Θέτοντας κανόνες

Κατά την δική μου άποψη, όταν μιλάμε για ανθρώπινες σχέσεις, σε αυτές δεν υπάρχει ποτέ το απόλυτο.... Σαφώς υπάρχει ένας αξιακός κώδικας που ο καθένας μας έχει και ρέει στο βιομόριό του, όπως επίσης υπάρχουν κάποιες βασικές Αρχές που ορίζουν ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο ο καθένας πάλι αυτοπροσδιορίζεται, αποδέχεται και με γνώμονα την αποδοχή του πλαισίου αυτού, λειτουργεί...
Σύμφωνα με αυτές τις δύο παραδοχές, εγώ πιστεύω πως "προκάτ" και χρυσοί Κανόνες και να υπάρξουν δεν λειτουργούν... Οι κανόνες, σε μια ζώσα σχέση, εγώ πιστεύω, πως από κοινού διαμορφώνονται, εξελίσσονται, μεταβάλλονται... Και οι "κανόνες" όλοι "κερδίζονται" και δεν επιβάλλονται....
Μόνο δύο , πάλι κατά την δική μου άποψη, είναι οι αδιαπραγμάτευτοι Κανόνες με τους οποίους πρέπει κανείς να ξεκινάει . Αυτοί της "Απόλυτης Ασφάλειας" και του "σεβασμού ", από εκεί και πέρα, τα πάντα είναι ρευστά... όπως όλα στη ζωή άλλωστε...


Υ

 

Ένας κανόνας υπάρχει..
Να γουστάρεις με αυτόν που είσαι!
Και τούς κανόνες τους βάζει το μυαλό και των 2 από μόνο του!

 

αυτό μπορεί να οδηγήσει σε παρεκτροπές χωρίς κανένα έλεγχο και ασφάλεια, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δε θα θέλαμε κάθε στιγμή να ζούμε σε αυθόρμητο mode και πως απ' την άλλη ότι υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να ζήσουν μόνο μέσα σε μια αυστηρή τήρηση τελετουργικών.

 

Η επιθυμητή υποτακτική έχει προσωπικότητα.
Όσο σημαντικότερη, σαν προσωπικότητα, είναι η υποτακτική τόσο καλύτερα για τον Κύριο της.
Δεν συμπεριφέρεται σαν μπεμπέκα, ούτε χρήζει οδηγιών, για καλές μπεμπέκες.
Η υποτακτική φροντίζει να είναι η ανάπαυση του πολεμιστή.
Αν πληροί κάποια κριτήρια για να την επιλογή της, δεν χρειάζεται ο δεκάλογος του καλού Daddy.
Αν κάποια είναι βρομιάρα, δεν θα την αναλάβεις για να της μάθεις να πλένεται , αν είναι χαζή δεν θα την αναλάβεις μόνο γιατί έχει ωραίο κώλο.
Φυσικά και υπάρχει ένα πρωτόκολλο που διέπει την επικοινωνία, αλλά αυτό είναι ένα από τα εργαλεία που βοηθούν στην σταθεροποίηση και ολοκλήρωση της σχέσης Κυριαρχίας υποταγής και διαμορφώνεται κατά περίπτωση.

 

γενικά, θα μπορούσε να θεωρηθεί αυτονόητη προϋπόθεση οτι δεν συναναστρέφεσαι κάποιον που δεν γουστάρεις. αλλά ποτέ δεν ξέρεις σε τέτοια φόρα που μπλέξαμε  

στη συζήτηση επιχειρήθηκε διασαφήνιση διακριτών κανόνων (όχι κανονισμών) που προσδιορίζουν συγκεκριμένα πλαίσια, διαφορετικά μεταξύ τους. περιγράφηκαν τα χαρακτηριστικά της αντίληψης των ασύμμετρων συναινετικών διαπροσωπικών σχέσεων, ξεχωριστά οι αρχές της αρμονικής συνεργασίας για επίτευξη διαφόρων στόχων, κι επιπλέον η εμπειρία των συμφωνημένων, αποσπασματικών ή μη, σ/μ πρακτικών. από διαφορετικές σκοπιές.

η προϋπόθεση που εισάγετε δεν προσδιορίζει. το γεγονός οτι γουστάρω, έως ψοφάω, για τσίπουρα με δυό τρείς κολλητούς, εξαίρετους συζητητές, δεν μπορεί να περιγράψει σχέση εντός βδσμ πλαισίου. ούτε αυτό με δυό παιδικούς φίλους που αρεσκόμαστε να παίζουμε σφαλιάρες στα ίσα, κάθε που βρισκόμαστε. όσο κι αν γουστάρουμε.

 

ωχ ωχ ωχ...

 

Κι εγώ σκέφτηκα δυο πράγματα εδώ:

- Πρέπει να πολεμά κανείς, να είναι δηλαδή ελεύθερο και ανήσυχο πνεύμα, για να έχει κερδίσει επάξια και να δικαιούται το προνόμιο της ανάπαυσης όπως το θέλει ο ίδιος.

