Βανιλλιαση

Κατα ποσο ειναι δυνατον μετα απο καποιο συγκεκριμενο ή μη χρονικο διαστημα καποιος/α να το γυρισει σε καθαρα βανιλλα?

Γιατι μπορει να συμβει αυτο?

Τι σημαινει αυτο για το ψυχοσωματικο στατους του συγκεκριμενου ατομου?

Ειναι δυνατον γενικα οι bdsm τασεις ενος ατομου με εμπειριες, να πηγαζουν απο λανθανουσες σεξουαλικα καταστασεις?

 

Απάντηση: Βανιλλιαση

Προσωπικα δεν το εχω σε τιποτε να γυρισω σε vanilla για ενα μεγαλο διαστημα, που ηδη το εχω κανει. Επισης δεν το εχω σε τιποτε να επιστρεψω σε BDSM ξανα, εαν βρω καποια συντροφο ακριβως στα μετρα μου. Μου αρεσει πολυ να δοκιμαζω και τις 2 καταστασεις και να αλλαζω οταν χορταινω απο τη μια.

Για την ψυχοσωματικη μου κατασταση δε σημαινει τιποτε απολυτως. Ετσι ειναι και δε θελω να της παω κοντρα.  

Για το τελευταιο ερωτημα δεν ειμαι ειδικος να σου απαντησω. Ισως καποιος αλλος που να εχει και καλες γνωσεις ψυχολογιας πανω στο θεμα.

 

Απάντηση: Βανιλλιαση

Η απαντηση σου ειναι σαφεστατη και επαρκης. Μην ανυσηχεις για το τριτο ερωτημα.

Thank you....

 

Πολύ συνηθισμένο γεγονός αυτό που περιγράφεις. Όχι τόσο στο λάιφστάιλ μα σε ανθρώπους που το bdsm ήταν το μέσον κι όχι ο αυτοσκοπός. Από ανθρώπους που το χρησιμοποίησαν και δεν τους χρησιμοποίησε. Δεν αναφέρομαι στους περίεργους και τους φετιχιστές.

Συνήθως αυτή η μεταστροφή γίνεται απ' τη βαρεμάρα, την επανάληψη, τους «ναύτες που γαμούσαμε και γίναν καπεταναίοι», κι κυρίως από την απαξίωση ενός συρφετού από ψηλές μπότες, δερμάτινα καπέλα, και μαστίγια με στρας.

Προφανώς ο εγκαταλείπων το bdsm αναζητά καινούργιες φατσούλες, ανανέωση, φρέσκα πρόσωπα, φρέσκες ιδέες κι ας μην είναι τόσο ιν του λάιφστάιλ. Δεν μπορείς να δίνεις στα ίδια και στα ίδια συνεχώς μια ευκαιρία. Καταντάει αηδία.

 

προσωπικα το 90% των σχεσεων μου ηταν vanilla..και αυτο γιατι δεν τολμουσα να ζητησω το κατι παραπανω..που εψαχνα..για διαφορους λογους..αυτο ειχε σαν συνεπεια τη σταδιακη βαρεμαρα που με επιανε..οι λιγες σχεσεις που ειχα συμφωνα με τα θέλω μου ηταν και αυτες για χ λογους βραχείες. ετσι δεν μπορω να πω οτι έχω πληρη άποψη για το θέμα.ουτε εχω κορεσθει απο το συγκεκριμενο lifestyle..παντως γενικα πιστευω αυτο που λεει και η παροιμια: το πολυ το Κυριον ελέησε το βαριεται και ο παπας..

 

σε καθε περιπτωση οι εναλλαγες καταστασεων στις σχεσεις καλο εχουν να κανουν αφου ανανεωνουν..

ετσι και μια μεταστροφη σε βανιλλα σχεση δε θα χαλουσε ακομα και τον πιο σκληροπυρινικο του bdsm  

 

Θα τον χαλουσε.... θα τον χαλουσε....

 

Προσπαθησα πιστεψτε με!
Το δοκιμασα, το εφερα απο εδω, το εφερα απο εκει, δεν τα καταφερα!!
Μιλω να το γυρισω σε vanilla ετσι για αλλαγη!
Ενοιωθα πως δεν με εξεφραζε, ενοιωθα να με ξενερωνει, βγηκα ραντεβου με ατομο ασχετο ετσι για ποτο και ο,τι προκυψει!
Δεν τα καταφερα, μολονοτι ο τυπος ηταν γοητευτικοτατος!
Και οταν τελικα πιασαμε την συζητηση για το σεξ και αρχισα να τον ρωτω διαφορα να δω αν υπαρχουν εστω λιγα στοιχεια που θα μου αρεσουν, και εβλεπα οτι μαλλον τιποτα δεν υπαρχει, πεστε με τρελλη, πεστε με ακραια η οπως θελετε, χτυπησα το χερι μου στο τραπεζι και ειπα ωμα : "Ακου να δεις, εμενα αγαπες φιλακια και τετοιου ειδους μαλθακομπουκωματα με χαλανε, η με τον τροπο μου η δεν γινεται τιποτα". Και βεβαια το θεμα εληξε αδοξα εκει.
Η απαντηση μου λοιπον ειναι πως προσωπικα ΔΕΝ τα καταφερνω με τις vanilla σχεσεις, χωρις προς Θεου να κατηγορω, η να αποδοκιμαζω οσους τις απολαμβανουν!

