Περί παρενοχλησης.

έτσι όπως γράφτηκε..... . Συφωνούμε.

 

Δε μου εχει τυχει ποτε.

 

Ναι μου έχει τύχει τρεις φορές .
Την πρώτη με έναν κουλό που πουλούσε κάτι σεντόνια και τον εμπασα η ηλίθια μες στο σπίτι μου ( ήμουν μικρή και αθώα) τον θεώρησα και ακίνδυνο καθότι με ένα χέρι ( το ζώον) που να φανταστω πως θα είχε τη διπλάσια δύναμη.
Είδα κι έπαθα να τον πετάξω έξω.
Τη δεύτερη πριν πέντε χρόνια από έναν υποδιοικητή της αστυνομίας.
Είχα απευθυνθεί σε αυτόν για ένα προσωπικό μου ζήτημα και αντί να βοηθήσει ήθελε να εκμεταλλευτεί, ένιωσα απαίσια γιατί ήμουν σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση και αυτός ήθελε να καταχραστει την εξουσία του.
Και την τρίτη φορά ήταν πέρσι μέσα στο λεωφορείο.
Ήρθε και κάθησε δίπλα μου ένας μαύρος, νεαρός, ψηλός, καλοντυμένος με κοστούμι και τσάντα γραφείου.
Ξαφνικά ένιωσα να μου ακουμπάει το στήθος, λέω μπα η ιδέα μου θα είναι, κουνιέται το λεωφορείο και κατά λάθος θα έγινε.
Αμ δε! Μετά από λίγο ξανά και πιο έντονα.
Εε λέω εσύ θα πληρώσεις τα σπασμένα τώρα!
""Πάρε μαλάκα το κουλάδι σου γιατί θα κατέβεις με κλωτσιά τις σκάλες της πόρτας!"
Στην άλλη στάση κατέβηκε  

 

Η σεξουαλική παρενόχληση, από τη δικιά μου οπτική ως δέκτης αυτής, είναι εμπειρία που μπορεί να είναι από τρομακτική ως φοβερά ευχάριστη.

Τρομακτική
Ήμουν 15 χρονών και ήμουν σε κλαμπ στην Κέρκυρα. Πρέπει να ήταν στις δύο το πρωί, το μαγαζί γεμάτο κόσμο και μπαίνουμε εγώ, ο κολλητός μου και ένας πρώτος μου ξάδερφος. Ξαφνικά έρχεται ένας, γερμανός πρέπει να ήταν, μεσήλικας και κοιλαράς και με παίρνει αγκαλιά και με χουφτώνει στον κώλο. Μου ήρθε ντουβρουτζάς από την ταραχή και για μερικά δευτερόλεπτα κόλλησα και δεν ήξερα τι να κάνω. Τελικά ανέλαβε το ένστικτο και του τράβηξα κουτουλιά στη μούρη που του έχωσε τη μύτη στο πρόσωπο και άρχισα να φωνάζω. Από εκεί και πέρα ανέλαβαν άλλοι και τον έβγαλαν σηκωτό έξω. Δεν είδα τη συνέχεια, ήμουν τόσο ταραγμένος που έτρεμα και είδαν και έπαθαν να με ηρεμήσουν.

Αναπάντεχη αλλά ευχάριστη
Άλλο περιστατικό που μου έχει τύχει, αυτή τη φορά από γυναίκα, τυπικά ήταν παρενόχληση αλλά αν πω ότι το συγκεκριμένο με χάλασε θα ήταν ψέμα. Ήμουν 19 χρονών, στη Σκιάθο, όπου δούλευα όλο το καλοκαίρι. Σύχναζα σε ένα κλαμπάκι και είχα πιάσει φιλίες με τον πορτιέρη και συχνά-πυκνά κατέβαινα κάτω -το κλαμπ ήταν στον πρώτο όροφο- στην είσοδο για να του κάνω παρέα. Εκεί λοιπόν που κουβεντιάζουμε, με πλησιάζει μια πολύ όμορφη και καλοβαλμένη γυναίκα, πάνω από 50, με αγκαλιάζει και με φιλάει στο στόμα με γλώσσα. Στην αρχή ομολογώ ότι δίστασα αλλά στη συνέχεια ανταπέδωσα με ενθουσιασμό. Το φιλί πρέπει να κράτησε μισό λεπτό, μετά με άφησε, μου έριξε μια απαλή στα κωλομέρια, μου χαμογέλασε και απλά έφυγε.

Εγώ απλά έμεινα να χάσκω σα μαλάκας κινδυνεύοντας να καταπιώ όποιο έντομο πετούσε προς το μέρος μου. Ομοίως μαλάκας είχε μείνει και ο πορτιέρης και το μόνο που βρήκε να μου πει ήταν "Γυναίκες, φίλε μου, γυναίκες. Βγάζεις άκρη με δαύτες;"

Όχι αναπάντεχη αλλά κατέληξε ευχάριστη.
Καλώς ή κακώς η εμπειρία αυτή δεν γράφεται σε δημόσιο φόρουμ.

