Γίναμε όλοι Mistress/Master και slave

Δεν χρειάζεται καν να υπεισέλθεις σε bdsm ορισμούς. Σκέψου προηγουμένως πόσοι "κατανοούν πραγματικά" τι σημαίνει «ελευθερία», τι σημαίνει «ισότητα φύλων», τι σημαίνει «έρωτας». Ρώτα εκατό ανθρώπους, θα λάβεις εκατό διαφορετικές απαντήσεις, χωρίς να είναι σίγουρο ότι αυτές με τις οποίες θα συμφωνήσεις θα είναι και οι σωστές. Και τελικά, υπάρχουν άραγε "σωστές" ;

Ο αυτοπροσδιορισμός έρχεται σαν αποτέλεσμα της αυτογνωσίας. Η αυτογνωσία είναι δυναμική διαδικασία και συνάρτηση ενδοσκόπησης, εμπειριών και θεωρητικής γνώσης. Σαν κοινωνικά όντα προσαρμοζόμαστε, θέλοντας και μη, στο περιβάλλον, αλλά συχνά διεκδικούμε από το περιβάλλον να προσαρμοστεί σε μας.

Η bonne vivante αφέντρα (κατά δήλωσή της) του παραδείγματός σου φαίνεται να διεκδικεί τον καλοζωϊσμό της μέσ’ απ’ το κανάλι και την κοινωνική δικτύωση του bdsm. Καθόλου δεν αποκλείεται να πετύχει κάποια στιγμή τον στόχο της, να βρει σκλάβο-χρηματοδότη, που να υπακούει στις προσταγές της και να ικανοποιεί τα όποια γούστα της. Την κάνει αυτό αληθινή αφέντρα ; Κατά τη δική σου άποψη, προφανώς όχι. Μπορώ άνετα να συμφωνήσω μαζί σου. Είναι μάλιστα πολύ πιθανό η περίπτωσή της να μην πληρεί κάποια ή ίσως και όλα τα αντικειμενικά, γενικώς παραδεδεγμένα bdsmικά κριτήρια, βάσει των οποίων θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν αφέντρα.

Όμως, το τι πιστεύεις εσύ, εγώ ή και όλοι οι υπόλοιποι, ακόμη και συνασπισμένοι σε κοινό «μέτωπο», όπως επίσης και το τι ορίζουν τα όποια κριτήρια, έχει τελικά από ελάχιστη έως μηδαμινή σημασία για την ίδια, από την στιγμή που εκείνη, με κριτήριο το βίωμά της, αισθάνεται αφέντρα. Διότι αυτή είναι, τελικά, που θα ερμηνεύσει και θα προσδιορίσει την έννοια της Κυριαρχίας, κατά το δοκούν (υποκειμενικό κριτήριο) και συμφέρον (ωφελιμιστκό κριτήριο). Εάν λοιπόν, κατά τη δική της αντίληψη, αυτό που ζει μοιάζει μ’ εκείνο που η ίδια θεωρεί bdsm, εάν αυτό που ζει λειτουργεί σαν εκείνο που η ίδια θεωρεί bdsm, τότε, πολύ απλά είναι bdsm. Και η ίδια είναι αφέντρα.

Και κανείς δεν μπορεί να κάνει τίποτε γι’ αυτό. Κανείς δεν μπορεί να τη σταματήσει, κανείς δεν μπορεί να τη μεταπείσει, κανείς δεν μπορεί να την υποχρεώσει σε αναθεώρηση και αποκήρυξη του τρέχοντος status της.

Το μόνο που απομένει για τους υπόλοιπους, είναι να την κρίνουμε, ακόμη και να την κατακρίνουμε. Μπορούμε, σε μεταξύ μας συζητήσεις, να της προσάψουμε χίλια δυο, από το ότι δίνει άσχημο όνομα στο bdsm, μέχρι το ότι εκμεταλλεύεται το bdsm περιβάλλον για την επίτευξη ιδιοτελών σκοπών. Και σίγουρα μπορεί ο καθένας, προσωπικά, να την απορρίψει, όταν βρεθεί στο δρόμο του (όπως -κακή ώρα- βρέθηκε στον δικό σου) διεκδικώντας θέση αφέντρας.

