Απόκρυψη ανακοίνωσης

Καλώς ήρθατε στην Ελληνική BDSM Κοινότητα.
Βλέπετε το site μας σαν επισκέπτης και δεν έχετε πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη μας!

Η εγγραφή σας στην Online Κοινότητά μας θα σας επιτρέψει να δημοσιεύσετε νέα μηνύματα στο forum, να στείλετε προσωπικά μηνύματα σε άλλους χρήστες, να δημιουργήσετε το προσωπικό σας profile και photo albums και πολλά άλλα.

Η εγγραφή σας είναι γρήγορη, εύκολη και δωρεάν.
Γίνετε μέλος στην Online Κοινότητα.


Αν συναντήσετε οποιοδήποτε πρόβλημα κατά την εγγραφή σας, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας.

Ανάκριση, μια αληθινή ιστορία

Συζήτηση στο φόρουμ 'BDSM Art and Literature' που ξεκίνησε από το μέλος alnair, στις 22 Μαϊου 2010.

  1. alnair

    alnair Regular Member

    Βρήκα το κείμενο πολύ ενδιαφέρον, γιατί ξέφευγε από τα κλασικά σενάρια με στρατόπεδα συγκέντρωσης, κρατούμενους σε υπόγεια, ιερά εξέταση και τα συναφή. Πρόκειται για μια αληθινή ιστορία, γραμμένη από μια σκλάβα erin. Ολόκληρο το κείμενο θα το βρείτε στο ***.com, στο group με το όνομα 'Ve Have Ways of Making You Talk' - Interrogation Play, τιτλοφορείται "Cathartic Interrogation" και το έχει ποστάρει ο House_Of_Sage, κύριος της erin.

    Επέλεξα να απομονώσω το κομμάτι που περιέγραφε την ανάκριση, γιατί αυτό με ενδιαφέρει   Έχω μεταφράσει όμως και το υπόλοιπο, που αναφέρεται στη συνέχεια του session και αφορά καθαρό πόνο. Εάν σας ενδιαφέρει και μου το ζητήσετε, μπορώ να το ποστάρω κι αυτό. Enjoy


    ----------------------------

    Όταν ξημέρωσε η μέρα όπου είχε προγραμματιστεί το session ένιωθα ότι τα πόδια μου θα με πρόδιδαν και θα κατέρρεα. Δεν είχα κοιμηθεί καθόλου τη νύχτα. Το στομάχι μου αρνιόταν να δεχτεί οποιαδήποτε τροφή. Πέρασα το πρωινό μου κρατώντας έναν κούκλο που μου είχε χαρίσει αυτός. Μάλλον όμως το «κρατώντας» δεν αποτελεί ακριβή περιγραφή: έσφιγγα στα χέρια μου με μανία το άμοιρο πλάσμα, βασανίζοντάς το με έναν τρόπο που ξεπερνούσε τις προδιαγραφές του. Ήμουν χαμένη στις σκέψεις μου, καταβεβλημένη από το φόβο. Οι εντυπώσεις από όλες τις συζητήσεις και τις κινήσεις των τελευταίων μηνών είχαν επιστρέψει πολλαπλασιασμένες και με χτυπούσαν όλες μαζί. Η μέρα κυλούσε και με οδηγούσε προς την ύστατη μοίρα μου. Ήθελα να μπορούσα να σταματήσω το ρολόι, γνωρίζοντας παράλληλα ότι η πορεία της μέρας προς τα εμπρός ήταν αμείλικτη και δεν υπήρχε τρόπος να την επιβραδύνω. Κάθε λεπτό που περνούσε έμοιαζε με ώρα και παράλληλα με δευτερόλεπτο. Το μυαλό μου ήταν η κατάρα μου. Είχα δώσει σε όλο αυτό αστρονομικές διαστάσεις και τώρα έπρεπε να αντιμετωπίσω τις συνέπειες.

