Αρχές και Δεσμεύσεις Σκλάβων

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: SLAVES' PRINCIPLES AND COMMITMENT

Μένος εναντίον νημάτων; Όχι δα. Μίλησα σαφώς και συγκεκριμένα για σκλαβο-κυριαρχικό επιθετικό μαζοχισμό (που κατά τη γνώμη μου εκπροσωπείς) και τον περιέγραψα όπως τον προσλαμβάνω.

[..]

Κάποτε σου είχα γράψει φιλικά να προσπαθήσεις να κρατηθείς απ’ την εδώ πλευρά του μεταιχμίου. Να το παλέψεις. Αυτή είναι η ειλικρινής μου ευχή και προτροπή.

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: SLAVES' PRINCIPLES AND COMMITMENT

Δεν υπάρχει καμία επιθετικότητα στον τρόπο ζωής μου, ούτε μαζοχισμός. Κάτι δεν έχετε καταλάβει σωστά. Ο τρόπος που ζω - αν θα μπορούσα να τον χαρακτηρίσω κάπως - είναι συμπαγής, πράγμα που μου είναι πολύ ευχάριστο και εποικοδομητικό. Ταυτόχρονα φροντίζω και ευελπιστώ να είναι ιδιαίτερα απολαυστικό για τον Κύριο στου οποίου τα χέρια έχω αφήσει την ευθύνη της ζωής μου. Και δεν εκπροσωπώ τίποτε πέραν των δικών μου απόψεων, αλλά αν κάποιος επηρεάζεται - θετικά ή αρνητικά - διατηρώ το δικαίωμα να μην αισθάνομαι ουδεμία ενοχή γι αυτό.

Ευχαριστώ και για την δική σας προτροπή και εκτιμώ την φιλικότητα. Η ίδια φιλικότητα ισχύει και από την πλευρά μου. Το αδιέξοδο της επικοινωνίας ασφαλώς κάνει του κεφαλιού του και πάλι.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: SLAVES' PRINCIPLES AND COMMITMENT

Tι πήγα και βρήκα... 
Σε καμία περίπτωση δεν θεωρώ πως αυτή είναι η διαφορά της sub από την slave. Μα σε καμία όμως. Ακριβώς το αντίθετο θα έλεγα. Μια slave μέσα από την εμπιστοσύνη της προς τον Κ νοιώθει και είναι βέβαιη πως Αυτός φροντίζει και θέλει να είναι καλά. Διαφορετικά δεν θα υπήρχε παράδοση, ουτε καν εμπιστοσύνη. Να εμπιστευτείς ποιον; Κάποιον που μπορεί όποτε του κατέβει να αποφασίσει να μην είμαι καλα; Πως είπαμε ονομάζεται αυτός; Κυρίαρχος;Μaster; δε νομίζω...

 

Απάντηση: Αρχές και Δεσμεύσεις Σκλάβων

Εξαιρετικό κείμενο. Απομόνωσα πιο κάτω αυτά που μου άρεσαν περισσότερο, για να μπορώ να ανατρέχω στο μέλλον.

Μιλάει "μόνον" για αρχές και για δέσμευση στις αρχές αυτές. Αυτό είναι η σκλαβιά και για μένα. Η αντίστιξη δεν γίνεται με την υποτακτική, όπως πήρε τροπή η συζήτηση. Η αντίστιξη γίνεται με όλους τους άλλους ανθρώπους που δεν είναι υποχρεωμένοι να αντιλαμβάνονται και να συμμερίζονται τις αρχές αυτές ειδικά και σε καμία περίπτωση δεν επιθυμούν να τις ακολουθήσουν.

Αρκούν οι αρχές και η δέσμευση στις αρχές αυτές για να κτίσουν μια M/s σχέση; Κατά τη γνώμη μου, όχι. Διόλου. Αναγκαία συνθήκη είναι αλλά όχι ικανή. Χρειάζονται ακόμα πολλά άλλα πράγματα. Χημεία, πάθος γι αυτόν τον τρόπο ζωής, συμβατότητα, δύναμη, ισχυρό libido, ελευθεριότητα.

Ακολουθούν τα κομμάτια που με άγγιξαν περισσότερο, τα πήρα από το αγγλικό κείμενο.

...

---

Εξηγεί en passant το περί μη-ανθρώπου και ότι δεν το λέει υποτιμητικά. Οπωσδήποτε, politically correct δεν κινδυνεύει να χαρακτηριστεί ο SlaveMaster...  

