Απόκρυψη ανακοίνωσης

Καλώς ήρθατε στην Ελληνική BDSM Κοινότητα.
Βλέπετε το site μας σαν επισκέπτης και δεν έχετε πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη μας!

Η εγγραφή σας στην Online Κοινότητά μας θα σας επιτρέψει να δημοσιεύσετε νέα μηνύματα στο forum, να στείλετε προσωπικά μηνύματα σε άλλους χρήστες, να δημιουργήσετε το προσωπικό σας profile και photo albums και πολλά άλλα.

Η εγγραφή σας είναι γρήγορη, εύκολη και δωρεάν.
Γίνετε μέλος στην Online Κοινότητα.


Αν συναντήσετε οποιοδήποτε πρόβλημα κατά την εγγραφή σας, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας.

Γυρίζω την πλάτη μου στο μέλλον...

Συζήτηση στο φόρουμ 'BDSM Art and Literature' που ξεκίνησε από το μέλος CaptainAfrican, στις 8 Φεβρουαρίου 2016.

  1. CaptainAfrican

    CaptainAfrican Light. Soul. The essence of One.

    Βράδυ μεσάνυχτα στην Βουλιαγμένης … Το αμάξι τρέχει ανέμελα και γρήγορα … Αυτός το κάνει αυτό, με την σιγουριά της εμπειρίας, με την ασφάλεια των αντανακλαστικών του και με το χέρι της πάνω στο δικό του, στον λεβιέ των ταχυτήτων … Το χαμόγελό του μεγαλώνει κάθε φορά που του σφίγγει το χέρι όταν φοβάται από την οδήγησή του, ενώ εκείνη κοιτάζει δήθεν αδιάφορα τον κόσμο από τα τζάμια, να τον προσπερνάνε γρήγορα …

    ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

    «Οδηγείς περίπου σαν εμένα … μόνο που σ’ έχω», του είχε πει ένα βράδυ, όταν έτρεχε με 150χλμ/ω στην Εθνική. Γέλασε. Γέλασε δυνατά και με την καρδιά του, όπως μόνο εκείνη τον έκανε να γελά. Τον κοίταξε λοξά, μ’ αυτό το μειδίαμα που σκοτώνει. «Τι? Δεν με πιστεύεις?». «Όχι. Αν δεν έπρεπε ν’ αλλάξω λάστιχα σύντομα, τώρα θα είχαμε ήδη φτάσει». Γέλασαν κι οι δύο.

    Ήταν η πρώτη φορά στην ζωή του που οδηγούσε έτσι, με μια κοπέλα δίπλα του. Δεν άκουσε «Μην τρέχεις» … Δεν άκουσε «Πρόσεχε!» … Δεν ένιωσε σφιγμένα στόματα και εσωτερικές προσευχές … Η εμπιστοσύνη και η τρέλα πακέτο είχαν εγκατασταθεί εκεί, δίπλα του. Και η άγρια χαρά της οδήγησης μοιράζονταν εξίσου, στα δύο …

    ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

    Το αυτοκίνητο ήταν το σπίτι του. Η προέκταση του εαυτού του. Και της ψυχής του. Το αυτοκίνητο είχε ζήσει μαζί του της δυσκολότερες στιγμές της ζωής του. Και της ωραιότερες. Το γέλιο και το δάκρυ του. Την χαρά και την λύπη του. Και την οργή του. Δεν είχε σημασία που άλλαζε μοντέλα και μάρκες. Σημασία είχε «το αυτοκίνητο».

    Είχε μεταφέρει πολλούς με το αυτοκίνητό του. Αλλά το είχε μοιραστεί με πολύ λίγους, μετρημένους στα δάχτυλα του ενός χεριού. Εκείνη ήταν μόλις η δεύτερη … αλλά ήταν κι εκείνη που είχε «κουμπώσει» άμεσα … πλήρως … σαν από πάντα εκεί …

    ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

    Η διαδρομή φάνηκε αιώνας … σιωπή … αμήχανα αστεία … κανείς δεν γελούσε, με τον τρόπο που άρεσε του ενός στον άλλον. Τα μάτια απέφευγαν να διασταυρωθούν, όταν άλλες στιγμές μόνο εκεί ήταν. Ο ένας μέσα στον άλλον. Άκουγε τις οδηγίες της για να πάνε από άλλο δρόμο. Κι απλώς τις ακολουθούσε, μηχανικά. Το αυτοκίνητο δεν τον «άκουγε», εκείνος δεν του «μιλούσε». Κρατούσε σφιχτά το τιμόνι, τόσο που το δέρμα είχε ασπρίσει πάνω στα κόκκαλά του.