    Τύλιξε τα χέρια του γύρω μου και με αγκάλιασε σφιχτά. Νόμιζα ότι θα λιποθυμούσα. Καθώς έτρεμα στην αγκαλιά του, ένιωθα ευτυχισμένη από την τρυφερότητα και τη δύναμη που έβρισκα εκεί, αλλά και τρομοκρατημένη από την ενέργεια που εξέπεμπε. Ήταν διαφορετικός εκείνη τη μέρα. Προσπαθούσε με κάθε τρόπο να με ηρεμήσει και να με παρηγορήσει αλλά δεν μπορούσε να κρύψει την ένταση, την εστίαση, την καθαρή βία που κρυβόταν κάτω από την επιφάνεια. Σαν λιοντάρι, ήταν φανερό πως ήταν έτοιμος να ορμήσει. Στο σαγόνι του ένας μυς πάλλονταν. Είχα καρφώσει τα μάτια μου εκεί. Δεν μπορούσα να τραβήξω το βλέμμα μου από κει, αν και ήξερα πως ήταν ένας προάγγελος του τι θα ακολουθούσε. Τα μάτια του ήταν εντυπωσιακά καθαρά, και οι κύκλοι γύρω από τις ίριδές του ήταν μαύροι και έντονοι. Το βλέμμα του έμοιαζε να κοιτάζει κατευθείαν μέσα μου και ταυτόχρονα να εστιάζει αλλού. Ένα μέρος του εαυτού του ήταν απόλυτα εδώ μαζί μου, κι ένα άλλο έμοιαζε να βρίσκεται πολύ μακριά.

    Μπήκε πριν από μένα στο δωμάτιο όπου με περίμενε η μοίρα μου. Γύρισε και με είδε να στέκομαι στο κατώφλι. Δεν το έκανα επίτηδες, αλλά ένιωθα σαν υπήρχε ένας τοίχος εκεί. Μια γραμμή που γνώριζα ότι όταν θα την περνούσα δεν θα υπήρχε επιστροφή. Μου έκανε νόημα να τον ακολουθήσω. Ένιωθα ότι τα πόδια μου είχαν καρφωθεί στο πάτωμα. Τον κοίταξα στα μάτια και έψαξα μέσα μου να βρω αυτή την εμπιστοσύνη. Όταν τα πόδια μου κινήθηκαν επιτέλους, ένιωθα λες και με είχαν προδώσει. Δεν ήθελα να μπω μέσα και παράλληλα είδα τον εαυτό μου να κινείται μπροστά διασχίζοντας αυτή την αόρατη γραμμή. Το μυαλό μου βρισκόταν στα όρια της κατάρρευσης και συγκράτησα τα δάκρυα που προσπαθούσαν να κυλήσουν στα μάγουλά μου. Όταν τα έπνιξα μέσα μου, ένιωσα να με κατακλύζει μια σιδερένια αποφασιστικότητα. Ξεκίνησε να ετοιμάζει κάποια πράγματα. Διάφορα εργαλεία άρχισαν να εμφανίζονται. Ήρθε δίπλα μου και μου είπε να ανοίξω τα πόδια. Έβαλε κάτι μέσα μου: ένα αυγό του οποίου τη δόνηση ρύθμιζε με τηλεχειριστήριο. Αυτό με διέγειρε και με ηρέμησε. Μου είπε να τον βοηθήσω και μου έδωσε οδηγίες για τη σειρά με την οποία ήθελε τα πράγματα. Καθώς άγγιζα τα εργαλεία του βασανισμού μου, το μυαλό μου έτρεχε. Ήταν πάρα πολλά, έμοιαζαν εκατοντάδες. Ο προορισμός τους οδυνηρά σαφής. Θα κατάφερνα να αντέξω; Έμοιαζε σαν να διάβαζε το μυαλό μου και τις στιγμές που με καταλάμβανε ο πανικός το αυγό ξεκινούσε να δονείται μέσα μου. Δεν ήθελα να ερεθιστώ, αλλά δεν μπορούσα και να το σταματήσω.