 

Απάντηση: Βανιλλιαση

Εγω παλι εχω ταυτοχρονα την ιδια χρονικη περιοδο κ βανιλα σχεσεις κ βδσμ.. με διαφορετικους ανθρωπους σαφως.. σιγουρα δεν βαριεμαι ουτε το ενα ουτε το αλλο.. κ ουτε το ενα επηρεαζει το αλλο.. κ δεν εχω σκοπο επι του παροντος τουλάχιστον να το αλλαξω...


Μηπως ειμαι διχασμένη προσωπικότητα?

 

Απάντηση: Βανιλλιαση

Μα το "βανίλα" άρωμα υπάρχει αν όχι σε όλους στους περισσότερους.
Τουλάχιστον εγώ δεν έχω γνωρίσει κανέναν να ζει σε κάστρο με αλυσίδες πόνο και εξευτελισμό 24/7.
Το ζητούμενο σε μια bdsm σχέση είναι να μπορούν οι όποιες ανάγκες και θέλω να εκφραστούν χωρίς ο άλλος να σε κοιτάζει σα να είσαι εξωγήινος.
Μια σχέση για να μπορεί να ευδοκιμήσει χρειάζεται όλα τα συστατικά.
Απλά στο bdsm τη δοσολογία τη ρυθμίζει ο Αφέντης.
Δεν αρκεί να πηδιέμαι 24/7 ή να τρώω ξύλο 24/7. Χρειάζεται ο έλεγχος Του, η αγάπη Του, η μεταξύ μας επικοινωνία και η δική μου υπακοή..

 

Μόνο αν τύχει να ερωτευθεί βανίλα, αλλά και πάλι αν έχει ζήσει το σοκολατένιο ξανά και ξανά και μάλιστα έντονα και χρόνια, θα προσπαθεί με κάθε τρόπο να το αναβιώνει και να το μεταφέρει στην βανιλοσχέση, τουλάχιστον το εσωτερικό ψυχολογικό και νοητικό κομμάτι, αν όχι το εξωτερικό. Επειδή το έχω ζήσει μιλάω μόνο για λογαριασμό μου. Ελκύεις ανθρώπους που σου επιτρέπουν να αναβιώνεις και να το διαιωνίζεις με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, πχ μπορεί να μην υπάρχουν καθόλου περιλαίμια ή λουριά ή πρωτόκολα, εξευτελισμοί ή σωματικός πόνος, αλλά θα υπάρχει υποταγή και κυριαρχία σε βαθύ ψυχολογικό επίπεδο. Δεν ξέρω αν είμαι άτυχος ή τυχερός, αλλά ποτέ δεν θυμάμαι να έχω κάνει σχέση που να μην είχε εξουσία, ανισότητα και υπηρεσία με τον έναν ή τον άλλο τρόπο κι ας έλειπαν τα μπιχλιμπίδια του bdsm (περιλαίμια, λουριά κλπ κλπ).

 

Το σοκολατένιο είναι πολύ εθιστικότερο, κάτι σαν ναρκωτικό...που και να το κόψεις, μια απειροελάχιστη ποσότητα να βρεθεί στο δρόμο σου θα σκοτωθείς να επιλέξεις αυτό. Ενώ το βανίλα ξεχνιέται πολύ πιο εύκολα και αποβάλλεται πολύ πιο εύκολα από την ψυχική μνήμη και τον "οργανισμό" σου. Κάθε φορά που κάνεις βανίλα σχέση, την ελάχιστη αφορμή να βρεις και να θυμηθεί ο ψυχικός "οργανισμός" σου και το σώμα σου την φοβερή ισχύ που είχαν τα σοκολατένια, υποκύπτεις και γυρνάς πάλι πίσω στα σοκολατένια ή φροντίζεις να δημιουργείς συνθήκες που τα αναβιώνουν. Το σοκολατένιο είναι τρεις φορές πιο ισχυρό και σημαδεύει και μεταμορφώνει και εθίζει.