Ενα "γιατί" χωρίς απάντηση

"Γιατί δεν του επέτρεψες να ζήσει", το ερώτημα που μας αφορά όλους.
Μας προσγείωσες απότομα, φίλε μου...

 

Νo offence,

''Από χθες κυκλοφορεί εδώ και μέσα (και φαντάζομαι και αλλού στο νετ) μια φωτογραφία ενός νεκρού παιδιού.
Το εν λόγω παιδάκι ήταν ένα από τα πολλά που πνίγηκαν στην προσπάθεια που έκαναν οι οικογένειές τους να βρεθούν σε ένα ασφαλές μέρος.

Το πτώμα του παιδιού, λοιπόν, ξεβράστηκε στην ακτή της Τουρκίας, φωτογραφήθηκε και διαμοιράστηκε σε όλο το δίκτυο γιατί έτσι ευαισθητοποιείται ο σύγχρονος πολιτισμένος άνθρωπος.
Από χθες βλέπω την ίδια φωτογραφία και διαβάζω δακρύβρεχτα κείμενα με συγνώμες και αυτοντροπή από τον εκάστοτε γράφοντα.
Τόσο καιρό βλέπω ακριβώς το ίδιο πράγμα. Τα κείμενα και οι φωτογραφίες που κυκλοφορούν μόνο στάμπα από δάκρυ δεν έχουν πάνω τους. Η συγνώμη και το selfshaming πάει σύννεφο, η ευαισθησία έχει κατακλύσει το ίντερνετ από παντού και τα πτώματα των προσφύγων γίνονται viral.

Λοιπόν, επειδή μου έχετε στείλει κατά καιρούς φωτογραφίες πτωμάτων (ναι πτώματα είναι) για να τις δημοσιεύσω ώστε "να ενημερωθεί ο κόσμος" θα ήθελα να σας πω ΝΑ ΠΑΤΕ ΝΑ ΓΑΜΗΘΕΙΤΕ.

Η συγκίνηση δεν αποτελεί ενημέρωση. Αποτελεί επίκληση στο συναίσθημα και έχει ολιγόλεπτη διάρκεια. Όποιος ΔΕΝ σκέφτηκε ακριβώς αυτές τις εικόνες όταν του γράφαμε ότι πνίγονται άνθρωποι θα τις δει, θα συγκινηθεί για 3 λεπτά και θα συνεχίσει τη ζωή του. Οι υπόλοιποι που σκεφτήκαμε ακριβώς αυτές τις εικόνες όταν μας είπαν ότι πνίγονται άνθρωποι δεν έχουμε ανάγκη συναισθηματικού εκβιασμού.

Αν θέλετε να ενημερωθεί ο κόσμος σταματήστε να μοιράζεστε θάνατο και να κανιβαλίζετε συγνώμες και γράψτε κάτι που όντως θα ενημερώσει τον κόσμο. Κάτι για ΤΟ ΠΟΙΟΣ ΓΑΜΗΜΕΝΟΣ ΦΤΑΙΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΠΟΥ ΜΑΙΝΕΤΑΙ ΔΙΠΛΑ ΜΑΣ ΑΣ ΠΟΥΜΕ και σταματήστε να ξύνετε την επιφάνεια. Το πρόβλημα είναι πολύ βαθύτερο. Είναι ταξικό, είναι καπιταλιστικό, είναι ευρωπαϊκό και είναι παγκόσμιο.

Υ.Γ. : Προσωπικά δεν έχω κανένα πρόβλημα με την απεικόνιση του θανάτου. Δεν είμαι από τα πιο ευαίσθητα άτομα στον κόσμο. Έχω πρόβλημα με το ότι η κλισεδιάρικη συγκίνησή σας αποκρύπτει τα πραγματικά αίτια του προβλήματος''.

-To διάβασα κάπου και +φωνώ απόλυτα.-

 

Mε λίγα δευτερόλεπτα επιτηδευμένης συγκίνησης εξαγοράζουμε τη μακαριότητα και εξιλεωνόμαστε για την αδράνειά μας

 

@Madeleine Rk , πού είναι αυτό το κάπου;
Θέλω να διαβάσω κι άλλα!

 

Δεν υπάρχει αυτό, πολλά ζώα και νεκρολάγνοι την βρίσκουν με αυτά.

