Απόκρυψη ανακοίνωσης

Καλώς ήρθατε στην Ελληνική BDSM Κοινότητα.
Βλέπετε το site μας σαν επισκέπτης και δεν έχετε πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη μας!

Η εγγραφή σας στην Online Κοινότητά μας θα σας επιτρέψει να δημοσιεύσετε νέα μηνύματα στο forum, να στείλετε προσωπικά μηνύματα σε άλλους χρήστες, να δημιουργήσετε το προσωπικό σας profile και photo albums και πολλά άλλα.

Η εγγραφή σας είναι γρήγορη, εύκολη και δωρεάν.
Γίνετε μέλος στην Online Κοινότητα.


Αν συναντήσετε οποιοδήποτε πρόβλημα κατά την εγγραφή σας, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας.

Καθημερινές εμπειρίες "ακραίου" BDSM και ο χειρισμός τους από τον υποτακτικό

Συζήτηση στο φόρουμ 'BDSM Τεχνικές' που ξεκίνησε από το μέλος gaby_m, στις 29 Ιουνίου 2017.

  1. gaby_m

    gaby_m open for S/m discussion Premium Member Contributor

    Ανοίγω αυτό το νήμα με έναυσμα τις σχετικές συζητήσεις στο νήμα για τις αξιώσεις.

    Τι κάνει στην πραγματικότητα ένα υ την ώρα που βρίσκεται μπροστά σε ένα εμπόδιο που αυτό θεωρεί δύσκολο; Τι κάνει μπροστά σε ένα task που είναι de facto κακό για την υγεία του; Πώς το χειρίζεται κατά τη διάρκεια του task και μετά; Πώς ζητάει κάποια αλλαγή; Πετυχαίνει; Δεν πετυχαίνει;

    Είναι ένας χώρος για να αφηγηθούμε εμπειρίες που τελικά πήγαν καλά ή δεν πήγαν καλά και τι έγινε μετά. Για να γελάσουμε, να προβληματιστούμε, να μάθουμε ο ένας απ τον άλλον. Ανοιχτά σε σχολιασμό, εννοείται, όλα.

    Στο επόμενο ποστ γράφω μια δική μου εμπειρία, στην οποία ήμουν "η καλή υ", αλλά δεν θα είναι όλες έτσι. Όταν χρειάζεται η εμπειρίες που γράφω θα είναι αλλαγμένες έτσι ώστε να μην καθρεφτίζονται πρόσωπα άλλα απ το δικό μου και κατά τρόπο που αν κάποιος Κ είχε μια καλή ιδέα για παιχνίδι να μην την δώσω παντού ερήμην του και εν αγνοία του.

    Έχω κέφια, ξεκινάμε  

    ΥΓ. Για όσους δεν το ξέρουν, τα γραπτά μένουν και οι μνήμες στον χώρο είναι εντυπωσιακά βαθιές. Υπόψη πως ό,τι γράφεται δεν ξεγράφεται και το χέρι της μοίρας δεν ξεχνά και δεν λαθεύει!  
     
  2. gaby_m

    gaby_m open for S/m discussion Premium Member Contributor

    Μιλάω για μια σχέση που διάρκεσε συνολικά έξι απόλυτα καβλωμένους και οργασμικούς μήνες. Θεωρητικά ήταν M/s στην πραγματικότητα ήταν M/s role playing μια που ούτε εγώ ένιωθα να ανήκω ούτε ο Κ - λογικά - ένιωθε να με κατέχει. Εν τούτοις, η πυκνότητα και η ζωντάνια των τεκταινομένων ήταν εντυπωσιακή, όσο διάρκεσε.

    Μια μέρα μου δόθηκε η εντολή τα βράδια να τρώω κροκέτες σκύλου, στα τέσσερα, από το σκυλόπιατο. Μου άρεσε να τρώω και να πίνω από το σκυλόπιατο και ακόμα μου αρέσει. Για τις κροκέτες σκύλου είχα μια επιφύλαξη. Το task ήταν εξευτελισμού για τα κιλά μου, φαντάζομαι. Ή αντικίνητρο για να μην τρώω τα βράδια, ίσως. Ποιος ξέρει.

