Ανδρες μονοι, γυναικες μονες....τι φταιει?

ειναι και η παγίδα του να γνωρίσεις κάποιο-κάποια... μια ζωη μακριά απο εσένα .. και να έχεις μια ζωη να βλασφημίας...

 

Από την στιγμή που δημιουργήθηκε κοινωνία/πόλις κλπ δημιουργήθηκαν και δίκτυα επικοινωνίας.
Τα δίκτυα δομούνται γύρω από ένα κόμβο σαν ιστός, ένα πράμα.
Το κάθε σημείο του ιστού μπορεί να γίνει κόμβος.
Τα δίκτυα δημιουργούνται σε ένα μέσο/εργαλείο επικοινωνίας (λόγος/φωνή, γραφή/έντυπο κλπ κλπ)
Η εμβέλεια του μέσου/εργαλείου αυξάνει την ακτίνα του δικτύου.
Ό,τι διέπει ένα δίκτυο είναι ανεξαρτητο από την ακτίνα του.
Αυτά...
Κάτι άλλο..?

 

Το να είναι κάποιος μόνος ( ή μονάχος ) δεν είναι κατάρα, δεν είναι αποτυχία, δεν είναι ντροπή.
Δεν ξέρω ποιος κερασφόρος ( για να είμαι politically correct χαχα ) είπε, ότι ο άνθρωπας δεν έχει άλλη επιλογή απ' το "ζευγάρωμα".
Ή που είναι γραμμένο, ότι κάποιος μόνος ή μονάχος θα ήταν γι' αυτό τον λόγο δυστυχής. Ως προς το τι φταίει που κάποιοι/ες είναι "αδέσμευτοι/ες".
Επιγραμματικά, μάλλον ζούμε σε μια ή άλλη μια χρονική περίοδο βιασύνης και επιφάνειας ( γράφω ή άλλη μια γιατί δεν αποκλείω να έχουν υπάρξει κι άλλες στο παρελθόν ), με όσ' αυτό συνεπάγεται. Δεν φταίει το ιντερνέτι, όπως δεν έφταιγε και η ανακάλυψη της τυπογραφίας ή η κατάργηση των φρυκτωριών.
Τώρα, ότι - και για μένα - είχε και συνεχίζει να έχει απείρως μεγαλύτερο γούστο η δια ζώσεις προσέγγιση, αυτό τ' ομολογώ. Βέβαια, όταν έκανα τα πρώτα μου "περπατήματα" στα τέλη των 80'ς αρχές των 90'ς, δεν έλειπαν και τότε εκείνοι που "σκάλωναν", που έτρεμαν τα ποδαράκια τους μόνο στην ιδέα, ότι θα την έπεφταν σε κάποια.
Και δεν ήταν λίγοι σαν αριθμός. Τότε δεν υπήρχε ακόμη το ιντερνέτι, αλλά να πω την αλήθεια μου, δεν θυμάμαι σε ποιον/α ή τι, έριχναν το φταίξιμο των δυστοκιών ή των κωλυσιεργιών τους. Σίγουρα κάποιος "φταίχτης" υπήρχε και τότε. Ως προς τα "οι άνδρες δεν υπάρχουν πια", τα περί "ευνουχισμού απ' τις γυναίκες", τα περί "αναστροφής των ρόλων", τσιχλίτσα αρκετά παλαιά που ίσως να συνεχίσει να μασιέται και στο απώτερο μέλλον. Εμένα η δική μου εμπειρία ζωής δίδαξε δυο πραγματάκια, τα εξής τρία :

1) Αν συναντήσεις τον κατάλληλο - σε μια δεδομένη χρονική για σένα στιγμή - άνθρωπα, βρίσκεις πάντα τον τρόπο να τον προσεγγίσεις ( παραμερίζοντας τους όποιους δισταγμούς σου ).
2) Αν κάποιος άνθρωπας είναι για σένα ο κατάλληλος - πάντα σε μια δεδομένη χρονική στιγμή -, δε πα να τον συναντήσεις και σε πορεία εις μνήμη των πεσόντων παραγωγών κρόκου Κοζάνης, θα τα κιμιάσετε.
3) Όποιος νύχτα περπατεί, λάσπες και περιττώματα πατεί ( Τουτέστιν, ας μάθουμε πρώτα ποιοι είμαστε, τι είμαστε διατεθειμένοι να δώσουμε για να τ' αποκτήσουμε/κρατήσουμε. Και μετά ας δούμε τι θα θέλαμε/ζητούσαμε απ' τους άλλοι. ). Σε κάθε περίπτωση, ψάρι που ν' αναδύεται, να ίπταται πάνω απ' την βάρκα μας και να προσγειώνεται οικειοθελώς στα χεράκια μας μέσα, ομολογώ, ότι εγώ τουλάχιστον δεν το έχω δει μέχρι σήμερα.

