not take this article to say that slaves are not playful, have no sense of humor or anything like that because it just is not true. Slaves have the same array of personalities that everyone else does, and they enjoy them just like anyone else does. Slaves just tend to be a lot more aware of the dominant's limits to such activities than some submissives are. They also do not use their playful senses of humor (if they have one) to brat a dominant into playing with them, unless the dominant likes this kind of role play scene. Basically they tailor their behaviors to what the dominant prefers and is most comfortable with.

A slave's expectations from the dominant and the relationship are often very different from those of a submissive. A slave does not expect to have their desires met beyond their basic life supporting necessities. When their dominant does do something for them, they see it as a gift, not a necessity. Slaves tend to view things that many submissives expect in a relationship, as a luxury not a necessity. This does not mean that a slave will accept being abused or treated like they are worthless for extended periods of time, it just means they do not expect all the trappings that others expect from their relationships. (such as cuddling on demand, talking whenever the slave wants to talk, sleeping in a bed etc) Slaves expect their relationship to be difficult at times and their submission to not be easy all the time. They expect to be asked or ordered to do things they may not necessarily enjoy because the focus is not on their enjoyment or pleasure, but on that of their dominant. They expect to be treated as a slave and not pampered or cajoled to. They expect to be pushed to their current limits and have those limits pushed to expand. They expect to meet their dominants needs at all times and to not have their dominant accept any manipulation or disobedience. They expect to be used to the full extent of their current abilities and even trained (or taught through schooling etc.) to broaden their abilities to meet their dominant's needs. They do not expect to be consulted on every decision, asked their opinion all the time, or similar things. This does not mean they expect to be ignored or treated as if they do not matter, they just do not expect this as a normal part of the relationship, though most say their thoughts opinions, feelings and such are demanded by their dominant and the dominant will often take them into consideration while making decisions.

A slave submits differently from a submissive as well. Slaves will set no limits on their dominant's activities. A submissive will often have hard limits that their dominant can not cross at all, and soft limits that can be pushed with prior negotiation. A slave has neither. They will not say that the dominant can't do a certain type of play or use a specific implement. They may tell the dominant that they do not like certain activities or implements at the beginning of the relationship (preferably before a collar) but they do not ban the dominant from using/doing those things. They expect to be asked to do things they may not particularly like and they consider it as part of submission because to them, submission is not about pleasing the slave, but about pleasing the dominant. Most slaves will say that because of this it is imperative that the slave chose to submit to a dominant whose likes/dislikes are a close match of their own and thus they will not be asked or ordered to do something they are totally opposed to. But even then, the slave will expect that these limits may change over time and accept it should it occur. A slave does not believe they can just leave the relationship. Some believe once they are collared it is for life and will not request release even if they feel their lives are in danger or they are being mentally/emotionally harmed. However, many relationships with slaves have guidelines in place for release of the slave should the slave truly desire such. Some slaves believe a slave can't possibly be abused since the dominant has no limits on what they can do to them, and if the dominant chooses to act in an abusive manner then that is their choice. This does not however seem to be the majority belief, but it also does exist.

Many of these differences overlap, and are applicable to submissives as well. However, as a whole they exist for most slaves that I have come into contact with. A slave is not better than a submissive in my opinion, merely different. Some of these characteristics can exist in a submissive, or even all of them. The base-separating factor between the two seems to be in the area of limits within submission. A slave sets none, a submissive does. Which word one uses to describe themselves remains a matter of personal choice, and my intent with this article is not to say otherwise. Instead my intent is to help others understand slaves a bit better and not look at them as mindless robots or doormats, because those two terms just do not fit the vast majority of lifestyle slaves. Whether or not being a slave is a healthy lifestyle choice is a matter of personal preference. I believe it can be a very healthy choice, others do not agree. Like any relationship where the balance of power rests with one person over the other, abuse can occur. I do not however see any reason to say it is more widespread among slaves over submissives, or in bdsm at all.

