Όρια και Κυρίαρχοι/ες

Re: Απάντηση: Όρια και Κυρίαρχοι/ες

Να συμπληρώσω πως αυτή η προσέγγιση συχνά οδηγεί σε αποτυχία. Ο Κυρίαρχος, υποβάλλοντας σε άκαιρες και άχρηστες δοκιμασίες την υποτακτική, δοκιμασίες που δεν εκφράζουν ούτε τον ίδιο, δημιουργεί αν μη τι άλλο, νευρικότητα και μιζέρια.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Όρια και Κυρίαρχοι/ες

Συμφωνώ απόλυτα εδώ, πιστεύω όμως πως αυτά είναι ξεκαθαρισμένα σε άτομα του χώρου.
Όταν μιλάμε για όρια εννοούμε τα δικά μας όρια και όχι τα όρια που μπορεί να θεωρήσουν κάποιοι γενικά.
Δεν υπάρχουν γενικά όρια.

 

Αγαπητή μου soft-crystal, ποτέ δεν ξεπερνώ τα όρια του σκλάβου μου.
Όπως με σέβεται, σέβομαι και εγώ τα όριά του.
Μερικές φορές πάλι θέλοντας να δοκιμάσω τα όρια του δοκιμάζω αλλά και πάλι βλέποντας τις αντιδράσεις του ανάλογα, συνεχίζω ή σταματώ  

 

Γεια σε Ολους. Ειμαι καινουργιος εδω μεσα και ελπιζω να γνωριστουμε σιγα σιγα.

Για το θεμα πιστευω οτι ο παραλληλισμος με το αθλητισμο και τις αξιες ειναι λαθος μιας και επειδη ο αθλητισμος δεν αφορα το σπασιμο των ρεκορ, αλλα την συμμετοχη και την αθληση την ιδια παρα την επιδοση. Οπως και στον αθλητισμο, δεν τρεχουμε για να νικησουμε το χρονομετρο, αλλα για την χαρα του τρεξιματος, ετσι και στον BDSM χωρο, οτι κανουμε το κανουμε για την χαρα που μας δινει και οχι για την "ανελιξη" μας....Αυτα!

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Όρια και Κυρίαρχοι/ες

Μακάρι να είναι έτσι. Δε θα σχολίασω το θέμα περισσότερο.

 

Επαναφορά

 

Πολύ ωραίο θέμα.
Κατά τη γνώμη μου, τα όρια μας είναι τόποι ανεξερεύνητοι, που είτε φοβόμαστε να εξερευνήσουμε, είτε για λόγους κοινωνικούς , ηθικούς , θρησκευτικούς κτλ.δεν τους πλησιάζουμε, είτε επειδή απαιτείται πολύς κόπος ή προσπάθεια τους αποφεύγουμε, είτε τους θεωρούμε επικίνδυνους κτλ.
Κάποιοι από αυτούς παρόλα αυτά, μας είναι ελκυστικοί, κάποιοι αδιάφοροι και κάποιοι αδιανόητοι.

Στο bdsm, είναι συνήθης πρακτική να οδηγείται ένα υ από τον Κ του, να ξεπεράσει τα όρια του. Αρχικά το υ στη D/s σχέση ορίζει τις κόκκινες γραμμές του . Προσωπικά την έχω χρησιμοποιήσει πολλές φορές, θέτοντας σαν στόχο να ξεπεραστεί ένα όριο σταδιακά ή απότομα, προσπαθώντας να αποδείξω στο υ, τις απίστευτες δυνάμεις που όλοι έχουμε μέσα μας και δεν τις χρησιμοποιούμε. Σε βάθος χρόνου ενισχύεται έτσι η αυτοπεποίθηση ενός ατόμου που έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση των δυνατοτήτων του. Σε άλλη περίπτωση το σπάσιμο ενός ορίου, μπορεί να είναι απλά ένα σαδιστικό παιχνίδι, απολαυστικό για το Κ, που όμως αν είναι επιτυχές, θα δώσει στο υ την ικανοποίηση πως τα κατάφερε. Ο χειρισμός της επιτυχίας ή της αποτυχίας εξαρτάται από το Κ μέλος. Έχω απολαύσει αρκετές φορές την έκπληξη του υ , όταν μετά από καιρό, διαπιστώνει πόσα πράγματα από αυτά που θεωρούσε αδύνατα έχει καταφέρει. Το σπάσιμο ενός ορίου δρα ευεργετικά και λυτρωτικά σε όλους, ανεξάρτητα στάτους ,φύλλου, ερωτικής προτίμησης.

