Απόκρυψη ανακοίνωσης

Καλώς ήρθατε στην Ελληνική BDSM Κοινότητα.
Βλέπετε το site μας σαν επισκέπτης και δεν έχετε πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη μας!

Η εγγραφή σας στην Online Κοινότητά μας θα σας επιτρέψει να δημοσιεύσετε νέα μηνύματα στο forum, να στείλετε προσωπικά μηνύματα σε άλλους χρήστες, να δημιουργήσετε το προσωπικό σας profile και photo albums και πολλά άλλα.

Η εγγραφή σας είναι γρήγορη, εύκολη και δωρεάν.
Γίνετε μέλος στην Online Κοινότητα.


Αν συναντήσετε οποιοδήποτε πρόβλημα κατά την εγγραφή σας, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας.

Ακούω τα χρώματα...

Συζήτηση στο φόρουμ 'Τέχνη' που ξεκίνησε από το μέλος Captain_Morgan, στις 17 Ιανουαρίου 2017.

  1. Captain_Morgan

    Captain_Morgan https://www.youtube.com/watch?v=9wj6BqmyjM4

    Πριν από πάαααααρα πολλά χρόνια, διατηρούσα σχέση με μια Αγγλίδα αρκετά χρόνια μεγαλυτέρη μου....Μου είχε κάνει εντύπωση το πώς αντιστοιχούσε τους ήχους σε εικόνες και τις εικόνες σε ήχους, αλλά δεν ειχα δώσει ιδιαίτερη σημασία, μιας και κορμί και μουσούδα ήταν εξαιρετικά ήταν εξαιρετικά αποπαλνητικά γι αν ασχοληθώ με οτιδήποτε άλλο εκτός του "φαινεσαθαι"....Αργότερα, όντας φοιτητής, "ανακάλυψα" την ΣΥΝΑΙΣΘΗΣΙΑ...(αντιγράφω απ την wikipedia) :

    "Συναισθησία ονομάζεται η νευρολογική ανάμιξη των αισθήσεων. Ένας άνθρωπος που χαρακτηρίζεται από συναισθησία (συναισθητικός) είναι δυνατό, για παράδειγμα, να «ακούει» τις οσμές, να «βλέπει» τους ήχους και να «μυρίζει» τους ήχους. Το συχνότερο είδος συναισθησίας είναι το να βλέπει κάποιος ήχους και το να συνδυάζει αυτόματα αριθμούς με συγκεκριμένα χρώματα.

    Στη συναισθησία εμφανίζεται πιο έντονα το φαινόμενο της ανάμιξης των αισθήσεων, το οποίο είναι φυσιολογικό και αναπόφευκτο. Σε όλους για παράδειγμα η γεύση επηρεάζεται από την ακοή (τα πατατάκια που τρώμε μπροστά σε μικρόφωνο φαίνονται 15% πιο κριτσανιστά αν στα ακουστικά μέσω των οποίων ακούμε το σπάσιμό τους έχουν ενισχυθεί οι υψηλές συχνότητες, ενώ αν έχουν ενισχυθεί οι χαμηλές έναντι των υψηλών έχουμε την αίσθηση της νωπότητας), η ακοή από την όραση (ο ίδιος φθόγγος, το «μπα», ακούγεται «φα» αν συνδυάζεται με την ψευδή εικόνα κάποιου που προφέρει το «φα» και ακουμπά τα χείλη του στα δόντια του) κλπ. Σε όσους αποδίδεται πως έχουν συναισθησία, η επίδραση της μιας αίσθησης στην άλλη είναι ιδιαίτερα έντονη και η γενική αίσθηση του παρατηρούμενου εμφανίζεται πιο πλούσια.

    Η συναισθησία συναντάται συχνά ως σύμπτωμα του αυτισμού και του συνδρόμου Άσπεργκερ, αλλά όχι αποκλειστικά. Μπορεί να είναι αποτέλεσμα της χρήσης παραισθησιογόνων ψυχοενεργών, όπως το L.S.D. και η μεσκαλίνη, ενώ υπάρχουν και περιπτώσεις ανθρώπων οι οποίοι είναι συναισθητικοί χωρίς να πάσχουν από κάποια ασθένεια και χωρίς να κάνουν χρήση ψυχοενεργών.

