Ασύμμετρες σχέσεις.

Μιας που βρισκόμαστε στο παρόν φόρουμ υποθέτω πως οι περισσότεροι από εμάς αρέσκονται στις ασύμμετρες σχέσεις. Όμως δεν τις έχουμε όλοι στο μυαλό μας με τον ίδιο τρόπο. Τι θα λέγατε λοιπόν να γράψουμε όσοι επιθυμούμε το πώς βλέπουμε την ιδανική ασύμμετρη σχέση;

Ως νηματοθέτρια ξεκινώ με την δική μου οπτική:

Μια σχέση Κυριαρχίας υποταγής αποτελείται από δύο η και περισσότερα άτομα που συναινούν στο να βρεθούν σε μια ασύμμετρη σχέση όπου ο Κυρίαρχος είναι αυτός που έχει τον πρώτο και τελευταίο λόγο και η/οι υποτακτική/ες είναι αυτή/ες που μαθαίνει/ουν να υπακούει/ούν και να υπηρετεί/ουν.

Ας μιλήσουμε όμως για μια σχέση που αποτελείται από δύο άτομα για να μην περιπλέκουμε τα πράγματα μιας που σε μια ασύμμετρη σχέση που εμπλέκονται περισσότερες από μια υποτακτική είναι πιο σύνθετες οι συνθήκες.

Στη σχέση αυτή η υποτακτική επιλέγει συνήθως τον Κυρίαρχο, έπειτα από μεγάλη περίοδο γνωριμίας και εξοικείωσης μεταξύ τους, ενώ θέτει και τα αρχικά όρια της σχέσης, σύμφωνα με το αποτέλεσμα που επιθυμεί από την εκπαίδευσή της και πιθανά πράγματα που δε θα δεχόταν να δοκιμάσει.

Θεμέλιο μιας τέτοιας σχέσης είναι η εμπιστοσύνη. Αν κλονιστεί αυτή η εμπιστοσύνη τότε θα πρέπει ή να προσπαθήσουν να την ανακτήσουν ή αν δεν είναι εφικτό αυτό θα πρέπει να χωρίσουν γιατί, εκ των πραγμάτων, δεν θα μπορούν να προχωρήσουν, μιας και δίχως εμπιστοσύνη, δεν μπορεί να αφεθεί η υποτακτική στα χέρια του Κυριάρχου, για να γίνει σωστή δουλειά από μέρους του.

Ο Κυρίαρχος, από τη στιγμή που θα προσχωρήσει στη σχέση αυτή, οφείλει να σεβαστεί τα όρια της υποτακτικής του και να μην τα παραβεί σε καμία περίπτωση παρά μόνο όταν είναι σίγουρος ότι είναι έτοιμη η υποτακτική του να τα επεκτείνει. Άλλωστε, ας μην ξεχνάμε ότι ορισμένα όρια είναι για να επεκτείνονται, κι άλλα για να αφήνονται στην ησυχία τους.

Η υποτακτική από την μεριά της είναι υποχρεωμένη να σέβεται και να ακούει τον Κύριό της σε αυτά που θα της ζητήσει ή θα της πει.
Η υποτακτική καλό είναι να μην αμφισβητεί τον Κύριό της, γιατί τον επέλεξε και θα πρέπει πάνω απ’ όλα να σέβεται την επιλογή της. Φυσικά, αν δεν της αρέσει κάτι στη σχέση μπορεί πάντα να το συζητήσει μαζί του, και σε περίπτωση που δε συμφωνούν για σοβαρά πράγματα που την αφορούν, μπορεί πάντα να αποχωρίσει.
Επίσης, η υποτακτική δεν πρέπει να κάνει έλεγχο στον Κύριο της ούτε να γκρινιάζει γιατί πολύ απλά δεν βρίσκεται σε vanilla σχέση. Οφείλει να σέβεται τον Κύριο της και να συζητά οτιδήποτε την απασχολεί για τη σχέση τους (και όχι μόνο) μαζί του.
Πάνω από όλα θα πρέπει να γνωρίζει καλά ότι εκπαιδεύεται για μελλοντική σκλάβα Του Κυρίου της και πρέπει να προσηλωθεί σε αυτό το στόχο.

Μια υποτακτική μπορεί να συνεχίσει την ζωή της όπως και πριν την ασύμμετρη σχέση εκτός κι αν κάποιες δραστηριότητες της έρχονται σε αντίθεση με ορισμένα πράγματα που επιθυμεί να κάνει ο Κύριος της.

