Αλήθεια, τι θέλουμε, αλλά και τι δίνουμε σε μια D/s σχέση; .

Πολύς λόγος γίνεται τελευταία και εκφράζονται παράπονα εκατέρωθεν, για την ποιότητα Κυρίαρχων
και υποτακτικών. Επειδή πιστεύω ότι η ποιότητα , αλλά και η διάρκεια μιας οποιασδήποτε σχέσης
εξαρτάται από το δούναι και λαβείν, θα ήθελα να σκεφτούμε, τι θέλουμε να παίρνουμε, αλλά και τι
είμαστε διατεθειμένοι να δώσουμε, ώστε να υπάρχει ισορροπία συναισθημάτων, μέσα στην ασυμμετρία
της σχέσης.

Προσωπικά έχω εκφράσει σκέψεις πάνω στο θέμα αλλά θα τοποθετηθώ αργότερα με λεπτομέρειες.
Θα είναι πολύ ενδιαφέρον να συγκεντρώσουμε απόψεις από όλα τα φύλλα και όλα τα στάτους.

 

πιστευω οτι το θεμα υπερβαινει το κ/υ και ειναι γενικοτερο. τα ιδια παραπονα εκφραζονται και στο βανιλοκοσμο.

 

Ναι αλλά εδώ υπάρχει η μαγική ασυμμετρία, που για πολλούς γέρνει τη ζυγαριά μονόπατα.
Οπότε αξίζει να το εξετάσουμε έτσι.

 

Είναι βολικό όπως το θέτεις, αλλά δε λείπουν και θέματα προς ασχολία νομίζω.

 

Το κουβάρι ευθύνεται.

Μπλέχτηκε το κίνκυ με το BDSM, σα να μπλέκεις συνθετικό με κασμίρ - η σειρά τυχαία. Το τοπ μπλέκεται με το Κ, το μπότομ με το υ, το υ με το σκλαβί... μπλεξίματα, γενικώς.

Δεν πιστεύω πως οφείλεται στις υψηλές, εκατέρωθεν, προσδοκίες. Οφείλεται στις "ό,τι να'ναι" προσδοκίες.

 

Τα πάντα ρει.

 

Θέτοντας ως δεδομένο, ότι οποίο "τίτλο" και αν φέρει ένας άνθρωπος, δεν παύει να έχει κλειδωμένους σκελετούς στην ντουλάπα του. Είναι λογικό να μεταφέρει ανασφαλειες, φόβους, ψυχικά σημάδια σε κάθε σχέση του.
Τώρα γιατί έχουμε την πεποίθηση πως ο κάθε κυριαρχικος-κυριαρχος είναι και ο απόλυτα σωστός είναι μεγάλη απορία...
Απλη μεγέθυνση λοιπόν των σχέσεων ανδρών και γυναικών στα πλαίσια τις bdsm σχέσης...
Μάλλον ζητάμε περισσότερα από αυτά που είναι διατεθειμένος να μας δώσει ο άλλος. Και όταν ανακαλύψουμε ότι δεν μπορεί να μας τα προσφέρει τον στήνουμε στην γωνία και του χρεώνουμε όλα τα αρνητικά...

 

Καλό είναι να προσγειωνομαστε στην πραγματικότητα πολλές φορές. Έχουμε πολλές απαιτήσεις καμιά φορά και δεν είναι καλό αυτό.

 

Αναμφίβολα έχεις δίκιο... Αλλά τις περισσότερες φορές δεν το κάνουμε.. Και αυτό γίνεται το κομβικό σημείο, εκκίνησης πολλών προβλημάτων..

 

Εμείς τι έχουμε δώσει;. Μήπως και ο άλλος έχει την ίδια ανάγκη με μας;. Το κουβεντιάζουμε;.
Προσπαθούμε να το λύσουμε;.

 

Πολύ σωστά. Εντωμεταξυ δεν ξέρω εάν είναι σχετικό με το θέμα αλλά έχει χαθεί η μαγεία του αγνώστου, η μαγεία να πας για καφέ με κάποια -ον και να μην γνωρίζεις τι γουστάρει ο άλλος. Και μετά μαζί να ανακαλύπτει ο ένας και ο άλλος σιγά σιγά τα ερωτικά τους μονοπάτια τα οποία μαζί θα περπατήσουν και θα ανακαλύψουν, εξερευνήσουν. Ακόμα και από την αρχή, ξεχνώντας τις οποίες εμπειρίες και γνώσεις τους. Και ίσως έτσι ανακαλύψουν και καινούργια πράγματα.