Αλληλεπίδραση (?)

Γιατί κολακεύεστε ή βεβαιώνεστε και δεν χαίρεστε μόνο;

 

@lexy
Οι φούθκες, αργά ή γρήγορα, είναι για να θπάνε...
Αυτόθ είναι ο ρόλοθ τουθ....

Όσο πιο γρήγορα τόσο πιο καλά...
Ακόμα και αν είναι πανέμορφες και βολεψιάρικες...
Αλλιώς θα ήταν κάτι άλλο, ξέρω γω, βάρκες, καρότσια, μολύβια, παπούτσια, τέτοια...
Αααα... δεν βλέπουν όλοι ούτε όλες τις φούσκες ούτε όλα τα μεγέθη τους και τα χρώματά τους τα λαμπιριστά...
Γενικά όμως, όποιοι βλέπουν φουσκες να τις σπάνε...

 

αυτό. η λέξη μου έλειψε.

 

Nαιιιιι   Μπράβο ρε κορίτσι  

 

Ξέρω 3 άτομα μόνον που το έχουν πει αυτό ανοικτά, συμπεριλαμβάνοντας τον εαυτό τους  
Έχω τη χαρά και την τιμή να τα ξέρω και τα τρία προσωπικά  
Έχω την τύχη να τα αγαπάω και τα τρία και να με αγαπάνε  
Σμουτς  

 

Επειδή είναι ερωτήματα που με έχουν απασχολήσει χρόνια (και still going   ), σκέφτηκα ότι ίσως θα ήθελες να δεις ότι όντως έχεις μόνη σου τις απαντήσεις σε αυτά που σε ενοχλούν  
Είπες ότι δεν υπάρχουν δυο ίδιοι άνθρωποι. Και σωστά  
Άρα ακόμη και αν υπάρχει η ερμηνεία του "ίδιου", ξέρεις ότι δεν ισχύει. Αν κάποιοι θέλουν να την πιστεύουν, κάνουν λάθος. Τι να κάνουμε όμως; Υπάρχουν και άνθρωποι που δεν τους αρέσει λέει η καλοψημένη μπριζόλα!! Είναι δυνατόν;;;;;;; (Οκ, κόβω το χιουμοράκι κι επανέρχομαι   )

Επίσης, όπως λες, κανένας δεν φιλτράρει με τον ίδιο τρόπο. Άρα η ομοίωσις, σε επίπεδο αντίληψης είναι αδύνατη. Ακόμη και αν σε επίπεδο συμπεριφοράς λοιπόν υπάρχουν ομοιότητες, αφού δεν υπάρχει ίδιο σε επίπεδο αντίληψης, δεν υπάρχουν ταυτόσημοι άνθρωποι. Εξ ου και η ταυτότητα είναι κάτι το μοναδικό.

Όσο και αν αντανακλούν, πάντα υπάρχει μέσα στην αντανάκλαση το προσωπικό στοιχείο του καθενός, όπως λες  

Μπορώ να δω όμως μια περίπτωση που η αναπαραγωγή, για κάποιο διάστημα (που ποικίλλει από άτομο σε άτομο), μπορεί να γίνεται και να είναι αποδεκτή, από μένα τουλάχιστον: βλέπω ότι κάνεις κάτι καλύτερα από μένα, πχ ο Κ κάνει κάτι καλύτερα από μένα. Θέλω κι εγώ να το κάνω έτσι. Δεν μπορώ όμως. Γιατί ακόμη δεν ξέρω, δεν έχω την απαραίτητη γνωσιακή δομή, δεν έχω σπάσει την αδράνεια της προηγούμενης συμπεριφοράς μου επί αυτού, δεν ξέρω ρεπαιδιμου πώς να το κάνω. Τότε, μια λύση (εγώ την έχω χρησιμοποιήσει προσωπικά) είναι να αναπαράγω. Κώδικα όπως προειπώθηκε πολύ εύστοχα. Αναπαράγω σχεδόν άκριτα.Χμ, είναι άκριτα; Όχι δεν είναι. Γιατί έχω βάλει την επιθυμία του "εγώ θέλω να κάνω κάτι όπως Εσύ γιατί θεωρώ ότι το κάνεις καλύτερα από μένα". Άρα έχω κρίνει, ιεραρχήσει, επιλέξει, απλώς "μηχανοποιώ" μέρος της διαδικασίας μέχρι να την κάνω δική μου.  

 

Ακατανόητο μου είναι γτ δεν τρώνε καλοψημενη την μπριζόλα. Αν διακρίνω όμως κάτι που μου είναι ακατανόητο,δεν σημαίνει ότι το καταδικάζω.
Το συζητάω για να το κατανοήσω.