 

Tο παραπάνω άρθρο σε ελεύθερη μετάφραση RavenShadowborne

Πολλοί ρωτούν αν πραγματικά υπάρχουν σκλάβες. Με τον τρόπο που ένα λεξικό και η ιστορία προσδιορίζει την σκλάβα, όχι δεν υπάρχει στις περισσότερες πολιτισμένες χώρες. Πολλοί άνθρωποι σε πολιτισμένες χώρες γενικά συμφωνούν ότι η νομική ιδιοκτησία ενός άλλου ανθρώπου είναι ανήθικη και αυτό το κάνει παράνομο.

Στον κόσμο, όμως, του BDSM θα βρεις ανθρώπους που αποκαλούν τον εαυτό τους με πολλές και διάφορες ονομασίες και μια από αυτές είναι και η ονομασία «σκλάβα». Φυσικά αυτό προκαλεί συχνά το ερώτημα πως μια σκλάβα είναι διαφορετική από μια υποτακτική. Το ερώτημα αυτό συχνά συναντά μεγάλη εχθρότητα και δυσπιστία στην ύπαρξη των σκλάβων και στην σκέψη ότι οι λέξεις σκλάβα και υποτακτική (ως ουσιαστικά) είναι ανταλλάξιμοι όροι μέσα στο πλαίσιο του BDSM. Πολλοί δεν θα συμφωνήσουν με οποιεσδήποτε από αυτές τις σκέψεις και εγώ είμαι ένας από αυτούς. Έχω περάσει αρκετό καιρό συζητώντας με σκλάβες σε μια προσπάθεια να τις κατανοήσω καλύτερα, τις επιλογές τους στον τρόπο ζωής τους και κρίνοντας με βάση τον εαυτό μου εάν είναι ή δεν είναι μια υγιής παραλλαγή στο lifestyle του BDSM.

Στην ερώτηση εάν ή όχι υπάρχουν σκλάβες μέσα στο BDSM, εγώ λέω πως υπάρχουν. Μπορεί να μην είναι η πλειοψηφία αλλά υπάρχουν αρκετές από αυτές. Διαφέρουν οι σκλάβες από τις υποτακτικές; Και πάλι η απάντηση μου είναι ναι. Οι σκλάβες τείνουν να διαφέρουν από τις υποτακτικές από τον τρόπο που σκέφτονται, ενεργούν, υποτάσσονται και από τις προσδοκίες τους.