    Πηγαίνω στο σούπερ μάρκετ και αγοράζω σκυλοκροκέτες, μια καλή μάρκα. Ήταν βραδάκι, κατακαλόκαιρο. Επιστρέφω γρήγορα στο σπίτι, είχα συγκεκριμένες ώρες που μου επιτρεπόταν να κυκλοφορώ και συγκεκριμένο ντύσιμο. Ήταν ώρα για το βραδυνό φαγητό. Ανοίγω την σακούλα με τις κροκέτες, τις κοιτάζω - είχαν πολύ έντονα χρώματα και σχήματα, τις μυρίζω - βαριές μυρωδιές, δεν πείθομαι για το "καλώς έχειν", βάζω στο σκυλόπιατο με το όνομά μου στο πλάϊ του μια σεμνότατη μερίδα, ούτε για μικρό κανίς δεν θα έφτανε. Δαγκώνω την πρώτη κροκέτα, χρειάστηκε δύναμη. Αντιλαμβάνομαι την γεύση και το υλικό. Την φτύνω. Σηκώνομαι πάνω και πίνω νερό, όρθια, ενώ δεν έπρεπε έτσι.

    Στην αναφορά, το βράδυ, γράφω:

    "Κύριε, καταλαβαίνω τώρα γιατί τόσο πολλά σκυλάκια σαλονιών που τρέφονται με αυτά τα είδη πηγαίνουν από καρκίνο στο πεπτικό. Δεν ξέρω για ποιον λόγο κανείς δεν νοιάστηκε να μην έχουν τόσο πολλές χρωστικές αυτά τα μπισκότα και αν έχει καμία σημασία για τους σκύλους να κυκλοφορούν σε σχήματα κόκκαλου. Βρήκα μια συνταγή για σπιτικά σκυλομπισκότα την οποία σας επισυνάπτω. Αν κρίνετε ότι μπορώ να την χρησιμοποιήσω, χωρίς το μπάϊκον, ίσως θα ήταν μια καλή λύση. Σήμερα δάγκωσα μισή κροκέτα και αυτήν δεν την κατάπια."

    Ο Κ ανέστειλε το task, απηυδισμένος, μέσα σε μια ώρα. Τον ευχαρίστησα αμέσως.

    Η σχέση είχε ακόμα διάρκεια μπροστά της, δεν χάλασε από αυτό. Αλλά σίγουρα δεν του έδωσα ευχαρίστηση εκείνο το βράδυ.
     
  3. ilias1

    ilias1 https://vimeo.com/61962404 Contributor

    Ωραιο.
     
  4. gaby_m

    gaby_m open for S/m discussion Premium Member Contributor

    Ήμουν στα πρώτα πρώτα βήματα μετά την εκπαίδευση σκλάβας. Μιλούσα εδώ και λίγους μήνες με κάποιον απίστευτα εντυπωσιακό και οξυδερκή γνώστη του αθλήματος σε όλες του τις εκφάνσεις.

    Όπως και τώρα λέγονται διάφορα για τον ολισθηρό κατήφορο της υποταγής χωρίς όρους, έτσι τότε κυκλοφορούσε από συγκεκριμένα πρόσωπα πως "πολλές υποτακτικές αναγκάζονται, επειδή δεν έχουν σχέση και θέλουν να κάνουν, τις βάζουν [σημ: πάντα άγνωστα πρόσωπα, πάντα απρόσωπημ σύνταξη] να πηγαίνουν και με πέντε σκύλους σε κάθε συνεδρία." Είχα ρωτήσει Αυτόν με τον οποίο μιλούσα "είναι αλήθεια;" Είχε απίστευτο χιούμορ. "Μικρή μου, δεν υπάρχει τρόπος να βάλεις πέντε σκύλους να περιμένουν στη σειρά για να γαμήσουν, δεν κάθονται. Αλλά μην πεις τίποτα τσουχτερό κι εσύ για απάντηση σε αυτούς που τα λένε αυτά. Τους φόβους τους εκφράζουν."

    Τα λέγαμε καθημερινά, με τις ώρες.

    Του ζήτησα να με αναλάβει, δέχτηκε, άρχισε να μου δίνει tasks. Όλα ωραία και καλά και εξισορροπιστικά και καβλωτικά.