Στα ερωτήματα που θέτει η νηματοθέτρια τώρα:

Φυσικά και ένα Κ πρέπει να ξεπερνά τα όριά του και να εξελίσσεται, μόνο που ίσως δεν αναγκάζεται να το κάνει κατόπιν παραγγελίας αλλά μετά από μια εσωτερική ενδοσκόπηση. Κάποιος που αναλαμβάνει την ευθύνη να οδηγήσει ένα άλλο άτομο, πρέπει να ξέρει να οδηγεί πρώτα τον εαυτό του. Υπάρχουν όρια που θα πρέπει να τα έχει ξεπεράσει πρώτα το Κ μέλος και μετά να το απαιτεί από το υ του και άλλα που δε χρειάζεται. Δεν είναι δυνατό ας πούμε ένας αποδεδειγμένα φοβιτσιάρης Κ να πείσει την υ του να ξεπεράσει τις φοβίες της. Αν το όριο είναι πόνου, δεν έχει νόημα να το ξεπεράσει ο σαδιστής Κ, ούτε θα έχει να αποδείξει τίποτα στο μαζοχιστή υ.

Η υπαναχώρηση σε κάτι που απαιτεί ο Κ είναι μια ένδειξη αδυναμίας του και πρέπει να την αποφεύγει, εκτός και αν πρόκειται για ιδιαίτερη περίπτωση. Καλό είναι κάτι που ξεκινάει να φτάνει στο τέλος.

Όπως το υ έτσι και ο Κ μπορεί να θέλει βοήθεια ενός άλλου ανθρώπου για να ξεπεράσει ένα όριο του. Εάν αυτό μπορεί να το κάνει το υ, ακόμα καλύτερα . Δε νομίζω πως ο Κ θα ξεπέσει στα μάτια του.

 

Φυσικά  

Φυσικά  

Χμμμ... Σκέφτομαι λίγο αντίστροφα αυτό το συλλογισμό.
Σκέφτομαι λοιπόν ότι προφανώς κάποια όρια είναι κοινά μεταξύ ενός Κ και ενός υ αλλιώς δεν θα έβρισκαν συνταίριασμα πουθενά. Προφανώς κάποια όρια είναι κοινά μεταξύ πολλών ανθρώπων. Κάποια μεταξύ όλων μας κ.ό.κ.
Όπως όμως δεν πρέπει απαραίτητα μια υ να περάσει όλα τα όρια που έχει περάσει ο Κ της και να βρεθεί σε όλες τις θέσεις που έχει βρεθεί αυτός έτσι δεν μου φαίνεται λογικό να ισχύει το αντίστροφο.

Άνθρωποι είμαστε. Και αυτά μπορούν να συμβούν. Ευχάριστο δεν είναι αλλά μπορεί να συμβεί.
Αν συμβεί αυτό σίγουρα προκαλείται ένα σοκ. Η διάρκεια και το εφεκτ του, ποικίλλουν βάσει τόσων παραγόντων που μόνον ad hoc εξετάζονται πιστεύω.
Αν όμως αυτό γίνει (το πισωπάτημα και το σοκ) βλέπω μια από δυο λύσεις/ενδεχόμενα:
α. Καταλύεται η σχέση ουσιαστικά. Και καλύτερα σε αυτή την περίπτωση να γίνει και ρητά αυτό.
β. Βρίσκει ο Κ (και η υ ακολουθεί) έναν τρόπο να ξεπεράσουν ένα άλλο ευρύτερο ή υψηλότερο ίσως όριο και έτσι το μικρότερο όριο έχει ξεπεραστεί με επιτυχία.