 

Περιστατικό Νο 1 (όχι με χρονολογική σειρά, ούτε σειρά σπουδαιότητας).

Είμαστε ένα παρεάκι τριών γυναικών, έχουμε πάει σε ένα πολύ χύμα διοργανωμένο «παρτάκι» της ΚΝΕ, στην μικρή επαρχιακή πόλη που έμενα, να ακούσουμε μία φίλη τραγουδίστρια που συμμετείχε σε μία ανοιχτή συναυλία.
Είναι εκεί κι ένας τύπος, γνωστός μας, εστιάτορας, συχνάζαμε στο μαγαζί του καιρό, μιας και ήταν το καλύτερο στην πόλη, με εξαιρετική κουζίνα και ατμόσφαιρα. Γνώριζα τον ίδιο, την γυναίκα του και τα παιδιά του. Γνώριζε κι αυτός εμένα και τον πρώην σύζυγό μου, με τον οποίο πηγαίναμε συχνά για φαγητό. Μέχρι εκεί, όλα καλά.
Ήρθε προς το μέρος μας και άρχισε να μάς μιλάει.
Καθόμασταν σε πλαστικές καρέκλες και πίναμε χαλαρά τις μπύρες μας.
Στάθηκε για λίγο πάνω απ΄τα κεφάλια μας. Βρωμοκοπούσε αλκοόλ, αλλά δεν φαινόταν και εντελώς ντίρλα. Παίζει να ήταν και στο φάσμα του αλκοολισμού, γενικότερα. Δευτερεύον, αλλά όχι ασήμαντο.
Κι εκεί που μάς μιλούσε, έχωσε το χέρι του μέσα από την μπλούζα μου και μου έπιασε το στήθος.
Πραγματικά, δεν ήξερα από που μου ήρθε.
Ενστικτωδώς, τινάχτηκα όρθια και το μόνο που μπόρεσα να κάνω ήταν να πετάξω την μπύρα μακριά και να τον κοιτάξω κατάματα.
Δεν μπορούσα να του πω κάτι, δεν μου έβγαινε, καθώς πίστευα πως δεν θα καταλάβαινε και πολλά, δεδομένης της ποσότητας αλκοόλ που εμφανώς είχε καταναλώσει.
Η ξαδέρφη, όμως, που είχε δει το σκηνικό μπροστά στα μάτια της, δεν είχε σκοπό να το αφήσει έτσι.
Τον ξεφτίλισε, εκεί, μπροστά σε όλον τον κόσμο, άρχισε να μιλάει έντονα και να τον ρωτάει γιατί έκανε κάτι τέτοιο, με χαρακτηρισμούς που μπορείτε να φανταστείτε.
Εκείνος, χαμήλωσε τα μάτια, και με ύφος μικρού παιδιού που τον μαλώνουν και πρέπει να απολογηθεί, είπε: «Συγνώμη, ήταν εκεί, μπροστά μου και δεν μπορούσα ν΄αντισταθώ».
Το πιο αστείο απ΄όλα ήταν ότι τον καταλάβαινα.
Ήταν ειλικρινής μέσα στην μαλακία του.
Προσπάθησα να μπω στην θέση του. Εκεί είναι το πρόβλημα. Ότι πάντα προσπαθούσα να μπω στην θέση των άλλων και είχα έτοιμες όλες τις δικαιολογίες που ούτε καν οι ίδιοι δεν χρησιμοποιούσαν για τον εαυτό τους.
Η ουσία είναι, πως δεν ένιωθα άσχημα απέναντί του, δεν ήθελα να τον βλάψω, να ανταποδώσω, να τον εκθέσω, ούτε να τον τιμωρήσω, ούτε καν να του δείξω πως αυτό ήταν ανεπίτρεπτο, γιατί με κάποιον περίεργο τρόπο, είχα την αίσθηση πως το ήξερε ήδη, αλλά η φύση του, δεν του επέτρεπε την δεδομένη στιγμή να το δει.
Ήταν αρκετά σουρίαλ όλη η φάση, αλλά δεν ένιωσα απλά παραβιασμένη, από εκείνον, ως προς την βούλησή μου.
Ένιωσα θύμα της τάσης μου για ενσυναίσθηση.
Ούτε μία κακία της προκοπής δεν κατάφερα να του κρατήσω.
Αν ήμουν άνδρας, δε νομίζω να έπραττα ή να αντιδρούσα ποτέ έτσι, ωστόσο, ναι, καταλάβαινα πως για κάποιους, είναι όντως έτσι τα πράγματα και οι συνθήκες ήταν και λίγο εκτός ελέγχου για τον δόλιο τον Μπάμπη.
Και με κάποιον τρόπο τον λυπήθηκα, που καθόταν εκεί κοτζαμάν άντρας με σκυμένο κεφάλι και τον μάλωνε η ξαδέρφη. Νομίζω πως κι εγώ θα του τα χωνα αν ήμουν η μάρτυρας του περιστατικού και όχι η «παθούσα». Από την δική μου θέση όμως, απλά ένιωσα θλίψη, γι΄αυτόν και για τον τρόπο που έβλεπε τα πράγματα, πόση δυστυχία και απελπισία είχε μέσα της μία τέτοια πράξη, γαμώτο.
Κι αν σάς φαίνεται παράλογος ο τρόπος που βίωσα το περιστατικό, θα πω πως η πραγματικότητα, όταν την βιώνεις ως παρατηρητής, έχει εντελώς διαφορετική γεύση, απ΄ότι όταν την βιώνεις σαν πρωταγωνιστής.
Εν κατακλείδι, δεν μετανιώνω για την στάση μου αυτή, δεν την συνιστώ, δεν είναι παράδειγμα προς μίμηση, αλλά είναι ο τρόπος που βίωσα εγώ αυτό το χαζό, άβολο και παράξενο περιστατικό.

