Σε τι συναινούμε ξεκινώντας μια σχέση Κυριαρχίας – υποταγής;

Νομίζω ότι κάτι τέτοιο μπορεί -και επιβάλλεται κατά τη γνώμη μου- να γίνει μόνο σε sessions. Δεν έχω εμπειρία από αυτά, οπότε δεν είμαι και απολύτως βέβαιη πώς λειτουργούν, αλλά αν έκανα ποτέ θα προτιμούσα και θα επεδίωκα να υπάρχει ξεκάθαρη διαπραγμάτευση και συναίνεση πάνω στα συγκεκριμένα kinks που θα γίνουν.

Αν πάρουμε όμως το κεφάλαιο σχέσεις, πάνω στο οποίο έχω εμπειρία και μπορώ να μιλήσω, έτσι όπως το αντιλαμβάνομαι και το ζω εγώ, τα πράγματα δεν είναι τόσο ξεκάθαρα, εκτός κι αν μιλάμε για σκηνές που γίνονται εντός σχέσης μεν, σε περιορισμένο χρονικό διάστημα και για συμφωνημένες μέρες και ώρες δε. Σαν να κάνεις σκηνές T/b με το σύντροφό σου.

Οποιαδήποτε μορφή σχέσης με 24/7 mindset δεν επιδέχεται ξεκάθαρου ναι ή όχι εξ αρχής, αναφορικά με όλες τις δραστηριότητες που θα γίνουν, κατά τη γνώμη μου. Αυτό που μπορεί να γίνει είναι να τεθεί ένα περιμετρικό πλαίσιο ορίων -το οποίο μπορεί να αλλάξει στην πορεία κι όσο βαθαίνει η σχέση- , αλλά δεν έχω δει στην πράξη να λειτουργεί οποιαδήποτε άλλη "ξεκάθαρη" διαπραγμάτευση. Συναίνεση δίδεται μόνον στο Πρόσωπο και (επικουρικά) στους τομείς μεταβίβασης ελέγχου. Όχι σε όλα τα kinks.

Κ και υ θα μιλήσουν, θα αναλύσουν, θα αναφέρουν φαντασιώσεις και φοβίες, επιθυμίες και αναστολές. Αυτό είναι φυσιολογικό και πρέπει, νομίζω, να γίνεται σε όλες τις σχέσεις, ανεξαρτήτως είδους της σχέσης. Αν όμως πρόκειται ειδικά για ασυμμετρία σε 24/7, έστω και για έναν μόνο τομέα της ζωής, δεν νομίζω ότι είναι πραγματιστικό να απαιτούμε να γίνεται διαπραγμάτευση για το κάθε τι που μπορεί να ζητηθεί από τον Κ, προτού μάλιστα αυτό ζητηθεί. Ούτε κάτι τέτοιο να γίνει εξαρχής για τα πάντα. Πέραν του ότι αφαιρεί από το κομμάτι της υποταγής και της επιβολής, πρακτικά πώς μπορεί να γίνει για τα πάντα;

Η συναίνεση, σ' αυτές τις σχέσεις, δίνεται καθημερινά, μέσω του διαλόγου, της ικανοποίησης και της πληρότητας που νοιώθουν τα μέλη της σχέσης και μέσω της αποφασιστικότητάς τους να στηρίξουν τη σχέση. Η διαπραγμάτευση κατά τη γνώμη μου, είναι διαισθητική, λεπτοφυής, και η συναίνεση δεν είναι ξεκάθαρη στα λόγια, κι όμως είναι απολύτως ξεκάθαρη στο αποτέλεσμά της. Έχει να κάνει σε μεγάλο βαθμό με το πόσο καλά επικοινωνούν τα μέλη, πόσο συζητάνε μεταξύ τους, και πόσο πολύ νοιάζονται ο ένας για τον άλλο. Όσο βαθαίνει η σχέση, τόσο βαθαίνει η συναίνεση, τόσο εξελίσσονται τα όρια και ξεπερνιούνται. Κατά τη δική μου άποψη, δηλαδή, πρόκειται για μια δυναμική διαδικασία που ξεκινάει διστακτικά και εξελίσσεται με τον καιρό.

Ακριβώς γι' αυτό θεωρώ ότι ο μεν Κυρίαρχος έχει αυξημένη ευθύνη να παρατηρεί και να μαθαίνει καλά τον υποτακτικό του κι ο δε υποτακτικός να είναι απόλυτα ειλικρινής απέναντι στον Κυρίαρχό του, ακόμη και για πράγματα για τα οποία δεν έχει ερωτηθεί, αλλά απλώς τον προβληματίζουν.

Σ' αυτές τις σχέσεις, πράγματι στο τέλος κάνεις τον απολογισμό σου. Μερικές φορές τον κάνεις και σε επόμενες σχέσεις, όταν έχεις περισσότερες εμπειρίες ίσως για να κρίνεις. Και είναι τότε που ένας υποτακτικός, κατά τη γνώμη μου πάντα, επιβάλλεται να αναρωτηθεί, αν έδωσε όντως συναίνεση ή αν παρασύρθηκε από την επιθυμία/ανάγκη του ή τον έρωτά του (αυτό με τον έρωτα δεν μου έχει συμβεί, αλλά το πρώτο μου έχει συμβεί), αν καλώς έκανε κι έδωσε συναίνεση (αν αυτή δόθηκε με καθαρό μυαλό) και σε ποια κομμάτια της σχέσης ενδέχεται να του έμεινε πικρία. Για να μην παρεξηγηθώ, εννοώ απλώς να κάνει την αυτοκριτική του σχετικά με τυχόν λανθασμένη κρίση. Διαχωρίζω πλήρως αυτές τις περιπτώσεις από το ζήτημα της κακοποίησης, δεν πρόκειται περί αυτού.