Ομοίως, ο Κύριος από την μεριά Του μπορεί να συνεχίσει την ζωή Του όπως και πριν με την μόνη διαφορά ότι οφείλει να μην παραμελεί την υποτακτική Του.

Κάθε session στο οποίο Ε/εμπλέκεται το ζευγάρι οφείλει να γίνεται με την συναίνεση και Τ/των δύο αλλά και με πλήρη ασφάλεια και υγιεινή.
Πάνω από όλα ένας σωστός και σώφρων Κυρίαρχος ενδιαφέρεται για την ψυχική και σωματική υγεία της υποτακτικής Του και ποτέ δεν παίζει με αυτά.
Όπως αντίστοιχα και κάθε υποτακτική ενδιαφέρεται για την πλήρη ικανοποίηση Του Κυρίου όπου ανήκει.

Αυτά τα ολίγα από εμένα προς το παρόν.
Θα χαρώ πολύ να ανταλλάξουμε απόψεις (όπως πάντα)
Αν το συγκεκριμένο νήμα υπάρχει να με συγχωρείτε.. έψαξα αλλά δεν βρήκα κάτι ανάλογο. Αν υπάρχει παρακαλώ να μεταφερθεί και αυτό αναλόγως  

Ευχαριστώ.
Soraya

 

Αγαπητή Soraya, επίτρεψέ μου να σου πω τη δική μου άποψη στο θέμα, μόνο που δεν περιλαμβάνει μονάχα το σκέλος Κυριαρχίας-Υποταγής αφού κατ΄ εμέ όλα σε αυτή τη ζωή συνδέονται και αλληλοεπιδρούν με πολλούς, λεπτούς μεν αλλά ισχυρούς τρόπους:

- Κατ΄ αρχήν κάθε σχέση μεταξύ δύο ανθρώπων είναι μία σχέση αλληλεξάρτησης. Κανείς δεν είναι τόσο ανεξάρτητος από την ανάγκη να σχετιστεί με άλλον άνθρωπο όσο του να φτάνει στο σημείο να μην είναι δεκτικός στην
ικανοποίηση και των αναγκών του άλλου, όποια σχέση και αν σκεφτεί κανείς, εννοώ συμπεριλαμβάνεται σε αυτόν τον φυσικό κανόνα εξίσου και μία σχέση Κ/Υ.
Στο "αν" λοιπόν όλες οι σχέσεις είναι απολύτως συμμετρικές. Στο "πώς, κατά πόσο και για πόσο" ο καθένας αρχίζουν να γίνονται ασύμμετρες όπως λες.

- Κατά δεύτερον, η ίδια η λέξη "ασυμμετρία" νομίζω ότι πολλές φορές παραπλανά για την ιδιομορφία ορισμένων σχέσεων. Εγώ προσωπικά επιλέγω τον όρο "διαφορετικότητα" εννοώντας την κάλυψη αναγκών αλλά και τη λήψη
πρωτοβουλιών και αποφάσεων.
Κι αυτό επειδή σε όλες τις σχέσεις υπάρχει και ένα τεράστιο αόρατο κομμάτι που είναι αθέατο στους τρίτους και ορισμένες φορές αθέατο μερικώς ή αρκετά ακόμα και στο έτερο μέλος της σχέσης.
Αυτό το κομμάτι διαμορφώνεται από την ανατροφή, τα βιώματα, τον χαρακτήρα και άλλα τέτοια πολύ προσωπικά χαρακτηριστικά.
Και αυτό το κομμάτι παίζει καθοριστικό ρόλο που μόνο το τι αισθάνεται κανείς για τον εαυτό του μπορεί να το αξιολογήσει ενώ όλοι οι άλλοι δεν είναι σε θέση να το δουν.
Έχω πχ. γνωρίσει ζευγάρια με ταμπέλα Κ/Υ πιστευτή σε όλους, στα οποία όμως έχω διακρίνει ασυμμετρία στην πληρότητα ικανοποίησης του υποτακτικού μέλους μεγαλύτερη από εκείνη του κυρίαρχου μέλους.
Ασυμμετρία σε αυτό δηλαδή υπέρ του "Υ" και σε βάρος του "Κ", όσο διήρκεσε κάτι τέτοιο που σε ορισμένες περιπτώσεις διήρκεσε πολύ χρόνο.
Σε τέτοιες σχέσεις δεν έχει τόση σημασία ποιος έχει τον πρώτο ή τον τελευταίο λόγο, αν το "Κ" μέλος έχει αδιόρατα εξωθηθεί από την ευφυία του "Υ" μέλους να λαμβάνει πρωτοβουλίες βαθιά επηρεασμένες από την ισχυρή αλλά
αδιόρατα επιβεβλημένη θέληση του "Υ", κοινώς το ποιος έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο είναι αναντίστοιχο με το ποιος έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο αληθινά, έστω και μη φανερώς εκφρασμένα.

