Απόκρυψη ανακοίνωσης

Καλώς ήρθατε στην Ελληνική BDSM Κοινότητα.
Βλέπετε το site μας σαν επισκέπτης και δεν έχετε πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη μας!

Η εγγραφή σας στην Online Κοινότητά μας θα σας επιτρέψει να δημοσιεύσετε νέα μηνύματα στο forum, να στείλετε προσωπικά μηνύματα σε άλλους χρήστες, να δημιουργήσετε το προσωπικό σας profile και photo albums και πολλά άλλα.

Η εγγραφή σας είναι γρήγορη, εύκολη και δωρεάν.
Γίνετε μέλος στην Online Κοινότητα.


Αν συναντήσετε οποιοδήποτε πρόβλημα κατά την εγγραφή σας, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας.

Όταν οι μαριονέτες ονειρεύονται

Συζήτηση στο φόρουμ 'BDSM Discussion' που ξεκίνησε από το μέλος Elysium, στις 27 Σεπτεμβρίου 2011.

  1. Elysium

    Elysium Contributor

    Το να καλλιεργείς σ‘ έναν άνθρωπο την ψευδαίσθηση της ελευθερίας και της δύναμης είναι μιας από τις αποτελεσματικότερους μεθόδους ελέγχου του.
    Για παράδειγμα, το να γιορτάζεις κάθε τρεις και λίγο την εγκαθίδρυση της δημοκρατίας σ’ ένα κατ’ επίφαση σοσιαλιστικό κράτος όπου μέρα με τη μέρα οι ελευθερίες περιορίζονται βοηθά την εξουσία στο να αποπροσανατολίζει τους πολίτες και να τους δίνει την αίσθηση πως τα πράγματα έχουν αλλάξει πλέον υπέρ τους καθιστώντας τη διαδικασία ελέγχου του συστήματος περιττή.

    Αυτή η ψευδαίσθηση εξουσίας περνά στο μικρόκοσμο όλων. Από την αίσθηση του είμαι «ισχυρός γιατί οδηγώντας όπως θέλω στους δρόμους και τα φανάρια», «γιατί ελέγχω με όποιο τρόπο θέλω τους υπαλλήλους μου» (ακόμη και με κάμερες), μέχρι και την αποποινικοποίηση των εναλλακτικών ερωτικών πρακτικών (χωρίς το τελευταίο να έχει απαραίτητα αρνητικό αντίκτυπο).
    Σε κάθε περίπτωση πάντως το κράτος είναι εκεί για να επιτρέψει όλες τις «μικρές ελευθερίες» που αποζητούσε τόσο καιρό ο άνθρωπος και να επιβεβαιώσει πως τα πάντα σήμερα επιτρέπονται (όταν φυσικά δε δημιουργούν πρόβλημα στο σύστημα).

    Στο χώρο του bdsm όπου ο όρος «βελτίωση» ακούγεται συχνά, ο εξαναγκασμός ενός άνθρωπου από κάποιον άλλο να χορέψει στο ρυθμό που επιβάλλει το κράτος με σκοπό τη «βελτίωσή του» (προφανώς για να προσαρμόζεται καλύτερα στις συνθήκες και τους κανόνες της καθημερινότητας π.χ. καλύτερος προγραμματισμός υποχρεώσεων) τι ακριβώς καθιστά τους συμμετέχοντες;
    Πόσο πιστεύει πως κυριαρχεί κάποιος σ’ έναν άνθρωπο όταν όλες οι αποφάσεις του προσαρμόζονται (κι όχι το αντίθετο) στις απαιτήσεις και τις υποχρεώσεις που ορίζει το κράτος στους υπηκόους του;
    Τέλος, πως αισθάνεται ένας υποτακτικός όταν του τραβά τα νήματα ένας άνθρωπος του οποίου τα δικά του νήματα τα τραβούν οι κατά πολύ ισχυρότεροί του;


    Αφορμή για το θέμα υπήρξε η ερώτηση (ρητορική ίσως) του vautrin «Πόσο ελέγχουμε πια πραγματικά τις ζωές μας ώστε να ζητάμε επιπλέον ν’ αναλάβουμε την ευθύνη του ελέγχου της ζωής του Άλλου»;
     