    Όταν όλα τα πράγματα είχαν μπει στη θέση τους, στράφηκε σε μένα. Η έκφρασή του είχε μαλακώσει, η τρυφερότητά του ήταν ειλικρινής και ο πόθος του ολοφάνερος. Μου χάρισε απόλαυση, κατανόηση και αγάπη. Ήξερα ότι σύντομα θα τελείωναν όλα αυτά, αλλά το μυαλό μου ήλπιζε ότι θα κρατούσαν για πάντα κι ότι το πάθος της στιγμής θα τον ρουφούσε τόσο πολύ που θα ξεχνούσε το στόχο της ημέρας. Ένιωθα ασφαλής στην αγκαλιά του, ερεθισμένη από το άγγιγμά του, την απαλότητα των χειλιών του στο σώμα μου, την ανάσα του στο αυτί μου, τους γλυκούς ψιθύρους και τα βογκητά. Το σώμα μου ανταποκρινόταν με πάθος στα ερεθίσματά του, δίνοντάς του χωρίς δεύτερη σκέψη αυτό που ποθούσε. Ήμουν ευγνώμων για αυτές τις στιγμές και άρχισα να νιώθω ασφαλής, ήρεμη. Βρισκόμουν μέσα στην αγκαλιά του και αφηνόμουν στα χάδια του. Με έκανε να νιώθω όμορφα, ότι με αγαπούσε και του ήμουν πολύτιμη.

    Σηκώθηκε και μου είπε πως ήταν ώρα να κάνω ντους. Με οδήγησε εκεί που είχε φυλάξει τα ρούχα που θα φορούσε: στρατιωτικά. Ήταν ρούχα παραλλαγής, πολύ κολλαρισμένα, μαζί με ένα ζευγάρι μπότες που ήταν τόσο γυαλισμένες ώστε μπορούσα να δω την αντανάκλασή μου πάνω τους. Τα άπλωσα προσεχτικά. Αυτός πήγε στο μπάνιο και με πολλή φροντίδα τον έλουσα και τον σαπούνισα. Τον στέγνωσα καλά με μια πετσέτα και μπήκα στο μπάνιο για να πλυθώ κι εγώ. Το μυαλό μου άρχισε ξανά να τρέχει σαν τρελό. Μόνη, με το νερό να κυλάει πάνω μου, άρχισα να τρέμω. Πλύθηκα και ξυρίστηκα όσο καλύτερα μπορούσα. Έτριψα με δύναμη το πρόσωπό μου για να αφαιρέσω τα υπολείμματα του μακιγιάζ, εστιάζοντας περισσότερο στα χείλη μου. Τα έτριψα με μανία για να βγάλω το επίμονο κραγιόν και τα ένιωσα να με καίνε. Όταν τελείωσα, έμεινα στο ντους και άφησα το ζεστό νερό να κυλάει στο κεφάλι μου, ελπίζοντας ότι θα με ηρεμούσε και θα ξέπλενε και τον φόβο. Δεν ήθελα όμως να τον κάνω να περιμένει. Βγήκα από το ντους, σκουπίστηκα και έδεσα τα μαλλιά μου ψηλά.

