Απο βανιλλα σε υποτακτικη

Δε ξερω καν αν υπαρχει το θεμα αλλα και να υπαρχει θα ηταν πιο καλα να ακουστουν αποψεις του τωρα.Ως ανθρωποι εχουμε τη ταση να αλλαζουμε γνωμη η αποψη κατα συνθηκη η βαση εμπειριών.
Να ξεκινησω λοιπον .
Τι γινεται οταν απο βανιλλα ανακαλυπτεις (για μενα στα 45) οτι υπαρχει και μια αλλη κρυμμενη πλευρα σου? Πως το διαχειριζεσαι?
Πως γινεται να βλεπεις τον εαυτο σου να καταρριπτει αξιες και πρεπει και να γινεται κατι αλλο?
Πως μπορεις να μη κανεις δευτερες και τριτες σκεψεις για ολο αυτο που σου συμβαινει?
Πως γινεται απλα να κρατησεις το χερι και την αγκαλια που σου δινεται και να προχωρησεις χωρις να κοιτας πισω?
Οταν ξεκινησατε μια τετοια σχεση στο χωρο αυτο υπηρξαν πισωγυρισματα ( ασφαλεια της ηδη υπαρχουσας ζωης σας) υπηρξαν φοβοι ? Υπηρξε ο εγωισμος να υπερνικα αυτο που νιωθατε και να σας αναγκαζει να θελετε να γυρισετε πισω?
Υπηρχαν μεταπτωσεις στη ψυχολογιας και αρνηση στα θελω σας?
Ελπιζω να μη τα εκανα ... κουλουβαχατα. Ειναι αποριες ομως που θα ηταν καλο να λυσω ωστε να μπορεσω να καταλαβω περισσοτερα σε αυτο που μου συμβαινει.

 

Ευχομαι να βρεις τις απαντησεις στα ερωτηματα σου Μαύρη Ντάλια .Προσωπικα πως το διαχειριστηκα εγω σε διαφορετικη σχεση ,θα σου απαντησω.Το απολαμβανεις διαλυοντας μια,μια τις εσωτερικες σου συγκρουσεις.

 

Υποθέτω ότι δεν είναι κάτι που ανακάλυψες μόλις. Η υποτακτικότητά σου. Θα υπήρχαν ενδείξεις που είτε ακούσια είτε εκούσια, προσπέρασες.
Ρευστοποιήσου!
Δεν χρειάζεται να απορρίψεις καμμιά αξία σου, τίποτα από το παρελθόν σου, δες το και ζησ'το ως ένα ταξίδι. Παρε λίγες αποσκευές, τα χρήσιμα μόνο.
Ρευστοποιήσου ξανά και ξανά   Ανάπνευσε  

 

Ανασες που λεει και μια ψυχη. Σε ευχαριστω @lexy

 

  παρακαλώ!

 

Θα συμφωνήσω με τη @lexy, πως δύσκολο να το ανακαλυψες ξαφνικά.

Για μένα, σε κάθε είδους σχέση μου, ο εγωισμός μειωνόταν όσο αυξανόταν η εμπιστοσύνη. Σαν τον συμπλέκτη με το γκάζι ένα πράγμα. Όσο αφήνεις το ένα, αυξάνεις το άλλο, μέχρι που δεν χρειάζεσαι πια τον συμπλέκτη. Το αυτοκίνητο πάει μόνο πατώντας το γκάζι.

Δεν γίνεται από τη μια μέρα στην άλλη. Θέλει χρόνο. Αρκετό χρόνο και πολλά γαμοσταυριδια (αν πάρω παράδειγμα από μένα!!!). Και θέλει δύο. Και εσύ να αφήνεις να σού κερδίσουν την εμπιστοσύνη και ο άλλος να προσπαθεί να στην κερδίσει.

Με πισωγυρισματα, πετώντας το κινητό λέγοντας "ρε δε πα να γαμηθεις και εσύ και το bdsm σου!!!".
Με ανασφάλειες, "όχι, όχι , δεν είμαι εγώ για αυτό. Καλύτερα ήμουν πρίν". Ήμουν;

Όλα στο πρόγραμμα είναι.