Μόνο που για όλ’ αυτά δεν θα της καίγεται καρφάκι, ιδίως από τη στιγμή που θα έχει εντοπίσει τον κατάλληλων προδιαγραφών σκλάβο, που θα της πετάει άνθη την ώρα που αυτή θα χορεύει πάνω στο τραπέζι, ζώντας τη "ζωάρα" της και βιώνοντας από κοινού, με τον κιμπάρη σκλάβο της (εντός ή εκτός εισαγωγικών) το δικό τους σκυλο-«bdsm».

 

Θα συμφωνήσω πλήρως με την @Gloriana Majestica τονίζοντας για n-οστή φορά πως οι άνθρωποι κάνουν τις ταμπέλες και όχι οι ταμπέλες τους ανθρώπους.

 

Η πατριδογνωσία του "εναλλακτικού" ερωτισμού κα άλλες περιπέτειες, 2.

1. Το πεδίο
• Η έννοια του "εναλλακτικού", ως πεδίο, ετεροπροσδιορίζεται από τις επικρατούσες κοινωνικές αντιλήψεις περί ερωτισμού, ηθικής, νομοκανόνων και ετικέτας που επικρατούν μια δεδομένη χρονική στιγμή στο ερωτικώς σχετίζεσθαι.
Φυσικώ τω λόγω οι εναλλακτικοί αυτοπροσδιορίζονται κατα όμάδες ή ως άτομα, αλλά ως σύνολο ετεροπροσδιορίζονται από τους εκφραστές της κρατούσας κοινωνικής αντίληψης/πεποίθησης.

• Είναι διαφορετικό θέμα το γιατί, τι, πού, πότε και πώς συμβαίνει κάτι στους ίδιους τους προσδιορίζοντες το κοινωνικό γίγνεσθαι και διαφορετικό το τι λένε ή και υιοθετούν οι ίδιοι οι προσδιορίζοντες ως λειτουργία τους.
Προσδιορίζοντες εννοούμε, τους εκφραστές της επικρατούσας σε κάθε χρονική περίοδο κοινωνικής αντίληψης, με την συγκατάθεση (ή μη) της ευρύτερης κοινωνίας ή μιας κάποιας ανθρωποκοινωνίας.
Δηλαδή αυτών που δημιουργούν το κατά καιρούς πλαίσιο, που εντός του όλα βαίνουν καλώς (το εκτός πλαισίου κρίνεται κατά περίπτωση).
Αυτό το κάνουν απλώς διότι μπορούν.
Ό,τι παρεκκλίνει εντός (ή και εκτός πλαισίου μερικές φορές) αυτοί είναι οι μόνοι υπεύθυνοι να το αξιολογήσουν, να το αποτιμήσουν, να το προσπεράσουν ή να το καταδικάσουν.

• Οι εκτός πλαισίου είτε βγαίνουν στο "κλαρί" είτε διατηρούν μια δυναμική σχέση με τους προσδιορίζοντες στο παραπάνω ορισμένο πλαίσιο, είτε συναλλάσσονται μαζί τους άμεσα ή έμμεσα.
Στο κλαρί = αντιμάχομαι
Διατηρώ μια δυναμική σχέση = κινούμαι παράλληλα φέρνοντας στα μέτρα μου τις δικές σου αντιλήψεις με τα δικά σου επιχειρήματα/ρητορική.
Συναλλάσσομαι μαζί σου άμεσα ή έμμεσα = Σου δίνω κάτι (οτιδήποτε) για να με αφήσεις στην ησυχία μου.

• Αριθμητικά ή ποσοστιαία, ο λόγος δηλαδή των εντός πλαισίου σε σχέση με τους εκτός, είναι μη μετρήσιμος, διότι ή όποια "μονάδα" μέτρησης, αλλά και το πεδίο της μεταβάλλεται συνεχώς προς κάθε κατεύθυνση.
Η μεταβολή είναι αυθαίρετη και εξαρτάται από την δυναμική των επικρατουσών κοινωνικών αντιλήψεων (που εκφράζουνκαι υλοποιούν οι προσδιορίζοντες.
Όταν βρίσκεται σε περίοδο ισορροπίας ή κάλμας το πλήθος των εκτός κυμαίνεται από 4 έως 20% του συνόλου.

• Οι "εκτός" του πεδίου κατ' ανάγκην δεν μοιράζονται/ακολουθούν/απολαμβάνουν το ίδιο περιεχόμενο/πρακτικές/προτιμήσεις, απλώς είναι εκτός.