    Όταν μπήκα στο δωμάτιο, η διαφορά της θερμοκρασίας με ξάφνιασε. Ανατρίχιασα ολόκληρη. Όταν τον είδα ντυμένο με τα στρατιωτικά του ρούχα, η ταραχή μου μεγάλωσε. Έδειχνε ήρεμος, όμως, κι αυτό με καθησύχασε. Κάθισα δίπλα του και άρχισα να του μιλάω για το ιατρικό ιστορικό μου. Μετά με ρώτησε αν ήμουν έτοιμη. Δεν ήμουν, αλλά άκουσα τον εαυτό μου να λέει «ναι». Γονάτισα μπροστά του και ξετύλιξα το συμβόλαιο που είχα ετοιμάσει. Ξεκίνησα να του το διαβάζω, προσφέροντας τον εαυτό μου σ’ αυτόν χωρίς όρια και λέγοντας ότι είχα επίγνωση του ρίσκου που ενεχόταν σε μια τέτοια απόφαση, καθώς κι ότι ήμουν έτοιμη να αποδεχτώ την ευθύνη και τις συνέπειες. Του υπέδειξα μέρη τα οποία ήλπιζα ότι θα του πρόσφεραν κάποιο είδος ασφάλειας στην περίπτωση που κάτι πήγαινε στραβά και οι πράξεις του παρερμηνεύονταν ως μη συναινετική κακοποίηση. Καθώς του τα διάβαζα, ένιωσα τη φωνή μου να τρέμει και το μυαλό μου να βουλιάζει. Ένιωθα το δωμάτιο να στριφογυρνάει κι εμένα να καταρρέω. Όταν τελείωσα, του έριξα μια κλεφτή ματιά και είδα ζεστασιά και ικανοποίηση στα μάτια του. Κατέβασα το βλέμμα, άπλωσα τα χέρια και του πρόσφερα το συμβόλαιο. Με έβαλε να του δείξω στο σώμα μου όλα τα ελαττώματα που είχα. Όλα αυτά για τα οποία ντρεπόμουν περισσότερο. Αμέσως τον είδα να μεταμορφώνεται σε κάποιον άλλο. Σε κάποιον σκοτεινό και κακό άντρα. Η μεταμόρφωση αυτή με ξάφνιασε και με γέμισε τρόμο. Άρπαξε το πρόσωπό μου στα χέρια του και μου είπε πως ήταν πολύ θυμωμένος μαζί μου που μιλούσα με αυτό τον τρόπο για τον εαυτό μου.

    Με οδήγησε σε μια καρέκλα και έδεσε τα χέρια μου πίσω με ατσάλινες χειροπέδες. Ήξερε πόσο πολύ μισούσα το ατσάλι. Αμέσως άρχισα να νιώθω ανήμπορη. Μου φόρεσε ένα blindfold που με βύθισε στο σκοτάδι. Έδεσε τους αστραγάλους στα πόδια της καρέκλας και ακινητοποίησε το στήθος μου στην καρέκλα με ένα σκοινί. Καθώς με έδενε, άρχισε να μου δίνει οδηγίες. Οτιδήποτε κι αν συνέβαινε στο εξής, υπήρχαν συγκεκριμένα πράγματα που δεν θα έπρεπε με κανέναν τρόπο να ξεστομίσω. Τα ονόματα των πρώην κυρίαρχών μου, το νούμερο του τηλεφώνου μου, τη διεύθυνση του σπιτιού μου… τέτοιου είδους πράγματα. Με προειδοποίησε ότι αν του έδινα κάποια από αυτές τις πληροφορίες οποιαδήποτε στιγμή θα υπέφερα πολύ γι’ αυτό. Έβαλε τη μουσική που είχε προσεχτικά επιλέξει. Ήταν όμορφη και μου άρεσε. Ένιωσα να με τυλίγει μια ζεστασιά, αν και δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί. Μετά άρχισε να μου κάνει ερωτήσεις. Χρησιμοποιούσε όλες τις πληροφορίες που είχε συγκεντρώσει από τις συζητήσεις μας των προηγούμενων μηνών, μόνο που τώρα τα πράγματα για τα οποία είχε δείξει κατανόηση παλιά μου τα αντιγύριζε με έναν πολύ αρνητικό τρόπο. Ξεκίνησε να μου κάνει τις ερωτήσεις στις οποίες προηγουμένως μου είχε απαγορεύσει να απαντήσω. Του είπα ότι δεν μπορούσα να του δώσω αυτές τις απαντήσεις γιατί υπάκουγα τις εντολές του. Αυτός όμως με μπέρδευε με το να μου λέει ότι τώρα με διέταζε να παρακούσω τις εντολές που μου είχε δώσει προηγουμένως. Άρχισε να με βασανίζει για να πάρει τις απαντήσεις που ήθελε. Πόνος, ηλεκτρισμός. Η παλάμη του έκλεισε γύρω από το λαιμό μου, κόβοντάς μου την ανάσα. Άκουσα νερό να τρέχει από τη βρύση και φοβήθηκα ότι θα με βασάνιζε με πνιγμό. Από τα ηχεία ακουγόταν τώρα εκκωφαντική ραπ μουσική, τρελαίνοντας το μυαλό μου.