Μια λεπτομέρεια, η απόλυτη εντιμότητα θέλει χώρο και χρόνο για να ανθίσει. Η εν δυνάμει σκλάβα σκουντουφλάει στο σκοτάδι. Για να βγουν από μέσα της τα απολύτως έντιμα και να εκφραστούν πρέπει πρώτα να εντοπιστούν και να αναγνωριστούν.

Απαιτεί εξίσου απόλυτη εντιμότητα από τον Έτερο, για να ανθίσει. Τα "on a need to know basis" δεν έχουν θέση σε αυτό το μοντέλο, αν μιλάμε για ενηλίκους, μόνον ζημιά μπορούν να κάνουν.

Αυτή την άσκηση πιστεύω ότι αξίζει να την κάνει μια σκλάβα ή εν δυνάμει σκλάβα κάθε τόσο. Είναι δύσκολη και πολύ πολύ χρήσιμη.

Όπου προκύπτει ότι η διαφορά μεταξύ Αφεντών και σκλάβων και όλου του υπόλοιπου κόσμου, των υποτακτικών συμπεριλαμβανομένων είναι ακριβώς οι δεσμευτικές αρχές, στο σύνολό τους και κάθε μία.

Τα έχω βρει με ένα απλό googlάρισμα.

Στην τελική,

δεν είναι μόνον η διαδρομή του SlaveMaster προς τη σκλαβιά, υπάρχουν και άλλες αντιλήψεις και αλλιώτικα σύνολα αρχών και πρακτικών. Εξίσου καλές ή και περισσότερο, με δεδομένο ότι κάποιοι τις έχουν ακολουθήσει επιτυχώς, έχουν συμβάλει στην εξέλιξή τους και έχουν ζήσει και ζουν ευτυχισμένα με αυτές. Όμως, εμένα μου φαίνεται ένα καλό πλαίσιο, έχει καλές γενικές ιδέες.

Γίνεται λίγο "έμπορος λαδιού φιδιού" στιγμές - στιγμές ο SlaveMaster, στο κάτω κάτω για την κάλυψη των αναγκών του κόπτεται και αυτός, να βρει ανθρώπους που δέχονται αυτά που λέει για να τους εκπαιδεύσει - με τον τρόπο που λέει - για δικούς του σκλάβους, όμως αυτό που τον θέτει υπεράνω κριτικής σε αυτό ειδικά το σημείο είναι ότι απαιτεί από τους εν δυνάμει εκπαιδευόμενους του να έχουν διαβάσει πολύ προσεκτικά το φυλλάδιο που συνοδεύει το μπουκάλι με το λάδι φιδιού.

Έτσι, δεν μπορεί κανείς να του πει τίποτα.

Δεν ξέρω κατά πόσο έχει νόημα η ανταλλαγή απόψεων επί του θέματος μεταξύ υποτακτικών, απ ό,τι παρατήρησα χάνεται η μπάλα...

Βλέποντας το ποστ της sklavina και την παραπομπή, θα έλεγα ότι η κάθε μια στη διαδρομή της μπορεί να περάσει ένα στάδιο όπου προσπαθεί να συμφιλιωθεί με τη βία που της έχει ασκηθεί σε διάφορες μορφές, συναισθηματικά ή σωματικά, στερητικά ή συντριπτικά, πραγματικά ή φαντασιακά. Θα προσπαθήσει να ερμηνεύσει αυτή την απροσδόκητη βία έτσι ώστε να την βρει ταιριαστή με αυτό που αναζητά. Μπορεί ακόμα να θεωρήσει τη βία που της ασκήθηκε ως και επιβεβαιωτικό της ύπαρξής της στο χώρο γιατί την άντεξε. Στην πραγματικότητα, κατά τη γνώμη μου είναι ένα εμπόδιο και ένας παράγων αποπροσανατολισμού και αποδιοργάνωσης. Η "βία" που ασκείται από Κυρίαρχο άτομο σε υποτακτικό μόνον οργανωτική μπορεί να είναι, οτιδήποτε άλλο εγώ το έχω για πρόβλημα.

Όπως η πορεία μιας σκλάβας δεν χωρά μισά πράγματα, ανεντιμότητες, ανυπακοές, ανοησίες και θολούρες, έτσι η πορεία ενός Κυρίαρχου στο να αποκτήσει αυτή τη σκλάβα δεν χωρά στρεψοδικίες, "αιτιολογημένες" εντός πλαισίου κρίσεις βιαιότητας και άλλα τέτοια.

