Αδέσποτο. Επιλογή ή οχι;

"Προσπαθώ να καταλάβω γιατί δε σε αναλαμβάνει καποιος."

Εχθές το απόγευμα,συζητούσα με έναν φίλο και μου είπε την παραπάνω φράση.
Δε δώσαμε συνέχεια στη συζήτηση και το ξέχασα σχεδόν ακαριαία.
Αργά το βράδυ,σκεπτόμενη αυτά που είχαμε πει,την επανεφερα στη μνημη μου.
Άρχισα λοιπόν,να θέτω ερωτήματα στον εαυτό μου.

1) Μια υποτακτική,όταν δεν Ανήκει πουθενά,είναι επιλογή της ή οχι;

2) Ανήκουμε σε κάποιον απλά για να ανήκουμε;

3) Γιατί πολλά υ,όταν δε βρίσκονται κάτω από τον έλεγχο κάποιου,δε μπορούν να λειτουργήσουν αυτονομα;

Ως είθισται,ο νηματοθετης απαντά πρώτος στις ερωτήσεις του.

1) Να ξεκαθαρίσω πρώτα,πώς δεν αναφέρομαι στις περιπτώσεις εκείνες που έληξε μια σχέση και του διαστήματος που χρειαζονται τα άτομα να το ξεπεράσουν.
Στη δική μου περίπτωση,είναι καθαρά θέμα επιλογής.
Δε νιώθω την ανάγκη να έχω ένα σταθερό σημείο.
Η ανάγκη γεννάται,όταν βρεθεί Το Σημείο.

2) Μου είναι παντελώς αδιάφορο το να ανήκω σε κάποιον απλά για να ανήκω.
Το BDSM,για μένα,είναι πολύ πιο βαθύ από μερικές ξυλιές κι ένα καλό γαμησι.
Απ'την άλλη βέβαια,λατρεύω να Ανήκω.
Με το σωστό background όμως.
Και ποιο είναι αυτο;
Για να μου εμπνεύσει ένας Κ την επιθυμία του "Ανηκειν",υπάρχει ένα πολύ σημαντικό κριτήριο.Να Τον θαυμάζω.

3) Με παραξενεύει,όταν διαβάζω πως υπάρχουν υποτακτικα άτομα,που όταν δεν είναι κάτω από τον έλεγχο κάποιου,δε μπορούν να κουμανταρουν εύκολα την καθημερινότητά τους.
Η υποταγη θελει ψυχική δύναμη.
Όπως επίσης και η παράδοση του ελεγχου.

Θα χαρώ πολύ να διαβάσω τις απόψεις σας  

 

α) Και τα 2, επιλογή της να μένει μόνη, για δικούς της λόγους και από την άλλη παίζει και η απόρριψη; αναρωτιέμαι τι πονάει περισσότερο.

β) Όχι, νιώθουν την ανάγκη για να ανήκουν.

γ) Γιατί έτσι λειτουργούν, δεν μπορούν αλλιώς.

 

1) Η απόρριψη είναι πάντα μέρος της ζωής.
Άλλοτε την τρωμε κι άλλοτε τη δίνουμε.
Το ποσό πονάει έχει να κάνει με τις προσδοκίες.

2) Αυτό που με προβληματίζει,είναι πως σε αρκετές περιπτώσεις,βλέπω να ανήκουν σε διαφορετικούς Κ μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Κι αναρωτιέμαι,ανήκουν γιατί είδαν κάτι σε αυτούς ή ανήκουν για να ανήκουν καπου;

3) Αυτό το "γιατί ετσι", δε δύναμαι να το κατανοήσω,γιατί εγώ είμαι "αλλιως".