 

Δεν διάβασα όλες τις απαντήσεις. Ερωτών όμως.. Αν ήταν όντως γκέι ο τύπος δεν θα ήταν παρενόχληση; Ότι δεν ήταν γκέι το έκανε;

 

πάρα πολλές φορές έχουν αγγίξει ξαφνικά το μπράτσο μου, το χέρι μου, τον κώλο μου, τον πούτσο μου, τα μαλλιά μου, το μπούτι μου άγνωστοι άνθρωποι, σε χώρους με συνωστισμό και σε μέσα μεταφοράς. κάπως λιγότερες φορές σε πιο ιδιωτικά περιβάλλοντα.
δυό τρεις φορές έτυχε να συνδεθεί η αμοιβή μου σε δουλειά, ή και η ίδια η δουλειά, με βραδυνή έξοδο.
δεδομένου οτι δεν θεωρώ βρώμικο τον κώλο μου σε σχέση με το μπράτσο μου, δεν θυμάμαι ιδιαίτερες λεπτομέρειες απ' την κάθε φορά που κάποιος συμπαθής, αντιπαθής ή αδιάφορος με άγγιξε.
δεδομένου οτι δεν θεωρώ βρώμικο τον κώλο μου σε σχέση με το χέρι μου δεν δυσκολεύτηκα να αντιδράσω και να διασαφηνίσω τις προθέσεις μου, ανάλογα με τη διάθεσή μου για όποιον πήρε την πρωτοβουλία.
βρίσκω ελαφρά(!) πουριτανό να «τραυματίζεται» κάποιος από εκδηλώσεις στέρησης του διπλανού του, ή να ενοχλείται απ' τους ζητιάνους στον δρόμο γιατί του χαλάνε την εικόνα.

 

Μεχρι να γραψω μια ιστορία που ηθελα μου ηρθαν κατα νου αλλες 10!!!

Θα περιγραψω 2-3...
Μικρουλα πολυ, μολις εχω ερθει Ελλαδα.
Παω να αγορασω κατι απο το μπακαλικακι απεναντι απο το σπιτι.Σταματαει αμαξι, ανοιγει πορτα και μου ταζει παγωτο... Αρχίζω και φωναζω μπαμπαααα (ηταν ισως και η μονη λεξουλα που ελεγα στα Ελληνικα τοτε) και τρεχω οπως με ειχαν διδασκαλεψει!

Προ-εφηβια. Κανω κουνια απεναντι απο το σπιτι της γιαγιας μου. Σταματαει αμαξι, ανοιγει πορτ- μπαγκαζ , και προσπαθει να με βουτηξει απλωνοντας τα χερια προς την κουνια κτλ... Μπαμπααα εγω και τρεχαλα!

Εφηβια. Απειρες ιστοριες να τα κατεβαζουν και να την παιζουν. Κουσουρι κι αυτο... Τι να πω!!!
Θυμαμαι ομως εναν τυπο, καθε μερα.Μα καθε μερα με περιμενε σε ενα στενο, ακριβο αμαξι, ομορφος, κολοντυμενος.... Δεν ηξερα πια πως να τον αποφυγω και μιλησα τοτε σε μια καθηγητρια μου, εκανα ακριβως αυτο που μου ειπε :
- θα βαλεις το κεφαλι σου μεσα στο αμαξι (μη φοβηθεις) και θα του πεις "εχουμε δει και καλυτερα ρε μαλακα!" με τσαμπουκα ε!
Δεν τον ειδα ποτέ ξανα!