    Ανά διαστήματα μου μιλούσε γλυκά. Με χάιδευε, με ρωτούσε αν είμαι εντάξει, ψιθύριζε γλυκόλογα στο αυτί μου. Τότε άρχιζα να ηρεμώ και να σκέφτομαι ότι θα μου έδειχνε έλεος τελικά. Αλλά αυτές οι σκέψεις έφευγαν όσο γρήγορα είχαν έρθει και αυτός ξεκινούσε να με υποτιμάει. Μου έλεγε πόσο άπληστη τσούλα ήμουν. Το στόμα του έσταζε δηλητήριο. Ήταν αποφασισμένος να μου αποσπάσει τις πληροφορίες που ήθελε. Σαδιστικός και κακός, έμοιαζε να μην έχει άλλα συναισθήματα πέρα από οργή, αηδία και περιφρόνηση για μένα. Συνέχιζε να κλιμακώνει τον πόνο και βρισκόμουν στα πρόθυρα του πανικού. Ένιωθα ότι μου είχε στήσει παγίδα για να αποτύχω, και το τελευταίο πράγμα που ήθελα να μου συμβεί ήταν να τον απογοητεύσω. Άρχισα να επαναλαμβάνω ξανά και ξανά «σε εμπιστεύομαι». Το μυαλό μου αδυνατούσε να κατανοήσει τους λόγους που μου το έκανε αυτό, που μου έλεγε αυτά τα πράγματα. Υπήρχε περίπτωση να τα είχα καταλάβει όλα λάθος; Υπήρχε περίπτωση αυτά να ήταν τα πραγματικά του συναισθήματα για μένα; Όλα έμοιαζαν πολύ πειστικά. Όταν μου έλεγε ότι ήμουν άχρηστη, ένιωθα άχρηστη. Ντρεπόμουν πάρα πολύ για τον εαυτό μου. Άρχισα να χάνω τον έλεγχο των συναισθημάτων μου και όλα θόλωσαν στο μυαλό μου. Μου έβγαλε το blindfold και τα μάτια μου πόνεσαν από το εκτυφλωτικό φως. Διαπερνούσε τα βλέφαρά μου και έμοιαζε να τρυπάει το μυαλό μου. Μου έκαιγε το κεφάλι, κι αυτός μου έλεγε να ανοίξω τα μάτια. Αυτό ήταν πολύ επώδυνο και πάλεψα να υπακούσω την εντολή του. Έμοιαζε να θυμώνει ολοένα και περισσότερο, να αηδιάζει με μένα κάθε στιγμή που περνούσε. Συνέχιζε να με πιέζει να του δώσω τις απαντήσεις που ζητούσε και η άρνησή μου το μόνο που έκανε ήταν να τον εξοργίζει περισσότερο. Μου έδειξε ένα ποτήρι που ήταν γεμάτο ούρα. Τα πέταξε στο πρόσωπό μου. Η επαφή με το ζεστό υγρό με σόκαρε και ένιωσα κάτι να ανεβαίνει στο λαιμό μου. Αισθανόμουν βρώμικη με έναν τρόπο πρωτόγνωρο. Ήμουν γεμάτη ντροπή και αναρωτιόμουν μπερδεμένη πώς αυτός ο άντρας μπόρεσε ποτέ να μου πει ότι με αγαπούσε. Δεν γινόταν να με αγαπάει και να με υποτιμάει με αυτό τον τρόπο. Ήθελα να κουλουριαστώ σε μια γωνία, να γίνω αόρατη. Έκλαιγα με λυγμούς, γεμάτη απελπισία. Είχε κι άλλα πράγματα όμως να μου κάνει. Μου είπε ότι μου τα φυλούσε εδώ και καιρό. Και ήταν πάρα πολλά. Θεέ μου, τι θα με έβαζε να κάνω; Έβγαλε τις χειροπέδες από τα χέρια μου. Άλλο ένα ποτήρι με τα κίτρινα ούρα. Μου ακινητοποίησε το πρόσωπο και μου άνοιξε το στόμα με τη βία. Πάλευα μανιασμένα. Θεέ μου, πάλευα μαζί του, προσπαθώντας να απομακρύνω αυτό το ποτήρι από το πρόσωπό μου. Ήταν ανώφελο όμως, ήταν πιο δυνατός από μένα. Ένιωθα σαν ζώο. Έφτυνα και έσταζα σάλια, έβγαζα άναρθρες κραυγές και λυγμούς. Έγειρα μπροστά όσο περισσότερο μπορούσα, αφήνοντας το σάλιο να καθαρίσει το στόμα μου.