 

Στο fb,

https://www.facebook.com/leiaorganasolo1st?pnref=story

 

Ευχαριστώ!

 

Οταν το συνειδητοποιήσουμε αυτό θα έχουμε κάνει μια καλή αρχή.

 

Εντάξει, σήμερα το σύμπαν βάλθηκε να με "σαπίσει". Πρώτα εσύ μ' αυτό το νήμα σου. Μετά κάποιο άτομο που πέτυχα κοντά στο σπίτι μου. Είχα την φαεινή ιδέα να κάνω το διάλειμμα μου σπίτι. Κάτι που κάνω σχεδόν ποτέ.
Μετά η φώτο που έβαλε εδώ ο @underherfeet . Τελικά πόσο αξίζει αυτή μαμημένη η ζωή? Γιατί έχω την εντύπωση ότι την ξεπουλάμε σ' εξευτελιστική τιμή?
Την δική μας την ζωή και δεν μας νοιάζει. Θα μας "κόψει" για κείνη των άλλοι?
Και τα θέλω, κάποιοι/ες βρίσκουμε το κουράγιο όταν είναι αργά, γιατί πλέον εξαρτώνται μόνο από τους άλλοι.
Για καλή μου τύχη εκείνο το άτομο το είδα για κείνη την "τρίχα" που χρειαζόταν, για να τ' αποφύγω.
Τελικά η ζωή που αναρωτιόμαστε γιατί δεν την ζούμε, ο θάνατος είναι μεταμφιεσμένος.
Και τον κουβαλάμε μέσα μας, κάθε στιγμή, κάθε λεπτό.
Που και που τον παίρνουμε χαμπάρι και "τρέχουμε" αλαφιασμένοι.
Ζωή δεν είναι πετάω λεφτά αριστερά και δεξιά, δεν είναι "σπάω ότι βρω μπροστά μου", δεν είναι μόνο "γλέντι".
Είναι ακόμη και να κάθεσαι, να κοιτάζεις το ταβάνι, αλλά να είσαι παρόν.
Αυτό είναι για μένα η ζωή, η παρουσία, το να ξέρεις τι κάνεις, όταν το κάνεις.
Ακόμη και το πιο βαρετό, το πιο σιχαμερό, το πιο κουραστικό πράγμα που έχεις να κάνεις.
Και να μην το βλαστημάς, όσο γίνεται να μην το βλαστημάς.

Υ.Γ. Εξίσου φρικτή η εικόνα ενός γέρου που κείτεται νεκρός απ' το ψύχος κάπου έξω από κάποιο μετρό, τυλιγμένος με κουρέλια και εφημερίδες.
Δεν ξέρω αν φταίει, ότι έχω "δει" ίσως και περισσότερα απ' όσα θα "έπρεπε" για την ηλικία μου.
Αλλά πια δεν "νιώθω".
Και ειλικρινά ζηλεύω, όποιον ακόμη καταφέρνει να "νιώθει" κι ας είναι και για λίγες στιγμές.
Ας είναι και μόνο για να ξεπλύνει την συνείδηση του.
Γιατί τον θάνατο τον κουβαλάμε μέσα μας κι εγώ δεν ξέρω πια τον τρόπο για να τον ξεγελάσω.

Μια που είναι καλοκαίρι, την κράταγα στο ψυγείο, για να σας την σερβίρω δροσερή χαχαχα.
Είπα να το "ελαφρύνω" λιγάκι. Εύχομαι να μην "χάλασα" το νήμα.  

 

 

"Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις"

Δυστυχώς, η ανθρώπινη ζωή στην εποχή της ευμάρειας κοστίζει όσο ένα εισιτήριο με το δουλεμπορικό...

Να 'σαι καλά, φίλε μου. Ότι πρέπει για να βγάλουμε τη μέρα...

 

Υπάρχουν γυναίκες που αρκούνται σε έναν οργασμό μόνο;;
Γιατί;;

 

Χύνω σημαίνει οδηγώ τη φύση μου από κατάθλιψη, λύπη και τραγωδία στη φύση μου από χαρά, ξεφάντωμα και έκσταση. Χύνω ασκόπως. Γράφω ασκόπως.

Κατάματα σου λέω πως η ζωή ανήκει στους καυλωμένους...