Όρια λαγνείας & ηδονής

Πώς καθορίζονται για εσάς τα κριτήρια θεσπίσεως των προσωπικών σας ορίων στη παράδοση στη λαγνεία και την αναζήτηση της ηδονής?
Το ερώτημα δεν αφορά απλές φαντασιώσεις. Αφορά εμπειρίες βιωμένες και φαντασιώσεις που έχετε αποπειραθεί να κάνετε πραγματικότητα.
Επίσης, δεν αφορά τα όρια αυτά καθ' εαυτά, αν και δύνασθε να τα αναφέρετε, εφ' όσον το επιθυμείτε, προς καλύτερη κατανόηση. Το ερώτημα αφορά την εσωτερική σας λογική διεργασία, η οποία έρχεται και φρενάρει τα ηδονικά ορμέμφυτα.

 

Νομίζω οτι τα μοναδικά μου κριτήρια είναι η αηδία και η επικινδυνότητα.

Αν δω κάτι που με αναγουλιάζει χάνω κάθε ερωτική διάθεση.

Αν νιώσω ότι δεν ελέγχω τις επιπτώσεις μιας πράξης και ότι αν συνεχίσω υπάρχει κίνδυνος τραυματισμού ή χειρότερα αποτελέσματα τότε επίσης χάνω κάθε ερωτική διάθεση.

 

με το δεδομενο οτι ποτε δεν ξερεις πριν δοκιμασεις, θα ελεγα οτι δεν υπαρχουν σαφη ορια. και οτι το κριτηριο ειναι πρωτιστως το ενστικτο και επειτα η διαθεση της στιγμης.

 

Θα αναφέρω ένα βιωματικό παράδειγμα.
Φοβάμαι, ανατριχιάζω με βελόνες, νυστερια, μαχαίρια.
Μία και μοναδική φορά, μου έχει συμβεί να παίξει ο παρτενέρ μου με σουγιά. Μου είχε κάνει ένα ελαφρύ χάραγμα πάνω στο δέρμα μου και μάλιστα σε ευαίσθητο σημείο.
Σε άλλη στιγμή, με άλλον άνθρωπο δεν θα το έκανα. Με τον συγκεκριμένο ένιωθα ασφάλεια, σιγουριά, εμπιστοσύνη.
Ήξερα, το ένστικτο μάλλον λειτουεγησε με τέτοιον τρόπο, που ήξερα εκ των προτέρων πως δεν θα κινδυνεψω. Έτσι κι έγινε.
Μάλιστα μου άρεσε τόσο πολύ αυτό που βίωσα που θα ικετευα για να το ξαναζήσω.
Οι βελόνες, σουγιαδες, κλπ πάντοτε ήταν στα όρια μου. Εκει τα παραμέρισα γιατί μέσα στο αίσθημα της ασφάλειας που ένιωθα θέλησα να δοκιμάσω.
Π.χ τις βελόνες, στο νοσοκομείο δεν τις φοβάμαι, γιατί ξέρω πως ή αντιλαμβάνομαι μετρώντας στιγμιαία πως ο άλλος έχει γνώση άρα ξέρει τι κάνει και πως το κάνει.
Αν δεν είμαι σίγουρη πως ο άλλος γνωρίζει, δεν κάνω ούτε βήμα.
Εμπιστεύομαι τη μάνα μου, ξέρω πως δεν θα μου έκανε ποτέ κακό, αλίμονο αλλά ποτέ δεν θα καθόμουν να μου κάνει ένεση γιατί ξέρω ήδη πως δεν έχει τις γνώσεις για να το κάνει.
Μη σχετικό ίσως το τελευταίο παράδειγμα αλλά προσπαθώ να αποδώσω το "εσωτερική, λογική διεργασία".
Αν και μάλλον δεν είναι ακριβώς λογική. Λογική είναι όταν βλέπεις το δίπλωμα γιατρού.  
Μετά μάλλον ενστικτωδώς οδήγησε.

 

Νομίζω Ναι συμφωνώ απόλυτα με τον dapom. Αηδία, Επικινδυνότητα ,έλλειψη εμπιστοσύνης άρα φόβος, καθώς επίσης και το humiliation.. (όπως εγώ το αντιλαμβάνομαι )αν το βλέπω "να ακολουθει" μιας κατάστασης αυτομάτως σταματά η ερωτική διάθεση.