Λόγω του παραπάνω προσωπικά πάντα ήμουν ιδιαίτερα επιφυλακτικός αν το Κ/Υ φαίνεσθαι συμπίπτει ή όχι και με το αληθινό Κ/Υ σκέλος της σχέσης.

Για μένα κριτήριο απόλυτο είναι ο βαθμός ικανοποίησης του καθενός ξεχωριστά ανεξαρτήτως του/ων τρόπου/ων που αυτό το κριτήριο πληρείται από τον καθένα ξεχωριστά. Και εκεί εστιάζω την ουσία των πραγμάτων.

Κοινώς, για να το πω αλλοιώς, για μένα το "πώς" και "με ποιον ρόλο" είναι απλώς το όχημα. Όχι η ίδια η διαδρομή ή ο προορισμός. Ούτε το βαθύτερο ελατήριο που κινητοποιεί ένα άτομο αλλά ούτε το πιο αξιόπιστο κριτήριο του πόσο επωφελείται ο καθένας από μία σχέση.


Και κάτι τελευταίο, είναι χαρακτηριστικό ότι υπάρχει πολύς κόσμος που μεταβάλλει τα "θέλω" και τον ρόλο που αναζητεί μέσα στον χρόνο, ακόμα και μέσα στην ίδια σχέση, είτε μερικώς είτε εκ θεμελίων. Πάντα κάποια βασικά χαρακτηριστικά της ιδιοσυγκρασίας κυριαρχούν συνολικά μεν, αλλά δεν παραμένουν αναλλοίωτα.

Οι σχέσεις δηλαδή, όποια και αν είναι η κυρίαρχη έκφρασή τους είναι πάντα δυναμικές και απρόβλεπτες. Ακόμα και αν είσαι με κάποιον χρόνια ολόκληρα.


Όσο για τα θεμέλια της σχέσης, εκεί δηλαδή που μετράει το τι σημαίνει αληθινά η σχέση αυτά, υπάρχει πάντως κάτι σαφές και απροσπέλαστο. Η ειλικρίνεια και η εμπιστοσύνη. Μόνο που αυτή, για να εξελιχθεί η σχέση σε κάτι όμορφο, ξεκινά πρώτα από την ειλικρίνεια και την εμπιστοσύνη στον εαυτό μας.

Για μένα αν αυτά τα δύο υπάρχουν θα γεννήσουν με φυσικό τρόπο και σεβασμό, εμπιστοσύνη και ειλικρίνεια και απέναντι στο ταίρι μας.

Και αυτό δεν έχει καμία σχέση με απόλυτο ξεγύμνωμα του εσωτερικού κόσμου μας σε άλλον άνθρωπο. Το διακρίνει κανείς με απόλυτη εγκυρότητα ΜΟΝΟ από συμπεριφορά του ενός απέναντι στον άλλο.


Ωραίο το νήμα σου αγαπητή,

R-B-F

 

Ας τοποθετηθώ, πριν εξαφανιστεί το thread μέσα στην δίνη συζητήσεων για πιτόγυρα, βρώμικες κάλτσες για φίμωτρα κι άλλα τέτοια "σχετικά".

Για μένα πολύ βασικό στοιχείο είναι το αδιαμφισβήτητο κι αδιαπραγμάτευτο της κατάστασης - ο λόγος του Κ (εφόσον τηρεί τα όρια πού έχουν τεθεί) είναι η μία αρχή στην σχέση και το υ πρόσωπο ακολουθεί. Στο μυαλό μου, αυτό εκτείνεται πολύ πέρα από τον φετιχισμό της εξουσίας: Δημιουργεί συνθήκες για έναν ώριμο και συνειδητοποιημένο Κ να δομήσει κάτι πραγματικά αξιόλογο, χωρίς να απαιτείται σε κάθε βήμα να αναλύει, να εξηγεί και να προσαρμόζει - ως γνωστόν, όπου υπάρχουν πολλοί συμβιβασμοί η ποιότητα φθίνει.

