Στελλα

Είχα αρχίσει να τα χάνω, την περίμενα μέρες για να έρθει. Με είχε στο περίμενε, μία ο γιός της, μία οι φόβοι της. Με απέφευγε; Δεν ήξερα. την έβλεπα στην δουλειά, ήταν σαν να μην συνέβαινε τίποτα. Έβαζα καφέ μόνο και μόνο για εκείνα τα δευτερόλεπτα που διασταυρώνονταν τα μάτια μας. Ένιωθα την καρδιά μου, να φτερουγίζει τόσο δυνατά, σαν να ήταν έτοιμη να πετάξει, να βγει από μέσα μου και να προσγειωθεί στα πόδια της, να μείνει εκεί για όσο θέλει Εκείνη. Γυρνούσα στο σπίτι, δεν μπορούσα να κάνω τίποτα, παρά μόνο τα μάτια μου βούρκωναν, δάκρυζα, έκλαιγα, χωρίς να ξέρω το γιατί και μετά οι σκέψεις μου, γύρω από τις στιγμές που ζούμε μαζί. Το πως μου φέρεται. Το πώς με αγκαλιάζει, με διατάζει. Ναι αυτό με διατάζει και δεν επαναστατώ, το δέχομαι, μου αρέσει, μου λείπει. Δεν ξέρω τι μου συμβαίνει. Μου έκανε έρωτα, εκείνη, τι περίεργο πράγμα να κάνεις έρωτα, να νιώθεις το κορμί του άλλου. Την ζεστασιά που βγάζει το κορμί της, τα χάδια της, την ανάσα και τα φιλιά της σε όλο μου το κορμί. Νιώθω, νιώθω όπως στο νερό, σαν να κολυμπάω, ελεύθερος.

Και τώρα, σήμερα, ήρθε. Ήρθε σπίτι μου και είναι κάπως διαφορετική. Είναι αυστηρή, λίγο πιο απόμακρη, με διέταξε να γδυθώ. Με είπε σκλάβο της, δούλο της. Δεν είναι παιχνίδι. Το βλέπω στα μάτια της το εννοεί. Αλλά δεν το καταλαβαίνω κιόλας, μόνο ότι μου αρέσει. Είναι σαν να μου λέει ότι μ' αγαπάει. Κι εγώ την αγαπώ ήδη τόσο πολύ. Είμαι τόσο φοβισμένος τώρα, δεν ξέρω τι να κάνω, δεν ξέρω τι θέλει, ξέρω ότι στο παρελθόν έχει πληγωθεί πολύ, πώς θα της δείξω ότι εγώ δεν θέλω να την πληγώσω; Το μόνο που θέλω είναι να την κάνω χαρούμενη, να ικανοποιώ τις επιθυμίες της, να την κάνω να χαμογελάει. Την κάνω να χαμογελάει; Δεν ξέρω..

Φοβάμαι.. Με έκανε να χύσω με τρόπο διαφορετικό, ένιωσα το σώμα μου να χάνεται. Δεν ένιωσα ντροπή με τα δάκτυλα της μέσα, δεν νιώθω ντροπή μαζί της, ούτε όταν είμαι γυμνός κι εκείνη ντυμένη, δεν ξέρω τι μου συμβαίνει, μόνο ότι μου αρέσει, σταματώ να σκέπτομαι πλέον και την περιμένω, το μόνο που μου μένει είναι να γύρω το κεφάλι μου, να περιμένω την εντολή της..

Τόσο όμορφος, τόσο χαμένος δείχνει, δεν ξέρει τι του συμβαίνει, τι του κάνω και τι σκοπούς έχω γι αυτόν, μα με τρελλαίνει ο τρόπος που τα δέχεται, ακόμα και ότι φοβάται, νιώθω τον φόβο του, φόβο να μη με δυσαρεστήσει, νιώθω πόσο δυνατά χτυπά η καρδιά του, μα είναι τόσο όμορφος, αντικειμενικά είναι τόσο όμορφος..

-Μικρέ μου, ξέρω ότι φοβάσαι, θέλω να με ακολουθήσεις ως το σαλόνι..