Έχω την ίδια ακριβώς γνώμη με τη sklavina. Γι αυτόν τον λόγο δεν με νοιάζει διόλου πως λέγεται ο Κύριος, ούτε πως και που διαφέρουν από τις σκλάβες οι κυρίες που τρέχουν πίσω από τέτοιους Κυρίους ή τους προ(σ)καλούν...

 

Δεκτή η ένσταση Κυρία Προέδρου, λολ. Και βέβαια κατανοώ το πνεύμα της. Πράγματι, η σκλάβα έχει μέσα της βαθύτατη εμπιστοσύνη ότι δεν θα την βρει κανένα (πολύ μεγάλο) κακό. Έτσι μπορεί και αφήνεται. Δεν μπορείς να αφεθείς σε βλάκα, σε άπειρο ή σε μικρόψυχο.

Μιλούσα με τον Γηραιό τις προάλλες και μου έλεγε ότι θα έρθει να με επισκεφτεί σύντομα και πόσο πολύ θέλει να μου δώσει ένα γερό χέρι ξύλο, παρέα μαζί με έναν Έλληνα Dom. Του είπα ότι θα μου άρεσε πολύ κάτι τέτοιο. Μετά με ρώτησε αν θα χρησιμοποιήσω safeword αυτή τη φορά. Του είπα πως όχι, τώρα πλέον τον γνωρίζω αρκετά καλά και τον εμπιστεύομαι.

"Εξάλλου, αν αρχίσω να κλαίω, δεν θα σταματήσετε;" του είπα το μικρό αθώο.

"Όχι", μου είπε, "εγώ προσωπικά δεν θα σταματούσα. Δεν θα θεωρούσα ότι αυτό είναι λόγος για να σταματήσω".

Τείνω να συμφωνήσω. Σε ακαδημαϊκό καθαρά επίπεδο και χωρίς να προσπαθώ να δικαιολογήσω τους Καριόληδες που βλάπτουν μεθοδικά και συστηματικά την ιδιοκτησία τους, αντί να φροντίζουν γι αυτήν, θα έλεγα ότι η υποτακτική θέτει απαράβατους όρους μέσα στη σχέση, οι οποίοι αφορούν την δική της ευμάρεια. Η σκλάβα, όχι. Απλά δεν την αφορά. Είναι μάλλον ενοχλητικό για την ίδια να πρέπει να σκέφτεται τέτοια θέματα. Αυτή είναι η άποψή μου τουλάχιστον, ίσως άλλες σκλάβες να νοιάζονται περισσότερο ή να διατηρούν τον έλεγχο σε κάποια πράγματα.

Η βία είναι απλά έκφραση ελευθερίας. Στη βία του Κυρίαρχου αντιδρώ με μία άνευ προηγουμένου παθητικότητα. Στη βία των υπολοίπων απαντώ με τη δική μου βία. Αυτή είναι η μόνη διαφορά για μένα, ανάμεσα στα δύο είδη βίας: ο τρόπος που αντιδρώ.

 

Απάντηση: Αρχές και Δεσμεύσεις Σκλάβων

Πολύ σημαντικό σημείο το θεωρώ αυτό για την εξέλιξη τόσο της σκλάβας, όσο και της σχέσης της ίδιας.
Και βέβαια αυτό προϋποθέτει πως ο Κ δεν "τσαντίζεται" με οτιδήποτε λόγω εντιμότητας Του δίνει, απλά το εκλαμβάνει ως πληροφορία την οποία όμως μπορεί να χειριστεί όπως επιθυμεί, όταν επιθυμεί κι αν επιθυμεί.
Γι αυτό και

μπορεί να υπάρχει για κάποια θέματα χωρίς να ζημιώνει τη σχέση.

Το μοναδικό ίσως σημείο του ποστ με το οποίο δεν συμφωνώ.
Και δεν αναφέρομαι στις διάφορες εκλογικεύσεις που κάνει μια σκλάβα μέσα της για τον εαυτό της αλλά στην βία.
Βρίσκω την βία -όπως εγώ την αντιλαμβάνομαι- όχι απλά να έχει θέση στη διαδικασία, αλλά να είναι απαραίτητη για το "σπάσιμο" τσαμπουκά, αντιλήψεων που δεν είναι παρά εμπόδια για την εξέλιξη της ίδιας της σκλάβας στην πορεία που η ίδια επέλεξε. Ιδιαίτερα αν η σκλάβα δεν είναι από τα ντροπαλά πλασματάκια και στην υπόλοιπη της ζωή, αλλά με έντονη δυναμικότητα και επιθετικότητα και θεωρεί πως είναι η ίδια πολύ πιο αρμόδια να κρίνει για την ίδια από τον Κ που επέλεξε και αλαζονικά κρίνει και κατακρίνει οποιαδήποτε του προσπάθεια που ξεβολεύει την ίδια, όχι σε φυσικό επίπεδο, εκεί είναι όχι εύκολο αλλά δυνατό για ένα διάστημα να αντέξει κάποιος οτιδήποτε, αλλά σε ψυχικό, όπου οι αντιστάσεις βγαίνουν ακόμα και ασυναίσθητα και πολλές φορές μεταμφιεσμένες σε κάτι άλλο.
Χωρίς βία οι αντιστάσεις θα μετατραπούν στον σταυρό που θα μπει πάνω από τον τάφο της σχέσης και της όποιας μετεξέλιξης σε σκλάβα.