Επιπλέον όφελος κι εφόδιο για την εύρυθμη λειτουργία της σχέσης αποτελεί επίσης και η αποφυγή εντάσεων. Αν δεν υπάρχει το περιθώριο για εκρηκτική αντιπαράθεση, το όποιο - σημαντικό - ζήτημα θεωρηθεί πως πρέπει να συζητηθεί θα συζητηθεί σε κόσμιο τόνο, πάντα με την συναίνεση του Κ μέλους και με γνώμονα της εξομάλυνση της κατάστασης. Ποια ή ποιος θέλει να βιώνει εντάσεις για μικροπράγματα; Ποιος θέλει να γυρνά σπίτι του μετά από μια κουραστική μέρα και να έχει να κάνει με την φαγούρα ενός αντιδραστικού πλάσματος;

Αυτά για την ώρα, δεν θα ήθελα να μακρηγορήσω και μόνο που γράφω ιδρώνω. Πολλή ζέστη...

Φιλιά @Soraya

 

το είχα γράψει στην Γυναίκα του Sardax αυτό.

Αφού μιλάμε για την ιδανική. Το ξαναγράφω κι εδώ.


Ο Sardax, βασικά το έργο του αποτελούν την πιο γνήσια έκφραση των σκέψεων, των πιστεύω και των φαντασιώσεων μου για την γυναίκα κυρίαρχο, την γυναίκα Κυρία, την γυναίκα Αφέντρα, την Γυναίκα Femdom. Πώς το φαντασιωνόμουν; Πώς το σκεφτόμουν από πολύ μικρή ηλικία χωρίς να μπορώ να το κατανοήσω; Όπως ακόμη και τώρα δεν μπορώ!!

Η Βία που ασκεί η Γυναίκα πάνω στο κορμί μου, η εξουσία στο σώμα, στο κορμί. Η επίδειξη, ο χλευασμός, το ρεζίλεμα, ο πόνος που συνοδεύεται με δάκρυα, πολλά δάκρυα, σημάδια σε όλο το κορμί, αίμα, σκίσιμο της σάρκας, κρέμασμα για ώρες, φρικτά και πολλά μαστιγώματα.

Ξύλο και τιμωρία για τους πιο απίθανους λόγους. Γιατί βρέχει, γιατί δεν βρέχει, γιατί έκανα κάτι λάθος, γιατί έκανε κάτι εκείνη λάθος, ξέσπασμα νεύρων, τιμωρία χωρίς όρια. Ένας σάκος για μπόξ, συνέχεια. Πολλές φορές όχι μόνη της, συνοδεύομενη από φίλες, γυναίκες που άλλοτε με συμπαθούν, άλλοτε όχι, γυναίκες που με αντιμετωπίζουν με τον ίδιο τρόπο μ' Εκείνη, ως αντικείμενο. Αντικείμενο πόνου, υποταγής που βασίζεται σε έντονα συναισθήματα για Εκείνη τα οποία τα δέχεται και τα εκμεταλλεύεται. Γιατί αυτό την ευχαριστεί.

Δεν τα κάνει όλα αυτά για μένα. Αλλά για Εκείνη, γιατί αυτό την ευχαριστεί. Την ευχαριστεί να με δέρνει με όλους τους πιθανούς τρόπους. Την ευχαριστεί να με γυμνώνει μπροστά σε άλλους. Να με πηγαίνει σε παραλία γυμνιστών και λίγο πριν να έχει φροντίσει να με μαστιγώσει γερά, ν' αφήσει το μαστίγιο πάνω στην ψάθα κι εμένα γονατιστό δίπλα της. Να την αποκαλώ Κυρία ή Αφέντρα έξω, μπροστά σε μία σερβιτόρα, σε μία πωλήτρια.