    Οι συναισθητικοί συχνά αναφέρουν συσχετίσεις ανάμεσα στις αποχρώσεις των χρωμάτων, τους τόνους των ήχων και στην ένταση των γεύσεων. Για παράδειγμα ένας συναισθητικός είναι πιθανό να «δει» ένα περισσότερο έντονο κόκκινο χρώμα καθώς ανεβαίνει η συχνότητα ενός ήχου ή μία απαλή επιφάνεια μπορεί να έχει «γλυκιά» γεύση.

    Οι συσχετίσεις αυτές των αισθήσεων για τους συναισθητικούς δεν είναι καθόλου μεταφορικές. Για αυτούς «πραγματικά» τα χρώματα έχουν γεύση, οι οσμές ηχούν κ.λ.π. και η εμπειρία τους αυτή είναι διαρκής σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους. Ωστόσο, κάποιες φορές η περίεργη αυτή ιδιαιτεροτητα χάνει την έντασή της κατά την ενηλικίωση ή μετά από αυτήν.

    Ένα ακόμα ενδιαφέρον χαρακτηριστικό της συναισθησίας είναι το ότι συνεχίζει να υπάρχει ακόμα και όταν το άτομο χάνει την ικανότητα μιας αίσθησης. Για παράδειγμα ένα άτομο που μπορεί να δει τους ήχους εξακολουθεί να το κάνει αυτό ακόμα και αν τυφλωθεί κάποια στιγμή στη ζωή του.

    Η συναισθησία συναντάται σε κάποια μορφή της σε έναν στους 2.000 ανθρώπους, ενώ η εμφάνισή της είναι σε μεγάλο βαθμό κληρονομική. Σχετική έρευνα που έγινε από τον νευρολόγο V. S. Ramachandran στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια Σαν Ντιέγκο έχουν δείξει σύμφωνα με επιστήμονες ότι διαδικασίες παρόμοιες με τη συναισθησία ίσως είναι βασικές στην ικανότητά μας να αντιλαμβανόμαστε μεταφορές και στο να είμαστε δημιουργικοί. Σύμφωνα με τον παραπάνω ερευνητή δεν είναι σύμπτωση το ότι η συναισθησία είναι οχτώ φορές περισσότερο συνηθισμένη ανάμεσα στους συγγραφείς και στους καλλιτέχνες.

    Η πιο συνηθισμένη μορφή συναισθησίας είναι η συσχέτιση γράμματος/αριθμού με χρώμα . Το μοτίβο της συσχέτισης διαφέρει από άτομο σε άτομο. Οι ίδιοι οι συναισθητικοί συχνά αγνοούν το ότι οι υπόλοιποι άνθρωποι δεν αντιλαμβάνονται τον κόσμο με τον ίδιο τρόπο." ...


    Πρόσφατα , ξανάκουσα ένα υπέροχο κομμάτι απ τους Novak, το Rapunzel, που είχα χρόνια ν ακούσω και θυμήθηκα την "Συναισθησία"....ξεκινάει το κομμάτι με τους εξής στίχους...


    "Δεν είναι υπέροχο που έχουμε λάβει το δώρο της όρασης και της ακοής?
    Οπωσδήποτε,η όραση μας δίνει μια πανέμορφη εικόνα του κόσμου γύρω μας,αλλά εγώ
    αναρωτιέμαι πόσοι από εσάς θεωρείτε για την ακοή ότι μας δίνει πανέμορφες οπτικοακουστικές εικόνες...
    Γι'αυτό,οι ήχοι είναι στην πραγματικότητα τόνοι χρωμάτων που μας δίνουν μια εικόνα του τι ακούμε.
    Όλοι έχουμε απολαύσει το δείχνω-και-λέω στο σχολείο.Αλλά,πόσοι
    από εσάς έχετε
    παίξει το συναρπαστικό παιχνίδι του ακούω-και-λέω?
    Τώρα θα ακούσουμε ήχους.Μπορείτε να μας πείτε τι είναι?
    Και,ποιος ή τι,είναι
    αυτό που τους δημιουργεί?
    Ας προσπαθήσουμε...Πρώτα κλείστε τα μάτια,και έπειτα όταν θα ακούτε κάθε ήχο,προσπαθήστε να
    μαντέψετε τι είναι...Είτε πείτε τι είναι,ή,αν είστε μόνοι,
    απλά σκεφτείτε το. " ....




