Συστολή

Η παραδοχή ότι κάποια ξέρει, δεν ξέρει, τι ξέρει και γιατί το ξέρει είναι μια στροφή στο παρελθόν, ακόμα και αν είναι το παρελθόν της προηγούμενης στιγμής. Έχει χαρακτήρα απολογισμού, εκ των υστέρων κρίσης. Δίψα για μάθηση είναι η λαχτάρα για το καινούργιο, για αυτό που γεννιέται τώρα, απορία, δηλαδή "έρως" εν τω γεννάσθαι, τουλάχιστον κατά τον θεό Πλάτωνα. Δε νομίζω να υπάρχει πιο θεμελιώδης ορμή στο BDSM!

 

Μπερδεύτηκα. Συγνώμη αν η μνήμη μου με προδίδει. Αν ισχύει, λάθος μου. Συγνώμη.

 

Ανευ σημασίας και ενδεχομένως όχι καλή διατύπωση από πλευράς μου. Πρόθεσή μου ήταν να τονίσω πως παρά χρήση πεζών όταν αναφερόμαστε σε σ/υ μπορεί να έχουν το τίτλο της Γυναίκας με κεφαλαίο.

 

Δε μπορείς ν' αλλάξεις έναν άνθρωπο. Δε μπορείς να "χτίσεις" μια γυναίκα αν δεν έχει όλο το υλικό μέσα της. Αυτό που μπορείς να κάνεις είναι να αναδομήσεις, να απενοχοποιήσεις, να βοηθήσεις στη συνειδητοποίηση, να προκαλεσεις (προβοκάρεις) για την εξέλιξη. Αυτό είναι αρκετό.

 

Ω ναι πόσο δίκιο έχεις.. Αν δεν το έχει μέσα της.. δεν γίνεται τίποτα..
Παίρνω παράδειγμα εμένα.. μόνο τούβλα μέσα τι να πρώτο φτιάξει ο καημενος ο κ μου.. τα χοντρά μόνο διόρθωσε. Σοφατισμα γύρω γύρω.. λίγο σπατουλαριστο να λειανει η επιφάνεια και πολύ μου ήταν.

 

Ορίζετε τη συστολή ως "θεμελιώδες" μέγεθος, από το οποίο προκύπτει η ντροπαλότητα και εξ' αυτής η ντροπή. Η ντροπαλότητα είναι ασφαλώς νεολογισμός και δεν εξυπηρετεί τίποτε. Συνήθως χρησιμοποιείται από τους ψυχολόγους, όταν επιχειρούν να αναφερθούν σε κάτι που ονομάζουν κοινωνική διστακτικότητα.

Στην ουσία των πραγμάτων, και χωρίς παιχνίδια λέξεων, που θολώνουν τα νερά αντί να προσφέρουν διαύγεια (η Ελληνική γλώσσα ενδείκνυται για τη διαυγή σκέψη, καθώς οι λέξεις μας δείχνουν το δρόμο), η ντροπή σημαίνει εν-τροπή, δηλαδή το να μπαίνουμε στον εαυτό μας, δηλαδή να μικραίνουμε, δηλαδή συστολή.  Η οποία βεβαίως δεν σχετίζεται με περιφρόνηση ή απόρριψη, ίσα ίσα, πάρα πολλές φορές όταν οι άλλοι καμαρώνουν για μας εμείς ντρεπόμαστε. 

Ας πάρουμε όμως την ερωτική πράξη, όπου συμβαίνουν τα εξής ενδιαφέροντα, όσον αφορά τις τροπές: η γυναίκα συνήθως έχει την τάση να εν-τρέπεται, δηλαδή να νιώθει συστολή, να μικραίνει, ενώ ο άντρας έχει την τάση να εκ-τρέπεται (και ενίοτε να παρεκτρέπεται, λολ), να μεγαλώνει (και η φυσιολογία του βεβαίως συνάδει με αυτό το μεγάλωμα, αν το καλοσκεφτούμε). Αυτό που γίνεται κατά τη διάρκεια της ερωτικής πράξης είναι ότι ο άντρας αναγκάζει, κατά κάποιο τρόπο, πιέζει, ωθεί, τη γυναίκα, να ξεπεράσει τη συστολή της και να εκ-τραπεί μαζί του. Στην ουσία, την ωθεί να τον ακολουθήσει στη δική του επιθυμία. Και τότε η γυναίκα παύει να εν-τρέπεται και απελευθερώνει όλη την ερωτική της ενέργεια. 

