Ασύμμετρη σχέση και οικογένεια

Οι συνθήκες από μόνες τους δεν δημιουργούν προτεραιότητες. Επιλογές κάνουμε και προτεραιότητες θέτουμε με βάση τις συνθήκες, την ανάγνωσή τους, τις αντιλήψεις μας, κτλ.

Αν μένει σε απομακρυσμένο χωριό και χιονίζει, θα πάει την άλλη μέρα. Επιλογή του είναι.

Οχι.

 

Πώς είναι οι άλλες..?
-Ουδεμία σχέση..!
Πώς το καταλαβαίνουμε?
-Δεν μπορούμε να το καταλάβουμε.

 

Δεν σε καταλαβαίνω

 

Θυμάμαι μόλις έμεινα έγκυος, 26 ετων τότε, είχα πάρει ότι βιβλίο μπορούσα να βρω για την διαδικασία, για το βρέφος κι αναμεσα σ ολα τα αλλα, οδηγίες τις οποιες ειχα καθε καλη προθεση να ακολουθήσω, για το πως να μην καταστραφεί η ερωτική σχέση του ζευγαριού και είχε κάποιες συστάσεις περί κλειδωμένων πορτων, όπου τα παιδιά μαθαινουν πως οι γονείς έχουν και προσωπικό χώρο και πως να κοιμάται πάντα από βρέφος στο κρεβατάκι του, μόνο του για να συνηθίζει και να το αφηνουμε να κλαίει το βράδυ, για να μην κακομάθει και διάφορα τέτοια.

Τελικά: Το βρέφος κοιμόταν μαζί μου, ο θηλασμός είναι ευκολότερος τα βράδια για μια εξαντλημένη μητέρα, όταν το παιδί είναι κοντά και τους πρώτους μήνες το τελευταίο στο μυαλό μας σαν γονείς, που είχαμε να χορτάσουμε ύπνο από πριν γεννηθεί το 1ο μας, ήταν οτιδηποτε ερωτικοσεξουαλικό. Όσο ήταν βρέφος κοιμόταν στο ίδιο δωμάτιο για δική μας ευκολία και τα πρώτα χρόνια δεν διανοούμουν να κλειδώσω πόρτα, γιατί ξυπνούσε με εφιάλτες και έβρισκε καταφύγιο στην ασφάλεια του κρεβατιού μας.
Η δική μου εμπειρία όσον αφορά τα παιδιά, λέει πως τίποτα δεν μπορεί να παραμείνει το ίδιο και θα ήταν παράλογο να έμενε, εφόσον προστίθεται ακόμα ένα δεδομένο στην εξίσωση. Δεν νομίζω να τίθεται (ελπίζω να μην τίθεται) θέμα προτεραιότητας ανάμεσα σ εναν Κ που γουστάρει πίπα κι ένα βρέφος που πεινάει, για μια υ μάνα. Έχω συναντήσει πάντως και υ που έλεγε πως δεν θα πάθει τίποτα το παιδί αν πεινάσει λίγο και τι σκατα σκλάβα είναι εκείνη που δεν βάζει ακόμα και πάνω από τα παιδιά τον Κ της. Εγώ είχα πει, πως για μένα τα πράγματα είναι πολύ απλά. Σε μια πυρκαγιά, πρώτα θα σώσω το παιδί.

Τα ίδια τα πράγματα δεν μένουν, αλλά μπορούν να αλλάξουν με τρόπους που να καλύπτονται οι ανάγκες όλων των μελών της οικογένειας.

Κατά την γνώμη μου τα παιδιά δεν είναι μια απόφαση την οποία οποιοσδηποτε μπορει να παρει ελαφριά. Ακομα και μεγαλώνοντας τα παιδιά, χρειάζονται επαναπροσαρμογές και λεπτότητα και σοφία στην διαχειριση καταστάσεων, που μπορεί σε μας να φαινονται ασημαντες, αλλά ενός παιδιού μπορεί να του τραυματισει τον ψυχισμο ανεπανορθωτα. Οποτε σε καθε δικη μου εξισωση, η ψυχικοσωματικη υγεια του παιδιου ειναι και παντα θα ειναι σηματικοτερη απο καθε αναγκη Κ ή υ.