Μια σκλάβα τείνει να σκέπτονται περισσότερο προς την κατεύθυνση των μαύρων και άσπρων γραμμών. Έχουν πολύ μικρό περιθώριο για ελευθερία κινήσεων ή αποχρώσεις του γκρι στην ζωή τους. Δεν φαίνεται να περιμένουν πολλά περιθώρια ακόμα και στην αντίδραση των Κυρίαρχων τους. Με αυτό εννοώ ότι εάν μια σκλάβα αισθάνεται άρρωστη και δεν ολοκληρώσει τα συνηθισμένα καθήκοντα της, τότε θα περιμένει από τον Κυρίαρχο της την τιμωρία της. Μια υποτακτική μπορεί να περιμένει περισσότερη επιείκεια από τον Κυρίαρχο της επειδή ήταν άρρωστη. Μια σκλάβα σκέπτεται με όρους της ιδιοκτησίας και όχι με όρους της υποταγής. Για αυτές το να είναι σε μια σχέση με κολάρο σημαίνει ότι ανήκουν σε κάποιον (με την έννοια της ιδιοκτησίας) και αυτό συχνά μεταφράζεται σε ότι μια σκλάβα θα αποδεχτεί ότι δεν έχει ΄΄δικαιωμα΄΄, ΄΄επιλογη΄΄ ή γνώμη να αποχωρήσει εάν αυτή η σχέση πηγαίνει άσχημα. Αυτό δεν σημαίνει ότι μια σκλάβα θα αποδεχτεί μια καταπιεστική σχέση, αν και τα όρια της ανοχής της για το τι είναι κατάχρηση και τι δεν είναι φαίνεται να είναι υψηλοτέρα από αυτά μια υποτακτικής. Αυτή η πίστη σε μια ιδιοκτησία πηγάζει από μια δυνατή δέσμευση τόσο σε συναισθηματικό όσο και σε πνευματικό επίπεδο με τον Κυρίαρχο. Υπάρχει ένα επίπεδο αποδοχής της συμπεριφοράς του Κυριάρχου που μπορεί να είναι πιο έντονη και εκτεταμένη από αυτή που επιτρέπει μια υποτακτική. Για παράδειγμα, ένας Κυρίαρχος θέλει να φέρει ένα τρίτο άτομο σε αυτή την σχέση. Μια υποτακτική ίσως απαιτήσει ορμισμένα κριτήρια που πρέπει να πληρούνται πριν επιτραπεί να συμβεί κάτι τέτοιο, ενώ μια σκλάβα μπορεί να πει « Δεν εξαρτάται από μένα, εάν αυτό επιθυμεί ο Αφέντης μου τότε ας γίνει» και έτσι δέχεται αυτή την νέα αλλαγή. Για κάποιους αυτό το είδος σκέψης θεωρείται λάθος ή κάπως έτσι δηλώνει κατάχρηση (εξουσίας), αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα αληθές. Μια σκλάβα ευδοκιμεί στο απόλυτο γεγονός ότι κυριολεκτικά δεν έχουν κανένα έλεγχο πάνω στην σχέση ή τι θα συμβεί μέσα σε αυτή, αντίθετα μια υποτακτική συχνά διατηρεί μερικά επίπεδα έλεγχου μέσα στην σχέση. Η διαδικασία σκέψης επικεντρώνεται αποκλειστικά και μόνο για το τι θα κάνει τον Αφέντη/ντρα πιο ευτυχισμένο/η και πως η σκλάβα μπορεί να γίνει πιο ευχάριστη για αυτούς. Οι υποτακτικές τείνουν να σκέπτονται τους εαυτούς τους και την δική τους ευχαρίστηση πέραν από αυτή τον Κυρίαρχων τους. Οι σκλάβες δουλεύουν πολύ σκληρά στο να βάλουν σε δεύτερη μοίρα τον εαυτό τους σε όλα τα πράγματα και των Κυρίαρχων τους σε πρώτη. Για αυτές είναι αυτό έρχεται με την ύπαρξη τους ως σκλάβες και στην πλήρη υποταγή τους. Στις σκλάβες διαπιστώνεται μια μεγάλη προσπάθεια για την επίτευξη μιας εσωτερικής ηρεμίας από την επιλεγόμενη θέση τους. Με αυτή την ηρεμία έρχεται και η αποδοχή του εαυτού τους και μια γαλήνια αίσθηση ικανοποίησης. Θεωρούν την υπερηφάνεια, την αλαζονεία και άλλου τέτοιου είδους συναισθήματα αρνητικά για μια σκλάβα.