Εντος bdsm χώρου, με χουφτωσε γυναικα σε μπαρακι (εξωτερικο χωρο). Το περασα στο ντούκου λογω ανωριμότητας της.Κατι ηθελε... Δεν ηξερε πως να το παρει... Ενταξει.

Σε επαγγελματικο χωρο. Ο τυπος με εχει 1 μερα στη δουλεια του, ειναι βραδυ γυρω στις 22:30 , και βιβλιοδενω ορθια....παει κλειδωνει τον χωρο, βαζει ουσκι να πιει, καθεται απο πισω μου (τον εβλεπα απο τζαμαρια) και. με κοιταει με το πιο γλοιώδες αηδιαστικό υφος του κοσμου!!! Σηκωνεται και κολαει απο πισω μου να μου δειξει πως να το κανω ενω ειμαι κοματια στην κουραση, ολη μερα το εκανα!δεν Θυμαμαι πολλα.... Ουτε τι εγινε ακριβώς... Παντως απομακρυνθηκε ανοιξε πολυ γρηγορα και εφυγα!

Υπαρχει και μια ιστορια άσχημη πολυ, που μαλλον δεν με σημαδεψε σημαντικα συναισθηματικα.Ισως επειδη με χαπακωσε. Εννοειται δεν περιγραφεται....

 

Μάρτυρας σε παρενόχληση παιδιού:
Πέρσι.
Μπαίνω στον ηλεκτρικό προς Πειραιά και κάθομαι στις θέσεις τετράδα.
Δίπλα μου μια γυναίκα και απέναντι μου ένα αγοράκι έως 12 ετών από τη μεριά του παραθύρου και δίπλα του ένας γερομεθυστακας.
Φοράω ακουστικά και δεν ακούω τι λέει στον μικρό αλλά κάτι δε μου κάθεται καλά σε αυτό που βλέπω.
Ο αλκοολικός έχει γείρει προς το μέρος του μικρού και του ψιθυρίζει πολλή ώρα στο αυτί, ο μικρός έχει πάρει στάση άμυνας, έχει ενώσει τα χεράκια του και τα έχει βάλει ανάμεσα στα γόνατα, έχει κολλήσει στο παράθυρο και κοιτάει τριγύρω με μάτια απελπισμένα.
Στην αρχή σκέφτηκα μήπως είναι παιδί της κυρίας που κάθονταν δίπλα μου και περίμενα να δω αντιδράσεις, τίποτα.
Μετά κοιτάω την διπλανή τετράδα και όσους ήταν στο οπτικό μου πεδίο και βλέπω πως ρίχνουν όλοι ματιές στο σκηνικό που διαδραματίζεται αλλά κανείς δεν μιλάει.
Τα παίρνω στο κρανίο!
Βγάζω τα ακουστικά, σταυρώνω τα χέρια στο στήθος και καρφωνω άγρια τον κωλογερο.
Ακούω που λέει του πιτσιρικά να κατέβουν σε κάποια στάση μαζί και ταυτόχρονα απλώνει το χέρι του πάνω στο πόδι του μικρού.
Εκεί δεν κρατήθηκα:
- Σταμάτα να ενοχλείς το παιδί και μάζεψε το ξερό σου γιατί παίρνω την αστυνομία τώρα και έρχεται και σε μπαγλαρωνει!
Κάτι μου είπε αλλά έτσι όπως τα έλεγε από τη σουρα του δεν κατάλαβα γρι.
Άρχισαν να του λένε και οι υπόλοιποι επιβάτες διάφορα και κατέβηκε στην επόμενη στάση.
Συμβούλεψα τον μικρό τι να κάνει σε τέτοιες περιπτώσεις και κατέβηκε σε προηγούμενη στάση από τη δική μου.
Μου έκανε άσχημη εντύπωση πως μέχρι να μιλήσω εγώ κάνεις δεν είχε επέμβει.
Και επρόκειτο για ένα παιδί!!
Πως έχουμε γίνει έτσι ρε γαμωτο.. 

 

Αυτή η στάση από πλευράς της κοινωνίας, είναι η μόδα που μας ήρθε κυρίως από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, μαζί με ένα σωρό άλλες...

 

Δεν είναι καμιά μόδα που μας ήρθε από κάπου η αδιαφορη στάση του κόσμου.

Είναι το αποτέλεσμα της αποξενωμενης ζωής που ζουμε. Και της κούρασης/άγχους που έχουμε όλοι μας. έτσι θα είναι και χειρότερα όσο περνάνε οι 10ετίες.

 

Eιναι αποτελεσμα της "προοδευτικης" σκεψης κι αυτο.... Ειναι πολυ προχω, ξερεις....