Απόκρυψη ανακοίνωσης

Καλώς ήρθατε στην Ελληνική BDSM Κοινότητα.
Βλέπετε το site μας σαν επισκέπτης και δεν έχετε πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη μας!

Η εγγραφή σας στην Online Κοινότητά μας θα σας επιτρέψει να δημοσιεύσετε νέα μηνύματα στο forum, να στείλετε προσωπικά μηνύματα σε άλλους χρήστες, να δημιουργήσετε το προσωπικό σας profile και photo albums και πολλά άλλα.

Η εγγραφή σας είναι γρήγορη, εύκολη και δωρεάν.
Γίνετε μέλος στην Online Κοινότητα.

Αν συναντήσετε οποιοδήποτε πρόβλημα κατά την εγγραφή σας, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας.

Ανάμεσα στον πόθο και στο σπασμό...

Συζήτηση στο φόρουμ 'BDSM Εμπειρίες' που ξεκίνησε από το μέλος margarita_nikolayevna, στις 7 Οκτωβρίου 2015.

  1. margarita_nikolayevna

    margarita_nikolayevna Δ Contributor

    Ανάμεσα στον πόθο και στο σπασμό
    Ανάμεσα στη δύναμη και στην ύπαρξη*...​

    Το φως του πρωινού, αυτό το ελάχιστο που ξέφυγε της αυστηρής γρίλιας, ξύπνησε το σώμα αλλά όχι το μυαλό εντελώς.

    Θ' ανοίξω τα μάτια σε λίγο, μπορώ να έχω αυτή την πολυτέλεια.

    Ανάμεσα στη σύλληψη
    Και στη δημιουργία...

    Μια απαγόρευση!

    Αυτό μπορεί να είναι. Να το κάνεις, κοίτα, κοίτα πώς γίνεται, απλά. Θα στο δείξω Εγώ κι εσύ θα το κάνεις. Αλλά μόνο αυτό, τίποτε άλλο! Γιατί το λέω Εγώ!

    Πόσο δεμένος μπορεί να είναι ο οργασμός μου πάνω Σου; Αντιρρήσεις; Μπα, κανένα περιθώριο πια.

    Ότι Σου εστίν η Βασιλεία...

    Μόνον αυτό!

    Ανάμεσα στη σύλληψη
    Και στη δημιουργία...

    Μόνον αυτό! Τίποτε άλλο! Το λέω Εγώ!

    Το ένα χέρι γλυστράει κάτω από τα σκεπάσματα. Το άλλο πέφτει νωχελικά αριστερά. Το στρώμα κρατά ακόμη το καμπυλωτό σχήμα ενός Σώματος. Τα σεντόνια μυρίζουν ακόμη τη Μυρωδιά.

    Ανάμεσα στον πόθο
    και στο σπασμό...

    Στο μυαλό τρέχουν εικόνες... Εικόνες εικόνες εικόνες εικόνες εικόνες εικόνες εικόνες...

    Και κινήσεις!

    Είσαι κοντά μου, έλα κοντά μου! Θα μου το δώσεις; Εσύ! Σε παρακαλώ! Ω ναι, μπορώ να παρακαλέσω. Και να ικετεύσω! Και να μην έχει και σημασία αν θα πάρω τελικά. Αλλά ναι, μπορώ να παρακαλέσω... να ικετεύσω!

    Ανάμεσα στη συγκίνηση
    Και στην ανταπόκριση...


    Ότι Σου εστίν η Βασιλεία...

    Το αριστερό χέρι ψαχουλεύει το σχήμα στο στρώμα. Και πιο έντονα τώρα. Και πιο έντονα. Σχεδόν απελπισμένα. Σφίγγει το σεντόνι, το μαξιλάρι, τα νύχια γραπώνονται μέσα στο ύφασμα.

    Ο σπασμός! Ο σπασμός!

    Ότι Σου εστίν η Βασιλεία...
    Ότι Σου εστίν η Βασιλεία...
    Ότι Σου εστίν η Βασιλεία...
    Ότι Σου εστίν η Βασιλεία...
    Ότι Σου εστίν η Βασιλεία...

    Τα πόδια μαζεύονται, κλείνουν κοντά στο τρίγωνο. Η λεκάνη μαζεύεται, η μέση σηκώνεται. Και μετά η πλάτη. Το κεφάλι. Το ουρλιαχτό πνίγεται για να μην ακουστεί πιο έξω - κάποιος κατεβαίνει τη σκάλα...

    Ξέπνοο το σώμα ξαναγυρνά στην επαφή με το στρώμα.

    Ανάμεσα στη δύναμη
    και στην ύπαρξη...

    Είναι η ζωή... εδώ...!​


    Ότι Σου εστίν η Βασιλεία...

    Η μέρα υψώθηκε ήδη στον ουρανό, το φως δεν μπόρεσε πια να το κρατήσει η γρίλια!

    *T.S. Eliot, The Hollow Men (1925)
     
    margarita_nikolayevna, 7 Οκτωβρίου 2015
    #1