  2. Απάντηση: Όταν οι μαριονέτες ονειρεύονται

    Elysium, τι ψάχνεις να βρεις. Όλοι μαριονέτες είμαστε. Ο πολύ εύστοχος vautrin πολύ σωστά τα είπε, αλλά ευτυχώς κανένας ερωτισμός δεν υπάρχει στην κυριαρχία την οποία αναφέρεσαι εν αντιθέση με το D/s ή Μ/s. Αν και δεν βρίσκω καμία κυριαρχία στο παράδειγμά σου. Το να κατακρεουργούνται όνειρα και αγώνες δεν είναι κυριαρχία.
     
  3. underherfeet

    underherfeet πέρα βρέχει Contributor

    Απάντηση: Όταν οι μαριονέτες ονειρεύονται

    Αν θέλουμε να σκεφτούμε πάνω στο θέμα που έθεσες,Elysium, πρέπει να σκεφτούμε και να μιλήσουμε πολιτικά.
    Ισως να χρειαστεί και η βοήθεια της ψυχανάλυσης...

    Ζούμε σε μια κοινωνία υποτίθεται δημοκρατική οπου την εξουσία ασκει δια της ψήφου του ο Κυρίαρχος Λαός.
    Μπούρδες, το ξέρουμε όλοι.
    Ζούμε κατ' ουσίαν υπό καθεστώς φιλελεύθερης ολιγαρχίας, τους εκπροσώπους της οποίας ,υποτίθεται πως καθορίζουμε εμείς κάθε τέσσερα χρόνια.
    Είναι αστείο εξ άλλου να μιλάμε για δημοκρατία όταν υπάρχει αυτή η τεράστια συγκεντωση οικονομικής εξουσίας σήμερα.
    Το Κυρίαρχο καπιταλιστικό φαντασιακό συνοψίζεται στο τρίπτυχο
    αυξηση της παραγωγής ,(ανάπτυξη),κατανάλωση, ιδιώτευση.
    Δουλειά, αμαξάρα, Έζέλ.

    ενα μουσικό διάλλειμμα και συνεχίζουμε....



    Δευτέρα με Παρασκευή χαμένοι στη σκοτούρα, λίγη δροσιά το Σάββατο,μούχλα την Κυριακή...

    ...μέσα σ΄αυτό το πλαίσιο λοιπόν, όλοι, αργά η γρήγορα, καταλαβαίνουμε πως η ελευθερία μας, η πραγματικη ελευθερία που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη , αν δεν ταυτίζεται,με την πολιτική ,η οποία με την σειρά της εγκειται ουσιαστικά στον στοχασμο και στην πράξη του πολίτη ,δηλαδη στην αυτονομία σε κοινωνικό και ατομικό επίπεδο, η ελευθερία μας λοιπόν , έχει πάει περίπατο, η καλύτερα, δεν υπήρξε ποτέ..

    Ερχεται λοιπόν το βουδουσέμιον, που δίκην Αρλεκιν σε κάνει και ξεχνιέσαι.
    Αισθάνεσαι Ελεύθερος. Αυτόνομος.Μετουσιώνεις την σκλαβιά σου σε Κυριαρχία , η σε σκλαβιά εκ νέου, που είναι όμως δική σου , εχεις εσυ σκεφτει γι ΄αυτην ,εσυ την έχεις αποφασίσει (μεταξύ μας , βάζεις και τα όρια της, αλλά ας μην το κάνουμε αυτό θέμα τώρα ) .
    Εχεις βρεί επιτέλους ένα πεδίο όπου μπορεις να ασκήσεις πολιτική!!!