Η συμπεριφορά μιας σκλάβας είναι επίσης διαφορετική από εκείνης της υποτακτικής. Εάν ακούσετε τις σκλάβες να μιλάνε (ή αν τις παρακολουθήσετε) για την συμπεριφορά τους, συχνά μιλανε για την αποδοχή τους, σε έλεγχο με των εαυτών τους κάθε στιγμή είναι επίσημη και άλλα τέτοια πράγματα. Φαίνεται να δείχνουν περισσότερη έμφαση στο πως πρέπει να συμπεριφέρεται μια σκλάβα σε κάθε στιγμή με λιγότερα περιθώρια. Σε πολλές σχέσεις με σκλάβες, η σκλάβα είναι υποχρεωμένη να χρησιμοποιεί ένα τιμητικό και δεν τους επιτρέπεται να αποκαλούν με οποιοδήποτε άλλο όνομα τον Κυρίαρχο τους πέραν από Αφέντη/ντρα. Οι περισσότερες σκλάβες βρίσκουν τις φωνές, τα ξεσπάσματα ή οποιαδήποτε άλλη συμπεριφορά έξω από τον έλεγχο μιας σκλάβας, τα θεωρούν κατακριτέα και αξίζουν σοβαρή τιμωρία. Οι σκλάβες δίνουν μεγάλη έμφαση στην συμπεριφορά τους και πως αυτή αντανακλά στον Κυρίαρχο τους. Κρατούν τους εαυτούς τους σε ένα υψηλό επίπεδο αυτοελέγχου. Απαιτούν από τον εαυτό τους να έχουν, όσο το δυνατόν περισσότερο, μια ευχάριστη συμπεριφορά. Δεν αφήνουν χώρο για συμπεριφορά κακομαθημένης ή οπουδήποτε άλλη άσχημη συμπεριφορά. Θεωρούν πως μια τέτοια συμπεριφορά είναι για να καλοπιάνουν ή να αποτρέπουν πιθανόν αποφάσεις των Κυρίαρχων τους ώστε να επικεντρώνονται περισσότερο στις ανάγκες/ επιθυμίες της σκλάβας αντί του Κυριάρχου και αυτό δεν είναι σωστό. Χαμηλώνουν το βλέμμα σε οποιαδήποτε συμπεριφορά γίνεται αντιληπτή ως έκφραση ανάγκης/ κάλυψης κάποιων επιθυμιών τους από τον Κυρίαρχο. Μια σκλάβα θα προσπαθήσει για την τελειότητα μέσα από την πραγματοποίηση των καθηκόντων της και πάντα κοιτώντας να ικανοποιήσει τον Κυρίαρχο ακόμα και με πράγματα που δεν τις έχει ορίσει σκεπτόμενη ότι αυτό θα τον ικανοποιούσε. Μια σκλάβα θα συμπεριφέρεται με πλήρη σεβασμό σε τυπικές καταστάσεις και με τον ίδιο σεβασμό σε άλλες καταστάσεις. Αυτό δεν σημαίνει ότι μια σκλάβα δεν μπορεί να αστειεύεται ή να κάνει προφορικά πειράγματα. Πολλές σκλάβες κάνουν τέτοια πράγματα. Το κάνουν, όμως, με μεγάλη προσοχή στην αντίδραση του Κυριάρχου και είναι προσεκτικές ώστε να μην είναι προσβλητικές ή υπερβολικά σαρκαστικές. Εάν, όμως, σε ένα Κυρίαρχο δεν αρέσει μια τέτοια συμπεριφορά τότε η σκλάβα θα κάνει ότι είναι δυνατόν να το περιορίσει. Για αυτό μην λάβετε αυτό το άρθρο λέγοντας ότι οι σκλάβες δεν είναι παιχνιδιάρικιες, δεν έχουν αίσθηση του χιούμορ ή οτιδήποτε σαν και αυτό γιατί δεν είναι αλήθεια.

Οι σκλάβες έχουν την ιδία σειρά προσωπικοτήτων όπως και κάθε άλλος και τις απολαμβάνουν όπως και οι άλλοι. Οι σκλάβες τείνουν να έχουν μεγαλύτερη επίγνωση των ορίων τους από αυτή που έχουν οι υποτακτικές. Επίσης, δεν χρησιμοποιούν αυτή την παιχνιδιάρικη αίσθηση του χιούμορ τους ώστε ο Κυρίαρχος να παίξει μαζί τους. Βασικά, προσαρμόζουν την συμπεριφορά τους σε ότι προτιμά ο Κυρίαρχος τους και ότι είναι πιο άνετο για Εκείνον.