 

Μου κάνει μεγάλη εντύπωση που στα νήματα πιο πολύ απαντάνε υ και slaves παρά Κ και Masters. Και αν κάποιοι Κ τοποθετηθούν είναι πάρα πολύ φειδωλοί στον λόγο τους.

Μου αρέσει πολύ το συγκεκριμένο νήμα και ας έχει συζητηθεί στο παρελθόν. Θα ήθελα πάρα πολύ να διαβάσω απόψεις και εμπειρίες των Κ.

Όσο εφικτό είναι ανάμεσα σε ένα βανίλλα ζευγάρι τόσο εφικτό είναι και μέσα σε ασύμμετρη σχέση D/s. Θεωρώ οτι έχει να κάνει με την ωριμότητα των δύο παρά με την σεξουαλική ζώη και το lifestyle που έχουν επιλέξει.

Δεν γνωρίζω. Δεν το έχω ζήσει. Και καλύτερο πράγμα απο την πείρα και την εμπειρία δεν υπάρχει. Υποθέτω όμως οτι τίποτα δεν μένει το ίδιο και όλα αλλάζουν. Αυτό ισχύει και στο δέσιμο του ζευγαριού και στην αγάπη... είτε μειώνεται, είτε αυξάνεται... το σίγουρο όμως είναι οτι ποτέ οι καταστάσεις δεν μένουν ίδιες.

Αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει ένα όλοκληρο νήμα μόνο του. Βέβαια θα το γυρνούσα τούμπα... Διήγηση απο την ματιά του παιδιού με γονείς BDSMερ...

Υπάρχουν οικογένειες που θάψανε μυστικά και δεν αποκαλύφτηκαν ποτέ στα παιδιά τους... Επίσης θεωρώ οτι το παιδί θα έχει το πιο υγιής προτυπό που θα μπορούσε να έχει. Αν η μάνα υ σέβεται τον Πατέρα Κ αυτό βγαίνει σαν είκονα και στο παιδί αυτοματος υπάρχει σεβασμός προς το πρόσωπο του Πατέρα Κ και όλα κυλούν ομαλά...

Ενδιαφέρον ερώτηση... Εγώ έχω τις επιφυλάξεις μου για το 24/7 χωρίς παιδί... πόσο μάλλον με παιδί... Who knows....?

Δεν ξέρω πως μπορεί να λειτουργήσει κάτι τέτοιο... ίσως να μας απαντήσει κάποιος που το έχει ζήσει... Ίσως να λειτουργεί κάποιο διάστημα αλλά σε θεωρειτικό επίπεδο... μέχρι να βρούν οι ισορροπιές πάλι τον δρόμο τους...

 

Ένα παιδί μπορεί να φέρει προβλήματα αλλά στην ουσία δεν φέρνει το ίδιο το παιδί κάποιο πρόβλημα αλλά οι γονείς που δεν προνόησαν για αυτήν την περίοδο.
Ποιός ωριμός Κ με σώας τα φρένας θα ήθελε μια σκλάβα μονίμος στο κρεββάτι του και να παρεμελεί το παιδί τους; Θέλω να πιστεύω κανένας.

Υπάρχει χρόνος για κάθε πράγμα. Χρόνος για το ζευγάρι. Χρόνος για το παιδί. Χρόνος για την επίλυση των προβλημάτων. Χρόνος για την διασκέδαση του ζευγαριού.
Γιατί τα κάνουμε όλα μια σαλάτα τουρλού; Δηλ ένας Κ ζεί μόνο για το lifestyle; Δεν μεγαλώνει; δεν εξελίσσεται; Θα χάσει ο Κ την πρωτοκαθεδρία του επειδή υπάρχει ένα παιδί; Τόσο κενή προσωπικότητα έχει αυτός ο Κ;

 

Η συνεισφορά μου στο νήμα είναι ότι όσο η νοοτροπία για την οικογένεια ειναι παιδοκεντρική και το ζεύγος οφείλει να υποχωρεί ως τέτοιο για χάρη του παιδιού, είτε vanilla , είτε bdsmers, ο γκρεμός ανοίγεται διάπλατα μπροστά τους για να γκρεμοτσακιστούν.