Καμιά φορά αξίζει να βάλουμε το "θέλω" μπροστά από το "πρέπει".
Την "ευτυχία" μπροστά από το "πρέπει".

Και αν φάμε τα μουτρα μας, δεν έγινε και τιποτε.

 

Η απαντηση σου απλα με ζωγραφισε.
Τα εχω κανει πολλες φορες. Αλλα να πω οτι αν υπηρχε μεσα μου αυτη η πλευρα ηταν πολυ καλα κρυμμενη η ατιμη για 45 χρονια. Η απλα δεν ηξερα. Σε ευχαριστω για την απαντηση αλλα και για τον καθρεπτη που μου εδωσες να δω μεσα του .

 

Να σαι καλά  

 

Το θεμα ειναι περα απο την σύγκρουση με τον εαυτο σου,τα πρεπει της αξίες το εγω κ αλλα τοσα πολλα που παλευεις καθε μερα... να νιωθεις κ ευτυχισμένη...
Δεν ειναι θεμα ανασφάλειας αν ησουν καλυτερα πριν η τωρα.. ειναι θεμα επιλογών κ που εσυ νιωθεις οτι ανήκεις πραγματικά,που ταιριάζεις...

Φοβοι?εννοειται,πτωση ψυχολογιας? Φυσικα.. ολα αυτα που περιεγραψες..

 

Δεν γίνεται. Απλώς προχωράς αν αυτό που νοιώθεις είναι μοναδικά δυνατό.
Κουλοβάχατα δεν τα έκανες καθόλου. Το εξέφρασες όλο μια χαρά!
Καθε φορά που χωρίζουμε, αφήνουμε και μια ασφάλεια, κατι γνώριμο πίσω. Αν και η μόνη ασφάλεια είναι ο εαυτός μας.
Ο φόβος μπορεί μόνον να νικήσει κάτι που νοιώθουμε και να μας κάνει να γυρίσουμε πίσω.
Κατά την γνώμη μου, όταν θέλουμε να φύγουμε από κάπου, αυτό εχει τελειώσει..

 

Εγώ δεν θα σου πω το πώς.
Δεν θα μπορούσα άλλωστε.

Επειδή όμως έχει τύχει να γνωρίζω μια γυναίκα που το σκεφτότανε αρκετά χρόνια πριν τα 35 της, όταν και προχώρησε σε αυτό, Έχω να πω:

Όσο πιο νωρίς, τόσο πιο καλά.

 

Ευχαριστω ολους που βαλατε κι απο ενα λιθαρακι ετσι ωστε να παραδεχτω η αποδεχτω την ουσια και τη πραγματικοτητα μιας τετοιας σχεσης. Σαφως οταν κατι τελειωνει κατι νεο ξεκινα. Για μενα τελειωσε η πορεια μου ως βανιλλα και δεν υπαρχει γυρισμος. Οχι γιατι δε γινεται αλλα γιατι δε με εκφραζει πλεον. Ναι @Circe αυτο που με κραταει σε ενα τετοιο σχημα ειναι πολυ δυνατο και ειναι ο λογος που θελω να το κανω ακομα πιο δυνατο και πιο ομορφο. @maria anna μου εδωσες κι αλλη τροφη για σκεψη. Τι πραγματικα με κανει ευτυχισμενη. Αυτο καθ αυτο το σχήμα η ο ανθρωπος για τον οποιο αλλαζω. Σιγουρα δεν ειναι ευκολος ο δρομος @MindFeeder αλλα καποια πραγματα ερχονται και δεν γινεται να τα αποφυγεις αλλιως θα ζεις πισω απο το δαχτυλο σου. Να πω λοιπον ενα μεγαλο ευχαριστω σε ολους. Με βοηθησατε να δω πιο καθαρα μεσα μου αυτο που η συγχυση και το αγνωστο καλυπταν.