Απόκρυψη ανακοίνωσης

Καλώς ήρθατε στην Ελληνική BDSM Κοινότητα.
Βλέπετε το site μας σαν επισκέπτης και δεν έχετε πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη μας!

Η εγγραφή σας στην Online Κοινότητά μας θα σας επιτρέψει να δημοσιεύσετε νέα μηνύματα στο forum, να στείλετε προσωπικά μηνύματα σε άλλους χρήστες, να δημιουργήσετε το προσωπικό σας profile και photo albums και πολλά άλλα.

Η εγγραφή σας είναι γρήγορη, εύκολη και δωρεάν.
Γίνετε μέλος στην Online Κοινότητα.


Αν συναντήσετε οποιοδήποτε πρόβλημα κατά την εγγραφή σας, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας.

Για να θυμούνται οι παλαιοί και να μαθαίνουν οι νέοι

Συζήτηση στο φόρουμ 'BDSM Resources and Tutorials' που ξεκίνησε από το μέλος MasterJp, στις 31 Μαϊου 2006.

  1. MasterJp

    MasterJp Advisor Staff Member In Loving Memory

    Το ήξερες;
    του Jack Rinella

    Το βιβλίο, που εκδόθηκε για πρώτη φορά στην Αγγλία περίπου το 1749, «Fanny Hill, οι αναμνήσεις μια γυναίκας της ηδονής» του John Cleland, ήταν το πρώτο βιβλίο που λογοκρίθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες, στη Μασαχουσέτη το 1821.

    Ο Leopold von Sacher-Masoch ήταν ένας μυθιστοριογράφος γεννημένος το 1836 στη σημερινή Πολωνία (Galacia). Ήταν ένας γνωστός συγγραφέας όσο ζούσε. Το πολύ γνωστό έργο του «Η Αφροδίτη με γούνες (Venus in furs)», που εκδόθηκε το 1870, μια κλασσική νουβέλα που περιγράφει λεπτομερώς τις μαζοχιστικές του φαντασιώσεις. Αυτό που είναι ακόμη πιο θαυμάσιο είναι ότι αυτή η νουβέλα είναι η αληθινή ιστορία μιας από τις περιπέτειες του von Sacher-Masoch.

    Ο Αυστριακός ψυχίατρος Richard von Krafft-Ebing δημοσίευσε (το 1886) το "Psychopathia Sexualis," μια συλλογή ιστοριών περιπτώσεων που τεκμηριώνουν παράξενες και ασυνήθιστες σεξουαλικές πρακτικές. Αυτές είναι κατά την υπόθεσή του συμπτωματικές από ορισμένες «σεξουαλικές διαταραχές του μυαλού». Μεταξύ άλλων, εισάγει την ιδέα του «σαδισμού» (κατά τον Marquis de Sade) και του «μαζοχισμού» (κατά τον εν ζωή τότε Αυστριακό συγγραφέα Leopold von Sacher-Masoch).

    Από το 1893 έως το 1913, ο Yva Richard προώθησε την παραγωγή και πώληση των SM και φετιχιστικών σύνεργών του από το σαλόνι του στο Παρίσι. Επίσης, πούλησε τα εμπορεύματά του με αντικαταβολή (ταχυδρομική παραγγελία).

    Το 1897, ο Βερολινέζος γιατρός Magnus Hirschfeld ίδρυσε την «Επιστημονική Ανθρωπιστική Επιτροπή», την πρώτη οργάνωση στον κόσμο για «τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων». Σκοπός της ήταν να άρει το γερμανικό νόμο κατά των ομοφυλόφιλων §175 που τιμωρούσε τη σεξουαλική επαφή μεταξύ ανδρών. Για την επιτροπή ο Hirschfeld εξέδωσε την «ετήσια ενημερωτική έκδοση για ενδιάμεσα σεξουαλικά στάδια» (1899-1923). Το 1914 ο Hirschfeld δημοσίευσε μια μελέτη 1,067 σελίδων πάνω στην ομοφυλοφιλία.

