Ανθρώπινα δικαιώματα, Κυριαρχία και S/M

...

Ανθρώπινο δικαίωμα είναι το καθολικά, οικουμενικά αναγνωρισμένο 'δικαίωμα' που απολαμβάνουν, στην πραγματική ζωή όλοι οι άνθρωποι ως 'γυμνοί άνθρωποι'. Τουτέστιν, επειδή έχουν την ιδιότητα του ανθρώπου και γι' αυτόν, αποκλειστικά, το λόγο.
Υπό την έννοια αυτή καμιά στάθμιση ανάμεσα στα ανθρώπινα δικαιώματα δεν χωρεί. Είναι, αν υπάρχουν, αδιαίρετα και ισοβαρή, αφού συναρτώνται με την ίδια τη φύση του ανθρωπίνου όντος και αποτελούν ειδοποιά χαρακτηριστικά της.

Τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν θα μπορούσαν παρά να ισχύουν ισχύουν υπερταξικά, υπερεθνικά και σε πλανητική κλίμακα. Δεν είναι πολιτικά ή νομικά δικαιώματα: Είναι υπερπολιτικά, υπερκείμενα του θετού Δικαίου και των αστικών ελευθεριών.

Το κράτος Δικαίου, ως εθνικό κράτος, νοθεύει τα υποθετικά ανθρώπινα δικαιώματα αφού, λόγου χάρη, δεν τα εκχωρεί στους μετανάστες, περιορίζει την διασυνοριακή κινητικότητα, ελέγχει το δικαίωμα της εγκατάστασης αλλοδαπών στο έδαφος του και επιπλέον τους απαγορεύει να ψηφίζουν.

Κοντολογίς και χωρίς να προδικάσουμε το μέλλον, σήμερα, σε παγκόσμια κλίμακα, 'ανθρώπινα δικαιώματα δεν υφίστανται'. Η επίκληση τους χρησιμεύει, απλώς, ως ιδεολογικό μασκάρεμα. Όπου κι αν στρέψουμε το βλέμμα μας, κατοχυρωμένα δικαιώματα αυτού του είδους δεν θα διακρίνουμε.

Αν, όμως τα 'ανθρώπινα δικαιώματα είναι ανύπαρκτα', τί εγγυάται, ηθικοκανονιστικά και πρακτικά, όσα δικαιώματα παραχωρούνται ή κατακτώνται στη σφαίρα των αστικών διατάξεων ενός εκάστου Κράτους Δικαίου; Ποιός θα αποφασίσει για την εσωτερική τους ιεράρχηση, για το είδος και το εύρος εφαρμογής των αστικών ελευθεριών; Με ποιό κριτήριο; Αν μάλιστα ληφθεί υπόψη η κατάρρευση του Διαφωτιστικού Λόγου, τίθεται το ερώτημα: Ποιός είναι ο διαχειριστής της πλουραλιστικής ανεκτικότητας, που μοιραία προκύπτει, ως αποτέλεσμα της πολυδιάσπασης του Λόγου, του γνωσιοθεωρητικού σχετικισμού και, κυρίως, της εκτόπισης του ιδεώδους της αυθυπέρβασης από εκείνο της αυτοπραγμάτωσης - όπου το πρώτο συνδέεται με έναν 'ασκητικό' παραγωγισμό και το δεύτερο με την 'άϋλη' οικονομία/φούσκα των 'υπηρεσιών' και της άμετρης κατανάλωσης;

Η απάντηση είναι περίπου αυτονόητη: Είτε το 'χρήμα' είτε η πολιτική εξουσία - και συνηθέστερα, η δεύτερη ως θεραπαινίδα κι υπηρέτρια του πρώτου. Επομένως, η επινομή αστικών δικαιωμάτων σε επιμέρους ομάδες πληθυσμού, αποτελεί αντικείμενο πολιτικοοικονομικής αγοραπωλησίας, δηλαδή 'μεταρρυθμιστικής πολιτικής', όταν δεν λαμβάνει τη μορφή της βίαιης σύγκρουσης ανάμεσα σε κοινωνικά υποκείμενα που τα διαχωρίζουν σχέσεις πραγματικής - ενίοτε, απόλυτης - εχθρότητας.

Στο πλαίσιο αυτό, αναρωτιέται κανείς ποιά είναι η θέση του S/M στη διαπραγμάτευση περί ελευθεριών των σεξουαλικών μειονοτήτων. Ποιά είναι η αγοραστική του δύναμη (ψηφοφόροι κλπ) συγκρινόμενη με την τεράστια ισχύ των οργανώσεων ομοφυλοφίλων; Ποιά η ιδεοκατασκευαστική του εμβέλεια, η πολιτική του Ταυτότητα; Έχει, άραγε, έστω και περιορισμένης συμπαντικής βαρύτητας συγκεκριμένες διεκδικήσεις;

Διατυπώνω την υπόθεση πως η δυνατότητα αυτής της κοινότητας να αναγνωρισθεί ως υποκείμενο διακριτών αστικών δικαιωμάτων είναι πανομοιότυπη με εκείνη της σύγχρονης 'Τέχνης', στα δικά της μονοπάτια: Η πλήρης παράδοση στην ασύδοτη εμπορευματοποίηση και η συστηματική εκπόρνευση, δια των ΜΜΕ και του εμπορικού κυκλώματος της βιομηχανίας του θεάματος. Το S/M θα διασφαλίσει την ανοχή στην διαφορετικότητα όσων το διακονούν, μόνον αν γίνει 'μόδα', προβάλει την ενδυματολογική ιδιοτυπία των ταγών του και ενσωματωθεί ολοσχερώς στα γρανάζια της κατανάλωσης, ήτοι της 'ελεύθερης αγοράς'. 'Παίζοντας' ανέμελα με την αμφισημία της υπαρξιακής του υπόστασης: Την απόλυτη αντίφαση ανάμεσα στην ελευθεριακότητα που εξιδανικεύει και θεσμικά επιζητεί, από τη μιά, και την έννοια της απόλυτης Κυριαρχίας, που το συγκροτεί, από την άλλη.

Μοναδική εναλλακτική λύση συνιστά η πολιτικοποίηση του - και κατ' επέκταση η απο-ιδιώτευση - δια της επιστροφής στον κλασικό σαδικό λιμπερτινισμό, η πρόσδεση του στο άρμα του υλιστικού αθεϊσμού, η θεωρητική του αναβάπτιση στα νάματα μιας πολυσχιδούς 'καταραμένης' πολιτισμικής παράδοσης. Αλλά η επιλογή αυτή προϋποθέτει ριζική ρήξη με την κυρίαρχη κουλτούρα της μαζικής δημοκρατίας και τα προϊόντα της. Στην περίπτωση αυτή τα δικαιώματα όσων το ενστερνίζονται ως σεξουαλικό τρόπο βίου θα επανεγγράφονταν, ως διεκδικήσεις, στο έδαφος μιας συνολικής σύρραξης με το 'υπαρκτό' και τα αξιακά του ψιμυθιώματα.

Πιστεύω ειλικρινά ότι θα επικρατήσει η πρώτη κατεύθυνση.
...

Πηγή: www . kleftes.gr

 

Απάντηση: Ανθρώπινα δικαιώματα, Κυριαρχία και S/M

Μόλις έμαθα την Πηγή της Πηγής  
https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/t13200/

Αλήθεια οι κλέφτες έχουν ηθική;