    Έγινε και πάλι γλυκός. Μου έφερε ένα ποτήρι Mt. Dew και μου είπε να πιω για να καθαρίσω το στόμα μου. Δίστασα να το δεχτώ, δεν ήμουν σίγουρη τι ήταν. Ήταν γεμάτο πάγο και με ρώτησε γλυκά αν τον εμπιστευόμουν. Του απάντησα ότι τον εμπιστευόμουν και τον άφησα να φέρει το ποτήρι στα χείλη μου. Άρχισα να πίνω με μικρές γουλιές, όταν τον άκουσα να μου λέει «Κοίτα την πώς πίνει τα ούρα μου». Τα έφτυσα αμέσως και μου ήρθε αναγούλα. Γελούσε μαζί μου, με χλεύαζε. Μου είπε πως είχα τη δύναμη να δώσω τέλος σε όλα αυτά, αν του έλεγα όσα ήθελε να μάθει. Με είχε πιάσει υστερία, είχα ξεπεράσει τα όρια. Ήμουν μπερδεμένη και ανίκανη να σκεφτώ τι έπρεπε να κάνω, πώς να συμπεριφερθώ. Ό,τι κι αν έκανα ήταν λάθος. Ένιωθα ότι θα τρελαινόμουν. Δεν ξέρω πόση ώρα κράτησε όλο αυτό. Σίγουρα ώρες. Ήμουν κουρασμένη. Σε κάποια στιγμή έβαλε ένα κράκερ στο στόμα μου. Δεν μου έδωσε καμία εντολή και δεν είχα ιδέα τι έπρεπε να κάνω. Ήθελα να το φάω, να καθαρίσω το στόμα μου. Δεν ήξερα όμως αν ήταν παγίδα κι αν θα υπέφερα περισσότερο άμα το έτρωγα. Το κρατούσα ανάμεσα στα δόντια μου, με το αλάτι να μου καίει τα χείλη. Δεν ξέρω πόση ώρα έμεινε εκεί… μάλλον πολλή. Άρχισε να με πιάνει πανικός, δεν μπορούσα να αναπνεύσω. Φοβόμουν να το δαγκώσω, φοβόμουν και να το φτύσω. Δεν είμαι σίγουρη τελικά αν το έφαγα ή αν μου το πήρε. Είναι αστείο πώς κάτι τόσο απλό όσο ένα κράκερ μπορεί να προκαλέσει τέτοια αναστάτωση.