    Ετσι λοιπόν, σε μια κοινωνία όπου ο δημόσιος χώρος έχει ουσιαστικά ιδιωτικοποιηθεί, αφου οι αποφάσεις παίρνονται εν κρυπτώ απο τους ολίγους πραγματικούς (κατ)έχοντες την εξουσία,
    ο ιδιωτικός χώρος , μέσω του βδσμ (όχι του life style τοιούτου,έτσι; ) αναγορεύεται απο κάποιους διεστραμμένους ως ο κατ' εξοχήν χώρος πραγμάτωσης του προτάγματος της αυτονομίας, της ex nihilo δημιουργίας, της κατάκτησης της ελευθερίας!

    ..κάθε Σάββατο,.
    Την Κυριακή πέφτουμε νωρίς για ύπνο για να ξυπνήσουμε την Δευτέρα νωρίς , να ξεκινήσουμε νωρίς και να παρκάρουμε νωρίς...

     
    Last edited by a moderator: 17 Απριλίου 2014
  4. gaby

    gaby Guest

    Απάντηση: Όταν οι μαριονέτες ονειρεύονται

    Ένας κύριος είχε πάρα πολύ ταλαιπωρήσει μια χώρα κάποτε, ήταν νέος γύρω στα 25 νομίζω και ιδιαίτερα αφελής για τις καταστάσεις που αντιμετώπιζε. Τελικά έφυγε νύχτα από τη χώρα εκείνη και όλοι τον είχαν, πολύ επιεικώς, για βλάκα. Κάποτε αυτός ο νέος πάτησε τα εξήντα και ήταν πια σχετικά ο.κ. δεν ενοχλούσε ιδιαίτερα και δεν έμοιαζε βλάκας για αυτά με τα οποία ασχολείτο πλέον, κάθε άλλο, στην κλίμακά του υπήρχαν πολύ πιο βλάκες από αυτόν και η μάλλον αλλόκοτη παρέα του τον λογάριαζε. Η χώρα από την οποία είχε φύγει νύχτα έκρινε ότι μπορούσε πια να του δώσει διαβατήριο, ώστε να πηγαινοέρχεται κανονικά σε αυτήν όποτε ήθελε, αφού είχαν κακήν κακώς τακτοποιηθεί και κάτι εκκρεμότητες περιουσιακού χαρακτήρα.

    Έκπληξη!

    Ο κύριος δεν ήθελε το διαβατήριο με τα σύμβολα της χώρας, υπογεγραμμένο από την αρχή που εκπροσωπούσε αυτή τη χώρα. Ο ίδιος ήταν υπεράνω αυτής της αρχής. Κανείς σ εκείνη τη χώρα δεν είχε εξουσιοδότηση να τον χαρακτηρίσει ως υπήκοό της ώστε να νομιμοποιείται να του υπογράψει διαβατήριο, ήταν τεχνικά αδύνατο εκτός αν το δεχόταν ο ίδιος, όμως τέτοιο πράγμα δεν είχε σκοπό να κάνει. Μπορούσε να εξηγήσει τη στάση του, είχε επιχειρήματα, είχε νομικούς συμβούλους που είχαν θεμελιώσει τις θέσεις του έτσι ώστε ακόμα και αν κανείς δεν τις δεχόταν, δεν μπορούσε όμως να τις κλονίσει.

    Κατά τη λογική του νηματοθέτη σκλάβους μπορεί να έχει μόνον αυτός ο κύριος και οι όμοιοί του, αφού δεν είναι υπήκοοι κανενός.

          

    Γιατί είναι τόσο δύσκολο να δεχτούμε τη διχοτόμηση μεταξύ της εσωτερικής πραγματικότητας κάποιων ανθρώπων, αυτών που κάνουν M/s συγκεκριμένα και της εξωτερικής;
     
