Ακούω τα χρώματα...

   τι μου φυλατε αυτη τη φορα τσιπουρα σολωμο ξιφια? "μυριζει τον αερα νιουριζοντας"

 

πολυ ωραιο νημα Καπετανιε...

ειχα διαβασει πολυ παλιοτερα για τη συναισθησια αλλα πιο πολυ μπερδευτικα το μονο που καταλαβα ειναι οτι το εχω αυτο σε ενα μικρο βαθμο
παρο ολα αυτα το ενιωσα πολυ εντονα σε μεγαλο βαθμο με βοηθητικες ουσιες ας τις ονομασω ετσι γιατι δεν ειναι μονο τα ψυχοτροπα
δε χρειαζεται να επεκταθω τωρα σε αυτο.
το μονο που εχω να σημειωσω ειναι οτι οι αισθησεις λειτουργουν ταυτοχρονα με τον εγκεφαλο η ακομα καλητερα λαμβανουν τις εντολες σε απειροελεχιστο
χρονο πολυ με χαοτικη διαφορα απο το συνηθισμενο
η αισθηση που μπορει να επιτυχει αριστα αυτο το παντρεμα των αισθησεων που ανεφερες ειναι η γευση κ ιδιαιτερα να γευτεις πραγματα που επιστημονικα εχουν χαρακτηρηστει αγευστα οπως ο αερας κ φυσικα δεν ειμαι σε θεση να απαντησω αν αυτο συμβενει καθαρα κ μονο σε φαντασιακο επιπεδο

θα επανελθω συντομα κ θα παρακολουθω αυτο το θεμα

παρακατω παραθετω 3 βιντεο που μ προξενησαν συναισθησια υπο νορμαλ συνθηκες κ εντελως ξαφνικα γιατι ετσι συμβενει κ για αυτο το λογο δε μπορω να
το συνδυασω με το συμτωμα του αυτισμου η κατι παρομοιο

- ενα υπεροχο τραγουδι με μια ακομα πιο υπεροχη φοτο με ενα γυναικειο πρωσοπο ποιημα για μενα
- στιχοι απο ενα αγαπημενο μου συγκροτημα που κ τους βλεπεις κ τους κανεις χρωματα κυριως σε στιγμες που εισαι μεσα στο βιωμα
- ενα μουσικο ταξιδι που σ ταξιδευει μια μερα σε 4μιση λεπτα

η συναισθησια ειναι κατι μαγικο που αξιζει να το ζησεις αλλα κ κατι ακρως επικινδυνο που καλητερα να μενεις στη θεωρεια

 

Πολύ όμορφο νήμα!
Εχω παρατηρήσει οτι συνδέω πολύ έντονα την οσφρηση με τις αναμνησεις, εικόνες και την αφη. Ξέρετε, ο αέρας σε κάθε τόπο, πόλη, περιοχή έχει διαφορετική μυρωδιά. Κατεβαινοντας από το αεροπλανο/αμαξι/τρένο, με την πρώτη εισπνοη κάνω ένα απότομο flash back και βρίσκομαι στον ίδιο τόπο στον παρελθοντα χρόνο. Για μερικα δευτερολεπτα, μεχρι να επαναφερω τον εαυτο μου στο παρον, νιώθω ότι ένιωθα τότε, την τελευταία φορά, όσα χρόνια και να έχουν περάσει.
Επίσης κάποιες μυρωδιές έχουν όγκο και χρώμα, σε ακουμπανε (δεν είναι τυχαία η έκφραση "με τυλιξε η μυρωδιά..του αγριολουλουδου/ψημένου μπέικον" ότι προτιμάει κανείς  

 

Δεν λένε άδικα ότι η όσφρηση είναι η πιο δυνατή αίσθηση που σχετίζεται με την μνήμη....
Γιατί κάνει, αυτό ακριβώς που τόσο όμορφα περιγράφεις....  

 

Δεν είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον ο μηχανισμος και η αμεσότητα της πρόσβασης στο παρελθον; Γιατί συγκεκριμένα δια οσφρησεως αραγε; (αν βγαίνω εκτός τόπου να με επαναφέρετε στο παρον  

 

Να σου πω την αλήθεια, δεν θυμάμαι αν έλεγε το γιατί (λογικά θα το έλεγε), αλλά δεν έχω καλή μνήμη.
Μόνο υποθέσεις μπορώ να κάνω αυτήν την στιγμή.... Αν το ψάξεις, σίγουρα θα βρεις το γιατί....

Και για να μην βγαίνουμε εκτός.... Αγαπημένο συγκρότημα, ειδικά στα σκοτάδια μου, ήταν ακτίνες φωτός!
(από την χθεσινή συζήτηση... μην επαναλαμβάνομαι...)