Την ακολούθησα ως το σαλόνι, σχεδόν μαγεμένος εκείνη προχωρούσε γυμνή κι εγώ στα γόνατα από πίσω της, τα λόγια της ηχούσαν σαν μουσική στα αυτιά μου, άνοιξε το κουτί κι έβγαλε από μέσα το δώρο μου, το δέχτηκα, χωρίς καν να σκεφτώ τι θα σημαίνει.

Ακούστηκε το τελευταίο κλικ, μπήκε και η τελευταία ασφάλεια, το κλουβί μου τώρα μπορεί ν' ανοίξει μόνο με το κλειδί του. Το ένα βρίσκετε στην χρυσή αλυσίδα στο λαιμό της και το άλλο σε ασφαλές μέρος, μέσα στο παιχνίδι που χάρισα στον γιο της και ήδη έχει φτιάξει, ήξερε ότι αν χρειαστεί να το πάρω θα στεναχωρήσω τον μικρό και αυτό θα ήταν ασυγχώρητο, οπότε μόνο σε περίπτωση ανάγκης...

Με ακολούθησε χωρίς να βγει κανεις ήχος, στα γόνατα πίσω μου, του επέτρεψα μόνο όρθιος να κατέβει τις σκάλες, έμεινε γονατιστός πίσω μου κοντά στο τραπέζι, του επέτρεψα να με κοιτάζει.

Πήρα το μαύρο κουτί, το άνοιξα. Είδα την έκπληξη στα μάτια του, σχεδόν όλο το επίδομα μου κόστισε, αλλά αυτό δεν έχει σημασία, παραγγελία ειδική γι αυτόν, ένιωσα ότι τα είχε χάσει.

-Μικρέ μου αυτό ονομάζεται ανδρική ζώνη αγνότητας. Για εμάς είναι το κλουβάκι σου, ειδική παραγγελία για εσένα.

Αυτό που δεν ήξερε ακόμα είναι ότι είναι ένα βήμα πριν το κολλάρο του, αλλά τα βήματα και τα στάδια, ούτε τα γνωρίζει, ούτε τα ορίζει.

-Αυτό το κλουβάκι, είναι μεταλλικό, θα καλύψει το πέος σου, και θα σου επιτρέπει να ουρείς καθιστός, αλλά δεν θα μπορείς ούτε να αγγίζεσαι, ούτε να έχεις στύση.

Τον κοίταζα καθώς τα μάτια του είχαν προσηλωθεί στην πεοκαλύπτρα, το πέος του είχε συρρικνωθεί. Του χαμογελούσα, ένιωθα τον φόβο του, ήμουν σίγουρη ότι θα δεχθεί να το φορέσει.

-Σήκω όρθιος

Τον διέταξα, έδειξε άμεση προθυμία.

-Αυτό θα το φοράς συνέχεια, το βράδυ, εδώ ή όπου αλλού αποφασίζω, θα στο ξεκλειδώνω, θα το αγγίζω μόνο εγώ και θα σου επιτρέπω να το πλύνεις..Η στύση όμως απαγορεύεται.

Τον κοίταξα βαθειά στα μάτια, τρόμαξε, έγειρε το βλέμμα του προς τα κάτω, τον έπιασα από το πηγουνι του, τον ανασήκωσα, τον φίλησα

-Είσαι τόσο όμορφος..

Του ψιθύρισα

-Στο τέλος της εβδομάδας, θα αποφασίσω εάν θα το αφαιρέσω για να κάνουμε έρωτα ή θα συνεχίσεις να το φοράς χωρίς να επιτρέπεται στύση και άγγιγμα. Θα είναι πολύ δύσκολα κι επίπονα.

Δεν χρειάστηκε να ρωτήσω τίποτα.

Το μόνο που ακούστηκε ήταν ένα

-Μάλιστα, Κυρία.

Πέρασα με αργές κινήσεις την ζώνη αγνότητας στο πέος και τ' αρχίδια του, τον ένιωθα να στριμώγνεται μέσα της, αλλά χαμογελούσε, του χαμογελούσα κι εγώ, πέρασα το χρυσό κλειδί της στην αλύσίδα μου, ακούστηκε το τελευταίο κλικ..

Μου χαμογέλασε κι εκείνη..