  5. Uther

    Uther Contributor

    Απάντηση: Όταν οι μαριονέτες ονειρεύονται

    Όπως ακριβώς μεμψιμοιρούμε για το περιβάλλον που δεν μας αφήνει ελεύθερους (μα ελευθερία είναι να υπακουω στο κράτος το οποιο φροντίζει να μου αφαιρεί τα δικαιώματα; ) Με τον ίδιο τρόπο μεμψιμοιρούσαμε και θα μεμψιμοιρούμε στα βουνά (Μα ελευθερία είναι να μην μπορώ να περπατήσω στην περιοχή των λύκων και των φιδιών, να κινδυνεύω κάθε μέρα να με φάνε, να με τσιμπήσουν, να με δαγκώσουν, ν αμην μπορώ να φάω ο,τι θέλω γιατι το τρώνε οι αρκουδες, να εξαρτώμαι απο την καλή διάθεση της αρκούδας και το πώς θα το πάρει κάθε φορά το ότι θα με πετύχει μπροστά της να τρώω μέλι; )
    Επιβίωση ονομάζεται. Και η επιβίωση χρειάζεται επιλογές, ταχύτητα, ευελιξία, πόλεμο παντώς είδους. Αν ένας άνθρωπος δεν είναι σε θέση να δει τις επιλογές που έχει, είναι γιατί δεν θέλει να αναλάβει την ευθύνη τους. Είναι γιατί δεν θέλει να παραδεχτεί πως επέλεξε και επιλέγει κάθε μέρα.

    Ψευδαίσθηση δεν είναι η ελευθερία. Ψευδαίσθηση είναι η δημοκρατία. Ψευδαίσθηση είναι το να πιστεύεις ότι εγκλωβίστηκες απο μερικούς άδικους προς τα περιουσιακά σου νόμους.

    Δεν διαφωνώ καθόλου στο να πολεμάμε αυτους που μας καταδυναστεύουν. Αλλά να νιώθω λιγότερο Κυρίαρχη επειδή επιβιώνω σε ένα σύστημα που δεν με κατέστησε Θεό των πάντων και μόνη στον πλανήτη ; Δεν νομίζω.

    ΕΠίσης για τους υποτακτικούς, αγαπητέ Εlysium θα πρέπει μάλλον να αποδεχτείς ότι ο καθένας έχει άλλα πράγματα απο τα οποία θα πρέπει να απελευθερωθεί . Η φυλακή του ενός είναι η ελευθερία του άλλου (με όλες τις διφορούμενες έννοιες που μπορεί να έχει αυτό).

    come erase my greed
    come erase my hunger
    come erase my name and number...

    can you protect me from myself
    and play my part in all i care for
    so i can leave the scenery
    tape up my eyes, inject the void
    and play my part in all i care for
    so i can leave the scenery

    Κανείς μας δεν μπορεί να διανοηθεί τα αποτελέσματα μια αποδήμησης (ενός χαρακτήρα, απλών επιθυμιών ή και πεποιθήσεων), γιατί το ανθρώπινο μυαλό είναι τεράστιο και βρίσκει πάντα επιλογές εκεί που δεν υπάρχουν ή πάει και κολλάει σε ένα τοίχο και κοιτάει μονο το τούβλο του, εκεί που υπάρχουν αμέτρητες. Ανάληψη ευθύνης σημαίνει η αποδοχή και κατανόηση ακριβώς αυτών των δυνατοτήτων.
     
  6. Elysium

    Elysium Contributor

    Απάντηση: Όταν οι μαριονέτες ονειρεύονται

    Ναι.

    Γιατί όχι;

    Επίσης συμφωνώ  

    Όχι, δεν ήθελα να πω αυτό. Δε γνωρίζω ποιος μπορεί να έχει σκλάβους.

    Γιατί κυρίως η εξωτερική επηρεάζει άμεσα την εσωτερική.

    Δεν είμαι σίγουρος πως κατανοώ τι θέλεις να πεις. Προτείνεις την επιβίωση αντί για την ελευθερία;
    Δε ξέρω κατά πόσο είναι εύστοχο το παράδειγμα σου.

    …ρουφιανιά, συκοφάντηση κλπ (θα συμπλήρωνα). Κι αυτοί τρόποι επιβίωσης είναι  
    Δεν είναι όμως το παν η «επιβίωση». Το παν είναι για τα όντα χωρίς αξίες ή χωρίς λογική λ.χ. κατσαρίδες.