Κατά τ' άλλα (ξανά)συντάσσομαι με τις παραπιές που είχα γράψει σ' αυτό το νήμα κατά το anno domini 2014 ( που τις ξαναδιάβασα πριν λίγο και αναρωτιέμαι, που στα τσακίδια είχα βρει την όρεξη να τις αραδιάσω ).   

 

Ένα μικρό μικρούλι σχολιακι.

Όταν λέτε μερικοί "όταν ήρθε ο φεμινισμος" τι ακριβώς έχετε στο μυαλό σας ? Ότι πήρε το ταξί από τις Άνω Κουκουβαουνες και ήρθε και διεφθειρε τις κορασιδες?

Δλδ για το θεό πια συνερθετε λίγο.

 

το μέσο είναι μέσο. οι περιβάλλουσες συνθήκες ειναι καθοριστικές, αλλά η στάση του καθενός είναι δική του επιλογή και δική του ευθύνη. κι είναι το κρίσιμο στοιχείο.
για πολλούς ή για κάποιους ό,τι γνώρισαν κι έμαθαν στη νεότητά τους είναι ομορφότερο σε σχέση με το παρόν, και το νοσταλγούν. γι άλλους δεν γίνεται σύγκριση. αλλάζουν.
στην εφηβεία μου, για παράδειγμα, ξοδεύαμε καμμιά τριανταριά ώρες στο προηγούμενο δίκτυο, το τηλεφωνικό, πριν το καθοριστικό ραντεβού.
εποχή που να μην υπήρχαν στερεότυπα δεν υπάρχει ένδειξη οτι υπήρξε από την αυγή του πολιτισμού ως σήμερα. το ίδιο ισχύει και για τη δυσφορία.
η ίδια η έννοια του «ζευγαρώματος» έχει πάρει στο χρόνο και κατα τόπους διαφορετικά περιεχόμενα και μορφές. ακόμη και σήμερα στο ίδιο στενό περιβάλλον γίνεται αντιληπτή με παραπάνω απο έναν τρόπους. έχουμε και είχαμε κολλημένες στο μυαλό μας παραδοχές αμφισβητίσιμες. για παράδειγμα καποιος μπορεί να πιστεύει οτι σε ένα μπαράκι είσαι υποχρεωτικά λιγότερο ψεύτικος, λιγότερο καμουφλαρισμένος, λιγότερο κουστουμαρισμένος ή λιγότερο αξύριστος ή μακιγιαρισμένη απ ότι σε ένα φόρουμ. αλλά λίγοι πάνε στο μπαρ με τα καθημερινά τους. άλλος μπορεί να πιστεύει ή να θέλει να πιστεύει οτι ο αρσενικός είναι ή οφείλει να είναι «κυνηγός» (?) γούστα είναι αυτά. και στο μπαρ και στο τσατ μπορεις να δείχνεις ό,τι νομίζεις πως θες να προσπαθησεις να δείξεις, κι ο απέναντι να «δει» ό,τι επιθυμεί και μπορεί να δει. συμπεριφορά κυνηγού δεν έχω δει σε κανένα θηλαστικό. ο κανονας είναι η θηλυκιά να ανακοινώνει τη διαθεσιμότητά της και ο αρσενικός πού έχει κατακτήσει προνόμιο να αποφασίζει αν θα ανταποκριθεί· είτε, σε άλλα είδη, να ανταποκρίνεται σχεδον εξ ορισμού. δεν είναι ούτε καθολικός ούτε αποκλειστικός ο κανόνας. το στερεότυπο του κυνηγιού κολακεύει τον θηρευτή και την ικανότητα του για αποτελεσματικό κυνήγι, και το θήραμα για την ελκυστικότητά του. η προσέγγιση, απ' όσο ξέρω, γίνεται αμοιβαία και κλιμακωτά. και είναι και ικανότητα εκτός από φυσική τάση. καλλιεργείται απ' τον καθένα ξεχωριστά. αν έχεις κάτι να πεις βρίσκεις τρόπο και το λες. και περιμένεις να σηκωθούν τ' αυτιά που το άκουσαν. και ξανά.