 

Το επόμενο που ακούστηκε ήταν το κλείσιμο της πόρτας. Της είχα προτείνει να την γυρίσω εγώ στο σπίτι της. Προτίμησε όχι, ήρθε την πήρε ταξί, σε λίγη ώρα είχε φθάσει στο σπίτι της, μου έστειλε μήνυμα.

Προσπάθησα να δω τι μου συμβαίνει, να σκεφτώ όλα αυτά που ζήσαμε, πήγα στο μπάνιο, είδα τον εαυτό μου στον καθρέφτη, διάσπαρτα στο σώμα μου, μερικά σημάδια του πάθους μας. Ήταν η στιγμή που με παρατήρησα, είδα αυτό το πράγμα ανάμεσα στα πόδια μου, τόσο περίεργο. Περίεργο, αλλά ωραίο, το πρώτο της δώρο. Έκατσα στην λεκάνη για να ουρήσω, μου φάνηκε τόσο παράξενη η αίσθηση γιατί δεν μπορούσα να ελέγξω κάτι που μερικές ώρες πριν το θεωρούσα δεδομένο. Μπήκα στο μπάνιο, άφησα το νερό από το ντουζ να τρέχει, έκλεισα τα μάτια μου και άρχισα να την σκέπτομαι. Τότε κατάλαβα, κατάλαβα τι ήταν αυτό ανάμεσα στα πόδια μου, μια φύλακή, ένιωσα πόνο, ασφυξία. Ερεθιζόμουν και αυτό έβαζε στοπ, πανικοβλήθηκα. Με είχε φυλακίσει και όσο ήταν εδώ μαζί μου, μου άρεσε, τώρα που έφυγε όμως; Γύρισα το νερό στο κρύο, άφησα το νερό να τρέξει πάνω μου, έπρεπε να ηρεμήσω.

Ξάπλωσα, γυμνός προσπαθούσα να μην το σκέφτομαι.. Σκεφτόμουν εκείνη, την Στέλλα μου, αποκοιμήθηκα. Την άλλη μέρα στη δουλειά σκεφτόμουν ότι όλοι με κοιτούσαν χαμηλά, σαν να ήξεραν τι συμβαίνει, το δύσκολο όμως δεν ήταν αυτό, αλλά το ότι η Στέλλα είχε ρεπό κι εγώ δεν το ήξερα αυτό. Ανησυχούσα. Λίγο πριν σχολάσουμε μου ήρθε το παρακάτω μέηλ.

'' Μικρέ μου,

Σήμερα είναι η πρώτη μέρα του μικρού στο καινούριο του σχολείο, θα τον συνοδεύσω εγώ. Ελπίζω να είσαι καλά και να έχεις αρχίσει να συνηθίζεις το κλουβάκι σου. Μην ξεχάσεις να πας για προπόνηση σήμερα και στις 9 ακριβώς να είσαι στο σπίτι μου, θα τα πούμε το βράδυ.''

Χάρηκα, χάρηκα που ήταν καλά. Το υπόλοιπο όμως μήνυμα με ταρακούνησε. Την προπόνηση την είχα ξεχάσει, αλλά το να πάω από το σπίτι της, τι να βάλω; είναι επίσημο; Δεν διευκρίνιζε τίποτα, από την άλλη ήξερες ότι η προπόνηση μου, τελείωνει 8μιση και το σπίτι της ήταν πολύ κοντά.

Ήθελα πολύ να τον δώ, ήξερα ότι η πρώτη του μέρα με την ζώνη αγνότητας στην δουλειά θα του είναι πολύ δύσκολη. Όμως ο άντρας της ζωής μου είναι άλλος και αυτός πάντα με έχει στα πόδια του.

Είχα καιρό να μείνω πρωί μόνη στο σπίτι μου, έκανα κάποιες δουλειές, ετοίμασα το φαγητό. Όμως δεν σταμάτησα να τον σκέπτομαι. Μερικές φορές νομίζω ότι τον πηγαίνω πολύ γρήγορα, άλλες φορές προσπαθώ να με σταματήσω γιατί θέλω να του κάνω πολλά περισσότερα. Εχθές, στο μπάνιο, ήταν τόσο όμορφος