 

1) εγω παντα απο επιλογη...
2) δεν θα μπορουσα να με φανταστω με καποιον απλα για να ειμαι...
3) δεν δυναμαι να απαντησω γιατι δεν το κατανοω ουτε εγω

 

@dina

Εμένα με προβληματίζει το γεγονός το αν ανάθεμα ξέρουν γτ θέλουν να ανήκουν ή απλά είναι της μόδας(κινκιές).
Κορίτσι ναι δεν μπορούν να λειτουργήσουν διαφορετικά αν δεν παραδώσουν τον/ην έλεγχο/παράδοσή τους, αυτό θέλουν, αυτός είναι ο τρόπος ζωής μερικών.

p.s: Πάντα εξαρτάται & σε ποιους Κ απευθύνονται τα αδέσποτα, που να δεις αδέσποτο πως τρέχει στο άκουσμα ότι προυπάρχει υπό.

 

Α) Μπορεί να είναι επιλογή τηΣ ,μπορεί και να μην είναι.Σίγουρα έχω την ανάγκη να ανήκω σε κάποιον αλλά αυτή την ανάγκη θα την εξωτερικέυσω και θα τη καλύψω όταν βρεθεί το κατάλληλο άτομο Β) Για να ανήκω σε κάποιον πέρα από την ασφάλεια κ την εμπιστοσύνη χρειάζεται να τον θαυμάζω. Γ)Ίσως γιατί έτσι είναι η ψυχοσύνθεση τους αλλά πάλι είναι ανάλογα το άτομο.

 

1) καμιά φορά είναι (συνειδητά η ασυνείδητα) και άλλες φορές όχι (δεν την επιλέγει κάποιος Κ)

2) Δεν μπορώ να ξέρω, ίσως η ανάγκη ορισμένα άτομα να τα κάνει λιγότερο επιλεκτικά. (που για μένα είναι λάθος)
Κατά τα άλλα πιστεύω ότι ανήκεις μόνο εφόσον έχεις και έχει κάνει αυτή την επιλογή συνειδητά.

3)who knows?

 

Νομίζω ότι το πρώτο ερώτημα απαντιεται μόνο ως συνάρτηση του δεύτερου. Δλδ ένας άνθρωπος που θέλει απλά να ανήκει κάπου, όπου, προφανώς όταν θα μείνει μόνος του δεν θα είναι επιλογή του. Αντίστοιχα, ένας άνθρωπος που θέλει να ανήκει σε *καποιον* όταν θα μένει μόνος του θα είναι κατα βάση επιλογή του.

Για το 3... αυτή η κατηγορία ανθρώπων με έχει προβληματισει αρκετά στο παρελθόν. Παλιότερα γνώριζα Κ που δεν ήθελαν να αναλάβουν τέτοια άτομα καν , για πολλούς λόγους.

Δεν μπορώ να ξέρω ποιοι λογοι κανουν αυτα τα ατομα να φερονται έτσι, όμως είναι κάτι που βλέπουμε και στο βανιλα κόσμο οπότε...

 

Άποψη μου είναι ότι σαν υ δεν βρήκες κάποιον πραγματικό κυρίαρχο να διαφεντέψει πρώτα το μυαλό σου και μετά το σώμα σου.
Τα πάντα ξεκινούν από εκεί.

 

Απο καθαρή περιέργεια και αν δεν ενοχλεί την νηματοθετρια, τι εννοείς με το "πραγματικό κυρίαρχο"?

 

Λαμβάνω την πρωτοβουλία να ζητήσω εγώ συγνώμη από την νηματοθέτρια και να σου απαντήσω...Κυρίαρχος αληθινός είναι αυτός που ελέγχει πρώτα τα δικά του πάθη και
γενικά έχει αυτοέλεγχο και αυτοσεβασμό....Είναι αυτός που βλέπει την υποτακτική του όχι σαν ένα κομμάτι κρέας που θα βγάλει πάνω της τα όποια γούστα του..αλλά σαν ένα
κομμάτι φρέσκο πηλό που θα το διαμορφώσει αυτός με αγάπη και υπομονή.

 

Δεν μπορούν να λειτουργήσουν σωστά γιατί έχουν την ανάγκη να ανήκουν κάπου.Είναι στην φύση τους.