Γιατί μας γοητεύουν “τα κακά παιδιά”;

όποιος χρειάζεται να συνταχθεί φτιάχνει κλειστές ομάδες, για να μην ανακατευόμαστε. για παράδειγμα "εμείς οι άντρες", «εμείς οι γυναίκες", «εμείς οι καλοί». δεν είναι κακό υποχρεωτικά, εργαλείο είναι.

 

Στο διαταυτα και απο τα ολα τα ως ανω ,δεν γινεται διαχωρισμος καλων κακων παιδιων,αλλα βαρετων και μη...Και ερχομαι εδω να ρωτησω,γιατι σωνει και ντε ενα κακο παιδι να μην ειναι βαρετο,επειδη με την πρωτη ευκαιρια θα σου τα φορεσει?Αυτον εννουμε μη βαρετο? Διοτι συγνωμη αν αντιλαμβανομαστε ετσι την βαρεμαρα μαλλον καποιο προβλημα υπαρχει...

 

Τα "κακά παιδιά" με γοητεύουν απλά και μόνο γιατί δεν είναι κακά, γιατί με τα εισαγωγικά αυτό καταλαβαίνω.
Αυτά τα "κακά παιδιά" με γοητεύουν κάποιες φορές γιατί ενώ έχεις την αίσθηση ότι είναι στην πραγματικότητα "πολύ εντάξει παιδιά" έχει κάτι η ματιά τους, η φωνή τους ή ο τρόπος τους, που σου δημιουργεί μια ταραχή αλλά ξέρεις ότι είσαι μια χαρά και δεν κινδυνεύεις.
Οπότε τα πραγματικά κακά παιδιά εκτός εισαγωγικών, όχι, ποτέ δε με γοήτευσαν.
Μου αρέσουν οι ωραίοι, ειλικρινής και ντόμπροι άνθρωποι. Κι ας με ταράζουν ή με ξεβολεύουν κάποιες φορές λόγω δικών μου ανασφαλειών.
Μου αρέσουν οι βαρετοί, αναβλητικοί και χαζοχαρούμενοι άνθρωποι. Αυτοί μου αρέσουν γιατί κάποιοι μου μοιάζουν ή με βολεύουν.
Μου αρέσουν οι καλοί άνθρωποι με τα συν και τα πλην τους.
Οι κακοί δε μου άρεσαν ποτέ και δεν έχουν τίποτα το γοητευτικό πάνω τους.

 

Πω πω πω... Πίκρα λέμε... Πολλή πίκρα...

 

μιλας ως Γεροντας καθιμενος στο παγκακι κι ατενιζοντας το ατελειωτο παρκο
ή το διαπιστωσες μολις πηγες να ξυριστεις ?
Ρωτω, γιατι εχει τεραστια διαφορα.

 

Έχει σημασία το γιατί; Σημασία έχει πως το χειρίζεσαι.

Such is life. Δεν είμαστε όλοι "κακά" παιδιά όπως δεν είμαστε όλοι όμορφοι, πλούσιοι και με θεληματικό πηγούνι.

Το αποδέχεσαι και πας παρακάτω.

 

Τα κακά παιδιά γοητεύουν σε κάποιες φάσεις (κάνει και αυτό τον κύκλο του) και ανάλογα με την πρόθεση αυτών που γοητεύτονται απο αυτά.
Το έψαξε το θέμα κάποιος Rollo Tomassı, έχει και ένα blog το οποίο ονομάζεται The Ratıonal Male (όποιος προτιμά το βιβλίο, ακόμη καλύτερα).

 

Το έψαξαν κι άλλοι, ως παρεμπίπτον θέμα στις έρευνές τους.
Μια ενδιαφέρουσα εκδοχή είναι οτι τα κακά παιδιά είναι το ίδιο απρόβλεπτα και δυσερμήνευτα με τη γυναικεία επιθυμία και τις γυναικέιες μεταπτώσεις της διάθεσης (λόγω ορμονών και άλλων χαρακτηριστικών, γενικά μεγαλύτερες και συχνότερες από τις αντρικές). Οπότε καθρεφτίζουν την ασυνείδητη γυναικέια ευμεταβλητότητα και γι αυτό προκαλούν μεγάλο ενδιαφέρον και ασκούν μεγάλη υποσυνειδητη έλξη.
Φυσικά αν κανείς πιστεύει οτι όλα ειναι κοινωνική κατασκευή, τα ανωτέρω είναι ατμός και διαλύεται, που θάλεγε κι ο Θρασύβουλας.

 

Περασμένα τα 30 βία τα 35, όποιος ακόμη θεωρεί εαυτόν παιδί ή προσπαθεί να χτίσει "κακία", μην και στρώσει η σεχουαλική/συναισθηματική του ζωή.
Μάλλον θα έπρεπε να καθήσει, να κάνει μια συζητησούλα με τον εαυτό του.
Αν μετά από κείνη την υποτιθέμενη συζητησούλα, συνεχίσει να θεωρεί, ότι οτιδήποτε το φτιαχτό θα είχε αξία - τουτέστιν, να συνεχίσει να προσπαθεί να παίξει τον " κακό ", εκεί που δεν θα ήταν -, καλή του όρεξη.
Πάντως έχει την " κουλτούρα " του το θέμα. Όπως και η όποια " κακοπαιδαρία " είναι έμορφος ευφημισμός.
Κάποιοι είναι απλώς μπιπ-πανά, παρτάκηδες e basta. Για μένα δεν έχουν ούτε είχαν ποτέ καμία γοητεία, άλλο αν πια δεν τους κατακρίνω.
Στο κάτω κάτω της γραφής, μυαλό έχουμε, μεγάλα παιδιά είμαστε και κανείς δεν έχει την υποχρέωση, να μας προφυλάξει από τίποτε - πόσο μάλλον απ' τους εαυτοί μας -.

** Η " κακοπαιδαρία " δεν έχει φύλο, ούτε η όποια μπιπ-πανιά, παρτακησμός κουλουπού, πόσο μάλλον ηλικία.
Και αρκετές φορές τι θα ήταν μπιπ-πανιά, είναι πολύ έως ελεεινά υποκειμενικό.

 

Εσύ τι πιστεύεις; Ότι είναι επιστημονικώς στεκούμενα;

 

Δεν έχει σημασία τι πιστευω.
Δεν είμαι νευροεπιστήμονας ούτε εξελικτικός ψυχολόγος ούτε κοινωνιολόγος.
Οπότε η γνώμη μου δεν έχει καμία βαρύτητα.

Έρρωσθε.

 

Σαφώς και το έψαξαν και άλλοι. Ανάφερα τον συγκεκριμένο γιατι μιλά [συγκεκριμένα) για τον τρόπο που η γυναικεία επιθυμία (για καλά / κακά παιδιά) επηρεάζεται απο το ορμονικό περιβάλλον πρίν και μετά την έμμηνο ρύση (γιαυτό έγραψα και το 'κάνει και αυτό τον κύκλο του').