    Επιβιώνεις(ουμε) υπακούοντας.
    Εκεί θέλω να καταλήξω γενικά με το θέμα αυτό.
    Ο κυρίαρχος… κυριαρχείται από τους ισχυρότερους ενώ τραβά τα νήματα ενός άλλου ανθρώπου στο ρυθμό που του προστάζουν. Ακόμη κι αν κανείς ισχυρότερος δεν του έχει ζητήσει κάτι τέτοιο. Π.χ. τον κατευθύνει στο να είναι αποδοτικότερος στη δουλειά και στις καθημερινές του υποχρεώσεις.


    Σημειώνω συχνά την αντίρρηση μου σ’ αυτό το forum στα περί της ιδέας της «ελευθερίας» των υποτακτικών στις bdsm σχέσεις.
     
  7. Uther

    Uther Contributor

    Απάντηση: Όταν οι μαριονέτες ονειρεύονται

    Προτείνω να μην μπερδεύουμε το φάντη με το ρετσινόλαδο..

    Παρόλα αυτά εφόσον δεν κατάλαβες το παράδειγμα, νομίζω ότι μιλάμε εντελώς διαφορετική γλώσσα. Όμως θα κάνω μια ακόμα απόπειρα.

    Αυτό που είπα είναι ότι η ελευθερία είναι πνευματική (στην ικανότητα του καθενός να την αντιληφθεί ή να την φτιάξει) και όχι θέμα καταστάσεων.

    Όσο αφορά τους ρουφιάνους κ.ο.κ Δεν είπα ξεπούλα την ψυχή σου για να επιβιώσεις. Είπα πολέμα με ένα σπαθί στο χέρι, όποιος κι αν είναι ο εχθρός.

    Η ερωτική Κυριαρχια είναι ανεξάρτητη , απο τις συνθήκες (πάντα κάποιος θα έχει έναν ισχυρότερο να πολεμήσει, πχ αρκουδα, σεισμοι, πολιτικοί, ρουφιάνοι κ.ο.κ)./

    Δεν αφορά το αν έχει γεννηθεί βασιλιάς ή γελωτοποιός. Δεν είναι στην τσέπη, δεν είναι στο αν έχεις την δύναμη να πληρώσεις την εφορία, δεν είναι στο αν σε γέννησε ο Θεός γιο του καραμανλή, μπατζανάκη του μπους αρκούδα, ή σκουλίκι. Πάντα θα έχεις έναν πιο ισχυρό να πολεμάς, και να θίγει την επιβίωσή σου. Ελευθερία είναι να μπορείς να πολεμάς αντί να κλαίγεσαι. Και οι τίτλοι, δεν δίνονται πια απο τους πολλούς.

    The wise man said just find your place In the eye of the storm..

    Μήπως αυτό τα λέει όλα πιο ξεκάθαρα;
     
    Last edited: 28 Σεπτεμβρίου 2011
  8. Elysium

    Elysium Contributor

    Απάντηση: Όταν οι μαριονέτες ονειρεύονται

    Uther, διαφωνώ, η ελευθερία είναι κατάσταση κι όχι συναίσθημα.
    Ο ορισμός της λέξης σε ένα οποιοδήποτε λεξικό θα πείσει για το παραπάνω.
    Η αντίληψη βέβαια κάθε ανθρώπου περί αυτής, είναι ένα προσωπικό θέμα.


    Για ποιο λόγο γράφεις συχνά τη λέξη «πολεμήσει»; Προσωπικά μου αρέσει η πολεμική σου διάθεση αλλά νομίζω η λέξη «υποταχθεί» ταιριάζει περισσότερο στους χαρακτήρες γενικά των νεοελλήνων. Και πιστεύω πως το χαρακτηριστικό αυτό έχει περάσει μοιραία σ’ όλους μας. Ναι και σ’ αυτό το χώρο.


    Δε διαφωνώ στα παραπάνω, αλλά εξετάζω το ζήτημα η κυριαρχία να περιορίζεται αυστηρά στον ερωτικό τομέα (στο σεξουαλικό για να είμαι ακριβής) και πέραν αυτής να ανάγεται σε μικρογραφία της κρατικής (βλ. παλαιότερα θέματα «ο κυρίαρχος πρέπει να είναι κυρίαρχος παντού;»)


    Ποτέ δεν τους πήγαινα τους Scorpions.