Στο BDSM αυτό αποκτά πιο μόνιμο χαρακτήρα, σε σχέσεις D/s ως επί το πλείστον. Αυτό το καθρέφτισμα της επιθυμίας του κυρίαρχου μέλους της σχέσης επί του υποτακτικού μέλους επεκτείνεται και σε άλλες πτυχές της συμπεριφοράς και της σκέψης, της στάσης αν θέλετε, της υποτακτικής. Έτσι η υποτακτική μετατρέπεται σιγά-σιγά σε έναν καθρέφτη του Dom της. Και βέβαια ο Κύριος Great Eastern τα λέει πολύ ορθά, όπως τα έλεγε πάντα.  (Και ας μου συγχωρεί τον ενικό, δικό μου το λάθος).

 

Πόσα στερεότυπα πια? Μπουχτίσαμε...
Από την μία αναφερόμαστε στα φύλα και τα οιονεί ''χαρακτηριστικά'' τους κι απ΄την άλλη μπλέκουμε τα status, κρίνοντας εξ΄ιδίων τα αλλότρια.
Τελικά η υποτακτικότητα και η συστολή ή η εν-τροπή -το νου σας! μυρίζει εντροπία- είναι θηλυκού γένους?
Με ποια επιχειρήματα υποστηρίζεται κάτι τέτοιο?
Κι αν εγώ ανήκω σ΄έναν ''κανόνα'', νομιμοποιούμαι να βγάζω καθολικά συμπεράσματα?
Εγώ προσωπικά θεωρώ την φυσική συστολή απίστευτα ελκυστικό χαρακτηριστικό που συναντάται σε γυναίκες και άνδρες εξίσου.
Και δεν έχει φυλετικό πρόσημο.
Στα παιδιά για παράδειγμα, την έχω παρατηρήσει περισσότερο στα αγοράκια.
Και είναι γλύκες.
Τι γίνεται με την ενηλικίωση και την σεξουαλική ωρίμανση?
Πλήρης μετάλλαξη?
Δεν μένει, έστω και περιορισμένη στο άτομο η φυσική συστολή?
Ή περνάει από το ένα άκρο στο άλλο?

Ίσως δεν θα πρεπε να μιλάω, είμαι εντελώς α-σύστολη ερωτικά, οπότε μόνο από την ανάποδη μπορώ να το δω.
Κι εγώ ντρέπομαι όταν οι άλλοι καμαρώνουν για μένα, αυτό είναι όμως εντελώς διαφορετικό από την ερωτική ή σεξουαλική συστολή, είναι διακριτά και δυνητικά πηγάζουν από διαφορετικά μέρη του εγκεφάλου.
Η αίσθηση ντροπής, που σχετίζεται με την αναγνώριση και τον έπαινο δεν μπορεί να συγχέεται με τον ερωτισμό και την ενοχικότητα που εδράζεται αλλού, είναι δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα.
Συνεπώς, δεν θα το ταύτιζα με ρόλους/status όμως, ούτε με φύλα.
Μην ξεχνάτε ότι όταν η συστολή θεωρείται καυλωτίκ, τότε μπορεί κάποιος/κάποια, απλά να την υποδυθεί, πράγμα κατάπτυστο κατ΄εμέ, αλλά παίζει πολύ το ως άνω σενάριο.
Ο,τιδήποτε δεν είναι αυθόρμητο και φυσικό, ο,τιδήποτε προσφέρεται κατά παραγγελία, με σκοπό να ικανοποιήσει τον άλλον, ο,τιδήποτε επιβάλλεται, απαιτείται ή αποτελεί προσπάθεια ικανοποίησης των ερωτικών συντρόφων, αλλά δεν απορρέει από την αυθεντικότητα εμένα προσωπικά με ξενερώνει εντελώς.
Προφανώς σε κάποιους, αυτό είναι αδιάφορο, είναι ένα απλό role-play.

