Η χρησιμότητα του λάθους.

Μην κοιτάς το δάχτυλο, κοίτα που δείχνει.

Nuff said

Η προτροπή μου still stands: ζήστε το χωρίς θεωρητικολογίες και υπεραναλύσεις, το μόνο που καταφέρνουν όλα αυτά είναι να σου στερήσουν τη μαγεία.

 

Να το κλείσουμε τότε το μαγαζί μωρέ.

Δεν κοιτάω ούτε καν το δάχτυλο αν δεν θεωρώ ότι το συγκεκριμένο δεν έχει και τίποτα σπουδαίο να μου δείξει.
Γενικά μιλώντας φυσικά.

 

Όπως νομίζεις. Δική σου είναι η ζωή στην τελική-τελική.

 

Ω, ναι.

 

Από την στιγμή που θα μπει στο τρυπάκι της υπέρ ανάλυσης, όχι ότι βλάπτει απλά μεγεθύνεται κατά πολύ.

 

Μου αρέσει η ανάλυση εκεί που χρειάζεται γιατί θέλω η ζωή μου να κυλά με συνειδητές αποφάσεις. Έτσι βγαίνουν τα σωστά αποτελέσματα θεωρώ.

Μου αρέσει όμως, και πάλι εκεί που χρειάζεται, να κάνω πρώτα την πράξη και μετά να μαθαίνω από αυτή γιατί η θεωρία δεν είναι από μόνη της αρκετή.

Όλα συνδυάζονται μέσα στο μυαλό μου.

Και μου αρέσει πολύ να ακούω και να διαβάζω γνώμες ανθρώπων με παρόμοιες εμπειρίες μήπως και πιάσω τίποτα που δεν κατάφερα από μόνη μου.

Αυτά  

 

Καταρχάς...
Λάθος ονομάζουμε την παρέκκλιση από το ορθό σε όλα τα επίπεδα (πρακτικό, θεωρητικό, ηθικό, κοινωνικό κ.λπ).
Σφάλμα ονομάζουμε καθετί εσφαλμένο, που δεν γίνεται σωστά.
(Παραδείγματα δεν δίδονται. ΙΕΚ δεν είμαστε)...

Είναι προφανές πως το λάθος ως έννοια, επαφίεται στο όποιο άτομο ή την όποια οντότητα το ορίζει ως τέτοιο.
Από κεί και μετά, εξαρτάται από ποιο άτομο ή οντότητα "ψωνίζει" ο καθένας...

Τα καλά "μαγαζιά" μπορούν να εκθέσουν τα δεδομένα πάνω στα οποία "πατάει" το λάθος, μπορούν να το εξηγήσουν, μπορούν να το επανορθώσουν, αναλαμβάνουν τις υποχρεώσεις τους εξ αρχής, βελτιώνουν και αναβαθμίζουν το προϊόν/υπηρεσία τους συνεχώς και μοιράζονται τις βελτιώσεις με συνέπεια έχοντας κατά νου πάντα την οντότητα που απευθύνονται ή απευθύνεται προς αυτά. Τα "κακά" μαγαζιά τσου, συνηθέστατα είναι ποτισμένα με την νοοτροπία των καταστημάτων που πωλούν σουβενίρ σε σταθμούς μέσων μαζικής μεταφοράς (σάμπως θα πάς πίσω να παραπονεθείς?)...

Ο δυνητικός κύκλος προς αυτά τα άτομα, τα "καλά μαγαζιά", θεωρητικά είναι μεγάλος (μποθγουέιζ).
Στην πραγματικότητα, όχι τόσο (ξανά μποθγουέιζ)...
Είναι θέμα ακτίνας και κατά συνέπεια βεληνεκούς, έξω μα προ παντός μέσα τους (ξανά μανά μποθγουέιζ)...

Τα καλά παιδιά δεν ασχολούνται με το πόσο μεγάλες τις έχουν τις ακτίνες τα άλλα παιδιά.
Ακριβώς διότι είναι καλά παιδιά...
(Τα καλά παιδιά τα λένε μαλάκες όπως ακριβώς αυτούς που νογάνε τση λένε κουλτουριάρηδες)...