-Σας παρακαλώ Κυρία αφήστε με να χύσω δεν αντέχω άλλο

Με εκλιπαρούσε, δάκρυσε, δάκρυσε από καύλα κι ευτυχία, το κορμάκι του πάλλονταν ενώ τον μάλαζα ολοένα και πιο δυνατά, το κεφαλάκι του είχε μελανιάσει, ήταν έτοιμος να χύσει, ενώ τα δάκτυλα μου είχαν μπει μέσα στον πρωκτό του, είμαι σίγουρη ότι δεν έχει καταλάβει ότι ήταν δύο και όχι ένα, μέσα-έξω, ακουμπούσα τον φουσκωμένο του προστάτη. Δάγκωνα τα χείλη μου, για να κρατηθώ, να μην χτυπήσω το άσπρο σφικτό κωλαράκι του. Όμως είμαι σίγουρη, ότι πολύ σύντομα θα του τις βρέξω, τόσο πολύ που δεν θα μπορεί να κάτσει για μία εβδομάδα, θα βρω μία αφορμή, αλλά σε λίγο καιρό θα το δέχεται μόνο γιατί το θέλω, η επιθυμία μου θα γίνει δική του.

Πήρα τον υπολογιστή και του έγραψα μέηλ, θέλω πολύ να τον δω, άλλωστε πρέπει να τον πλύνω, εκείνη την ώρα ο μικρός θα ετοιμάζεται για ύπνο, θα μπορέσω να βρώ χρόνο για να τον βάλω σε τάξη, άλλωστε τον περιμένουν καινούριες οδηγίες, τις οποίες θα της μάθει το βράδυ, καθώς θα μου περιγράφει, το πόσο ντράπηκε με το κλουβάκι του κάτω από το σκαφτό μαγιώ του στην πισίνα..

 

Χτύπησα το κουδούνι της, είχα μία αγωνία να την δω, να πέσω στην αγκαλιά της, να περιγράψω την ντροπή μου. το πώς με κοίταζαν, όλα αυτά τα βλέμματα γύρω από το μαγιώ μου και να την αγγίξω, αχ πόσο μου έχει λείψει, το άγγιγμα της!

Καθώς περίμενα στο κατώφλι της, άκουσα τους ήχους από τακούνια να πλησιάζουν την πόρτα, είχα γείρει το βλέμμα μου στο έδαφος περιμένοντας την καρτερικά.

-Τι θα θέλατε;

Κατάλαβα από την πρώτη στιγμή ότι αυτά δεν είναι τα πόδια της, σήκωσα ελαφριά το βλέμμα μου και αντίκρυσα μία άλλη κοπέλα

-Θα μπέρδεψα τα κουδούνια, της απάντησα φοβισμένα.

-Είσαι ο Κωνσταντίνος;

-Ναί

Προέταξε το χέρι της προς το μέρος μου, ασυναίσθητα χαμήλωσα το κορμί μου, έσκυψα μπροστά της και το χειροφίλησα

-Κατερίνα η αδελφή της Στέλλας είμαι.

Μου είπε χαμογελώντας.

-Πέρασε, σε περιμέναμε

Έκλεισε η πόρτα πίσω μας και την ακολουθούσα, θαυμάζοντας την φιγούρα της. Φορούσε ένα κόκκινο, κολλητό φόρεμα που τόνιζε τις καμπύλες της και όσο πρόλαβα να παρατηρήσω, το ανοιχτό V στο πάνω μέρος της τόνιζε το ιδιαίτερα πλούσιο στήθος της. Την ακολουθούσα και καταλάβαινα την σοφή σκέψη της Κυρίας μου για το κλουβί, καθώς με πίεζε, ο πόνος μου θύμιζε ότι πρέπει να ελέγχω ακόμη και τις σκέψεις μου και η επιθυμία μου ν' αφορά μόνο εκείνη.

Την είδα, με υποδέχτηκε μ' ένα τεράστιο χαμόγελο. Ήθελα να πέσω στην αγκαλιά της, αλλά κατάλαβα ότι έπρεπε να κρατήσω τα προσχήματα. Καθίσαμε στην τραπεζαρία. Ο μικρός ήταν κουρασμένος και κοιμόνταν. Η Στέλλα με ρώτησε διάφορα περί της δουλειάς και η αδερφή της απλά παρακολουθούσε την κουβέντα.

-Ο Κωνσταντίνος, αδερφούλα..