Οι Κ/υ σχέσεις είναι ασύμμετρες σχέσεις. Αυτό σημαίνει ότι ο ένας δηλαδή ο Κ, είναι κατά τι πιο μπροστά, πιο ισχυρός, καλύτερος, με μεγαλύτερη γνώση/εμπειρία από την υ του. Δεν είναι ανάγκη να είναι χαωτική η διαφορά. Αρκεί όμως να υπάρχει. Αν αυτή η διαφορά κλείσει εντελώς, τότε παύει να υπάρχει η διαφορά δυναμικού (με την κοινή χρήση του όρου ή και με την έννοια που τον χρησιμοποιούμε στη Φυσική) και τότε ουσιαστικά παύει η σχέση ως τέτοια. Μπορώ να δω ένα όριο να ξεπερνιέται ταυτόχρονα από τους Δ/δυο. Δεν μπορεί όμως αυτό να τους φέρει στην ίδια θέση. Γιατί τότε παύει η σχέση.  

 

Όλα καλά τα λες Μαργαρίτα μου, αλλά αυτό το "καλύτερος" τι το θελες;
Είσαι σίγουρη πως πάντα σχετίστηκες ως υ με καλύτερους από σένα;
Δεν θα το πίστευα, γνωρίζοντάς σε έστω και λίγο.
Είναι όλα τα Κ εξ´ορισμού καλύτερα από τα υ τους; Δε νομίζω, ειλικρινά.
Ίσως πιο εξελιγμένα σαν άτομα; Και πάλι, όχι απόλυτα, μετά λόγου γνώσεως.
Δεν ξερω, αυτά τα περί διαφοράς, καλύτερου και ανώτερου, τα απορρίπτω πλέον.
Συγνώμη αν τοποθετήθηκα έντονα, φυσικά δεν είναι προσωπικό, ξέρεις πόσο σε αγαπώ, απλά δράττομαι της ευκαιρίας να το ξαναπώ. Καλύτερος κανείς εξ´ορισμού από κανέναν.
Διαφορετικοί ναι, το δέχομαι.
Αλλιώς καραδοκούν πολλές επικίνδυνες διατυπώσεις.

 

Διαφωνώ μόνο σε αυτό, γιατί ο Κ δεν είναι ο Θεός και υπάρχουν τομείς που μπορεί το υ να υπερτερεί καταφανώς. Να παίζει ας πούμε μουσική ή να έχει ταλέντο στη Ζωγραφική ενώ ο Κ είναι σκράπας και στα δύο, αυτό σημαίνει ότι παύει η διαφορά δυναμικού άρα και η σχέση τους;. Από την άλλη, αν ας υποθέσουμε ο Κ έχει υψοφοβία και θέλει να την ξεπεράσει και η υ του ασχολείται χρόνια με την αναρρίχηση, το βρίσκεις λάθος να της ζητήσει τη βοήθεια της ;. (Παράδειγμα είναι μην πιαστούμε στη λεπτομέρεια αλλά στην ουσία).

 

πιστεύω οτι τα θέματα που έχουν να κάνουν με το τι θεωρεί ο καθένας Κ χαρακτηριστικά και τι όχι δεν μπορεί να είναι θέμα αντιπαράθεσης.

 

οι δεξιότητες, οι ικανότητες, τα ταλέντα, οι εξαιρετικότητες του υ προσφέρονται στον κ, δεν αντιπαρατίθενται, δεν συγκρίνονται. κάθε ρόλος έχει την δική του επάρκεια.