- Νομίζω το έχουν αναφέρει κάποιοι και παλαιότερα:
Ακόμα και στην ανάπαυση, η χαρά που αντλείται από την ευθύνη και η δίψα για την ανάληψή της με θάρρος και πρωτοβουλία, για εκείνον που φιλοδοξεί να θεωρεί επάξια τον εαυτό του "Κυρίαρχο", είναι ζωντανή όσο και όλες τις υπόλοιπες ώρες.
Δεν αφήνεται. Αναλαμβάνει.

Δεν ταιριάζουν αυτές οι σκέψεις σε αυτό το νήμα, αλλά μια που προέκυψαν αναφέρονται.

 

Χωρίς να είμαι "αυθεντία" στο αντικείμενο, υποκειμενικά εκτιμώ ότι μια σχέση Κ/υ δεν μπορεί να στηρίζεται και να εξαρτάται αποκλειστικά και μόνον από στεγνούς κι εγωκεντρικούς κανόνες.
Κανόνες μπορώ να δεχθώ αυστηρά και μόνον σε ζητήματα καθαριότητας, ασφάλειας και υγείας σωματικής και ψυχικής ισορροπίας των εμπλεκομένων στη σχέση βδσμ.

Περαιτέρω πιστεύω απόλυτα ότι μια τέτοια σχέση ενέχει αλληλεπίδραση στον ύψιστο βαθμό... πλην όμως δεν είναι αστική σύμβαση !
Δεν θα της υποδείξω εγώ της "υ" τι να τρώει , πως να μιλάει, πότε να με σκέφτεται κλπ. γραφικά ...
Αυτά και άλλα ουσιωδέστερα θα προκύψουν αυθόρμητα κι εξ ανάγκης επικοινωνίας και αμοιβαίου δεσίματος, καθώς η σχέση μας προχωρεί σε βάθος.

Η σχέση βδσμ είναι πρωτίστως ανθρώπινη με τις αδυναμίες και τα πάθη της φυσικά, μα προεχόντως είναι ένα συντροφικό ταξίδι κι αναγνώριση , σαν εξερεύνηση αχαρτογράφητων υδάτων ...
Χρονικά διαρκεί κι εξελίσσεται και πυρακτώνεται στην πορεία με αμοιβαία κατανόηση, υποχωρήσεις κι ισχυρή, σχεδόν αχαλίνωτη ανταλλαγή ενέργειας !!!

Οπότε για μένα οι κανόνες κι οι 10 εντολές μόνον για σχέσεις "ξεπέτας" μπορούν να θεσπιστούν (και σιγά μην τηρούνται τελικά πέραν 2-3 "Sessions" ...
Εξαρτάται φυσικά τι επιθυμεί κι αναζητά έκαστος εκάστοτε στην ερωτική ζωή του .

 

Δεν μπορώ να σκεφτώ γιατί καποιος που θα ήθελε ισότιμη σχέση θα ήθελε να κάνει Ds.
Επίσης μου φαίνεται εξαιρετικά δύσκολο το να ορίσουμε τι σημαίνει τελική απόφαση. Πιστεύω πως αυτό γίνεται κάθε φορά, ad hoc, και μου φαίνεται πιο πολύ διαδικασία διαπραγμάτευσης παρά Ds.
Αλλά αυτό είναι γνωμη μου, όχι συμπαντική αλήθεια  

 

εννοείς να είναι απο καθαρή επιλογή και των δυο χωρίς να εμπλέκονται άλλες 'δυνάμεις'?

 

Ο @Λύσανδρος έκανε ένα μεγάλο post στο οποίο με κάλυψε πλήρως.

 

Όταν σε οποιουδήποτε είδους σχέση επιβάλλονται το οποιουδήποτε είδους πρωτόκολλο ή μεθοδολογία, που δεν είναι κοινά συνειδητή απόρροια του περιεχομένου της ίδιας της σχέσης, τότε το πρωτόκολλο ως μεθοδολογία θα επιβάλλει εξ αντικειμένου και στα δυο μέλη της σχέσης την ανακάλυψη και υιοθεσία ενός "άλλου" περιεχομένου, στο οποίο θα μπορεί να δικαιολογήσει την λειτουργία της σχέσης.
Λέγεται και παραμύθα..!
Ισχύει και αλλού, δηλαδή ισχύει παντού...
____________________________________
Και κάτι άλλο:
Αν θεωρήσουμε πως το ντιές κλιμακώνεται από μια σειρά παραμέτρων, ας πούμε σε μια κλίμακα 1-9, τότε όλες οι σχέσεις είναι ντιές, λέω εγώ...
Η υποσυνείδητη αποδοχή, συμπόρευση και σύνταξη με το παραπάνω, σε κάθε σχέση που μπορεί να υπάρξει και υπάρχει, δεν το κάνει λιγότερο ντιές, αφού τα πρωτόκολλα αποτελούν πεδίο διερεύνησης.
(Μαζί με το πρωτόκολλο "κολλήστε" και την μεθοδολογία και την πρακτική, πάρτε το τ' ανάποδα, και όταν βρείτε το περιεχόμενο, ξεκουραστείτε, φτάσατε. Μετά είναι το πιο δύσκολο)...