Οι προσδοκίες μιας σκλάβας από έναν Κυρίαρχο και η σχέση είναι συχνά διαφορετικές από αυτές μιας υποτακτικής. Μια σκλάβα δεν περιμένει να ικανοποιηθούν οι επιθυμίες της πέραν από τις βασικές της ανάγκες. Όταν ένας Κυρίαρχος κάνει κάτι για αυτές, αυτές το εκλαμβάνουν σαν δώρο και όχι σαν αναγκαιότητα. Οι σκλάβες έχουν την τάση να βλέπουν τα πράγματα ως πολυτέλεια και όχι σαν αναγκαιότητα, όπως τα βλέπουν πολλές υποτακτικές μέσα σε μια σχέση. Αυτό δεν σημαίνει ότι μια σκλάβα θα δεχτεί να κακοποιηθεί ή να αντιμετωπιστεί σαν σκουπίδι για μεγάλο χρονικό διάστημα, αυτό απλώς σημαίνει ότι δεν προσδοκούν όλα τα «στολίδια» (για παράδειγμα να είναι αγκαλιά όταν συζητανε, να μιλανε όταν η σκλάβα το επιθυμεί, να κοιμάται σε ένα κρεβάτι κλπ) που άλλες περιμένουν μέσα από την σχέση τους. Οι σκλάβες περιμένουν πως η σχέση τους θα είναι δύσκολη κάποιες φορές και η υποταγή τους δεν θα είναι εύκολη όλες τις φορές. Περιμένουν να ερωτηθουν ή να τους διατάξουν να κάνουν πράγματα για τα οποία δεν ευχαριστούνται ιδιαίτερα και αυτό επειδή δεν επικεντρώνονται στην απόλαυση ή την ευχαρίστηση τους αλλά σε αυτή των Κυρίαρχων τους. Περιμένουν να αντιμετωπιστούν σαν σκλάβες και όχι σαν χαϊδεμένα. Περιμένουν να πιεστούν πάνω στα όρια τους και να τα ξεπεράσουν.

Περιμένουν να καλύψουν τις οποίες ανάγκες των Κυρίαρχων τους ανά πάσα στιγμή και ότι ο Κυρίαρχος τους δεν θα δεχτεί οποιαδήποτε ανυπακοή. Περιμένουν να χρησιμοποιηθούν σε όλη την έκταση των τωρινών δυνατοτήτων τους ακόμα και αν είναι υπό εκπαίδευση και να διευρύνουν τις δεινότητες τους ώστε να καλύψουν τις ανάγκες των Κυρίαρχων τους. Δεν περιμένουν να τους συμβουλεύονται και να τους ζητάτε η γνώμη τους όλο τον καιρό ή παρομοια πράγματα. Αυτό δεν σημαίνει ότι μπορούν να τις αγνοήσουν ή να τους συμπεριφέρονται σαν να μην υπάρχουν διότι δεν το λαμβάνουν ως ένα φυσιολογικό μέρος της σχέσης αν και οι περισσότερες πιστεύουν πως οι απόψεις τους και τα συναισθήματα τους είναι αυτά που επιθυμούν οι Κυρίαρχοι και ότι θα τα λάβουν υπόψη τους σε όποιες αποφάσεις παίρνουν.

Μια σκλάβα υποτάσσεται διαφορετικά από μια υποτακτική επίσης. Οι σκλάβες δεν θα θέσουν κανένα όριο στις δραστηριότητες των Κυρίαρχων τους. Μια υποτακτική συχνά θέτει υψηλά όρια τα οποία ο Κυρίαρχος δεν θα πρέπει να τα ξεπεράσει και χαμηλά όρια που μπορούν να ξεπεραστούν με μια πρότερη διαπραγμάτευση. Η σκλάβα δεν έχει κανένα. Δεν μπορούν να πουν ότι ο Κυρίαρχος τους δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει ένα είδος παιχνιδιού ή να χρησιμοποιήσει ένα συγκεκριμένο εργαλείο. Μπορούν να πουν στο Κυρίαρχο ότι δεν τους αρέσουν κάποιες συγκεκριμένες δραστηριότητες πριν την έναρξη μιας σχέσης (κατά προτίμηση πριν την εφαρμογή κολάρου) αλλά δεν θα απαγορεύσουν στον Κυρίαρχο να χρησιμοποιήσει/ κάνει αυτά τα πράγματα. Περιμένουν να ερωτηθουν να κάνουν πράγματα για τα οποία να μην τους ευχαριστούν ιδιαίτερα αλλά το λαμβάνουν ως μέρος της υποταγής τους στους Κυριάρχους, υποταγή δεν είναι στο να ευχαριστιέται η σκλάβα αλλά στην ευχαρίστηση του Κυριάρχου. Πολλές σκλάβες θα πουν ότι λόγο αυτής της επιτακτικής τους ανάγκης επιλέγουν να υπηρετήσουν ένα Κυρίαρχο που τα γούστα του πάνω κάτω ίδια με τα δικά της και έτσι δεν θα ερωτηθουν ή θα τους διατάξουν να κάνουν κάτι που τους απωθεί. Ακόμα και έτσι μια σκλάβα θα αναμένει ότι αυτά τα όρια θα αλλάξουν με τον καιρό και θα τα αποδεχτεί όπως και να έχει. Μια σκλάβα πιστεύει ότι δεν μπορεί να φύγει από μια σχέση. Μερικές πιστεύουν ότι από την στιγμή που φοράνε κολάρο ότι είναι για μια ζωή και δεν θα ζητήσουν να ελευθερωθούν ακόμα και εάν αισθάνονται ότι η ζωή τους κινδυνεύει ή ότι τις έχουν βλάψει συναισθηματικά/ πνευματικά. Ωστόσο, πολλές σχέσεις με σκλάβες έχουν κατευθυντήριες γραμμές ως προς την απελευθέρωση τους εάν πραγματικά μια σκλάβα το επιθυμεί. Μερικές σκλάβες πιστεύουν ότι μια σκλάβα δεν μπορεί να είναι δυνατό να κακομεταχειριστεί από έναν Κυρίαρχο χωρίς όρια στο τι μπορεί να τους κάνουν και αν ο Κυρίαρχος επιλέξει να τις κακομεταχειριστεί τότε αυτή είναι και δική τους επιλογή. Αυτό, όμως, δεν δείχνει μια ώριμη επιλογή αλλά δεν παύει να υπάρχει.