 

"Εσωτερική λογική διεργασία" για μένα σημαίνει αναστολές. Οι αναστολές μπορεί να έχουν πολλούς λόγους για τον καθένα μας, άλλους καλούς και άλλους χωρίς νόημα. Μερικές φορές είναι ριζωμένες σε ανείπωτους, αχαρτογράφητους φόβους του καθένα. Παράδειγμα ευκολονόητο, πηγαίνει κανείς να κολυμπήσει νύχτα, σε βαθιά μαύρα νερά, μόνος και μισομεθυσμένος χωρίς να φέρνει στο νου του τη σκιά ενός καρχαρία με ανοιχτό στόμα που πλησιάζει από κάτω; Τι κάνει αυτή η εικόνα στην απόλαυσή του της στιγμής εκείνης; Την στομώνει, όσο να 'ναι;

Αν και όταν, για κάποιον λόγο αρθούν οι αναστολές, έστω ότι ξαφνικά κάηκε η ρίζα του φόβου, τότε μπορεί να γίνει αντιληπτό ότι η ανσστολή στον πόνο δεν είναι η αίσθηση, είναι ο φόβος που την περιβάλει. Αν φύγει ο φόβος, το μόνο που μένει είναι η ελευθεριότητα και η λαγνεία, τίποτα άλλο πια δεν έχει σημασία.

Με λίγα λόγια, δεν έχω κριτήρια θέσπισης ορίων, εκτός από τα φυσικά. Αν καταταλαιπωρήσω το σαρκίο μου, θα μου δώσει σήμα, με την ίδια λογική που θα μου δώσει σήμα αν παραπιώ π.χ. Οι φαντασιώσεις, όσες γίνονται πραγματικότητα, όσες δεν χάνονται στην επαφή με την πραγματικότητα θέλουν δύο πράγματα, καλή παρέα και τεχνική. Αυτό είναι όλο  

Ελπίζω να μη γίνομαι επιπόλαιη απόψε  

 

Καλά να είστε άπαντες για τα όσα μοιραστήκατε.
Συνεχίζω πιο ωμά την απόπειρα εκμαίευσης.

Και τί γίνεται όταν το μονοπάτι της αναζήτησης της ηδονής κουτουλά πάνω σε βαθιά ριζωμένα ταμπού? Ή ακόμη και σε κατεστημένα που είναι τόσο ισχυρά ώστε να περιβάλλονται της νομικής προστασίας του κάθε αστικού κράτους? Βάλτε στο μυαλό Σ/σας την πιο ακραία φαντασίωση που δύνασθε, με όριο φυσικά την ενηλικότητα και την συναίνεση .

Πόσοι σίγουροι είστε ότι η ελευθεριότητά Σ/σας είναι ικανή να μην σας κάνει να αποστρέψετε το βλέμμα σας? Να μην αναγουλιάσετε, ενστικτωδώς, μετά από λογική σκέψη ή υποσυνείδητα?

 

Εγώ προσωπικά καθόλου σίγουρη... βασικά είμαι σχεδόν σίγουρη για το αντίθετο.. πιστεύω πως ούτε στον βωμό της εντονοτερης καυλας δεν θα μπορούσα να θυσιάσω /ξεπεράσω κάποια όρια μου.. Σαφώς υπάρχουν κάποιες κόκκινες γραμμές τις οποίες θα μπορούσα να πλησιάσω δειλά.. ίσως και να αγγιξω ελάχιστα.. αλλά υπάρχουν και αρκετά πράγματα τα οποία δεν επιδέχονται υποχώρησης..

 

Ένα και μοναδικό πράγμα υπάρχει στο οποίο η ελευθεριότητά μου και η λαγνεία μου θα με έσπρωχνε αλλά λέω μεσα μου "επουδενί και βγάλτο απ το νου σου". Δεν θα το προφέρω καν γιατί αντιτίθεται και στους κανονισμούς της κοινότητας. Το χαριτωμένο είναι ότι η μόνη περίπτωση να σκοτώσω θα ήταν γι αυτήν την παράβαση.

 

Εσύ δεσποινίς έχεις περάσει τα όρια της λαγνείας και της ηδονής... Πολύ πάθος σε διακατέχει... και ως moderator ελπίζω να το ελέγχεις

 

@ThanPerko δεν ρωτάς τον @Marqui αν έχει προσδιορίσει το επίπεδο λίμπιντο γύρω απ το οποίο κινείται το θέμα λαγνείας και ηδονής που θέτει; Αν έχει προσδιορίσει τη χρονική πυκνότητα; Γιατί είναι ξεκάθαρος ότι το περιεχόμενο δεν τον νοιάζει τόσο όσο οι διεργασίες γύρω από αυτό  

 

Ω, μα φυσικά δεσποινίς.
Απλά ήθελα να πω ότι αυτό που θεωρείτε λαγνεία, εμένα με παραπέμπει περισσότερο στο πάθος. Η λαγνεία για εμένα είναι ένα συναίσθημα το οποίο έχει να κάνει με τα θέλω του καθενός, ενώ το πάθος σε οδηγεί σε πράγματα που θέλει ο άλλος.

Π.Χ λαγνεία είναι να θες να του γλείψεις όλο το κορμί
Πάθος είναι να του γλείψεις όλο το κορμί και μετά να καταλάβεις ότι έκανες κάτι τέτοιο