 

Ακριβώς γι' αυτό θεωρώ ότι ο μεν Κυρίαρχος έχει αυξημένη ευθύνη να παρατηρεί και να μαθαίνει καλά τον υποτακτικό του κι ο δε υποτακτικός να είναι απόλυτα ειλικρινής απέναντι στον Κυρίαρχό του, ακόμη και για πράγματα για τα οποία δεν έχει ερωτηθεί, αλλά απλώς τον προβληματίζουν.

Σ' αυτές τις σχέσεις, πράγματι στο τέλος κάνεις τον απολογισμό σου. Μερικές φορές τον κάνεις και σε επόμενες σχέσεις, όταν έχεις περισσότερες εμπειρίες ίσως για να κρίνεις. Και είναι τότε που ένας υποτακτικός, κατά τη γνώμη μου πάντα, επιβάλλεται να αναρωτηθεί, αν έδωσε όντως συναίνεση ή αν παρασύρθηκε από την επιθυμία/ανάγκη του ή τον έρωτά του (αυτό με τον έρωτα δεν μου έχει συμβεί, αλλά το πρώτο μου έχει συμβεί), αν καλώς έκανε κι έδωσε συναίνεση (αν αυτή δόθηκε με καθαρό μυαλό) και σε ποια κομμάτια της σχέσης ενδέχεται να του έμεινε πικρία. Για να μην παρεξηγηθώ, εννοώ απλώς να κάνει την αυτοκριτική του σχετικά με τυχόν λανθασμένη κρίση. Διαχωρίζω πλήρως αυτές τις περιπτώσεις από το ζήτημα της κακοποίησης, δεν πρόκειται περί αυτού.[/QUOTE]


Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο!!

 

Πρώτα από όλα συναινούμε στο ότι βανιλιές τέλος.....

 

- Safe, Sane, Consensual και το αντίστροφο ( χωρίς αυτά ) .

 

Safe, Sane no Vanilla...
Θα μπορούσε να είναι ατάκα του James BOND

 

Κοίτα τώρα να δεις τι παθαίνω!!! Ανοίγω ένα θέμα και γράφετε τόσο ενδιαφέρουσες απαντήσεις που θέλω να ανοίξω άλλα 15!!!!    
Αυτό είναι πάρα πάρα πολύ βασικό.
Και νομίζω ότι είναι και το μόνο σημείο ίσως που μπορεί να επιβεβαιωθεί ή να διαψευστεί το πραγματικό της συναίνεσης!
Γιατί μπορεί να λες ότι έχεις δώσει συναίνεση (ή ότι έχεις λάβει), να προσποιείσαι για καιρό πως την έχεις δώσει, πως ακολουθείς, να αντιγράφεις τον Κυρίαρχο, αυτά που λέει κλπ και μόλις κάτσει η στραβή ή τελειώσει η σχέση να αποδειχτεί ότι δεν έχεις ουσιωδώς αλλάξει απολύτως καθόλου άρα τι συναίνεση έδωσες; Σε τι; Στις σωματικές πρακτικές; Οκ, κάτι είναι και αυτό αλλά όχι σημαντικό για εμένα!
Φωτιά στις σκέψεις μου έβαλε η @lexy δευτεριάτικα...  

Ένστικτο = ανάγκη. Διαίσθηση = προσπάθεια εξαγωγής εκτιμήσεων και συμπερασμάτων για εκεί που τα "ορατά" δεδομένα δεν αρκούν. Έτσι δεν είναι; Άρα πως μετά λέμε (και σωστά για μένα) ότι η ανάγκη και η επιθυμία δεν είναι καλοί σύμβουλοι; Κάτι μάλλον δεν καταλαβαίνω, μάλλον κάτι δεν σκέφτομαι και απλά ζήτησα εξηγήσεις για να βρω τη σύνδεση. Αυτό  

Ναι σε αυτό συμφωνώ απολύτως     Για αυτό θεωρώ ότι το BDSM είναι για ήδη "χορτάτους" ανθρώπους, τουλάχιστον ως προς τις βασικές ανάγκες (πυραμίδα Μάσλοου και λοιπά δαιμόνια  )[/user]

 

@Janine
το ξεκάθαρο "ναι" ή "όχι", που ανέφερα, αφορά στη συγκατάθεση παράδοσης του ελέγχου και στην αποδοχή του ασύμμετρου της σχέσης, βάσει της αρχικής διαπραγμάτευσης.
Όπως το αντιλαμβάνομαι, οι δραστηριότητες ή τα κινκς που στην πορεία θα προκύψουν, αποτελούν αντικείμενο (επανα)διαπραγμάτευσης.

 

@margarita_nikolayevna
πως το καταφερες αυτο?
    
quote σε ποστ της λεξυ και βγαινει ενεργος συνδεσμος στο προφιλ της brenda?

 

@margarita_nikolayevna

βάλε στην παλέττα σου και την συνειδητότητα, τώρα που την στρώνεις  

Θα επανέλθω  

 

Ε; Ε; Ε;;;; Δεν είμαι και γαμώ τα άτομα;;; Ε;  
Θα ήθελα πολύ να σας πω το μυστικό μου αλλά δυστυχώς είναι τόσο γαμάτο που πρέπει να πεθάνετε μετά  (μτφρ: δεν έχω ιδέα πώς την έκανα τη βλακεία!!!)

 

ρωτα τη @Janine ειναι ειδικη...

 

Νήματα; Δεν σε προλαβαίνω, easy you crazy horse!