έκανε μία μικρή παύση που μου φάνηκε για αιωνιότητα

και συνέχισε

-Εκτός από εξαιρετικός συνάδελφος, είναι και πολύ καλός τεχνίτης, στην δουλειά πάντα εκείνος φτιάχνει τα μικροπράγματα.

Ο συναγερμός μέσα στο κεφάλι μου, έληξε.

-Α, θα μας φτιάξει δηλαδή και την ντουζιέρα στο μπάνιο;
Ρώτησε η αδερφή της

-Ακριβώς, αδερφούλα.

-Θα πάω μέσα να δω τι κάνει ο μικρός, ας φτιάξετε εσείς το μπάνιο και θα τα πούμε μετά.

Καθώς έβλεπα την αδερφή μου να φεύγει, το χρώμα επανέρχονταν στο πρόσωπό του μικρού μου. Τον πλησίασα, φορώντας το μεγαλύτερο μου χαμόγελο, νιώθωντας κύματα διέγερσης να περνούν το κορμί μου, τον τράβηξα κοντά μου, ένιωθα την αμηχανία του, το χέρι μου είχε μπει μέσα από την λευκή του φόρμα, ένιωσα το κλουβί του

-Άχνα μήν βγάλεις άχνα
Του ψιθύρισα, τα χείλη μου πλησίασαν τα δικά του, το στόμα του άνοιγε διστακτικά με το άλλο μου χέρι τον έσπρωξα από τα μαλλιά, το στόμα του ενώθηκε με πάθος με το δικό μου και το άλλο μου χέριο είχε πιάσει τους όρχεις και τους έσφιγγα, με δύναμη αρκετή για να πνίγονται τα βογγητά του μέσα στο στόμα μου. Δεν ξέρει πόσο περιμένω την στιγμή που αυτό το κορμί θα υποφέρει από το μαστίγιο μου..

-Έλα

Τον διέταξα να με ακολουθήσει..

Ένιωσα την γλώσσα της μέσα στο στόμα μου, με πονούσε και ήθελα κι άλλο, περισσότερο, σταμάτησε τόσο απότομα όσο άρχισε, την ακολουθούσα. Με οδήγησε στο μπάνιο.
Έκλεισε την πόρτα της πίσω μας, την κλείδωσε, άνοιξε την βρύση της ντουζίερας, μα παρατήρησα ότι δεν είχε κανένα πρόβλημα. Με χαστούκισε, ξανά και ξανά. Τα είχα χάσει, δεν ήξερα τι να κάνω, με άρπαξε πάλι και άρχισε να με φιλάει.

Σίγουρα δεν κατάλαβε γιατί τον χαστούκιζα, αλλά θα καταλάβει ότι δεν πρέπει ούτε καν την ίδια μου την αδερφή να κοιτάει όταν είμαι μαζί του χωρίς την άδεια μου. Ξέρω ότι είμαι πολύ αυστηρή μαζί του, αλλά μόνο έτσι θα μάθει

-Δεν θα ξανακοιτάξεις την αδερφή μου στα μάτια έτσι και δεν έχεις την άδεια μου

Τον χαστούκισα και πάλι. Έβαλε τα κλάματα. Έδειχνε χαμένος..

-Σταμάτα, γδύσου, γρήγορα..

Έκανε ακριβώς ότι του ζήτησα. Το κορμί του, τόσο γυμνασμένο και λευκό ήθελα να πετάξω τα ρούχα μου και να μπώ στο μπάνιο μαζί του.

Γονάτισε μπροστά μου, όπως του ζήτησα. Τον άφησα για λίγα λεπτά εκεί, να ηρεμήσει, το νερό και οι ανάσες μας ακούγονταν μόνο.

-Μίλα, τον διέταξα

-Συγνώμη

Του χαμογέλασα, χωρίς να με βλέπει..