    Σε μια εβδομάδα περίπου, μου στέλνει sms, ήταν νωρίς απογευματάκι. "Είμαι στην περιοχή σου, βρες μια καφετέρια που να μας βολεύει, πήγαινε εκεί να με περιμένεις και στείλε μου sms να έρθω." Τρέμοντας από την αγωνία, σκέφτομαι μια καφετέρια, πηγαίνω εκεί σχεδόν τρέχοντας και του στέλνω το sms. "Ας κάνει είκοσι λεπτά να φτάσει να προλάβω να ηρεμήσω" σκέπτομαι. Το επόμενο δευτερόλεπτο είχα βρεθεί σε μια απίστευτη αγκαλιά, ντούρη, θεόρατη, ήταν σα να βρίσκομα σε πηγάδι, καυτή και γενναιόδωρη. Κάνω πίσω, Τον κοιτάζω. "Τι με κοιτάς έτσι, πάμε να καθήσουμε!" μου λέει.

    Καθόμαστε, αρχίζει να μου μιλάει για το πώς θα είναι η σχέση μας. Για την υπακοή, την συνέχιση της εκπαίδευσής μου, ότι δεν θα μιλώ πουθενά για τη σχέση μας, για τον έλεγχο, για τις ταπεινώσεις, για τον πόνο, για τα kinks, για τα πρωτόκολλα, για την διαθεσιμότητά μου. Μιλούσε επί ώρα. Πώς θα κάνω τα πάντα. Πώς θα τον περιμένω, κάθε απόγευμα. Πώς θα ντύνομαι κάθε μέρα. Τι αναφορές θα του στέλνω. Πιθανές επιπτώσεις σφαλμάτων μου. Κάθε τόσο κάτι έβγαινε απ το στόμα μου, μεταξύ κραυγής και βογκητού. "Σκασμός, θα μας πάρουν είδηση!" με έβαζε στη θέση μου. Κάποια στιγμή με κοίταξα σε έναν καθρέφτη, είχα πανιάσει τελείως.

    "Έχεις μαστιγωθεί ποτέ;" με ρώτησε. "Όχι, Κύριε" του απάντησα. "Θα μαστιγωθείς απόψε." "Μπορεί να λιποθυμήσω;" ρωτάω. Το χαμόγελό του θα μου μείνει αξέχαστο. "Συμβαίνει και αυτό, δεν ξέρεις τι γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις; Ο λιπόθυμος συνέρχεται με μια καινούργια μαστιγιά." Εννοείται ότι δεν μπορούσα ούτε να γελάσω, αλλά η απίστευτη στοργή και η τρυφερότητα στο χαμόγελο εκείνο με έπεισαν ότι δεν κινδύνευα από τον άντρα εκείνο, ότι δεν διέτρεχα τον παραμικρό κίνδυνο. "Μπορεί να τρέξει αίμα;""Αίμα δεν θα τρέξει αλλά μπορεί να μη μπορείς να καθήσεις για δυο τρεις μέρες." Παύση. "Λοιπόν, λέω να έρθω σε δύο ώρες, στις οκτώ το βράδυ, στο σπίτι σου να σε μαστιγώσω. Τι λες, θέλεις να ξεκινήσουμε;" Και περίμενε για την απάντησή μου.

    Το καλοσκέφτηκα, όχι δεν ήθελα να μαστιγωθώ στις οκτώ εκείνο το βράδυ. Ήθελα να πάω στο σπίτι, να κάνω ένα καυτό ντους και να κοιμηθώ για πολλές πολλές ώρες. Και μετά βλέπαμε. Οτιδήποτε και να συνέβαινε, δεν ήθελα να μαστιγωθώ.

    Έμεινα σιωπηλή με σκυμμένο το κεφάλι και χαμηλωμένα τα μάτια. Ένιωθα σαν παιδί, αν δεν είχα λογική να ξέρω πως αποκλείεται να ήταν έτσι, θα έβαζα και στοίχημα ότι τα πόδια μου, τις στιγμές εκείνες, δεν πατούσαν έδαφος, ήταν τόσο κοντά που δεν έφταναν από την πολυθρόνα της καφετέριας ως το πάτωμα. Έμεινα σιωπηλή για αρκετή ώρα. Μετά, σήκωσα το κεφάλι, γιατί έπρεπε να Τον κοιτάζω. "Όχι, Κύριε, δεν θέλω να μαστιγωθώ απόψε, δεν νιώθω καλά να το κάνω."