Η βία του Κυρίαρχου, η ελεγχόμενη από τον Ίδιο και η απευθυνόμενη προς τη εν δυνάμει σκλάβα, την οποία νοιάζεται βέβαια και δεν αφορά απλά δική του άγνοια, απειρία ή οποιεσδήποτε μάτσο συμπεριφορές τις οποίες τόσοι πολλοί πλέον συγχύζουν με την κυριαρχία, είναι ένα από τα σημαντικότερα εργαλεία εκπαίδευσης κατά την γνώμη μου βέβαια πάντα.

Μάλλον τελικά θα πρέπει να ορίσουμε τι εννοεί η καθεμιά από μας με τον όρο "βία" γιατί όπως την ερμηνεύω εγώ, δεν είναι παθητικότητα η ενδεδειγμένη αντίδραση αλλά ενεργητικότητα, με τις ενέργειες να οδηγούν προς την εκπλήρωση του στόχου του Κ αναφορικά με το συγκεκριμένο "πρόβλημα" στο οποίο απευθύνεται με βία, ώστε να βοηθήσει πιο ενεργά και η ίδια στην εξάλειψη του (προβλήματος) και όχι Του (Κυρίου)  

 

Απάντηση: Αρχές και Δεσμεύσεις Σκλάβων

I just want to express my thanks for the illuminating thread  

 

Απάντηση: Αρχές και Δεσμεύσεις Σκλάβων

Η αλήθεια είναι ότι έχω γίνει μια παλιογκρινιάρα lara[E-p]. Αδέσποτη και σε sabbatical ούσα, για μια φορά στη ζωή μου λέω ανοιχτά ό,τι μου έφταιξε κατά καιρούς. Η αδιαφορία καταλαμβάνει την πρώτη, δεύτερη, τρίτη και τέταρτη θέση. Διάφορα άλλα είναι λιγότερο εμφανή. Πλην, γνωρίζω τη θέση μου. Λέω αυτό που νιώθω, δεν έχω αξιώσεις να έχει πλανητική ισχύ, δεν σημαίνει καν ότι προσπαθώ να δεσμεύσω τον όποιον Έτερο σε μέσα και απόψεις. Ας κάνει ο καθείς όπως κρίνει και αγαπάει.

Η βία όμως, εκτός από την ήπια οργανωτική βία, απαιτεί μια έμπειρη σκλάβα για να μπορεί να αντλήσει από αυτήν και να απολαύσει. Και πάλι μπορεί να υπάρχει θέμα, αλλά πια έχει να κάνει με τις ανάγκες του Κυρίαρχου που ασκεί τη βία. Δεν είναι απλό πράγμα. Ελεγχόμενη βία μπορεί να είναι πολύ βαρύ φάρμακο και μετά βίας ελεγχόμενη βία μπορεί να προκαλέσει τεράστιο (και όχι όλως διόλου αδικαιολόγητο) φόβο. Ο φόβος είναι η αντίσταση μασκαρεμένη σε μια μορφή που "σπάει" ακόμα δυσκολότερα από την εμφανή αντίκρουση του Κυρίαρχου.

Μπορώ να πω τι εννοώ με τον όρο "βία"

Ο ορισμός του Deleuze, όχι δικός μου. Και λέει ότι η βία είναι υπερβολική χρήση της δύναμης αλλά ότι κατ' ανάγκη συστατικό της. Άρα λέω εγώ, η ισχύς, του Κυρίαρχου στην προκειμένη, μπορεί να πάει τη σκλάβα εκεί που θέλει ο Κυρίαρχος, χωρίς βία. Εκτός και αν η σκλάβα είναι έμπειρη και μπορεί να αντέξει τη βία. Αλλά πώς να ασκηθεί - με κάποια ασφάλεια - βία σε μια που μόλις αρχίζει να παραδέχεται ότι ο Αφέντης της και αυτή δεν είναι ίσοι που μπορεί να έχει πισωγυρίσματα λόγω αβεβαιότητας ακόμα και σε αυτό και που κατά βάθος δεν έχει υπερβεί την αντίληψη ότι η άποψή της (πρέπει και είναι ανθρωπιστικά ορθό να) μετράει;

Το αρχικό κείμενο είναι όντως εξαιρετικό αλλά και στο διάλογο υπήρξαν μερικά στ αλήθεια διαφωτιστικά  

 

Απάντηση: Αρχές και Δεσμεύσεις Σκλάβων

Αυτό δεν κάνουμε όλοι?