-Σήκω

Είναι τόσο ψηλός και γλυκός, έβγαλα το κλειδί και τον ξεκλείδωσα, δεν άργησε να καυλώσει μέσα στα χέρια μου. Μπήκε στο μπάνιο, έβαλα το ειδικό σαπούνι στα χέρια μου και τον έπλυνα καλά. Άρχισα να τον μαλάζω πολύ γρήγορα και δυνατά, μουγκρητά άρχισαν να βγαίνουν από τα χείλη του καθώς καύλωνε, το ξέρω, πόσο έτοιμος ήταν να χύσει. Έσφιξα με δύναμη τα αρχίδια του, σχεδόν ταυτόχρονα γέμισαν με δάκρυα τα μάτια του, ήταν κυριολεκτικά χαμένος καθώς ένιωθε να χάνει την καύλα του, τον άφησα να σκουπιστεί..

-Ικέτεψε με να σε κλειδώσω σκλάβε μου

Θέλω να γίνει δική του επιθυμία η φυλακή του, σε λίγο καιρό θα μάθει να το ελέγχει χωρίς το κλουβί του.

-Σας παρακαλώ Κυρία κλειδώστε με, φυλακίστε το πέος μου.

-Γιατί;

-Γιατί μου κάνει καλό Κυρία, μου θυμίζει ότι πρέπει να έχω στύση μόνο για εσάς και να μην επιθυμώ άλλες, το κατάλαβα ακόμα και πριν με την αδερφή σας.

Η απάντηση του ήταν καλύτερη από ότι ήλπιζα, αν και η ειλικρίνεια του με την αδερφή μου με είχε αιφνιδιάσει.

-Σήκω, όταν θα βρεθούμε μόνη μας θα μου πεις τι έγινε στην προπόνηση και θα τιμωρηθείς που πόθησες την αδελφή μου.

-Μάλιστα Κυρία..

κλικ..

 

@brenda διάβασε το πρώτα και μετά πάτα like

 

εγω διαβασα τημ τελευταια προταση και μου αρεσε LIKE λοιπον

 

Είμαι ταχυαναγνώστρια, παιδιόθεν και ταχυγράφος... 
Θες περίληψη? στην κάνω στο φτερό.... 

 

βασικα περίληψη είναι, γεγονότων, με ψιλοαλλαγή των χαρακτήρων.. λαλαλαλα

 

Πήγα στο σπίτι μου στα γρήγορα, μπήκα στο μπάνιο και το μόνο που σκεφτόμουν ήταν Εκείνη, και τα τελευταία της λόγια, θα σε τιμωρήσω..

Έτρεχε το νερό και μαζί του η επιθυμία μου για την τιμωρία. Ξάπλωσα και την ονειρευόμουν μέχρι που αποκοιμήθηκα.


Πέρασαν οι μέρες στη δουλειά. Η Στέλλα μου μιλούσε ελάχιστα, πάντα όμως μιλούσαμε μετά την δουλειά. Ήταν σχεδόν σαν να της έδινα αναφορά για το τι έκανα. Τι έφαγα και όλα. Λίγο πριν τις 9 κάθε μέρα έρχονταν από το σπίτι μου, με καθάριζε και έφευγε. Ούτε ένα φιλί, ούτε ένα χαμόγελο. Σήμερα, Παρασκευή, μου ζήτησε να φτιάξω ψάρι με χόρτα για φαγητό, να πάω κολυμβητήριο, να φορέσω συγκεκριμένα ρούχα και να διαβάσω μερικές σελίδες από ένα βιβλίο που μου είχε προτείνει λίγες μέρες πριν. Μετά δέκα ακριβώς να πέσω για ύπνο. Όριζε τα πάντα, σχεδόν σαν υπνωτισμένος έκανα ότι μου έλεγε και για σήμερα δεν είχε ορίσει ώρα για να περάσει να με καθαρίσει. Σχεδόν το είχα ξεχάσει, όταν κατά τις 9 χτύπησε το κουδούνι μου και ήταν Εκείνη.

Βγήκε από το ασανσέρ και είχε έναν σάκο μαζί της, τον άφησε κάτω να τον πάρω και πέρασε μέσα.