    Και για να σταματήσω την πολυλογία....καταλήγω. ¨οποιος γουστάρει ας ανεβάσει μουσικές, εικόνες...ό,τι γουστάρει τέλος πάντων... ...Καλή ζωή σε Ό/ολους-ες
     
  2. underherfeet

    underherfeet πέρα βρέχει Contributor

    Αυτό το παιχνίδι, της οπτικοποίησης των ήχων το έκανε μια υπέροχη ταινία to 1940 ο Γουωλτ Ντίσνευ, τη Φαντασία, που εγώ πρωτοείδα γύρω στο '65 και σημάδεψε τα παιδικά μου χρόνια , μου γνώρισε την κλασσική μουσική και μ' έκανε να την αγαπήσω. Είχε και συνέχεια πολλά χρόνια μετά ,το 2000 με άλλα μέσα φυσικά φτιαγμένη, που βέβαια στα μάτια μου δεν είχε την μαγεία της πρώτης...
    Ιδου ένα εξαίσιο δείγμα:

     
  3. sweet_release

    sweet_release ~she looks like the moon~

  4. mad_hatter

    mad_hatter You can always take more than nothing

    εχω κρυφτει καλου κακου

     
  5. open_mind

    open_mind Regular Member

    Ψάχνοντας να βρω μια ταινία που είχα δει παλιότερα σχετικά με την συναισθησία έπεσα πάνω σε αυτό...
    (Αναφέρεται και στην ταινία "Fantasia" της Disney, την οποία δεν έχει τύχη να δω.)
    Όμως, αυτό το συγκρότημα... πολλές μουσικές εικόνες....

     
  6. open_mind

    open_mind Regular Member

    Και ελληνικά... κυριολεκτικά και μεταφορικά... "παραισθήσεις" !



    Νηματοθέτη αφιερωμένο..
     
  7. Captain_Morgan

    Captain_Morgan https://www.youtube.com/watch?v=9wj6BqmyjM4

    Τι δίκαια και πόσο σιωπηλά είναι τα δέντρα.
    Δε ζητάνε στάλα παραπάνω απ' αυτό που τους αναλογεί.
    Είτε σε έρημο είτε σε πολυσύχναστη πλατεία,
    η λεύκα λεύκινα, η λεμονιά λεμονένια θα ντυθεί.
    Ή πάλι μετατρέπονται σε οικοτροφεία και ξενώνες
    για της πλάσης τα στρουθιά - αληθινό περίττωμα η λέξη έξωση.
    Στο παραμικρό αεράκι πιάνουν το τραγούδι.
    Οταν τα πληγώσεις, δε βογκάνε˙ δεν τραβάνε τα πλούσια
    μαλλιά τους. Δακρύζουνε κρυφά κι ακούν
    οι ρίζες. Ομως καμιά φορά πεισμώνουν όταν ο άνθρωπος
    τα βασανίζει. Αγριεύουν τότε, συστρέφονται, φτύνουν
    τον καρπό. Εκδικούνται το χέρι που τα καίει.
    Ρίχνουν χώρια μες στις πλημμύρες.
    Με δένδρινα μυαλά νουθετούνε. Με θεσπίσματα
    θεία αφανίζουνε φυλές.

    ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ    
     
  8. Soraya

    Soraya Guest

  9. Soraya

    Soraya Guest



    μου έχει λείψει το καλοκαίρι....
    η πρωινή δροσιά την ώρα που ξυπνάω
    η αλμύρα της θάλασσας στο κορμί μου
    η άμμος στα πόδια μου
    ο ήλιος που χάνετε μέσα στη θάλασσα κι εμείς είμαστε ακόμα εκεί
    μου αρέσει να περματάω την βρεμμένη άμμο...
    να νιώθω τα δάχτυλα μου να γίνονται ένα με τον αφρό....
    τα γέλια μας να μπερδεύονται με τα κύματα....
    και το βράδυ
    η φωτιά στη μέση
    να φωτίζει τα πρόσωπά μας...
     