Πολλές από τις παραπάνω διαφορές εφαρμόζονται και από τις υποτακτικές επίσης. Ωστόσο, αυτές υπάρχουν για τις περισσότερες σκλάβες. Μια σκλάβα δεν είναι καλύτερη από μια υποτακτική, κατά την γνώμη μου, απλώς είναι διαφορετική. Μερικά από αυτά τα χαρακτηριστικά μπορεί να υπάρξουν και σε μια υποτακτική ή ακόμα και σε όλες. Η βάση διαχωρισμού ανάμεσα σε αυτές τις δυο είναι η θέση των ορίων μέσα στην υποταγή. Μια σκλάβα δεν θέτει κανένα, η υποτακτική θέτει. Το ποια λέξη χρησιμοποιεί ο καθένας να περιγράψει τον εαυτό του εξακολουθεί να αποτελεί θέμα προσωπικής επιλογής και η πρόθεση μου σε αυτό το άρθρο δεν είναι να πω το αντίθετο. Αντί αυτού η πρόθεση μου είναι να βοηθήσω τους άλλους να κατανοήσουν τις σκλάβες λίγο καλύτερα και να μην τις κοιτούν σαν ανούσια ρομπότ ή στα πατάκια για την πόρτα και επειδή αυτοί οι δυο χαρακτηρισμοί δεν ταιριάζουν στην πλειοψηφία του τρόπου ζωής των σκλάβων. Είτε είσαι ή είτε όχι σκλάβα είναι ένας υγιής τρόπος ζωής σε θέμα προσωπικής προτίμησης. Πιστεύω πως μπορεί να είναι μια υγιής επιλογή σε σχέση με άλλους που δεν συμφωνούν. Όπως σε κάθε σχέση όπου η ισορροπία της εξουσίας στηρίζεται από ένα άτομο πάνω στο άλλο, η κακομεταχείριση μπορεί κάλλιστα να υπάρξει. Δεν βλέπω όμως κανένα λόγο να πούμε ότι η κακομεταχείριση είναι πιο διαδεδομένη μεταξύ των σκλάβων έναντι των υποτακτικών ή σε όλο το BDSM.

 

Δεν γνωρίζω αν κάνεις λάθος. Γνωρίζω πως αυτό που ορίζεις ως "ειδοποιό διαφορά" είναι σίγουρα "πρωτότυπο" και δεν το συμμερίζομαι.
Επίσης, προσωπικά, δεν θεωρώ το κάθε υ εν δυνάμει σ, ανεξαρτήτως συνθηκών.