(Συνεχίζεται)...

 

Τι μας συμβαίνει καθώς γινόμαστε «ειδικοί» σε έναν τομέα, μαζεύoντας γνώση και εμπειρία στη διάρκεια της ζωής μας;
https://www.psychologynow.gr/psycho...dikos-bori-na-sas-odigisi-sto-dogmatismo.html

Οι ασταμάτητες σκέψεις με τη μορφή των γρήγορα εναλασσόμενων, επαναλαμβανόμενων μοτίβων και της υπερανάλυσης γύρω από ένα συγκεκριμένο θέμα, είναι ένα κοινό χαρακτηριστικό γνώρισμα του άγχους και άλλων ψυχικών διαταραχών. Μπορούν επίσης να εμφανιστούν οποιαδήποτε στιγμή βρίσκεστε σε μια θέση ανησυχίας ή σε μία κατάσταση άγχους, ακόμα κι αν δεν αντιμετωπίζετε συμπτώματα άλλων τύπων ψυχικών διαταραχών.
https://www.psychologynow.gr/psychi...atisete-tin-yperanalysi-ton-skepseon-sas.html

... ο νοών νοείτω!!!

 

Συμφωνώ και για εμένα είναι η καλύτερη απάντηση σε αυτό το θέμα. Ωστόσο ο ρόλος της Αφέντρας δεν είναι για να εκπληρώνει τα φετίχ του σκλάβου, και εκεί βρίσκεται το όλο πρόβλημα, και δεν φταίει η τσόντα. Ο κάθε ένας ανάλογα με αυτό που ψάχνει μπορεί να βρει πολλών ειδών τσόντες και δεν περιέχουν απαραίτητα λάτεξ γοβες κλπ. από την άλλη όμως η τσόντα σκοπό έχει να διασκεδάσει τον θεατή και τίποτα περισσότερο.

 

Ένας θεατής που θα μπορεί να κρίνει ότι αυτό που βλέπει δεν ανταποκρινεται απαραίτητα στην πραγματικότητα, θα καταλάβει τον σκοπό της τσόντας.

Σαφώς και με αυτό τον τρόπο δεν αποκλείω την ύπαρξη κάποιας Α που να ανταποκρινεται στην εικόνα που προβάλλεται. Αλίμονο. Δεν είμαι εδώ για να κρίνω αν είναι μειοψηφία ή πλειοψηφία, και ας έχω εγώ στο νου μου ότι η ζυγαριά κλινει προς το πρώτο σκέλος.

Συμφωνώ ότι οι τσόντες έχουν κυρίως ως σκοπό την άμεση ικανοποίηση.

Σαφώς και δεν είναι αυτός ο ρολος μιας Α. Μακαριοι όσοι το έχουν καταλάβει.
Σεβαστό ότι σαν άνθρωποι έχουν φετίχ, αλλά απ την στιγμή που έχουν επιλέξει να αφοσιωθουν σε μια Α, και έχουν επιλέξει την συγκεκριμένη και εκείνη αντίστοιχα τον έχει επιλέξει ως σκλαβο της, τότε, για εμένα γίνεται αντιληπτό ότι παυουν ουσιαστικά τα θέλω του, συνεχίζει μεν και τα έχει αλλά δεν έχει δικαίωμα επιβολής τους σε καμία περίπτωση.

 

Ενδιαφέρουσα περίπτωση.Σκλάβος που πληρώνει για να έχει αυτό που θέλει....Δεν είναι αντιφατικό;Πληρώνει "αφέντρα" για να "υπηρετεί" τις ανάγκες του...Μπορεί πραγματικά να νιώσει κάποιος υποταγμένος σε τέτοια περίπτωση;Εκτός αν το δούμε σαν υπέρτατη έκφραση υποταγής του στυλ "πάρτε ό,τι θέλετε από εμένα,λεφτά,σώμα,ψυχή" αλλά δε νομίζω ό,τι μπορεί να συμβεί αυτό με το καλημέρα...Αν και μπορεί και να συμβαίνει τώρα που το σκέφτομαι...αν είναι εξελιγμένο το χαρακτηριστικό αυτό στο άτομο ίσως να του βγαίνει με τον οποιοδήποτε σε οποιαδήποτε κατάσταση από τη πρώτη στιγμή και σε ακραία μορφή.Δε ξέρω....

