Αδέσποτο. Επιλογή ή οχι;

Όταν όμως παρίσταται ανάγκη θα πρέπει να παίρνουν την ευθύνη της ζωής τους, όχι;

Κι αυτό λέω κι εγώ   , ότι όταν είσαι μέσα σε μια σχέση αναλαμβάνεις να τηρείς τις ευθύνες που έχει η δέσμευση σου απέναντι σε και με έναν άνθρωπο. Το ότι στο D/s ο Κ έχει την πρωτοβουλία, δεν σημαίνει ότι ο υ χάνει την ικανότητα και τη δυνατότητά του να αναλαμβάνει ευθύνες. Και δεν πρέπει να το κάνει.

 

Ναι θα έπρεπε να είναι προετοιμασμένο για παν ενδεχόμενο. Απο την άλλη αν το υπό παίρνει πρωτοβουλίες το χάσαμε το ''παιχνίδι'' και πιο πολύ από τη μεριά του Κ, λέω εγώ.

 

Η πρωτοβουλία όμως είναι άλλο πράγμα από την ευθύνη  

 

Στα παραπάνω ερωτήματα απάντηση μπορεί να δώσει μονάχα η όποια υποτακτική. Αν είναι από επιλογή της μόνη, μάλλον δεν νιώθει αδέσποτο.

Δεν γνωρίζω τόσα υ όσα χρειάζονται για να φτιάξω ένα στατιστικό πίνακα. Πάντως τα περισσότερα απ' τα λίγα που γνωρίζω εγώ ( δηλαδή δια ζώσεις κι όχι μόνο κατόπιν ενός καφέ ή διαβάζοντας τα σ' ένα forumε ) μια χαρά αυτόνομα λειτουργούσαν όντας "αδέσποτα" και καθόλου τίγκα δεν ήταν,
όταν δεν ανήκαν σε κάποιον/α. Τουτέστιν, αν ήταν με κάποιον/α που να τα γέμιζε, καλώς. Ειδάλλως, κάναν τις ζωούλες τους μια χαρά και μοναχά τους.

Ως προς εκείνα που εν ελλείψει Κ "υπολειτουργούσαν", ειλικρινά δεν έχω καμία διάθεση να εκφέρω άποψη. Αφού σαν ψυχοσύνθεση είναι τελείως στους αντίποδες με την δική μου θέαση κάποιων πραγμάτων.

 

Στα υπόλοιπα νήματα σε ζηλεύουν όλοι οι σεντοπαραγωγοι και στο δικό μου ούτε μαξιλαροθηκη.
Με πληγωνεις...

 

Μην ανησυχείς, μέχρι το βράδυ θα σου αφήσω κάλυμμα πολυκατοικίας. Τώρα κάνω καθαριότητες με την υ μου ( ουπς, χάλασα το Καππιλίκι μου που έγραψα ότι πλένω κανά πιάτο ). Τεσπα, δεν μου αρέσει καν ο χαρακτηρισμός αδέσποτο για έναν άνθρωπα. Όσο κι αν γουστάρει να υποδύεται το ζωάκι.
Μόνο απ' την λέξη αδέσποτο μου έρχονται πολλοί συνειρμοί και κανείς τους δεν είναι τιμητικός - για πως τα βλέπω εγώ πάντα -. Σκέφτομαι κάποιον/α που αποποιείται της παραμικρής ευθύνης για τον εαυτό του/της. Κάποιον/α που θα ήταν παντελώς άβουλος/η. Και για καλή μου τύχη άτομα του είδους δεν ta έχω ακόμη γνωρίσει.
Ότι κι αν ισχυρίζονταν ότι θα ήταν. Τουτέστιν, τα "τέλεια ζωάκια" που η μεγαλύτερη τους προσδοκία θα ήταν, να βρουν τον "απόλυτο Κύρη" για να υπηρετήσουν τυφλά. Βέβαια, μπορεί απλούστατα εγώ να μην έπεσα πάνω τους - αν και μεγαλοστομίες του είδους, τις έχω ακούσει από κάποιες -. Κάνοντας τον απολογισμό μου τυχερός ήμουν, γιατί σε μένα τ' "αδέσποτα" δεν άρεσαν ποτέ - δίχως να τα κατακρίνω -. Αφού αν ήθελα αληθινό ζωάκι, θ' αγόραζα έναν σκύλο, μια γάτα, έναν κροκόδειλα. Δεν θα μπλεκόμουν με ανθρώπους. Ακόμη και η υποταγή έχει ένα όριο για μένα. Πέρα απ' τ' οποίο - εγώ πάντα - την αντιλαμβάνομαι σαν βολή και σίγουρα όχι βουδουσουμιάρικη υποταγή - που καλώς ή κακώς, συνεχίζω ν' αντιλαμβάνομαι σαν κάτι το διαφορετικό, απ' το στενό περιεχόμενο της έννοιας -.