    καλύτερα τα λένε αυτοί παρότι Έλληνες, αναρχικοί (κι ας ήταν και τη δεκαετία του 80)  


     
    Last edited by a moderator: 17 Απριλίου 2014
  9. Master DO

    Master DO Regular Member

    Απάντηση: Όταν οι μαριονέτες ονειρεύονται

    Τι σημαίνει πια;
    Ότι απωλέσαμε κάτι που κάποτε κατείχαμε;
    Μάλλον δεν εννοείς κάτι τέτοιο.
    Δεν υπάρχει ούτε ελευθερία ούτε πραγματικός αυτοκαθορισμός.
    Όλα είναι κάτι σε σχέση μ’ ένα άλλο,
    είναι μικρό γιατί το δίπλα είναι μεγάλο,
    είσαι ωραίος γιατί εγώ είμαι άσχημος,
    εσύ με ξέρεις - γι’ αυτό είμαι διάσημος.


    Μια αλυσίδα ετεροκαθορισμών είναι η ζήση,
    αρχινά από τον ίδιο μας τον οργανισμό
    που με πόνο κι’ αρρώστιες
    μας υπενθυμίζει διαρκώς την αιώνια σκλαβιά μας στη φθορά των κυττάρων.
    Οι ονειροπόλοι λογοτέχνες σκάρωσαν ιστορίες για ποπ- κορν
    για να διασκεδάσουν την απελπισία μας,
    σαν εκείνο τον αθάνατο ήρωα ΜακΛάουντ στο σινεμά,
    όπου στο τέλος μπορούσε να απομείνει μόνο ένας.
    Όλα κατέληγαν ξανά και ξανά στον ίδιο παρανομαστή.
    Μοναξιά.
    Ξέρουμε στο βάθος των ονείρων μας
    πως εάν σπάσει η αλυσίδα των ετεροκαθορισμών,
    αν γίνουμε άφθαρτοι,
    το τίμημα θα είναι η αιώνια μοναξιά.
    Η σκλαβιά αντέχεται, ο πόνος το ίδιο.
    Η μοναξιά όχι.

    Τα πάντα εν σοφία εποίησε.
    (Ποιός; Αυτό είναι μια άλλη ιστορία).

    Πιστεύω πως η ανόητη έπαρση των ανθρώπων
    να ξεγελιούνται πως ορίζουν πρόσωπα και καταστάσεις
    είναι μια μπλόφα στον ίδιο τους τον εαυτό
    για να ξεχνά τη φθαρτή αδυναμία του.
    Τίποτα άλλο.
    Αφού δεν θα ζήσω αιώνια, ας κυριαρχήσω.
    Όσο προλαβαίνω.
    Αφού θα με προδώσει κάποτε η καρδιά μου,
    ας επιβάλλω όσους φόρους μπορεί να συλλάβει ανθρώπου νους.
    Θα με θυμούνται για καιρό.
    Αφού η ζωή είναι όντως μικρή και τα νιάτα φεύγουν,
    ας γαμίσω όσες πιο πολλές μπορώ.
    Θα έχω κάτι να θυμάμαι στα γεράματά μου,
    ειδικά αν μου έχουν κουρέψει και το ΕΚΑΣ.

    Θα μπορούσα να είμαι Θεός ή άγγελος.
    Αλλά θα ήμουν τόσο απελπιστικά μόνος.
    Καλύτερα να με φάνε μια ώρα αρχύτερα τα σκουλήκια.
    Χορτάτο.
    Έτσι, φτιάχνουμε χώρο για ν’ απλώσουμε τα πόδια μας λιγάκι παραπάνω.

    Κι’ εγώ διαφωνώ με σένα.
    Για όλα τα παραπάνω είναι ένα επίπλαστο συναίσθημα
    επειδή δεν δύναται να προκύψει ως κατάσταση.
    Δεν φταίει το bdsm επειδή σαν παιχνίδι διασκεδάζει μια πραγματικότητα,
    όπως δεν έφταιγε η monopoly που ως επιτραπέζιο διασκέδαζε τον καπιταλισμό .