 

Ο όρος "εντροπία" είναι επίσης νεολογισμός, όπως η ντροπαλότητα, και δεν εξυπηρετεί τη συζήτηση σε κάτι. Δημιουργήθηκε από τον Κλαούζιους σε σχέση με τον δεύτερο θερμοδυναμικό νόμο για να αναφερθεί στο ποσό της ενέργειας που "χάνεται" μέσα σε ένα κλειστό σύστημα. Στην ουσία δεν χάνεται, απλώς μετατρέπεται σε θερμότητα. Παρεμπιπτόντως, κατά παρόμοιο τρόπο, η ενέργεια που μέχρι πρότινος πήγαινε χαμένη στην αντιδραστικότητα ενός "τούβλου" κατά G_E, μετατρέπεται σε ερωτική ενέργεια καθώς η αντιδραστικότητα μειώνεται. 

Με τη χρήση της λογικής σκέψης και την παρατήρηση.
Δεν υπάρχουν καθολικά συμπεράσματα. Όσον αφορά τη σεξουαλικότητα, υπάρχει ένα ευρύ φάσμα συμπεριφορών και τάσεων, το οποίο μπορούμε να παρατηρήσουμε και να αναλύσουμε κυρίως στατιστικώς.

Ελπίζω να μην θεωρείς ότι νομιμοποιείσαι να βγάζεις καθολικά συμπεράσματα, επειδή ανήκεις στον "κανόνα" που αναφέρεις. 

Σε ένα άλλο σημείο του φάσματος της ανθρώπινης σεξουαλικότητας, το οποίο αποκαλούμε χάριν συντομίας BDSM, και συγκεκριμένα στο σχήμα άντρας Dom/γυναίκα sub, η ντροπή είναι πρωτογενώς σημείο υποταγής. Ο λιγότερο ισχυρός μαζεύεται (εντρέπεται, συστέλλεται), και κοκκινίζουν τα μάγουλα, πράγμα που έχει την έννοια της υπενθύμισης του αιδοίου. Δηλαδή προσπαθεί κατά τα γνωστά (Ντώκινς κ.α.) να μεταφέρει την ενδεχόμενη ενέργεια επίθεσης του ισχυρού στο σεξουαλικό πεδίο. Γι αυτό και είναι καυλωτική η ντροπή της υποτακτικής, και γι αυτό είναι αντικαυλωτική η ενδεχόμενη ντροπή του κυρίαρχου.

Ο εξευτελισμός στο BDSM οδηγεί στην ταπείνωση και γι αυτό είναι ένα χρήσιμο και αγαπητό εργαλείο. Βεβαίως η ταπείνωση εκτός BDSM μπορεί να υπάρχει και χωρίς εξωτερικές ενδείξεις, να είναι απλώς η διάθεση ενός ανθρώπου να δει στους άλλους μεγαλείο.  Στο BDSM όμως η ταπείνωση είναι πάντοτε σημείο αποδοχής της εξουσίας, δηλαδή υποταγής. 