    Ήταν η στιγμή του να σωπάσει. "Είσαι για τα εύκολα μόνο, έτσι;" Μου είχε θυμώσει. Έμεινα σιωπηλή. Μου είπε λίγα λόγια και σταράτα και με απέπεμψε με μια κίνηση του χεριού του. Χαιρέτησα και έφυγα τρέχοντας, έτρεχα μέχρι που έφτασα στο σπίτι. Θυμάμαι ότι ένιωθα τρομερά θυμωμένη και πανικόβλητη.

    Παρέλειψα να πω ότι το σπίτι μου ήταν άφτιαχτο, μόλις μετά από μετακόμιση.

    Τις επόμενες μέρες, χωρίς να συνειδητοποιώ διόλου την αλληλουχία των γεγονότων που δημιουργούσα, σουλούπωσα το σπίτι με φωνές και γιούχα σε όσους έπρεπε να τελειώνουν τις μαστοριές τους, και μετά κάθησα στον messenger και ικέτεψα με την ψυχή μου. Για το μαστίγωμα εκείνο. Επειδή ένα πρωϊνό λίγες μέρες μετά είχα ξυπνήσει ξετρελαμμένη από την επιθυμία. Ικέτεψα μία, δύο, τρεις, απεμπόλησα όλα μου τα σκληρά όρια, και το blood play και τις βελόνες - που λάτρεψα - και το medical play - που μου έφερνε φόβο θανάτου - και όλα ανεξαιρέτως. Τελικά μου έκανε το χατήρι, με πήρε πίσω, με μαστίγωσε και η σχέση ξεκίνησε όπως ακριβώς την είχε περιγράψει.

    Και όποτε πήγαινε οκτώ το βράδυ και τύχαινε να είναι offline ή απών, ένιωθα μια μαχαιριά στην καρδιά μου…
     
    Last edited: 8 Ιουλίου 2017
  5. GRD

    GRD Great Red Dragon

    πολύ, πολύ ωραίες εμπειρίες και θάρρος παραδοχής (πραγματικών) λόγων και πράξεων... εύγε!

    ωΑ
     
    Last edited: 8 Ιουλίου 2017
  6. Ravenia

    Ravenia "Post verba verbera"

    ΑΠΛΑ ΥΠΕΡΟΧΟ!
     
  7. lara

    lara Αυτοδεσποζόμενη Contributor

    Ημουν στα πρώτα μου βήματα, όταν πήρα εντολή να γδυθώ εντελώς και να βγω να περπατησω στο τετράγωνο της γειτονιάς μου και να επιστρέψω.
    Είχα πανικοβληθεί, δεν τόλμησα να ρωτήσω όλα όσα περνούσαν απ το κεφάλι μου, γιατί δεν μπορεί μια σκλάβα να φέρει αντιρρήσεις, δεν μπορεί σκεφτόμουν να μην τα έχει σκεφτεί όλα, για να το λέει κάτι ξέρει που εγώ δεν ξέρω και δεν θυμάμαι τι άλλη εκλογίκευση χρειάστηκε να κάνω, το αποτέλεσμα ήταν πως περίμενα να κοιμηθεί η γειτονιά, έβγαλα τα ρούχα μου και τα κλείδωσα στο αμάξι που είχα παρκαρισμένο λίγο πιο πέρα στα σκοτάδια και κοντοσταθηκα λίγο, με την καρδιά να κτυπά πανικόβλητα και όπως ένιωθα, καμία δυνατότητα διαφυγής. Οπότε πήρα βαθιά ανάσα κι άρχισα να περπατώ γοργά, αποφεύγοντας όσο ήταν δυνατό τα φώτα του δρόμου και είχα κάνει το μισό τετράγωνο, όταν είδα φωτάκια περιπολικού να ετοιμαζονται να στρίψουν στον δρόμο που βρισκόμουν.