 

άντε βρε. είναι πασίγνωστο πως ήρθε με ποδήλατο. ποιόν κοροϊδεύεις;

 

οι τσοντες... 

 

Από τα Όσκαρ των στερεότυπων...
Δεν θα γράψω τα πώς και τα γιατί... Άλλωστε αυτοί και αυτές που το υιοθετούν, ακόμα και με λοβοτομή να τους το χώσεις στη γκλάβα, πάλι δεν θα το καταλάβουν, ένεκα που τση βολεύει...
Θα προσθέσω μόνον πως άρχισε να κυκλοφοράει ως άποψη από το τέλος του 19ου αιώνα.
Τip: Για την κατανόηση του γιατί τότε απλά ακολουθήστε την γραμμή του χρήματος...
(Για τον @echo : Αυτό το κείμενο είναι βαθύτατα πολιτικό)...

 

Σοβαρα τωρα....πιστευετε οτι οντως υπαρχει θεμα?

Μια απο τα ιδια μου φαινεται εμενα η κατασταση οπως και πριν απο 25 χρονια (που τουλαχιστον εχω αναμνησεις).
Παλι ζευγαρια βλεπω, παλι χωρισμενους που καταστρεφονται, παλι γαμους εχουμε (κ διαζυγια βεβαιως βεβαιως) παλι παιδακια γεννιουνται και η ζωη συνεχιζεται.
Μοναχικοι τυποι παντα υπηρχαν. Περαν τουτου, μοναχικες περίοδοι σε μη μοναχικους τυπους επισης. Απολυτα νορμαλ μου φαινονται ολα.
Νταξει τωρα αν εχει αλλαξει ο τροπος της προσεγγισης αυτο ειναι αλλο θεμα. Εξελιξη το λενε.

Μαλλον προσπαθουμε να ριξουμε το επικοινωνιακο προβλημα μας στην τεχνολογια αλλα αυτο ειναι απλως μια ευκολη δικαιολογια. Γηπεδο για να παιχτει μπαλα υπαρχει παντου. Και παιζεται μπαλα διαρκως.

Ειχα γνωρισει εναν πολυ ωραιο τυπο ο οποιος προσπαθουσε να μου περασει την σημερινη εννοια του "ειμαι διαθεσιμος". Επειδη και καλα εγω ειμαι old school και γνωριμιες μεσω social media δεν κανω. Ο τυπακος αυτος λοιπον πραγματι ηταν διαθεσιμος παντου. Ωραιος τυπος στην βραδυνη του εξοδο, ανοιχτος διαδικτυακά, ανετος και στο βδομαδιατικο super market. Δεν κολλουσε ταμπελα σε τιποτα και εκμεταλλευοταν στο επακρο ολα τα εργαλεια της σημερινης εποχης. Ωραιος.

Στο τελος βεβαια συμφωνησε οτι οι καλυτερες προσεγγισεις γινονται....στο super market. Γιατι ο νεος ειναι ωραιος, αλλα ο παλιος αλλιως.... 

 

@artemismatsas

Το ''διαθέσιμος/η'' δεν ακούγεται όμορφα.

 

Όταν με την ισότητα των δυο φύλων(!), άρχισε η έννοια του φεμινισμού να κυριαρχεί, εκ

Η ισότητα (!) των δύο φύλων , δημιούργησε το κίνημα του φεμινισμού που η έξαρσή του με όλες τις καλές-κακές συνέπειες στη δεκαετάι του '80, λόγω της λαθεμένης αντίληψης της έννοιας, αν δεν καταλάβατε......

 

Τέλος και για να κάνω κ ένα σχόλιο σχετικό με το νήμα, να για παράδειγμα αν ήμουν μόνη μου στον πλανήτη και είχαν μείνει μόνο άντρες που έγραφαν ισότητα και έβαζαν δίπλα αυτό το θαυμαστικο προφανώς κάπου εκεί θα τελείωνε και το είδος.