Συμφωνώ. Πράγματι κατάπτυστο, αν και συνήθως δεν σπαταλώ πολύτιμο σάλιο σε πράγματα που δεν με αφορούν.  Ευτυχώς η φύση εκδικείται τέτοιες ανόητες συμπεριφορές, με την απουσία διέγερσης και ως εκ τούτου απόλαυσης.  Εχω δε παρατηρήσει - και νομίζω πως αυτό έχει αποδειχθεί και επιστημονικώς, αν και δεν μπορώ αυτή τη στιγμή να παραθέσω τις συγκεκριμένες έρευνες που αφορούσαν τις φερομόνες - ότι το ισχυρό μέλος της σχέσης διεγείρεται σχεδόν αμέσως μόλις "μυρίσει" την συστολή. Ένα ορθό πέος είναι μία αρκετά καλή ένδειξη ότι τα δύο σώματα επικοινωνούν άριστα, έστω και μόνο με τη μυρωδιά. 

 

Ευσεβής πόθος, ατομικό συμπέρασμα λόγω υ.

 

Μιας που μπήκατε στον κόπο να αναλύσετε το ποστ μου διεξοδικά, καταναλώνοντας τον χρόνο και την ενέργειά σας σε αυτό, θα προσπαθήσω να σάς ανταποδώσω την ευγένεια.

[«Ηθική εντροπία - Το ιδεώδες του ευδαιμονισμού της εποχής μας και το παιδί».
«Θα εστιάσω σε τέσσερα πράγματα: Πρώτον, θα σας εκθέσω, θα σας παρουσιάσω δύο νόμους, δύο μεγάλες προτάσεις του Ρουσσώ. Δεύτερον, θα εξηγήσω τι είναι ευδαιμονιστικό ιδεώδες. Τρίτον, θα εξηγήσω τι σημαίνει εντροπία – φυσική πρώτα, γιατί αυτός είναι νόμος της Φυσικής και ηθική στη συνέχεια - και πώς συσχετίζεται με το παιδί και Τέταρτον – εδώ θα φτάσουμε στα δύσκολα, στα τραχιά - θα διατυπώσουμε το αίτημα της ανάγκης της μεταστροφής όλων των αξιών του πολιτισμού μας αν θέλουμε να επιζήσει το παιδί που είναι η ελπίδα του μέλλοντος, να επιζήσουν οι επόμενες γενεές, να σωθεί ο πλανήτης». Δ. Λιαντίνης (4/6/1994)]

Ο όρος εντροπία λοιπόν, τον οποίο δεν ενστερνίζομαι άκριτα, καθώς με χωρίζει μεγάλη απόσταση από τις απόψεις του Λιαντίνη, δεν είναι δικός μου, ωστόσο δεν είμαι η μόνη, ή η πρώτη που τον μετέρχεται. Οι γνώσεις μου στην φυσική είναι πολύ περιορισμένες, δεν αποτολμώ να χρησιμοποιήσω πράγματα στα οποία έχω μεγάλα γνωσιακά κενά. Παρόλες τις ενστάσεις μου όμως επί των απόψεων Λιαντίνη, θεωρώ ότι υπάρχει ανθρώπινη ή ηθική εντροπία, για μία σειρά από λόγους σχετικούς ή άσχετους με το θέμα προς συζήτηση. Έχω ξανααναφερθεί επανειλημμένα με τον όρο αυτόν, εδώ, στο παρελθόν, στην ανθρώπινη αλληλεπίδραση και αλληλοεξάρτηση. Ακόμη λοιπόν κι αν είναι νεολογισμός, δεν κατανοώ το αυτόκλητο μάθημα που παραδόθηκε παραπάνω.

Συνεχίζοντας λοιπόν:

Εφόσον συμφωνούμε για την ανυπαρξία καθολικών συμπερασμάτων, ειλικρινά δεν βρίσκω κανέναν λόγο να σχολιάσω, καθώς η επιστήμη της στατιστικής πέρασε και δεν ακούμπησε, από μένα προσωπικά. Δεν είμαι επιστήμονας του κλάδου, μπορώ να έχω μόνο μία προσωπική εικόνα, βάσει των εμπειριών μου και της παρατήρησης. Όταν χρησιμοποιώ την έκφραση ''εγώ προσωπικά'' ή ''για μένα προσωπικά'' δεν θα βάλω και disclaimer. Ο νοών νοήτω.