 

Απάντηση: Αρχές και Δεσμεύσεις Σκλάβων

Όχι, δεν κάνουμε όλοι αυτό. Συγκεκριμένα, ο SlaveMaster θέτει ορισμένα γενικά κριτήρια και προϋποθέσεις για να θεωρεί κάποιον αξιολογήσιμο ως εν δυνάμει σκλάβο. Πάνω εκεί έγινε κουβέντα και είχα άποψη περί βίας. Θεώρησα λογικό να πω ότι αν κάποιος Κυρίαρχος την εφαρμόζει ως εκπαιδευτική μέθοδο δεν έχω κάτι να αντιτάξω, εφόσον μάλιστα έχει ενδεχομένως εντάξει τη μέθοδό του σ ένα ευρύτερο πλαίσιο αναφοράς, όπως κάνει ο SlaveMaster.

Να υποθέσω πως όλα τ άλλα που έγραψα περί βίας ήταν αρκετά διαφωτιστικά ή της αρεσκείας σου; Γιατί το "εγώ στη βία απαντώ με βία" που αναφέρθηκε πιό πάνω μου φαίνεται εκτός τόπου και εκτός κάθε πολιτισμένου τόπου, εδώ που τα λέμε.

 

Απάντηση: Αρχές και Δεσμεύσεις Σκλάβων

Όταν ρώτησα αν αυτό δεν κάνουμε όλοι, εννοούσα πως όλοι γράφουμε τις απόψεις μας και πέραν 1-2 εξαιρέσεων που ανά διαστήματα φέρονται ως οι προφήτες του βδσμ, κανείς δεν νομίζω να έχει αξιώσεις να έχει η όποια άποψη του πλανητική ισχύ.
Ούτε καν ο SlaveMaster που εκφράζει κατά τη δική μου άποψη τουλάχιστο, κάποια δικά του συμπεράσματα και σκέψεις, πάνω στα οποία κάνουμε διάλογο, εκφράζοντας και τεκμηριώνοντας όσο είναι δυνατό τις δικές μας απόψεις.
Δηλαδή κάνει ο καθένας όπως κρίνει κι αγαπάει.  


Το "εγώ στη βία απαντώ με βία" που έγραψε η ντόρα δεν μπορώ να ξέρω συγκεκριμένα τι μπορεί να εννοούσε.

Μπορώ να πω, πως προσωπικά δεν είμαι εναντίον της βίας όμως γενικά κι αόριστα.
Δεν ξέρω αν φταίνε τα βουνίσια γονίδια του Πατέρα μου, αλλά θεωρώ πιο υγιές να αντιδράσω στην προσπάθεια επιβολής άνευ της συγκατάθεσης μου και συναίνεσης μου της όποιας βίας, από το να δέχομαι στο όνομα του πολιτισμού να θυματοποιούμαι στον καθένα που για τους όποιους λόγους αποφασίζει να την προβάλει πάνω μου.
Αν αυτό δεν θεωρείται "πολιτικώς ορθό" ή "πολιτισμένο" ειλικρινά δεν με νοιάζει κιόλας.

Όταν κάποιος πάει να με δαγκώσει και βλέπω πως την συνειδητή προσπάθεια μου να μην λάβω την βία του σοβαρά, την ερμηνεύει ως αδυναμία να τα βάλω μαζί του, ε άντε να του συγχωρέσω και την δεύτερη προσπάθεια. Στην 3η θα βάλω τα δυνατά μου να τον αφήσω χωρίς δόντια.
Κι ας με πουν απολίτιστη!
Με έχουν πει και πολύ χειρότερα... 

 

Μία διευκρίνηση, αν μου επιτρέπεται...

Αυτό που έχεις μέσα σε εισαγωγικά Λάρα μου, δεν έχει μεγάλη σχέση με αυτό που είπα. Μου θυμίζει όμως κάτι που είναι μάλλον πολύ επίκαιρο στις μέρες μας. "Βία στη βία της εξουσίας".