Γδύθηκα και την ακολούθησα μέχρι το μπάνιο, έβγαλε το κλειδί της και άνοιξε την κλειδαριά, έβαλε τα γάντια της, αφαίρεσε όλο τον μηχανισμό και το δακτυλίδι, άφησε το νερό να τρέχει και έβαλε μπόλικο σαπούνι στα χέρια της να με σαπουνίσει, άρχισε να πιάνει γερά τους όρχεις μου, να τους τραβάει και στη συνέχεια το πέος μου που ολοένα μεγάλωνε μέσα στα χέρια της, με γύρισε προς το μέρος του τοίχου, έκατσε στη μπανιέρα, με το αριστερό της χέρι μάλαζε δυνατά το ερεθισμένο μου πέος και το άλλο χέρι της γεμάτο με το κρεμοσάπουνο, άρχισε με τα δύο της δάκτυλα να μπαίνει μέσα μου, άρχισαν να βογγάω γεμάτος ευχαρίστηση. Ακούμπησα τα χέρια μου στα κρύα πλακάκια του τοίχου κι εκείνη, εντονότερα και με τα δύο της χέρια το ένα μάλαζε το πέος μου και το άλλο είχε φθάσει στον προστάτη μου, σταμάτησε.

Άνοικε το φερμουάρ του φορέματος της, το άφησε να πέσει. Δεν φορούσε τίποτα άλλο από μέσα και μπήκε μαζί μου στο μπάνιο, συνεχίζοντας να με μαλάζει ακόμη περισσότερο..

-θες να χύσεις;

με ρώτησε στο αυτί μου

-πολύ, Κυρία..

-Τι θα κάνεις γι αυτό;

-Ότι μου πείτε, Κυρία..

-Κάθισε κάτω..

Έκατσα στη μπανιέρα και η Θεά μου όρθια από πανω μου την κοίταζα σχεδόν χαμένος, άνοιξε το υδρομασάζ και με πλησίασε από πάνω μου. Έβαλε τα χέρια της στα στήθη μου, καθώς έβαζε τον κορμό της στην σωστή θέση, ήμουν τόσο ερεθισμένος που καθώς έμπαινα μέσα της, ένιωθα το πετσάκι να ξεκολλάει από την θέση του, καθώς ξεκινούσε να μου κάνει έρωτα. Δεν κουνιόμουν καθόλου όλα τα έκανε εκείνη..

-Αχ Κυρία είμαι έτοιμος..

-Σκάσε..

Θύμωσε τόσο πολύ, άρχισε να με χαστουκίζει, ξανά και ξανά, ένιωθα να χάνομαι.. μέσα στον φόβο, στην έξταση, ένιωθα ότι χύνω, έχυνα τόσο δυνατά, δεν είχα καταλάβει ότι είχε βγει μόνο τα δυνατά χαστούκια της καθώς έχυνα..

Με έσπρωξε μέσα στα στήθη της και τα νύχια της μπήγονταν με μανία στη πλάτη μου, κραύγαζα μέσα στα στήθη της καθώς τα έγλυφα..

Ένιωθα χαμένος..

-Φοβάμαι, Κυρία..

 

Είχα θυμώσει τόσο πολύ μαζί του. τα νύχια μου έμπαιναν ολοένα και πιο βαθειά στη πλάτη του, τα χέρια μου χτυπούσαν με μανία το πρόσωπό του. Έχυσε χωρίς την άδεια μου, πώς είναι δυνατόν;

Μικρέ μου, πόσο πίσω μας πάει αυτό ξέρεις; Αναρωτήθηκα από μέσα μου.

-Φοβάσαι ε;

Τον ρώτησα κοιτάζοντας τον μέσα στα μάτια

έσκυψε το κεφάλι του προς τα κάτω, γνέφοντας θετικά

-Έτσι πρέπει, έχυσες χωρίς την άδεια μου θα σε τιμωρήσω σκληρά γι αυτό.

Τον κοίταζα καθώς οι λέξεις μου μαστίγωναν την ψυχή του, όμως αυτό δεν μου είναι πλέον αρκετό.

-Θα σε μαστιγώσω!!

Του είπα κοφτά και ήρεμα, σαν να ήταν το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο. Εκείνος έμεινε ακίνητος, χαμένος, φοβισμένος. Είμαι σίγουρη ότι δεν ήξερε τι σημαίνουν όλα αυτά, αλλά ήξερε ότι τα εννοούσα. Ένιωθα τον φόβο του και αυτό μ' ερέθιζε ακόμη περισσότερο. Τον χαστούκισα άλλη μία φορά και τον διέταξα να σηκωθεί και να με περιμένει έξω από την μπανιέρα. Σηκώθηκα κι εγώ, έφερε το μπουρνούζι μου, με βοήθησε να το φορέσω, γονάτισε και με ακολούθησε μέχρι το σαλόνι. Ήταν τόσο όμορφος, το κορμάκι του, λευκό, γραμμωμένο από την γυμναστική, εντελώς αποτριχωμένο, έτοιμο να ζωγραφιστεί από τα πιο ωραία πινέλα τα μαστίγια μου.