Ισχύει ότι και παραπάνω. Τα χαμογελάκια δεν μειώνουν την προσπάθεια διαστρέβλωσης των λεγομένων μου.

Ευχαριστούμε και πάλι για τις διευκρινίσεις, οι οποίες προφανώς αποτελούν και πάλι δικά σας συμπεράσματα, παρόλη την αναφορά σας στον Ντόκινς. Να χώσουμε και τον Χάξλεϊ στην συζήτηση και να συζητάμε πάλι πέντε τέρμηνα με όρους βιολογίας, ηθολογίας, γενετικής και εξέλιξης ως προς την φυσική επιλογή?
Δεν νομίζω να ήταν γόνιμος ένας τέτοιος διάλογος, ούτε ότι θα είχε και μεγάλη σχέση με το προς συζήτηση θέμα.

Όταν η διατύπωση δεν είναι προσωπική, αλλά γίνεται εν είδει συμπεράσματος, όπως κάνετε στην τελευταία σας πρόταση, χρησιμοποιώντας μάλιστα και το ''πάντοτε'', θα μου επιτρέψετε να σάς επιστήσω την προσοχή στις εξαιρέσεις που κάθε ''κανόνας'' έχει. Στο παραπάνω θέμα, έχω διαφορετική γενική αντίληψη, βάσει αυτών που έχω δει με τα μάτια μου και έχω ακούσει με τα αυτιά μου. Και για μένα να ισχύει κάτι τέτοιο, ότι δηλαδή η ταπείνωση είναι σημείο αποδοχής της εξουσίας, δηλαδή υποταγής, έχω γνωρίσει ανθρώπους που δεν την αντιλαμβάνονται και δεν την ενσωματώνουν στις bdsm σχέσεις τους με αυτόν ακριβώς τον τρόπο. Οπότε κρατήστε λίγο μικρότερο καλαθάκι στην χρήση των ακραίων επιρρημάτων, φιλική συμβουλή, εκτός κι αν είστε παρούσα σε κάθε ανθρώπινη αλληλεπίδραση, ώστε να διασφαλίζετε την ορθή χρήση τους. Θα μπορούσατε για παράδειγμα, να πείτε ''συχνά'', ή ακόμη και ''συχνότατα''.

Είναι καλό που δεν σπαταλάτε το σάλιο σας, κανονικά θα έπρεπε να ακολουθήσω το παράδειγμά σας γιατί έχω και έναν σιελογόνο αδένα λιγότερο, αλλά πάσχω από γραφοδιάρροια ενίοτε, ειδικά ότ αν θεωρώ ότι τα πράγματα μπερδεύονται και όταν τα όρια είναι ασαφή, πάντα κατά την δική μου, προσωπική εμπειρία και αντίληψη.
Τα πέη ορθώνονται για μία σειρά από πραγματικές ή και επίπλαστες συνθήκες, συμφωνώ μαζί σας ότι δεν είναι της παρούσης να αναλύσουμε το αν ορθώνονται συχνότερα ή σπανιότερα μπροστά στην original ή την fake συστολή.
Σε μία συνάντηση, σε μία αλληλεπίδραση, οι συμβαλλόμενοι μετέρχονται διάφορα καυλογενεσιουργά μέσα, έτσι κι αλλιώς, για τα οποία δεν χρειάζεται να απολογηθούν σε κανέναν φαντάζομαι, αφού το ζητούμενο σε τέτοιες καταστάσεις μου μοιάζει να είναι γαία πυρί μιχθήτω...

Ελπίζω να τοποθετήθηκα επαρκώς ξεκάθαρα επί των παραπάνω θεμάτων, καθώς δεν προτίθεμαι να επανέλθω. Καλή σας συνέχεια και καλή σας επιστροφή στα γνωστά σας ''λημέρια'', θα ακολουθήσω το παράδειγμά σας και θα κάνω λίγη οικονομία στο διαδικτυακό μου ''σάλιο''.