Τα φο/δήθεν/ντεμέκ/γκλαμουροστιλάτα/είδα-φως-και-μπήκα/παίξτε-με-ρε-και-μένα-όσο-θέλω/βαριέμαι-αλλά-δεν-σας-πειράζει κλπ παιδιά θένε "απαντήσεις" εδώ και τώρα, πρετ-α-πορτέ, να το λέει στην ούγια, να έχει εγγύηση εφ' όρου ζωής, να πλένεται στο πλυντήριο, να κάνει και καμιά επανάσταση.
Στην ουσία πρόκειται για δευτεροκλασάτους ενοχικούς μπανιστιρτζήδες (οι κανονικοί μια χαρά είναι, το λένε κιόλας και το απολαμβάνουν).
Υπάρχουν και οι μουρλάρες βέβαια, αλλά αυτό είναι θέμα της Πολιτείας, δεν μας μέλλει.

Αυτά με αφορμή τα καθ' ημάς.
Ισχύουν όμως παντού...
Γι' αυτό άλλωστε και τα καλά παιδιά είναι ξεκούραστα...
Οπότε (να και η συμβουλή, άτσα της) χαλαρώστε άπαντες, μπορεί και να βγεί σε καλό..!
Και μιλάτε, επικοινωνείτε, παρακαλώ όχι όμως κραυγές, έχουν άλλη χρησιμότητα...

 

"Καταλαβαίνω κάτι, σημαίνει μπορώ να το προβάλω μέσα μου", έλεγε μια παλιά μου Δασκάλα.
Η θεωρία όσο καλογραμμένη και αν είναι , μπορώ να πιάσω την "συχνότητα" της , την γενική αίσθηση και μέχρι εκεί. Το βίωμα θα καθορίσει τον βαθμό που θα γίνει κατανοητή μέσα μου.

Η Ασυμμετρία.. είναι μία αχανής χώρα που μόλις τώρα αρχίζουμε να εξερευνούμε.. και ω! είναι ένα συναρπαστικό ταξίδι αλλά ζόρικο!
"..Και τι σημασία έχει το τίμημα όταν πρόκειται για αίσθηση!.."


Υπάρχουν τα λάθη "γκάφα". Το συναίσθημα? Οι ορμόνες? Το άγνωστο? Εγώ πάντως μια αποβλάκωση την είχα, παλιμπαιδισμός και υπερενθουσιασμός.. βιασύνες και λαχτάρες!! Αυτό το χάισμα του έρωτα .. !

Υπάρχουν τα λάθη της ακούσιας αντίδρασης. Κάποιες αντιστάσεις είναι πιο ύπουλες..κάποιες αλήθειες πιο δύσκολες ..κάποια "τολμήματα" φέρνουν κραδασμούς ετεροχρονισμένα... Εμβάθυνση...!

Υπάρχουν τα λάθη της προσαρμογής. Είμαι σε έναν εντελώς διαφορετικό κόσμο από αυτόν που ήξερα.. οι λέξεις έχουν άλλες έννοιες, οι αισθήσεις άλλο εύρος, τα συναισθήματα άλλο βάθος.
Βομβαρδιζόμαστε από αλλαγές σε ταχύτητες που δεν ήταν στους βιορυθμούς μας.. Κάπου πρέπει να βιαστείς,κάπου αλλού να χαλαρώσεις, αυτοματισμοί και συνήθειες που πρέπει να κοπούν.. κτλ κτλ. Μέχρι να βρείς μια άκρη θα δοκιμάσεις και θα πειραματιστείς σε νέους τρόπους και συμπεριφορές. Και μόλις την βρεις, ετοιμάσου να την ξαναχάσεις.. τίποτα δεν λιμνάζει σε μια καλή σχέση βδσμ (όποιου είδους!)
"Readiness is all.. "

Λάθη που είναι παγίδες των Κ.. γιατί κάποιο λόγο έχει και το κάνει.