    Πήρε ένα τεράστιο dildo, το έσπρωξε απότομα μέσα μου και άρχισε να με γαμάει με αυτό. Μου έλεγε πόσο σιχαμένη τσούλα είμαι. Μου είπε να το πάρω στα χέρια μου και να γαμηθώ μόνη μου. Μου έδινε εντολές να το κάνω όλο και πιο δυνατά, όλο και πιο γρήγορα. Ούρα εκσφενδονίστηκαν ξανά με δύναμη πάνω μου. Κύλησαν στο σώμα μου και σχημάτισαν λιμνούλα ανάμεσα από τα πόδια μου. Έτσι όπως το κουνούσα, το dildo πλατσούριζε μέσα στα ούρα. Οι απότομες κινήσεις τα έβαζαν μέσα μου και αηδίαζα με την αίσθηση. Το μυαλό μου διαλυόταν και το σώμα μου με πρόδιδε έτσι όπως ανταποκρινόταν στις βίαιες κινήσεις του dildo. Άρχισα να χύνω. Η ηδονή με έκανε να νιώσω ακόμα πιο άχρηστη. Ίσως είχε δίκιο. Ίσως είμαι τελικά μια σιχαμένη, άπληστη τσούλα. Αυτή η σκέψη ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Κατέρρευσα συναισθηματικά κι ήταν τόσο σαρωτικό όλο αυτό, που πίστευα ότι δεν θα συνέλθω ποτέ. Έλυσε τα σχοινιά και τις δέστρες από τα πόδια μου. Με πήρε από το χέρι και με οδήγησε στο μπάνιο. Ένιωσα ανακούφιση που θα με άφηνε επιτέλους να καθαρίσω από πάνω μου το αηδιαστικό υγρό. Μπήκα στο μπάνιο και τρομοκρατήθηκα όταν αναποδογύρισε την κανάτα πάνω από το κεφάλι μου. Τα ούρα μούλιασαν τα μαλλιά μου και κυλούσαν στο πρόσωπο και το σώμα μου. Με έπιασε υστερία. Χώθηκα στην άκρη της ντουσιέρας ουρλιάζοντας και κλαίγοντας με αναφιλητά, στριφογυρνώντας και χτυπώντας με τα χέρια τα πλακάκια. Με ακούμπησε στην πλάτη και τον άκουσα να προφέρει ήρεμα το όνομά μου. Ένιωσα σαν να με διαπέρασε ηλεκτρισμός. Πώς μπορούσε να με ακουμπάει τώρα, που ήμουν τόσο βρώμικη; Πώς θα μπορούσε να με ακουμπήσει ποτέ ξανά; Γιατί; Γιατί; Με γύρισε ώστε να τον αντικρίσω, κρατώντας ακόμα την κανάτα στο χέρι. Μου είπε ήρεμα «Δεν είναι ούρα, είναι νερό, νερό με λίγο χρώμα». «Δες», μου είπε. Έφερε την κανάτα στα χείλη του και πήρε μια μεγάλη γουλιά. Στεκόμουν και τον κοίταζα μπερδεμένη, μην μπορώντας να διακρίνω αν αυτό που έβλεπα ήταν αληθινό. «Άνοιξε τη βρύση και πλύσου». Μπήκα κάτω από το νερό και πήρα το σαπούνι. Νομίζω ότι του ζήτησα και χλωρίνη. Έτριψα με δύναμη το πρόσωπο και το σώμα μου, κοντανασαίνοντας. Τον άκουσα ξανά να μου μιλάει «Πλένεσαι σαν να είσαι γεμάτη ούρα, νερό ήταν, απλό νερό». Ήπιε ξανά από την κανάτα. Συνέχισα να σαπουνίζομαι και να ξεπλένομαι, να αναπνέω σπασμωδικά. Προσπαθούσα να καταλάβω. «Ήσουν καταπληκτική», μου είπε. «Πολύ δυνατή». Έκλεισε τη βρύση, με τύλιξε με μια πετσέτα και με σκούπισε. Με οδήγησε στο κρεβάτι και με κράτησε στην αγκαλιά του, ηρεμώντας με, χαϊδεύοντας το πρόσωπο και τα μαλλιά μου. Δεν ξέρω πόση ώρα πήρε μέχρι να κοπάσουν τα αναφιλητά και το τρέμουλό μου. Μου έλεγε ξανά και ξανά πόσο καταπληκτική ήμουν, πόσο όμορφη. Πόσο ασφαλής. Με κρατούσε στην αγκαλιά του και με χάιδευε. Μου χάριζε ηδονή.