 

Η διαφορά είναι στον βαθμό έλεγχου που ανταλλάσσεται στη σχέση, με τον/την bottom να μην παραδίδει καθόλου ή σχεδόν καθόλου έλεγχο και τον/την slaveνα παραδίδει το μέγιστο. Ο/η submissive είναι σε μια ενδιάμεση κατάσταση που καλύπτει μια ευρεία κλίμακα. Ανάλογα και top/dominant/ master. Αυτό στην θεωρία, στην πράξη… λόγια είχαμε να λέμε.

Είναι που υπάρχουν πολλοί υποτακτικοί και πρέπει να συζητάνε κάτι.  

 

Αυτό μου φάνηκε καλό  

Αυτό μου φάνηκε κουλό ή λειψό, κάτι μπορεί να λείπει από το τελευταίο μισό της τελευταίας πρότασης  

Αυτό δεν μου φάνηκε όμορφο γιατί συγκρίνει με βάση παραμέτρους που δεν προκύπτουν από καμία συζήτηση. Αν είναι ποτέ δυνατό, να είναι ποιοτικά διαφορετική η σχέση της σκλάβας ή της υποτακτικής ανάλογα με το status της και όχι ανάλογα με το ταίριασμα και πόσο ευτυχισμένη είναι!

Αυτό είναι σφάλμα λογικό και ουσιαστικό σφάλμα. Μια υποτακτική με Master είναι υποτακτική και όχι σκλάβα. Μια σκλάβα με Master μάλλον θα ήταν σκλάβα (αδέσποτη) και χωρίς Master. Οι συνθήκες παίζουν έναν ρόλο αλλά δεν είναι τα πάντα εκτός κι αν κανείς τα βλέπει όλα ως πούρος συμπεριφοριστής. Εκτός από τις συνθήκες μετράει και τι κουβαλάει ο καθένας μέσα του, τι αναζητά, πώς θέλει να είναι ευτυχισμένος.

Αυτό το είχαμε συζητήσει εδώ https://www.greekbdsmcommunity.com/threads/Σκλάβα-vs-Υποτακτικής.6279/  

Γενικότερα, ο μόνος λόγος να νοιάζεται κάποιος για το αν είναι σκλάβος ή υποτακτικός είναι για να ξέρει από ποιο μονοπάτι περίπου περνάει η ευτυχία του. Παράδειγμα, αν δεν διεκδικεί κάποιος ενώ το θεωρεί φυσιολογικό και το θέλει και μπορεί να το κάνει, είναι καταπίεση σε βαθμό αλλοτρίωσης, ίσως. Αυτό όμως κάνει ο υποτακτικός που ζει ως σκλάβος. Αν πάλι διεκδικεί ενώ αυτό που θέλει πραγματικά είναι να ανήκει και να ακολουθεί, ζει αταίριαστα με το είναι του, όμως αυτό θα έκανε ο σκλάβος που θα ζούσε ως υποτακτικός.

 

Aχ, πάνε οι παλιές καλές εποχές (η περιβόητη Μπελ Επόκ).
Έσκαγε κοράσιο από το swinger club, από βανίλα σε 3 μέρες γινόταν σούμπα, σε μια εβδομάδα άλλαζε στάτους σε σλέηβ (που ήταν ουάου και πιο γαμάουα) και κολλαρονόταν, σε 2 εβδομάδες είχε ένα τουπέ ΝΑΑΑΑ (τύφλα να ΄χει ο Ρισελιέ) για το τι είναι και τι δεν είναι bdsm και 6 μήνες μετά την συναντούσες στο μετρό και σου έλεγε... τις παράτησα αυτές τις μαλακίες, εγώ escort ήμουν βασικά και πέρασα και από τα μέρη σας μια βόλτα.

 

αχ,αυτο το vs..
αήττητο πανταχόθεν!

 

Σ' ενοχλεί το vs, εάν είναι να το αλλάξουμε...  

 

καντε το slave-submissive "η τελική αναμέτρηση"
και κρατήστε το σκορ με poll

 

Μπα, είναι πολύ sensitive, δεν θα αντέξουν.