-Πήγαινε φέρε την τσάντα μου και άδειασε το περιεχόμενο της στον κανάπε.

Έτρεξε να φέρει τα πράγματα, τον έβλεπα που απλώς υπακούγε χωρίς να περιμένει τίποτα, σαν ένα σωστό σκυλάκι.

Έβγαλε το πρώτο αντικείμενο και είχε σαστίσει ήδη. Το strap-on μου, μαύρο μήκους 15 εκατοστών, όχι τόσο μεγάλο αλλά όχι και μικρό αρκετό όμως για να τρομάξει. Το τοποθέτησε στον καναπέ χωρίς να μιλήσει καθόλου, καταλάβαινε ίσως για τι προοριζόνταν, ίσως και όχι όμως δεν το έχει βάλει ακόμα στα πόδια και αυτό είναι θετικό. Ακολούθησαν οι δερμάτινες δέστρες, τις πήρε στα χέρια του, τις παρατήρησε σίγουρα του άρεσαν. Στη συνέχεια ακολούθησαν τα μαστίγια αυτό με τις εννιά ουρές, το tail whip και η ξύλινη βίτσα μου. Τον πλησίασα αρκετά κοντά του, καθώς ετοιμαζόνταν για το τελευταίο.

-Έχεις καυλώσει μικρέ μου

Την άκουσα να μου λέει, ένιωσα ντροπή, δεν το είχα καταλάβει, αλλά η θέα όλων αυτών με είχε ερεθίσει απίστευτα, ντροπή, φόβος και καύλα μαζί.

-Συγνώμη, Κυρία.

Χαμογέλασε. Είχε βγάλει το μπουρνούζι της και στέκονταν γυμνή δίπλα μου. Έσκυψε προς το μέρος μου, έβαλε το χέρι της μέσα στην τσάντα κι έβγαλε το τελευταίο αντικείμενο. Καθώς έσκυβε, τα στήθη της ήρθαν σε επαφή με το αναψοκοκκινισμένο μάγουλο μου...

-Αυτό είναι το κολλάρο σου, αν τα πας καλά σήμερα, θα στο χαρίσω, θα το φοράς όποτε σου λέω.

Μου το έδωσε βα το κρατήσω, ένιωσα μεγάλο δέος, δερμάτινο, μαύρο, με το όνομα της επάνω. Ένα σύμβολο ότι της ανήκω, ένα δώρο ζωής.

-Θα κάνω ότι χρειαστεί, Κυρία.

Χαμογέλασε καθώς μου άστραψε ένα πάρα πολύ γερό χαστούκι και πάλι. Τα έχασα. Δεν μου δικαιολόγησε καθόλου γιατί. Άκουγα την καρδιά μου να χτυπάει, ο φόβος και το άγχος με κυρίευε.

Πριν μερικές μέρες μου είχε πει ν' αγοράσω ένα ντιβανάκι και να τ' αφήσω χωρίς στρώμα στο σαλόνι. Δεν είχα καταλάβει τον λόγο μέχρι τώρα.

Το χαστούκι μου θα πρέπει να τον αιφνιδίασε. Δεν υπήρχε λόγος, απλά θέλησα να τον φοβίσω λίγο περισσότερο. Τον άρπαξα από το μαλλί και τον πήγα μέχρι το ντιβανάκι, ξάπλωσε μπρούμυτα και τον έδεσα με τις δέστρες. Το πέος του, κρέμονταν προς τα κάτω καθώς το πέρασα μέσα από κάποιες τρύπες του ντιβανιού.

Έμεινα λίγα βήματα πιο μακρυά του και τον κοίταζα. Σχεδίαζα την τιμωρία του καθώς αγωνιούσε για αυτό που πρόκειται να του συμβεί.

 

Πανω στο καλυτερο σταματας παντα

 

σαν το got!