Σχετικά με τους τίτλους...
Όλα είναι υποκειμενικά και φυσικά επιλέγουμε το δικό μας τρόπο κλπ, αλλά δε μπορούμε να λέμε το καρπούζι,πεπόνι γιατί δεν υπάρχει συννενόηση.Δε μπορώ να λέω μου αρέσει ο μουσακάς και να εννοώ παστίτσιο επειδή για τα δικά μου δεδομένα το παστίτσιο είναι μουσακάς...Μπορώ όμως να πω εμένα μου αρέσει ένα σπέσιαλ πιάτο που έχει αυτά κι αυτά μέσα.Αυτό μάλιστα.
Αν δεν είσαι απολύτως σύμφωνος με αυτό που αντιπροσωπεύει η ταμπέλα,δε τη βάζεις εξ' αρχής.Βάζεις κάτι άλλο,δικό σου.Για διευκόλυνση επικοινωνίας όλα αυτά.

Επιπλέον,ποτέ δε κατάλαβα πως γίνεται σκλάβος να ζητάει αφέντρα εκφράζοντας πολύ συγκεκριμένες εικόνες για το πως θα την ήθελε και για το τι είναι διατεθειμένος να κάνει ο ίδιος για εκείνη.Δεν αναιρείται η θέση που θέλει να βρεθεί με αυτό το τρόπο;Είναι σα να γίνεσαι σκηνοθέτης και σεναριογράφος και η άλλη να παίζει στον ρόλο που της δίνεις...
Τι να απαντήσει κανείς σε ερώτηση τύπου "τι θέλεις και τι περιμένεις από ένα κ άτομο;" να απαντήσει πως θέλει να είναι το κ άτομο απέναντί του;Να το φέρει στα μέτρα του;Να του υποδείξει τι θέλει και πως θέλει να είναι;Αφού υποτίθεται οτι αρέσκεται στο να ακολουθεί τα θέλω του κ ατόμου,πως να γνωρίζει τι θέλει;
Μπορεί να ξέφυγα από το θέμα αλλά μου δημιουργήθηκαν πολλές μπερδεμένες σκέψεις διαβάζοντας το νήμα...

Για να απαντήσω και στην ερώτηση του νήματος,θεωρώ ότι φταίει η άγνοια/απειρία κι η έλλειψη θέλησης για πληροφόρηση,οι περισσότεροι βιάζονται να βγάλουν συμπεράσματα απλώς...

 

Μην μπερδεύεσαι ο Σκλάβος δεν πληρώνει την Αφέντρα ... ίσως εννοείς κάποιων με υποτακτικές τάσεις που επιλέγει μια Dominatrix για διάφορους λόγους.

 

Δεν ξερω σε ποιο σημειο του φορουμ εχουν αναγραφει οι ορισμοι αλλα αν ψαξεις 100 πηγες θα βρεις και 10 διαφορετικες ερμηνειες. Τ/b, D/s & M/s εχουν μεν ορισμους αλλα αναλογως της πηγης, θα βρεις και παρεκκλισεις απο τους ορισμους αυτους.

 

Για προσωπικούς λόγους έχω βάλει ως status το switch.Εάν η απάντηση μου
ως τέτοιου ατόμου δεν αρμόζει ας διαγραφεί

Θεωρώ ότι δεν υπάρχουν δόγματα στη ζωή.Πάντα θα υπάρχουν αποκκλίσεις στο
bdsm του ενός από το bdsm του άλλου.Προσωπικές επιλογές και ανθρώπινοι χαρακτήρες
θα το έλεγα εγώ

Να πληρώνω κάποια για να κάνει ότι είναι Αφέντρα,ευχαριστώ δε θα πάρω

 

Ποτέ ένας σκλάβος δεν ζητάει τίποτα, και δεν βάζει όρους σε μία εν δυνάμει Αφέντρα του.
Επειδή όμως μία σχέση στο 99% των περιπτώσεων δεν ξεκινάει σαν M/s αλλά από κάποιο ποιο χαμηλό επίπεδο εκεί υπάρχει και πρέπει να υπάρχει συζήτηση. Αν αυτή η σχέση καταλήξει κάποια στιγμή να γίνει M/s τότε σταματάει η συζήτηση και τους όρους τους καθορίζει αποκλειστικά ο Κ.