Ως προς τα υπόλοιπα. Ενδιαφέρουσα η εκδοχή της αναπαραγωγής που ανέφερες. Μάλλον την εντάσσω σε αυτό που ανέφερα προηγουμένως

 

Ας πάρουμε ως βάση το εξής απλό. Το υπό δεν αναζητά παρα το Κ εκείνο που του παραδωθεί ολοκληρωτικά (παθητική...το υπό θελει να παραδώσει). Από την άλλη το Κ αναζητά εκείνο το υπό στο οποίο θα εκφράσει την καθαρή επιθυμία του (ενεργητική ...θέλει να εκφράσει) . Η καθαρή επιθυμία του Κ είναι που θα καλύψει το κενό από την διαδικασία για την οποία επιλέγω να χρησιμοποιώ τον όρο αποφετιχοποιηση ( δλδ το υπό να δει το πρόσωπο πέρα και πάνω από δικές του αναγκες) . Άρα στη θέση των αναγκών που προϋπήρχαν ως φετίχ μπαίνει η καθαρή επιθυμία του Κ. Τώρα στο ερώτημα αν υπάρχει αλληλεπίδραση ...σαφώς και υπάρχει αλλά όσο η θέση του υπό ισχυροποιείται στη προσπάθεια του να αποκριθεί ολιστικά στην επιθυμία του Κ τόσο αποκτά θέση κ λόγο
Αυτό είναι εξαιρετικό όσο η θέση κ ο λόγος είναι καθ εικόνα και καθ' ομοίωση του Κ και είναι η υγιείς έννοια της αλληλεπίδρασης σε μια ασύμμετρη σχέση. Τα πράγματα μπορεί να πςριπλεχθουν με εκρηκτικό τρόπο εάν το υπό για οποιοδήποτε λόγο (είτε με σημείο αναφοράς τη κοινωνική τοποθέτηση είτε με σημείο αναφοράς το ασυνείδητο η υποεγω του) αρχίσει να εκφράζει δική του επιθυμία. Αυτό από την μια είναι υπέροχο αφού σημαίνει ότι πλέον έχει αποδεσμεύτει σε μεγάλο βαθμό από τις ανάγκες /φετίχ που κουβαλούσε και πλέον μπορεί να αντικρίσει τον εαυτό του ολόκληρο από την άλλη επικίνδυνο για την ουσία της σχέσης αφού μεσα από την ανάπτυξη συναισθημάτων μπορεί να δηλητηριάσει την θέση του Κ και να το οδηγήσει σε απώλεια στήριξης (κοινός να χάσει τα πατήματα του). Άρα η βιοσημοτητα και ανάπτυξη της σχέσης βασίζεται στην αρχή της αλληλεπίδρασης στον αξωνα της επιθυμίας του Κ και μόνο.

 

Πάντα στις σχέσεις ο ένας επηρεάζει τον άλλο!Αρα εδώ γιατί να μη γίνεται το ίδιο ;Άλλωστε πιστεύω ότι ένας έξυπνος άνθρωπος,άρα και ένας σωστός Κ ξέρει ποιος είναι,ξέρει να σταθμίσει καταστάσεις,να θαυμάζει πράγματα στην σχέση του (εδώ στο υ μέλος) και να προσπαθεί να τα μιμηθεί και γενικά να παίρνει πράγματα από αυτό!Προσωπικα δε θα εμπιστευόμουν εύκολα ένα άτομο που θεωρεί ότι τε ξέρει όλα κ ότι δεν έχει τιποτα να πάρει από τους άλλους...

 

Γιατί τόσο απόλυτες θέσεις; Οταν πρόκειται για ανθρώπους οι συνδιασμοί και οι περιπτώσεις είναι άπειρες. Αν πχ το υ έχει πρόβλημα στα γόνατα και πονάει σε στάσεις που αρέσουν στο Κ, οση διάθεση προσφοράς και να έχει δεν θα καυλώσει ποτέ επαρκώς, σας είναι αδιάφορο αυτό; Τελικά το Κ μερος δεν εχει την ευθυνη της ικανοποιησης και ευτυχίας του υ του;

 

@charlotte
ποια σχέση βλέπεις μεταξύ του πονεμένου γόνατου και της αλληλεπίδρασης;

 

Αυτή η φράση με προβλημάτισε

Το γονατο ειναι ενας ανθρώπινος παραγωντας, κόντρα σε επιθυμία του Κ που ειναι το μόνο σημαίνον.