Αλληλεπίδραση (?)

Εχουμε πει ότι το κ, επηρεάζει το υ. Επηρεάζει την προσωπικότητα, την ηθική, την σκέψη, τις απόψεις και δεν ξέρω και τι άλλο.

Έχοντας όμως ως παραδοχή, ότι κάθε σχέση, ασύμμετρη ή οχι, είναι σχέση αλληλεπίδρασης.

Το υ επηρεάζει το κ;

 

Παντού και πάντα υπάρχει αλληλεπίδραση μεταξύ των ανθρώπων.
Είτε θετική, είτε αρνητική.

Ειδικά και μια ασσήμετρη σχέση, ένας κ, που θέλει να είναι όντως Κ,
πρέπει και οφείλει να αξιοποιεί το οποιοδήποτε feedback, την ανάδραση
από το εκάστοτε υ. Ώστε να βελτιωθεί, να μάθει κτλ.

Ένα κ, όπου θεωρεί πως δεν επηρεάζεται, είναι απλά ένας στατικός
άνθρωπος ή ακόμα χειρότερα, δεν έχει επίγνωση των πραγμάτων.

 

Φυσικά, αλλιώς κάτι δεν πάει καλά με δαύτον/δαύτην.

 

Έχω πλήρη συνείδηση ότι από τον συσχετισμό με κάποιες υποτακτικές μου, έγινα καλύτερος άνθρωπος.

 

Έχει η θάλασσα νερό..?

 

Η συνάντηση δύο προσωπικοτήτων είναι όπως η επαφή δύο χημικών ενώσεων:
Αν υπάρξει αντίδραση, και οι δύο θα μεταμορφωθούν.

Karl Jung, 1875-1961 Ελβετός ψυχίατρος

 

Ξεκάθαρα ..
Εξάλλου, καλός δάσκαλος είναι αυτός που δεν σταματά να μαθαίνει.

 

Το να μην υπάρχει αλληλεπίδραση είναι τόσο πιθανό όσο και να λειτουργεί μία διδακτική μέθοδος σε κάθε παιδί της υφηλίου.

 

Οι D/s σχέσεις είναι μεν ασύμμετρες αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι ανισόρροπες... Αντίθετα οφείλουν και πρέπει να είναι απόλυτα ισορροπημένες.

Ο Κ και η υ είναι συνοδοιπόροι στο ίδιο ταξίδι όπου λαμβάνουν από κοινού γνώση και εμπειρία ...

Aλίμονο στον Κ που επαναπαύεται στις δάφνες του " εγώ τα γνωρίζω όλα"" και στην υπό που αφήνει τον εγωισμό της να γίνει εμπόδιο στην εξέλιξη που θα φέρει και την απόλυτη παράδοση της......

Ο ένας είναι προέκταση του άλλου.....
ο ένας μαθαίνει απο τον αλλο .....
και οι δύο ολοκληρώνονται σαν άτομα και πάνε πιο μπροστά την σχέση ..
δυο κρίκοι στην ίδια αλυσίδα ....

 

Κατά αρχάς, ευχαριστώ για τις όμορφες τοποθετήσεις που προηγήθηκαν.

Αν λάβουμε λοιπόν ως παραδοχή, ότι αλληλεπίδραση υπάρχει και ότι επηρεάζει και το υ το κ, μου δημιουργείται η εξής απορία.

Πολλές φορές έχω διαβάσει, (και μου κάνει και κάπως), ότι το υποτακτικό άτομο γίνεται υποτακτικό όταν γίνει ο καθρέφτης του κυριαρχικου. Όταν θέλει ότι θέλει, όταν πιστεύει ότι πιστεύει, κτλ.

Και αναρωτιέμαι, εν τέλει το υποτακτικό άτομο φιλτράρει αυτά που θα "πάρει";

Γιατί όταν αλληλεπιδρούμε με ένα άτομο, φιλτράρουμε και κρινουμε, (δλδ επεξεργαζόμαστε), αυτά που θα υιοθετήσουμε.

 

@subwhat νομίζω πως ναι πάντα έχουμε τα φίλτρα μας ο καθένας.

Είμαστε όντα βιωματικής εξέλιξης, οπότε μέσα απο την εμπειρία/βίωμα διαμορφώνουμε και τα φίλτρα μας, την κρίση μας και τελικώς τις απόψεις μας.

Θεωρώ ότι ένα Κ άτομο μπορεί όμως να βοηθήσει σε κατευθύνσεις που θα "αναγνώσει" ότι μπορεί να εξελιχθεί η Υ του.
Είναι κι αυτή μια αλληλεπίδραση βέβαια.

 

Ο καθρέφτης είναι μια ζόρικια λέξη και παλιόπραμα δύο σε ένα...
Πρώτον υπάρχει.
Δεύτερον δείχνει τα πράγματα ανάποδα με τον δικό του καθρεφτένιο τρόπο.
Τρίτον αυτά που αντιλαμβανόμαστε σε έναν καθρέφτη, μια διδιάστατη επιφάνεια, καθίστανται αντιληπτά μέσω της διδιάστατης επιφάνειάς του, αλλά μπορούμε να αισθανθούμε και να διακρίνουμε τρεις, όπως αυτών που αντανακλά. Δηλαδή είναι δέκτης και προβολή μαζί, αντανακλά τον τρόπο του την πραγματικότητα, που μπορεί και να μετρηθεί, αλλά δεν υπάρχει πέρα από την επιφάνειά του.
Τέταρτον, άσε που η καριόλα η επιστήμη κατάφερε να φτιάκει δυο ολόιδια πράματα που όμως γυρνάει το μέσα τους κατοπτρικώς του άλλου και δεν έχει καμιά σχέση το ένα με το άλλο, κάνοντας την γλυκύτατη αμερικανοκινέζα ερευνήτρια να αναρωτηθεί αν η κατοπτρική συμμετρία είναι συμμετρία ούσα ασύμμετρη στην συμμετρικότητά της, το φθινόπωρο του '61, αν θυμάμαι καλά...