    Εκείνη την στιγμή η λογική μου εξαφανίστηκε, σκέφτηκα τι ρεζίλι θα κάνω όλη την οικογένεια και τους γονείς και τα παιδιά και ρεντίκολο να γίνω στην μικρή μου πόλη και που διάολο πήγα κι έμπλεξα και γιατί δεν βρήκα το θάρρος να εκφράσω τις επιφυλάξεις μου και όσο τα σκεφτόμουν αυτά, το σώμα έκανε βουτιά, κυριολεκτικά βουτιά μέσα στα ψηλά χόρτα και αγκάθια στην ακρη του δρόμο. Δεν ενιωθα τιποτα, ειχα μεινει ακινητη σχεδόν χωρίς να αναπνέω, μέχρι να περάσει το περιπολικό, σκεφτομουν πως εχει φιδια η γειτονια και τεράστιες μαύρες τριχωτες αραχνες και κατσαριδες και ενιωθα το γόνατο να πονάει και να τσούζει και είχε όλο το σώμα καταγδαρθεί απ τους αγκαθωτούς θάμνους και έκλαιγα, φανταζόμενη την διαπόμπευσή μου.

    Μόλις πέρασε το περιπολικό, σηκώθηκα, τινάχθηκα και συνέχισα την διαδρομή για να ολοκληρώσω το τασκ μου με τρεμάμενα πόδια. Στιγμή δεν μου πέρασε απ το μυαλό να επιστρέψω γιατί θα ήταν γρηγορότερα, τωρα που το σκεφτομαι.
    Εφτασα στο αμάξι, χώθηκα μέσα και ντύθηκα και όταν ήρθα σπίτι, η εικόνα στον καθρέφτη, πέρα από καταγδαρμένη, έλαμπε.
    Πήρα τον Αφέντη μου και ενημέρωσα για το τι είχε συμβεί.

    Δεν μου ξαναζητήθηκε να το κάνω στην γειτονιά μου.  
    Και μου είπε άλλη φορά, άμα έχω επιφυλάξεις, είναι υποχρέωσή μου να του τις λέω. Και καλού κακού, πριν πηδήξω από όποιο παράθυρο μου πει, καλό θα είναι να ρίξω μια ματιά από κάτω, μπας κι έπαθε κάνα Αλτσχάιμερ. χαχαχαχα

    Μετά απ αυτό, έκανα τις γυμνές μου εξορμήσεις, αλλά με πολύ περισσότερη προσοχή και προγραμματισμό.  
    Κι έχοντας ετοιμάσει σχεδόν λογικοφανείς εξηγήσεις με ακτιβιστικά μηνύματα, για την περίπτωση μπας και.  
     
  8. Ηλίας

    Ηλίας Guest

    Είσαι απίστευτη  
     
  9. GRD

    GRD Great Red Dragon

    Όντως είναι... αλλά και πολύ σωστή και αποφασισμένη  

    ωΑ
     
  10. gaby_m

    gaby_m open for S/m discussion Premium Member Contributor

    Πώς θα μπορούσα να ξεχάσω το σύντομο εκείνο φεγγάρι που ήμουν πολύ αρχάρια εκπαιδευόμενη και είχα την ασφαλή εντύπωση πως όταν ζητούσα και έπαιρνα άδεια για οργασμό, μπορούσα να την χρησιμοποιήσω οποτεδήποτε μέσα σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα πχ δύο ή τριών ημερών, άλλωστε πιο πολύ χωρίς οργασμό δεν μπορούσα, αλλά αφού είχε μπει θέμα να ζητώ άδεια δεν ήθελα να γίνομαι φορτική για του αιδοίου μου τον χαβά. Κάτι σαν τα γλυκά στο weight watchers δηλαδή, πχ μια φορά την εβδομάδα αλλά όποτε ήθελες ή κάπως ανάλογα  

    "Ευχαριστώ Κύριε για την άδεια, να δούμε τώρα πότε θα την χρησιμοποιήσω" είχα γράψει σε απάντηση. "Άδεια παίρνεις για να την χρησιμοποιήσεις αμέσως, gaby, οχι όποτε θέλεις" ήρθε η απάντηση. Φαντάζομαι με τι γέλιο, αν και τότε δεν το εντόπιζα. "Α, εντάξει, ευχαριστώ πολύ" είχα απαντήσει καλόβολα και είχα πράξει ανάλογα. Δεν ξέρω αν είχα καταλάβει ότι ζητάς οργασμό επειδή τον χρειάζεσαι και όχι άδεια για να σου βρίσκεται, νομίζω ότι αυτό ήρθε αργότερα όταν ήμουν πιο δεκτική στη διέγερση από το D/s.

    Θα μου πείτε, πού είναι το ακραίο. Δείτε το με τα μάτια ενός ολοκαίνουργιου στο χώρο