  10. Captain_Morgan

    Captain_Morgan https://www.youtube.com/watch?v=9wj6BqmyjM4

      ΝΥΧΤΑ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ

    Μονορούφι κατέβασα το δηλητήριο. -Τρισευλογημένη ας είναι η συμβουλή που μου δόθηκε! -Τα σωθικά μου καίγονται. Του φαρμακιού η δύναμη τα μέλη μου πώς στρίβει, ακρωτηριάζομαι, ισοπεδώνομαι. Πεθαίνω της δίψας, πνίγομαι, δε μπορώ να φωνάξω. Τούτο μοιάζει με κόλαση, με αιώνιο βασανιστήριο! Δείτε τις φλόγες πως θεριεύουν! Όπως μου πρέπει καίγομαι. Εμπρός, Διάβολε!

    Αμυδρά μετανοημένος στράφηκα στο καλό και στην ευτυχία, λύτρωση. Πώς να περιγράψω το όραμά μου, πυκνός της κόλασης ο αέρας, δε χωράει ύμνους! Υπήρχαν μυριάδες χαριτωμένων πλασμάτων, ένα αβρό κονσέρτο ιερής μουσικής, η δύναμη και η ειρήνη, οι ευγενείς φιλοδοξίες, και δεν ξέρω τι ακόμα.

    Ευγενείς φιλοδοξίες!

    Αλλά είμαι ακόμα ζωντανός! – εάν υποθέσουμε ότι η κατάρα είναι αιώνια! Βέβαια εάν κάποιος θέλει ν’ ακρωτηριαστεί, δεν είναι καταδικασμένος; Με φαντάζομαι στην Κόλαση, επομένως είμαι. Τούτο είναι κατήχηση εν δράση. Είμαι δέσμιος του βαπτίσματός μου. Γονείς μου, καταστρέψατε τη ζωή μου, όπως τη δική σας. Αθώο μου αγόρι! – Η κόλαση δεν μπορεί να εναντιωθεί στους παγανιστές -κι είμαστε ακόμα ζωντανοί! Αργότερα, οι απολαύσεις της καταδίκης θα γίνουν βαθύτερες. Ένα έγκλημα, γρήγορο, θα μου επέτρεπε την ανυπαρξία, σύμφωνα με το γράμμα του νόμου των ανθρώπων.

    Σκάσε, σκάσε επιτέλους! Ντροπή και κατηγόρια είναι όλα εδώ:- Ο Σατανάς που λέγει ότι η φωτιά είναι τιποτένια, ότι ο θυμός μου είναι γελοίος και ανόητος, αρκετά!…- Ψιθυριστά σφάλματα, μαγικά, ψεύτικα αρώματα, παιδαριώδης μουσικές- και να σκεφτείς ότι κατέχω την αλήθεια, ότι αντικρίζω τη δικαιοσύνη: Η κρίση μου είν’ ορθή κι ακλόνητη, ένα βήμα πριν την τελειότητα…. Υπερηφάνεια. Σφίχνεται το κρανίο μου. Έλεος! Κύριε, φοβάμαι. Διψώ, πόσο πολύ διψώ! Α! νεότητα, χλόη και βροχή, η λίμνη στα βράχια, το σεληνόφως την ώρα που το καμπαναριό σημαίνει μεσάνυχτα… Ο διάβολος είναι στον καμπαναριό, εκείνη την ώρα! Μαρία, Αγία Παρθένε! – Φρικτή ηλιθιότητα.

    Εκεί πέρα, δεν είναι εκείνες οι ευγενικές ψυχές, που με επιθυμούν μετά μανίας;…Ελάτε…έχω ένα μαξιλάρι στο στόμα μου, δεν μ’ ακούν, είναι φαντάσματα. Τέλος πάντων, ποτέ κάποιος δεν σκέφτεται τους άλλους. Μην του αφήσετε να με ζυγώσουν. Το μόνο βέβαιο είναι, ότι η σάρκα μου που καίγεται, αρχίζει να μυρίζει.

    Οι παραισθήσεις μου είναι ατέλειωτες. Αλλά αυτό το είχα πάντα: όχι άλλη πίστη στην ιστορία, λησμοσύνη στις αρχές. Πρέπει να σιωπήσω: ποιητές και οραματιστές θα ζηλέψουν. Είμαι χίλιες φορές πλουσιότερος απ΄ όλους και άπληστος όσο και η θάλασσα.

    Α τούτο! το ρολόι της ζωής μόλις σταμάτησε. Δεν ανήκω πια στον κόσμο – η θεολογία είναι ακριβής, η κόλαση είναι βεβαίως εδώ κάτω- και απάνω ο παράδεισος – -έκσταση, εφιάλτης, ύπνος σε πύρινη φωλιά.