 

@open_mind, να είσαι καλά, θα το ψάξω  
Και να, κάτι και από μένα

 

η συζήτηση είναι ζωντανός οργανισμός και ρέει κατά τις ανάγκες των συμμετεχόντων....δεν υπάρχει εντός ή εκτός τόπου και χρόνου  

Και για να δωθεί και μια απάντηση στο ερωτημα " Γιατί συγκεκριμένα δια οσφρησεως αραγε; " (δυστυχώς ίσως γίνει πεζό το θέμα αλλά έχει ενδιαφέρον νομίζω) αντιγράφω ένα ενδιαφέρον άρθρο από μέτριο ιστότοπο .

" ... «Αναμνήσεις από τα παιδικά μου χρόνια ενέσκηψαν ξαφνικά, μόλις άνοιξα ένα από τα παλιά μου κόμικ και μου ήρθε αυτή η ιδιαίτερη μυρωδιά του παλιού χαρτιού του. Ηταν σαν μέσα στις σελίδες του να κρύβονταν αισθήσεις της παιδικής μου ηλικίας» παραδέχτηκε σε συνέντευξη του ο Michael Chabon, γνωστός Αμερικανός συγγραφέας. Γιατί όμως η όσφρηση να έχει αυτήν την ικανότητα να διεγείρει την μνήμη;

Οι αναμνήσεις που συνδέονται με μυρωδιές, συνηθίζουν να είναι καθαρές αλλά και συναισθηματικές. Αυτό έχει να κάνει με τον τρόπο που οι εμπειρίες αποθηκεύονται στον εγκέφαλο. Τα αρώματα συλλαμβάνονται από τους ισχυρούς αισθητήρες της μύτης, μεταφέρονται σε ένα χώρο του μεταιχμιακού συστήματος του εγκεφάλου, μετουσιώνονται και καταλήγουν στην αμυγδαλή. Ενα μέρος στον εγκέφαλο που χαρακτηρίζεται ως «τράπεζα μνήμης για συναισθηματικές εμπειρίες».

Η αποθήκευση των αρωμάτων ολοκληρώνεται χωρίς πολλές επεξεργασίες. Η όσφρηση είναι η μόνη αίσθηση με αυτό το προνόμιο. Αυτός είναι και ο λόγος που καταφέρνει να μας μεταφέρει σε στιγμές που άλλες αισθήσεις αδυνατούν να «θυμηθούν». Είναι δηλαδή η μόνη από τις πέντε αισθήσεις που αποθηκεύεται σχεδόν «αυτούσια» στα... δεδομένα του εγκεφάλου.

Παράλληλα, είναι ίσως η ισχυρότερη αίσθηση του ανθρώπινου οργανισμού. Οι αισθητήρες των ρινικών κοιλοτήτων ξεπερνούν στο σύνολο τους τα 40 εκατομμύρια, ενώ διαχωρίζονται σε 400 διαφορετικούς τύπους. Η ανθρώπινη μύτη, σύμφωνα με το επιστημονικό περιοδικό Science, μπορεί να αναγνωρίσει περισσότερες από ένα δισεκατομμύριο μυρωδιές, ενώ δεν αποκλείεται αυτός ο αριθμός να ξεπερνά και το ένα τρισεκατομμύριο." ...


Πηγή: Ο άγνωστος κόσμος των αρωμάτων: Γιατί οι μυρωδιές ξυπνούν τις πιο βαθιές μας αναμνήσεις | iefimerida.gr http://www.iefimerida.gr/news/21700...-tis-pio-vathies-mas-anamniseis#ixzz4WJyaKebR

 

Θα συμφωνήσω απόλυτα πώς η πρώτη "Φαντασία" ήταν μαγική απ όλες τις απόψεις και όσοι έιχαμε την τύχη να την δούμε, είναι απ τα καλλιτεχνήματα που στο μέτρο που τους αντιστοιχεί, διαμόρφωσε κομμάτι της προσωπικότητας μας

 

«Πώς με κοιτάζει έτσι
αυτό το άσπρο κομμάτι χαρτί
πώς με κοιτάζει έτσι το φεγγάρι…
Πώς θροΐζει μέσα μου
αυτό τον παγωμένο χάρτη στο βυθό
πώς με κοιτάει έτσι το φεγγάρι…
Ποιανού καιρού το λυπημένο δάχτυλο
κρυμμένο πίσω από δάση και βουνά
δείχνει παντού και πουθενά
τι θέλει το φεγγάρι…
Ποιανού αλόγου τρελαμένου το χλιμίντρισμα
κάνει τόση αντήχηση μέσα μου
μου διογκώνει το Εγώ μου…
Ποιανής σελήνης έκλειψη
ποιου φεγγαριού η χάση
μαζί σηκώνει μέσα μου
άμπωτη και παλίρροια δίδυμες αδερφές μου…
πώς με κοιτ…
Πώς σκύβει έτσι πάνω στο στόμα μου να δει
αν ανασαίνω ο Καρυωτάκης…»

Κατερίνα Γώγου, «Πως με κοιτάζει έτσι»