    Φτάσανε. Όχι στον προορισμό αλλά στο τέρμα. Κι ήταν εκεί κι οι δύο αλλά σαν το «εκεί» να μην ορίζονταν. Απλά. Παρκαρισμένοι. Γύρισε να την κοιτάξει. Θολή η όραση, σπασμένη η φωνή. Ακούμπησε το χέρι του πάνω στο στήθος της, στο μέρος της καρδιάς … «Εδώ, θα είσαι πάντα το κοριτσάκι μου». «Μόνο μαζί σου ήμουν εγώ».

    ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

    Τα καινούργια λάστιχα έχουν καλύτερο κράτημα στο δρόμο, καλύτερο φρενάρισμα ... Συνεχίζει να πηγαίνει γρήγορα στις στροφές, να κατεβάζει σχεδόν καρφωτές τις ταχύτητες, να κάνει τις σφήνες του και να κοντράρεται με άλλους streetmaniaXστον δρόμο.

    … Συνεχίζει να αισθάνεται το σφίξιμό της στο χέρι του κάθε φορά που το αφήνει χαλαρό στον λεβιέ των ταχυτήτων …
     
  2. Soraya

    Soraya Guest

    ... τι να πει κανείς για μια τέτοια ιστορία...
     
  3. Υπεροχο να μπορεις να κουμπωσεις....μοναδικο το να μπορεις να το εκφρασεις....Ονειρο που αγγιζει την ευτυχια οσο το ζεις...
    ΔΥΝΑΤΟ!!
     
  4. cadpmpc

    cadpmpc Contributor

    Μμμμμ! Μάστα! Καλό είν' αυτό γιατρέ μου..?
     
  5. CaptainAfrican

    CaptainAfrican Light. Soul. The essence of One.

    Για τους άλλους οδηγούς, σίγουρα όχι  
     
  6. cadpmpc

    cadpmpc Contributor

    Θα έπρεπε, διγιότι έτσι είναι το σωστόν...
    Το κόλπο είναι πως όταν κινείσαι ανάμεσα στις κινούμενες κορίνες, αυτές να μην προλαβαίνουν να τρομάξουν ή να μην αισθάνονται καν πως τρομάζουν...
    Να μένουν στο δικό τους comfort zone που λέμε στα ελληνικά...
    Αλλιώς, φοβού τας κορίνας, είναι ηλίθιες και πολλές και σκούζουν...
     
  7. CaptainAfrican

    CaptainAfrican Light. Soul. The essence of One.

    My point exactly, που λένε και στο χωριό μου
     
  8. no_Taboo

    no_Taboo Αείκαυλος

  9. brenda

    brenda FU very much

  10. stick and carrot

    stick and carrot New Member

    Ενδιαφέρον θέμα. Υπάρχει πάντως και η άποψη, ότι δεν κάνει καλό να κολλάμε στο παρελθόν, όσο ωραίο και αν ήταν. Πιστεύω ότι είναι προτιμότερο να εστιάζουμε σ' αυτό που έρχεται και όχι σ' αυτό που τελείωσε, να κοιτάμε τις καινούριες, υπέρλαμπρες μέρες που ξημερώνουν και όχι τις αναλαμπές και τα dim lights του παρελθόντος. Για ποιο λόγο κάποιος να γυρίσει την πλάτη στο μέλλον; Με ποια σκοπιμότητα; Τι ή ποιον εξυπηρετεί; Μερικές φορές η αγωνία για κάτι που τέλειωσε και η απροθυμία να απαγκιστρωθούμε απ' αυτό, μας κρατάει δεμένους πισθάγκωνα και δεν μας αφήνει να υποδεχτούμε το καινούριο στη ζωή, με ότι όμορφο κουβαλάει αυτό μαζί του. Έπειτα τι είναι αυτό που κάνει μια στιγμή μοναδική, αν όχι το γεγονός ότι δεν επαναλαμβάνεται; Ποιος αλήθεια προσδοκά να γεμίσει την ζωή του με εμπειρίες που θα επαναλαμβάνουν τις κόπιες τους στο διηνεκές, όταν είναι γνωστό ότι τίποτα δεν είναι καλό, όταν υπάρχει σε αφθονία; Ούτε καν τα ωραία πράγματα. Ή η σκουριά τους.