    Πώς το μυαλό περιπλανιέται άσκοπα στη χώρα…Σατανά, Φερδινάνδε, τρέξτε με τους άγριους σπόρους …ο Ιησούς πάνω σε βάτα πορφυρά πατά, μα δεν τα σπάζει … Ο Ιησούς βάδισε πάνω σε τρικυσμένα ύδατα. Στο φως του φαναριού τον είδαμε εκεί, ολόλευκο, με μακριά καστανά μαλλιά, να στέκει στην αναδίπλωση ενός σμαραγδένιου κύματος.

    Θα αποκαλύψω όλα τα μυστήρια: μυστήρια θρησκευτικά ή της φύσης, του θανάτου, της γέννησης, του μέλλοντος, του παρελθόντος, της κοσμογονίας και της ανυπαρξίας. Είμαι ο κύριος της φαντασματογορίας.

    Ακούστε!

    Είμαι ταλαντούχος! Κανένας δεν υπάρχει εδώ, και όμως υπάρχει κάποιος: Δεν θα ήθελα να σπαταλήσω το θησαυρό μου. – Θέλετε νέγρικα τραγούδια, χορούς ουρί του παραδείσου; Θέλετε να εξαφανιστώ, να καταδυθώ μήπως και το δαχτυλίδι ανακαλύψω; Το επιθυμεί κανείς; Χρυσάφι και γιατρικά θα φτιάξω.

    Πιστέψτε με, η πίστη αποκαλύπτει, οδηγεί, θεραπεύει. Ελάτε όλοι, ακόμα και τα μικρά παιδιά, – είθε να σας παρηγορήσω, είθε να βγάλω την καρδιά μου για σας – η θαυμαστή καρδιά μου! – Καημένοι μου άνθρωποι, ταπεινοί μου εργάτες! Δεν ζητώ τις προσευχές σας, με την πίστη σας και μόνο, θα είμαι ευτυχής.

    -Σκεφτείτε με, τώρα. Αυτή η μικρή πράξη με κάνει να συγχωρώ τον κόσμο. Έχω την ευκαιρία να μην υποφέρω περισσότερο. Η ζωή μου δυστυχώς, δεν ήταν παρά γεμάτη γλυκές ηλιθιότητες.

    Μπα! Ας κάνω όλες τις γκριμάτσες που μπορώ να σκαρφιστώ.

    Σίγουρα, είμαστε εκτός κόσμου. Όχι πια θόρυβος. Η αφή μου εξαφανίστηκε. A!, το κάστρο μου, η Σαξονία μου, το δάσος μου με τις ιτιές. Δειλινά και πρωινά, νύχτες και μέρες….Πόσο κουρασμένος είμαι!

    Μου πρέπει μια δική μου κόλαση για το θυμό, μια κόλαση για την υπερηφάνειά μου-και μια κόλαση για τα χάδια· μια συμφωνία κολάσεων!

    Πεθαίνω από πλήξη. Αυτό είναι ο τάφος απ΄ όπου βορά των σκουληκιών γινόμαστε, η φρίκη των φρικών! Σατανά, κατεργάρη, θες να με διαλύσεις με τις γοητείες σου. Απαιτώ. Απαιτώ να με διαπεράσεις μ’ ένα δικράνι, να με κατακάψεις.

    A! Για να ξαναγεννηθώ! Για να κοιτάξουν επίμονα τις παραμορφώσεις μας. Και αυτό το δηλητήριο, και αυτό το φιλί, το χίλιες φορές καταραμένο! Η αδυναμία μου, και η σκληρότητα του κόσμου! Θεέ μου, έλεος, κρύψε με, αρρωστημένος αμφιφέρομαι! Κρύβομαι, κι όμως δεν είμαι.

    Είναι η φωτιά π’ ανασηκώνεται με τους καταραμένους.


    Arthur Rimbaud
     
  11. Captain_Morgan

    Captain_Morgan https://www.youtube.com/watch?v=9wj6BqmyjM4


    ανοιχτόμυαλη...εξαιρετικά αφιερωμένο...   
     
  12. Captain_Morgan

    Captain_Morgan https://www.youtube.com/watch?v=9wj6BqmyjM4

    γατί, όπου κι αν κρυφτεις δεν σε γλιτώνει τίποτα