    Όταν τελικά επανήλθα σε μια πιο φυσιολογική κατάσταση, μου είπε ότι η βραδιά μας κάθε άλλο παρά είχε τελειώσει. Είχα μόλις ολοκληρώσει την πρώτη φάση του session, τη φάση του συναισθήματος, και ότι τώρα η επόμενη αφορούσε το σωματικό κομμάτι.
     
    Last edited: 22 Μαϊου 2010
  2. Απάντηση: Ανάκριση, μια αληθινή ιστορία

    Οδύνη, ηδονή, ελευθερία, δύναμη, οδύνη, ηδονή, ελευθερία, δύναμη, οδύνη, ηδονή, ελευθερία, δύναμη, οδύνη, ηδονή, ελευθερία, δύναμη, οδύνη.....

    Εθιστικός κύκλος.

    Μπράβο Alnair, καταπληκτικό.
     
  3. Απάντηση: Ανάκριση, μια αληθινή ιστορία

    Εξαιρετική απεικόνιση των συναισθημάτων, δυνατά στιγμιότυπα, όμορφο κείμενο...εγώ ταξίδεψα...δώσε μας και το υπόλοιπο alnair... 
     
  4. Nesaea

    Nesaea Guest

    Απάντηση: Ανάκριση, μια αληθινή ιστορία

    nice!  
     
  5. StandYourGround

    StandYourGround New Member

    Απάντηση: Ανάκριση, μια αληθινή ιστορία

    Πάρα πολύ καλό..Nice choice..
     
  6. dora_salonica

    dora_salonica Contributor

    Ευχαριστούμε alnair, πολύ καλό... 
     
  7. alnair

    alnair Regular Member

    Απάντηση: Ανάκριση, μια αληθινή ιστορία

    Χαίρομαι που σας άρεσε. Μια φίλη με ρώτησε: "Όμως το μυστικό πού ήταν τελικά;" Ένας από τους λόγους που επέλεξα το κείμενο ήταν κι αυτός. Επειδή δεν υπήρχε κάποιο τρομερό μυστικό που ο ανακριτής έπρεπε να αποσπάσει, δεν υπήρχε κάποια φοβερή ομολογία του στυλ πού κρύβεται ο εγκέφαλος της σπείρας, ο αρχηγός της αντίστασης, η αιρετική χριστιανή. Ο κυρίαρχος σε αυτή την περίπτωση εμφανίστηκε με δύο πρόσωπα. Το ένα της είχε δώσει την εντολή να μην αποκαλύψει 2-3 συγκεκριμένα πράγματα, και το άλλο τη διέταζε να παρακούσει το πρώτο. Ένα εξαιρετικό mind fuck δηλαδή  

    Σύντομα θα ποστάρω και το υπόλοιπο.
     
  8. thaleia

    thaleia Contributor

    Απάντηση: Ανάκριση, μια αληθινή ιστορία

    αντε να δουμε και λιγο πονο γιατι μ αυτα το faux ουρα ξενερωσα  
     
  9. Απάντηση: Ανάκριση, μια αληθινή ιστορία

    Eξαιρετικά σατανικό alnair, περιμένω τη συνέχεια!  
     
  10. Uther

    Uther Contributor

    Απάντηση: Ανάκριση, μια αληθινή ιστορία

    πολύ ενδιαφέρουσα περιγραφή όντως. Ευχαριστούμε & Περιμένουμε τη συνέχεια.
     
  11. ipakouo_skilaki

    ipakouo_skilaki Regular Member

    Απάντηση: Ανάκριση, μια αληθινή ιστορία

    Την συνέχεια σε παρακαλώ...  
     
  12. zoyzoy_

    zoyzoy_ Contributor

    Κοριτσάκι μου γλυκό, 25 πήγε ο μήνας
    Τι θα γίνει!!!
    Αντε γιατί θα σταματήσω τα καλοπιάσματα,
    θα έρθω εκεί και μετά θα ποστάρεις στα Rersonal Experiences
    με θέμα "Ανάκριση Α' Βαθμού"