Να με πηγαίνει για ψώνια ντυμένο γυναίκα και να με πηγαίνει για φαγητό εκεί που είναι το στέκι μου. Να με ξεφτιλίζει με κάθε πιθανόν τρόπο. Με οτιδήποτε μπορεί να σκεφτεί. Να πηγαίνω μαζί της στο κομμωτήριο και να μ' αφήνει απ΄έξω όρθιο, ακίνητο για όσες ώρες χρειαστεί και όταν τελειώνει να με καλεί μέσα να μου δίνει την σκούπα και το φαράσι και να μαζεύω όλο το μαγαζί, ενώ οι υπόλοιπες άγνωστες γυναίκες γελούν, στα μάτια τους βλέπεις ότι θέλουν κι άλλο και η Κυρία σου να το δίνει, να σε βάζει να γονατίσεις να φιλήσεις τα παπούτσια όλων των γυναικών, να σε χαστουκίζει μπροστά τους, να σε βάζει να βγάζεις τα ρούχα σου για να δουν όλη τα σημάδια από το μαστίγιο, την ζώνη αγνότητας μα πιο πολύ τα δάκρυα ντροπής που νιώθεις και όλο αυτό να την ευχαριστεί πολύ.

Να γυρνάτε στο σπίτι, να έχεις κάνει όλες τις δουλειές και να σε μαστιγώνει αλύπητα γιατί ήταν όλα τέλεια και δεν μπορούσε να βρει κάτι κακό. Και άλλες σκέψεις, σκληρές. Να βάζει άνδρες να σε βιάζουν μπροστά της, να σε γαμούν με κάθε τρόπο, να σε δέρνουν και πάντα υπό τις οδηγίες της, να κάνει σεξ με άλλους μπροστά σου, να την καθαρίζεις από το σπέρμα των άλλων.

Να χύνεις μέσα στις γόβες της πριν φύγει για βόλτα και το σπέρμα σου να είναι παντού μαζί της και όταν γυρνά μετά από ώρες να της γλύφεις με μανία τις πατούσες κι Εκείνη γεμάτη ευχαρίστηση να χτυπάει με δύναμη την βίτσα σε όλο το κορμί σου και να γεμίζει ο χώρος με τις φωνές, τα δάκρυα σου και την ευχαρίστηση της.

Γιατί όλα αυτά γίνονται για την Ευχαρίστηση της.

 

Καταρχήν να σε ευχαριστήσω που απάντησες στο νήμα μου. Διάβασα τη απάντησή σου με προσοχή και θα ήθελα να τοποθετηθώ αναλόγως.
Η λέξη εξάρτηση και μόνο μου προκαλεί μια απέχθεια. Τόσο για εμένα όσο και για τους υπόλοιπους γύρο μου δεν θα ήθελα να παρακινούνται από καμιά εξάρτηση,φετιχ,επιθυμία τους αλλά από την συνειδητοποιημένη επιλογή τους καταρχήν για τα θέλω τους κι έπειτα για τα θέλω του άλλου. Με αυτό τον τρόπο λοιπόν θα μπορέσουν να αποφύγουν οποιανδήποτε "υποχώρηση" στις ανάγκες τους μόνο και μόνο επειδή είναι εξαρτημένοι....

Προσωπικά δεν μου αρέσει ο όρος διαφορετικότητα, γιατί δεν αισθάνομαι να κάνω τπτ διαφορετικό από τους άλλους που δεν επιλέγουν τον δικό μου τρόπο ερωτικής έκφρασης.

Το κομμάτι αυτό που θίγεις θέλει αρκετή συζήτηση και πολύ αλκοολ για να το αντέξω εγώ προσωπικά... το μόνο που μπορώ να πω με σιγουριά είναι πως σε όλους, μηδενός εξαιρουμένου όλα τα παραπάνω είναι στοιχεία που διαμορφώνουν τον χαρακτήρα του και τις επιλογές του... το BDSΜ δεν νομίζω να είναι επιλογή για διέξοδο... είναι όμως μια ακόμα επιλογή...

Έχω κι εγώ γνωρίσει άτομα που δεν είναι ειλικρινεί με τον εαυτό τους και με τον σύντροφό τους...(δεν πιστεύω κανείς από εμάς να μην έχει γνωρίσει έστω ένα τέτοιο ζευγάρι) κάποια στιγμή όμως αν έστω ο ένας από τους 2 ξέρει πολύ καλά τι θέλει να είσαι σίγουρος πως η σχέση δεν έχει μέλλον και σίγουρα δεν μπορείς να την ονομάσεις D/s.

εδώ θα συμφωνήσω

Κι εδώ θα συμφωνήσω

 

να είσαι καλά γλυκέ μου! σε ευχαριστώ για την εύστοχη τοποθέτησή σου :*

 

σε ευχαριστώ πολύ που μοιράστηκες μαζί μου πρώτα και έπειτα με τους υπόλοιπους συμφορουμίτες τις σκέψεις και επιθυμίες σου!!!! να είσαι καλά