Αν κάποιος/α νιώθει αδέσποτο/η, μάλλον δεν είναι από επιλογή του/της. Πάντα άποψη.

* Αν ενώσεις αυτό το σεμεδάκι με το προηγούμενο, ένα τραπεζομαντηλάκι το φτιάχνεις χαχα... 

 

νομίζω πως μπορούμε να μιλάμε για επιλογή όταν κάποιο υ έχει ήδη βρει κάποιον να το συγκινεί.
για μένα μοιάζει το δυσκολότερο πράγμα στον κόσμο.
στον έρωτα είμαι κατά κάποιο τρόπο του ολοκληρωτισμού : ))

το να ανήκεις κάπου, θεωρώ πως δεν είναι ακριβώς επιλογή ή απόφαση, συμβαίνει
όταν πληρούνται κάποιες προϋποθέσεις, ιδανικά κι από τις δύο πλευρές.
και όπως έχω ξαναπεί, στον δικό μου κόσμο συμβαίνει αθόρυβα, εντελώς φυσικά, σαν την ανάσα.
(το πολύ πολύ ν ακουστούν πολλά συνεχόμενα κλικ, μα μόνο μέσα μου.)

υ.γ. θα προτιμούσα να είχες επιλέξει άλλη λέξη και όχι "αδέσποτο"

 

Σ'ευχαριστώ για την απάντηση  
Άλλη λέξη όπως?
Ο σκοπός αυτής,ήταν να είναι ξεκάθαρο σε τι αναφέρεται το νήμα.

 

δε ξέρω : (

 

Αν δεις τι σημασιολογική έννοια της λέξης,θα καταλάβεις πόσο ταιριαστή είναι.

Είναι το α στερητικό + δεσπότης.
Κάποιος που στερείται Κυρίου,που δεν τον ελέγχει κανείς.

 

You know everything  

 

Σαν προοίμιο θα ήθελα να πω ότι κατά την γνώμη μου υπάρχουν διάφοροι τύποι υποτακτικών, αλλά και ότι κάθε πρόσωπο έχει την δική του ιδιαιτερότητα, οπότε δεν υπάρχει απάντηση μαύρο ή άσπρο σε αυτά που ρωτάς.

Επίσης ο τρόπος που απαντάς στο δεύτερο ερώτημα προδιαγράφει τουλάχιστον εν μέρει και την απάντηση σου στο πρώτο ερώτημα.

Ότι δηλαδή μία τέτοια σχέση έχει ένα βάθος και δεν γίνεται για πλάκα.

Από την άλλη το κριτήριο που βάζεις «Να Τον θαυμάζω» είναι λίγο υπερβολικό.

Επανερχόμενος στο πρώτο σου ερώτημα νομίζω πως όλοι σε κάποια φάση της ζωής μας θέλουμε να μείνουμε μόνοι μας για κάποιο διάστημα , οπότε εξαρτάται και από το πόσο κρατάει αυτό το διάστημα για να δοθεί μία απάντηση.