    Κάποιος που πάσχισε σ’ όλη του τη ζωή
    να βρει τη θέση του στο μάτι του κυκλώνα ..

    Μετά από δύο ανεπιτυχείς απόπειρες αυτοκτονίας (την πρώτη φορά έσπασε το σχοινί και την δεύτερη η καρέκλα), στις 17 Μαρτίου του 1988 βρέθηκε κρεμασμένος στο μαγαζάκι – κατοικία του. Την παραμονή είχε κολλήσει ένα σημείωμά του στο τζάμι: «Θα περιμένω ακόμα μια μέρα». Σε σημείωμα που βρέθηκε δίπλα του, είχε γράψει: «Αυτοκτονώ γιατί τον τελευταίο καιρό είχα διάφορα προβλήματα. Για την ενέργειά μου αυτή ας μην αναζητήσει η αστυνομία κανένα υπεύθυνο και οι δημοσιογράφοι να μην ασχοληθούν μαζί μου. Τα νοσοκομεία δεν με βοήθησαν να ξεπεράσω το πρόβλημά μου, για να μπορέσω να δουλέψω όπως πρώτα. Δεν κρατάω όμως παράπονο για κανένα. Παρακαλώ ο,τιδήποτε αξίας βρεθεί, να παραδοθεί στην κόρη μου».

    Και κάποιος άλλος έγραψε..
    Με τα ερπετά αγκαλιά στου φεγγαριού την κουπαστή
    και με τη gay τη στολή του θεριστή
    στήνει παιχνίδια ο Θάνατος στο βάλτο
    γι’ αυτό το χώσαμε ένα μύθο μας φευγάτο.



    Χώνουμε μύθους φευγάτους στο θάνατο για να τον αντέξουμε αδελφέ.
    Τάδε έφη bdsm.



    Υ.Γ.
    Άλλοι βέβαια κάνουν ποδήλατο, καθένας με τον τρόπο του.
     
    Last edited by a moderator: 17 Απριλίου 2014
  10. zou

    zou

    Απάντηση: Όταν οι μαριονέτες ονειρεύονται


    ταδε εφη... θωδη...! 

    θα επριστρεψω στη νημα εν καιρω με μια ολοκληρωμενη αποψη... θελω να πω καποια πραγματα αλλα ακομα δεν τα εχω πολυ συγκροτημενα στο μυαλο μου...
     
  11. Brainstorm

    Brainstorm Regular Member

    Απάντηση: Όταν οι μαριονέτες ονειρεύονται

    [ame="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B1%CE%B8%CE%BC%CF%8C%CF%82_%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%85%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82_%CF%83%CF%85%CF%83%CF%84%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%82"]Βαθμός ελευθερίας συστήματος - Βικιπαίδεια[/ame]
     
  12. Elysium

    Elysium Contributor

    Απάντηση: Όταν οι μαριονέτες ονειρεύονται


    Βάζεις τους τρόπους καταπολέμησης της συγκεκριμένης φοβίας στο ίδιο σακούλι και γίνονται…

    Προσωπικά δε με απασχολούν τα υπαρξιακά άγχη ή οι κομπλεξισμοί των ανθρωπάκων που βρίσκονται σε θέση εξουσιαστή - κυρίαρχου.
    Το πρόβλημά μου είναι πως αυτοί που κινούν τα νήματα κάνουν πράξη αυτά που περιγράφεις στην αρχή. Και δεν είναι παιχνίδι.
    Βλέπεις τα ΜΑΤ στις διαδηλώσεις να κάνουν πλάκα;




    Σε ό,τι αφορά το bdsm, είνα συχνό το φαινόμενο να το αναγνωρίζουμε ως παιχνίδι όταν τα πράγματα σοβαρεύουν. Προσωπικά μάλιστα μου είναι σχεδόν διασκεδαστικό όταν το παρατηρώ  

    Σε κάθε περίπτωση ευχαριστώ για τη σημείωση αυτή με την οποία φυσικά συμφωνώ απόλυτα.