Φτιάξτε ένα ισχυρό ερωτικά ζευγάρι με τον άλλον σας και η ζωή με παιδιά είναι μια υπέροχη και ανεπανάληπτη εμπειρία με πολυ παιχνίδι και "παιχνίδι", σεξ, φαγητό, κούραση, βόλτες, γέλιο και κλάμα κλπ κλπ, μια πλήρης ζωή. Σκέτο roller coaster. Είτε είστε bdsmers είτε όχι. Το πρόβλημα δεν είναι ο ερωτικός τροπισμός ενός ζευγαριού αλλα η ισχύς του, ως τέτοιο.

 

Ενδιαφέρουσα η άποψη σας παρότι αποστασιοποιημένη που είναι και λογικό νομίζω, ωστόσο ορμώμενος απ' το παραπάνω σχόλιο, θα ήθελα να ρωτήσω εσάς επί παραδείγματι, γιατί παίρνετε ως δεδομένο ότι ο πατέρας θα είναι ο Κ;

 

Ναι σωστά.  
Μάλλον βγαίνουν οι προτιμήσεις μου... ωστόσο χαίρομαι για την παρατήρηση σας γιατί θα ήταν εξίσου ενδιαφέρον και το αντίστοφο.

 

https://www.greekbdsmcommunity.com/threads/24-7-πραγματικότητα-ή-φαντασία.4941/page-20#post-905869

 

Και στο παρόν και στο παράλληλο νήμα (https://www.greekbdsmcommunity.com/threads/24-7-πραγματικότητα-ή-φαντασία.4941/page-20) διάβασα 2-3 ανθρώπους που δεν έχουν (από όσο ξέρω) παιδιά και 2-3 που έχουν (από όσο ξέρω). Το κοινό αυτών των ατόμων είναι ότι προσπαθούν να προσεγγίσουν το θέμα σοβαρά. Και ακόμη και αν διαφωνούν μεταξύ τους, οι απαντήσεις τους χαρακτηρίζονται από σοβαρότητα και σεβασμό στη λογική αλλά και στο να συμπεριλάβουν όσο γίνεται όλες τις πλευρές: γονείς - παιδιά - εραστές κλπ

Όλοι οι υπόλοιποι είναι καταπληκτικό τι επιχειρήματα (noooot) επιστρατεύουν για να υποστηρίξουν την άποψή τους.

Είναι επίσης καταπληκτικό πόσο μερική ορατότητα έχουν όχι στο θέμα αλλά το τι ορίζουν γενικά ως σχέση, ερωτική σχέση, συζυγική σχέση, σχέση γονέα - παιδιού...

Δεν είναι ανάγκη να έχεις εμπειρία για να προσεγγίσεις ένα θέμα. Είναι ανάγκη όμως να έχεις τα μάτια σου ανοικτά, κυρίως μεταφορικαλι σπικινγκ...

 

Μα κοιτάξτε τώρα.
Δέκα μέρες ξωτερικό έλειψα με τη Mastercard κι ανοίξατε τόσες συζητήσεις καυτές.

Να παίξουμε ένα παιχνίδι;

Όποιος έχει παιδιά να σηκώσει το ένα του πόδι.
Όποιος έχει ζήσει σε σχέση Ντι/ες, Μ/ες κλπ να σηκώσει το άλλο του πόδι.

Όσοι δεν έπεσαν, μπορούν να συνεχίσουν να γράφουν τη θεωρητική τους άποψη για το πώς αισθάνεται ένας Πατέρας, όταν θέλει να γαμήσει, αλλά πρέπει να πάρει γάλατα ή μία Μητέρα, όταν θέλει να της μαυρίσουν τον κώλο, αλλά πρέπει να αλλάξει πάνα.