Όρια λαγνείας & ηδονής

βλέπω πως το κοινό δυσκολεύεται να φτάσει σε τραβηγμένο στάδιο...
ας βοηθήσω εγω λοιπόν....

Έστω ότι είστε Κ ή Α
Έστω ότι έχετε μια υ-σ
Έστω ότι αυτή η υ-σ έχει μια κόρη ή μια μάνα επίσης υ-σ
Και σας γεννιόταν η επιθυμία να αποκτήσετε και τις 2 υπο την κατοχή σας
( θα σας γεννιόταν αυτή η επιθυμία; ή είναι σκληρό όριο ηθικής; )
Και συνεχίζω την υποθετική ιστορία
Έστω ότι το καταφέρνατε.
(θα λέγατε πως είναι αποδεκτό λόγο ενηλικιότητας των εμπλεκόμενων και κοινής συναίνεσης; ή θα βουλιάζατε στα βαθιά ριζωμένα ταμπού; )
τελικά η αιμομιξία είναι ταμπου;
ή είναι κατακριτέο για εσάς;

χαίρομαι που βοήθησα.

 

Υποτίθεται ότι ένας Dom Καταλαβαίνει πότε έχει φροντίδα, ευγνωμοσύνη η υ και έχει κιόλας ανάγκα να τα δείξει. Δεν είναι κακό αυτό, κακό θα γίνει αν η ανάγκη της είναι σε στιγμές περίεργες και χωρίς τρόπο.

 

Ενδιαφέρον. Ομολογώ ότι κάτι τέτοιο δεν θα ήμουν σε θέση να το σκεφτώ.
Επειδή υποθέτω, πως το Κ λόγω μη συναισθηματικής σχέσης θα το έβλεπε πιο ψυχρά όποιο κι αν ήταν το αποτέλεσμα αλλά ένα υ/σ; Πως νιώθει διαβάζοντας αυτό;

 

θα περιμένω κι εγώ με ανυπομονησία τις όποιες απαντήσεις  

 

Στο παράδειγμα που έθεσες, ο/η Α/Κ δεν θα είχε δεσμούς αίματος με καμία εκ των δυο υ ή σ. Η ιδιαίτερη σχέση που χρειάζεται, για να υπάρχει αιμομιξία θα ήταν μόνο μεταξύ μάνας και κόρης.
Η μόνη πιθανή εμπλοκή του/της Α/Κ που μπορώ να σκεφτώ αυτή την στιγμή, θα ήταν εκείνη της ηθικής αυτουργίας ( ως προς την απλή συνέργεια δεν είμαι σίγουρος, δεν έχω πιει και καφέ ) στην αιμομιξία μεταξύ των δυο υ/σ μάνας και κόρης ( αποφεύγω ηθελημένα το πλάτιασμα, για να μην πει κανείς ότι νομικίζω ).
Για μένα η αιμομιξία δεν είναι ταμπού, αλλά δεν έχει και τίποτε που θα μου προσέφερε την παραμικρή ηδονή. Είναι κατακριτέα, γιατί απλούστατα είναι εν' απ' τα ελάχιστα θέματα που η χάρβαλη ηθική μου, δεν "σηκώνει".
Και μιλώ πάντα για μένα, δηλαδή θα ήταν κάτι, που εγώ δεν θα έκανα ποτέ και όχι επειδή δεν πρέπει. Αλλά γιατί κάποια πλαίσια ( όπως οι γονικές σχέσεις με ότι εκείνες υποθετικά θα περιελάμβαναν ) είναι πολύ σημαντικά, για να καταστρατηγείται ο πυρήνας τους.
Άσε που για συγγενή μου ( πόσο μάλλον τόσο στενό ) δεν ένιωσα ( ούτε νομίζω πως θα νιώσω ) ποτέ την παραμικρή έλξη.

* Θα επανέλθω με τοποθέτηση τόσο στο εισαγωγικό post, όσο και στο δεύτερο - και πιο "βαθύ" - ερώτημα του νηματοθέτη.  

 

Θα συμφωνήσω με την @Justmeandme οτι το ηθικό δίλημμα βαραίνει περισσότερο τη μανα και κόρη παρά τον Κ...αν αυτές δεχτούν να συνυπάρχουν σε μια τέτοια σχέση τοτε γιατί να έχει πρόβλημα ο Κ.

Περισσότερο ενδιαφέρον θα εχει στο παράδειγμα οι απόψεις των υ.

 

Ναι, στην περίπτωσή μου νομίζω αυτό συμβαίνει πάρα πολύ συχνά. Έχω την υποψία ότι επειδή με τάραξα σε μικρή ηλικία από αυτά που με κάβλωναν και αυτά που ήθελα να κάνω, έβαλα πολλά -οχι,μη,πωπωπω- ανάμεσα στην σκέψη και την πράξη, όχι τίποτάλλο γτ με ξέρω.