Λογικά η λίστα δεν τελειώνει...
Είναι μια mind blowing διαδικασία και αυτή είναι η αξία της και η υπεροχή της! Και όταν ξέρουμε πως δεν έχει νόημα να παίρνουμε και πολύ στα σοβαρά τον εαυτό μας, μπορούμε να την απολαύσουμε στο έπακρον με τα λάθη της και τα σωστά της. Και όπου πάει..

 

Η δύναμη της έξεως (που νομίζω ήταν και η σύνδεση που επιχειρήθηκε με το αρχικό παράδειγμα του νήματος, που τελικά αποσύρθηκε) είναι πραγματικά πάρα μα πάρα πολύ μεγάλη. Και είναι κάτι που συχνά υποτιμούμε. Σε ένα ανάλογο με μια φυσική διαδικασία, το νερό μπορεί να παρασύρει πολλά πράγματα στο διάβα του, όμως όταν πέφτει επίμονα ξανά και ξανά μέσα στα χρόνια, σταγόνα – σταγόνα, μπορεί να φάει ολόκληρα βουνά, να φτιάξει σταλαγμίτες και ιδού μια από τις πιο δημιουργικές και καταστροφικές ιδιότητες της φύσης, η επαναληπτικότητα  

Μιλώντας από την προσωπική μου πορεία και τις συνειδητοποιήσεις εντός τε και εκτός Κ/υ, ένα λάθος που το έκανα/κάνω για πάρα πολύ καιρό, είναι πάρα πολύ δύσκολο να σταματήσω να το κάνω. Ένα βασικό – ίσως το ήμισυ του παντός- βήμα είναι να το δω, γιατί μπορεί κάλλιστα να μην το βλέπω. Ένα δεύτερο βασικό βήμα είναι να το αναγνωρίσω σαν λάθος. Πχ, δεν κόβω το κάπνισμα αν δεν το θεωρώ λάθος  

Σε αυτά, μια εξωτερική ματιά είναι πολύτιμη: να μου δείξει το λάθος, να μου εξηγήσει γιατί είναι λάθος. Το αν θα το καταλάβω είναι τελικά βέβαια δική μου απόφαση. Η εξωτερική ματιά δεν είναι ανάγκη να είναι κάποιος Κ, μπορεί να είναι και φίλος ή άλλο οικείο ή μη πρόσωπο. Το συγκριτικό πλεονέκτημα που μπορεί να έχει μια Κ/υ σχέση είναι ότι γίνεται αποδεκτή η επιβολή της υιοθέτησης μιας άποψης, προτού ακόμη ίσως γίνει κατανοητή ή ενσωματωθεί στο αντιληπτικό μου φίλτρο. Και η καύλα που μπορεί να έχει το να μου επιβληθεί είναι ένα καλό τυράκι.

Ως προς τη «στρατηγική»… Σημασία έχει η στόχευση, δηλαδή το να κοιτάς εκεί που θες να πας. Αυτό δίνει τη δυνατότητα να επανέρχεσαι όταν τα πράγματα στραβώνουν εντός σου, το να σπας το φαύλο κύκλο όταν σε έχει πάρει στη δίνη του.  

 

Είχα μιλήσει σε ένα άλλο νήμα σχετικά με την ρουτίνα. Είχα πει ότι μου είναι πιο δύσκολο να σπάσω την καθημερινότητα μου παρά να κάνω κάτι "εξτριμ" σε μια δεδομένη στιγμή που θα μου ζητηθεί.

Καλά βέβαια εξαρτάται και αυτό   αλλα ναι, η συνήθεια είναι ατιμο πράγμα και πράγματι πολλές φορές δεν μπορούμε να δούμε καθαρά ότι κάποια πράγματα μας κάνουν κακό επειδή είναι τυφλα σημεία.

Ακόμα ομως κι αν τα δούμε δεν έχουμε την πειθαρχια να τα αλλάξουμε από μόνοι μας. Οπότε συμφωνώ, λίγο τυράκι ( και τι τυράκι στη προκειμένη! Χαχα ) καλό είναι  

 

Όλα όλα όλα μέσα στο παιχνίδι είναι και τα περιγράφεις πολύ όμορφα.

Συμφωνώ απόλυτα  

 

Ω ευχαριστώ!