Νομίζω ότι αυτά τα στεγανά είναι εκεί γιατί ο τρόπος που είναι δομημένη η προσωπικότητα και ο χαρακτήρας μου ως σ είναι πολύ παράξενος. Όσο περίεργο και να ακουστεί, σε μία σχέση M/s θα μου αρέσουν και θα θέλω αυτά που θέλει το Κ μέρος. Και μετά από λίγο καιρό δεν θα μπορώ να τα ξεχωρίσω καν και ούτε και θα με νοιάζει. Οπότε επειδή ξέρω ότι θα συμβεί αυτή η αλλαγή, έχω διάφορα στεγανά σε διάφορα σημεία τα οποία για εμένα λειτουργούν σαν sanity checks.

Για να μην μακρυγορώ, έχω πολλά τέτοια στεγανά, ναι. Μπορούν να αλλάξουν με τον κατάλληλο άνθρωπο και ανάλογα με το ποια θέλει να αλλάξει κ ποια όχι.

Τέλος στο παράδειγμα της @Soraya, όχι δεν θα είχα πρόβλημα να έχει ο Κ μάνα-κόρη. Όμως νομίζω ότι δεν θα είχα πρόβλημα λόγω του πως βλέπω τους συγγενικούς δεσμούς γενικά.
Περί αιμομιξίας κατά πάσα πιθανότητα δεν θα το έκανα αλλά δεν είναι κ από τα ζητήματα που θα μου σηκώσουν τη τρίχα ή θα βάλω τις φωνές κλπ.

Επίσης - Για αυτή τη συζήτηση η μόνη ηθική που χρειάζεται ειναι αυτή που ορίζεται στη φιλοσοφία. Αφήστε την άλλη, δεν θα κάνουμε δουλίτσα εδώ.

 

Aπαντωντας στο εισαγωγικο ποστ μονο, γιατι στην πορεια τεθηκαν νεες παραμετροι για το θεμα απο τον νηματοθετη, θα πω οτι παιζουν αρκετα πραγματα ρολο..

-Σε τι ψυχολογικη και συναισθηματικη φαση βρισκομαι καποια συγκεκριμενη περιοδο (π.χ. μπορει να νιωθω πιεσμενη, στρεσαρισμενη και να θελω να εκτονωθω μεσω της λαγνειας μου ή να νιωθω φοβερα καλα με τον εαυτο μου, να μου εχει ανεβει η αυτοπεποιθηση για καποιο λογο ή να νιωθω πολυ απελευθερωμενη, οποτε παιζει να μπω στο τρυπακι να ψαξω και να δοκιμασω πραγματα που σε αλλη φαση ουτε που θα σκεφτομουν, ενδεχομενως κατι πιο επιπονο που ισως να ξεπερναει ή να φλερταρει με την ανοχη μου στον πονο, που θα μου προσφερει ομως εξισου μεγαλα κυματα ηδονης).

-Ποσο σιγουρια νιωθω για τον Κ-Σαδιστη μου και ποση εμπιστοσυνη του εχω ωστε οταν θελησει να παιξει με τα ορια μου, να ειμαι διατεθειμενη να δοκιμασω να τα ξεπερασω - ειτε αφορα ψυχολογικο ειτε σωματικο σαδισμο.

-Επισης με βοηθαει αν ειμαι ερωτευμενη με τον Κ μου ή οχι. Παρατηρησα απο τις μεχρι τωρα εμπειριες μου οτι το να εχω συναισθηματα για τον αλλο με οδηγησε στο να θελω να δοκιμασω μαζι του πολλα και νεα για 'μενα πραγματα που σε αλλη περιπτωση θα απεφευγα. Μεγαλωνουν και τα ορια αντοχης/ανοχης μου στον πονο ή τουλαχιστον εγω το αντιλαμβανομαι ετσι. Ίσως ειναι οτι θελω να τον ικανοποιησω ή τουλαχιστον να μην τον απογοητευσω. Με καποιον που δεν θα αισθανομουν και πολλα περα απο καυλα και περιεργεια, θα ειχα πολυ χαμηλοτερη ανοχη στον πονο και θα ημουν λιγο σκεπτικη στο να πειραματιστω μαζι του και να αφεθω.

-Υπαρχουν καποια πραγματα που εμενα προσωπικα με αηδιαζουν και δεν θα τα δοκιμαζα ποτε. Ή πραγματα που ξερω οτι θα ηταν φοβερα επιπονα σωματικα ή ψυχικα που και παλι δεν θα εκανα. Ειναι τα σκληρα μου ορια. Τωρα θα μου πειτε αν δεν δοκιμασεις πως ξερεις? Απλα ξερω εμενα και ξερω πανω κατω τί μου αρεσει και τί οχι. Τί ειμαι διατεθειμενη να θυσιασω για να ικανοποιησω την οποια λαγνεια μου ή τί φραγμους να ξεπερασω στην αναζητηση της ηδονης μου. Εχει να κανει με την ηθικη μου ως ανθρωπο και τις προτιμησεις μου γενικα.

Μιας και το νημα ζητα εμπειριες θα πω και ΄γω μια. Εχει να κανει με την ουρολαγνεια. Καποτε ημουν τελειως κατα, εντελως αρνητικη και μονο στη σκεψη αηδιαζα. Μεχρι που γνωρισα εναν Κ ο οποιος με διεταξε να παω στην ντουζιερα μου μαζι του να με κατουρησει. Ισως βοηθησε οτι μου αρεσε πολυ ο συγκεκριμενος ανθρωπος, δεν ξερω, παντως πηγα. Παγωσα προς στιγμην, τον εβλεπα που ειχε ξεκινησει να ουρει μεσα στη ντουζιερα μου, δεν δεχτηκα να μου το κανει, αλλα η εικονα και μονο ηταν ακρως καυλωτικη. Απο τοτε μου εγινε εμμονη να το δοκιμασω, οπως και εκανα με αλλον Κ και μου αρεσε παρα πολυ. Παρολο που το εκανα για πρωτη φορα και πιστευα οτι θα δειλιασω, το "εφερα εις περας" και χωρις να αηδιασω καθολου. Μου προσεφερε απιστευτη ξεφτιλα και ηδονη. Πλεον ειναι κατι το αγαπημενο.

YΓ. Για τα υπολοιπα ερωτηματα που τεθηκαν στην πορεια συντασσομαι με το ποστ #39 του @Tenebra_Silente

 

Γιατι η καυλα πρεπει να βαζει τα ορια;

 

Αιμομιξεία (κυριολεκτικά) = Η σεξουαλική σχέση μεταξύ στενών συγγενών διαφορετικού φύλλου και η γέννηση απογόνων με εκφυλισμένο DNA. Βιολογικά κατακριτέα (ρωτήστε την μέγιστη πλειοψηφία των βασιλικών οίκων).
Αιμομιξεία (κατά κρατούσης κοινωνικής ηθικής σκοπιά) = Η σεξουαλική σχέση μεταξύ συγγενών.
Από το Σοφοκλή και τον Αισχύλο, ως τον Ρακίνα και τον Φρόυντ, το Οιδιπόδειο Σύνδρομο και το Σύνδρομο της Ηλέκτρας έχουν αποτελέσει βάση της ερωτικής διεργασίας. Καταπίεση και εκλογίκευση της λίμπιντο ή παράδοση στη λαγνεία. Ελεύθερη η επιλογή.

Κάπου στη 10ετία του '80. Η αμερικάνικη έκδοση του Penthouse κάνει ένα από τα μεγαλύτερα τιράζ της, φιλοξενώντας φωτογραφίες του Χελμουτ Νιουτον με γυμνά μοντέλα τη Σαρλοτ Ραμπλινγκ και το γιο της.

Στα καθ' ημάς. Δεν θα έπρεπε να είναι απαραίτητη στο παρόν φόρουμ η παράθεση αποσπασμάτων π.χ. : Εκ του "Μέγα Ανατολικού", που περιγράφουν κάτι Δανέζικους Μολοσσούς, εκ των περιπετειών του γνωστού Οσποδάρου, που περιγράφουν σεξ με πτώμα, εκ του Μπουντουαρ, που περιγράφουν την τιμωρία της μητέρας της Ευγενείας κ.ο.κ.
Εαν πείτε ότι προσπεράσατε τις συγκεκριμένες σελίδες αναγουλιάζοντας ή έστω τις διαβάσατε και δεν ηδονιστήκατε, θα είναι απολύτως σεβαστό.
Το ερώτημα όμως του νήματος συμπυκνώνεται στο εξής : Τις διαβάσατε/με και καβλώσατε. Τί είναι εκείνο που σας σταματά από το να (προσπαθήσετε) τις βιώσετε?
Πώς αντιμετωπίζετε εκείνους που (προσπαθούν να) τις βιώνουν?
Τελικά όσο και να θέλουμε να (υπέρ)τονίζουμε την ελευθεριότητά μας, μήπως η διαφοροποίηση από τους βανίλλα είναι μόνο στο ποσοστό πουριτανισμού?

 

Ακριβώς αυτό!!!!

 

σκέφτομαι αν είναι πουριτανισμός η νοημοσύνη που μας διαχωρίζει απο τα ζώα...