    Ο Magnus Hirschfeld ίδρυσε επίσης το Ινστιτούτο Σεξολογίας του Βερολίνου το 1919. Το ινστιτούτο συνδύαζε το πρώτο στον κόσμο κέντρο συμβουλευτικής για το σεξ, ένα μουσείο, μια βιβλιοθήκη και μια σειρά από εκπαιδευτικές εκδηλώσεις που βρισκόταν σε εξέλιξη. Το 1933, οι ναζιστές λεηλάτησαν και έκλεισαν το ινστιτούτο του και έκαψαν τα βιβλία του.
    Οι αναγνώστες του Σικάγο πρέπει να γνωρίζουν ότι η Κοινωνία για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, που ιδρύθηκε στο Σικάγο από τον Henry Gerber (1892-1972), πιθανά η πρώτη οργάνωση με χαρακτήρα απελευθερωτικού κινήματος ομοφυλόφιλων στις ΗΠΑ, δέχθηκε έναν καταστατικό χάρτη από το νομοθετικό σώμα του Ιλινόις στις 10 Δεκεμβρίου 1924.Μαζί με τρεις «διεστραμμένους» φίλους που ίδρυσαν μαζί την ομάδα, ο Gerber δημοσίευσε αρκετά τεύχη του Φιλία και Ελευθερία, την πρώτη αμερικάνικη έκδοση για ομοφυλόφιλους, αλλά ούτε το περιοδικό ούτε η οργάνωση κράτησαν πολύ· μέσα σε μερικούς μήνες από την ίδρυση της Κοινωνίας, η αστυνομία του Σικάγο τους έκλεισε. Οι αρχές έμαθαν για πρώτη φορά για την ομάδα από τη δυσαρεστημένη σύζυγο ενός από τα μέλη της Κοινωνίας, όταν αυτή παραπονέθηκε ότι ο σύζυγός της έκανε έρωτα με άντρες μέσα στο σπίτι τους – μπροστά στα παιδιά τους. Οι κατηγορίες ήταν ψεύτικες, αλλά όταν η αστυνομία πήγε να συλλάβει τον κατηγορούμενο σύζυγο, ανακάλυψε χαρτιά της Κοινότητας, και έσυρε τους ιδρυτές της στη φυλακή. Αν και ο Gerber γλίτωσε την καταδίκη, έχασε τη δουλειά του ως ταμίας στο ταχυδρομείο, όταν οι προϊστάμενοί του έμαθαν για τη συμπλοκή.

    Το 1992, «Η ετικέτα» της Emily Post εκδόθηκε από τον εκδοτικό οίκο Funk & Wagnalls. Γι’ αυτούς που ψάχνουν να βρουν ένα αντίτυπο των πρωτοκόλλων της Παλαιάς Φρουράς, να το. Αυτό ο τόμος δόθηκε σε άντρες και γυναίκες (μεταξύ άλλων) που θέλησαν να μάθουν πώς να υπηρετούν του Αφέντες και τις Αφέντρες τους με το σωστό τρόπο. Όντως θα μπορούσε να το πει κανείς ένα από τα πιο χρησιμοποιημένα εγχειρίδια εκπαίδευσης. Μπορούσε κανείς να αγοράσει κάθε είδους φετιχιστικές φωτογραφίες μέσα από διαφημίσεις που βρίσκονται στο περιοδικό London Life (1918-1941). Μεταξύ των πιο γνωστών φετιχιστών φωτογράφων της εποχής του ήταν ο Charles Guyette που έκανε διαφημίσεις ως εξής: «Φωτογράφοι – Συλλέκτες: Έχουμε προσχέδια για στολές κάθε είδους. Εσώρουχα, κορσέδες, ψηλά τακούνια, κτλ. Γυναίκες μποξέρ και παλαιστές σε δράση. Καθώς και άλλα είδη. 5c ανά ντουζίνα. 30 φωτογραφίες για 10c. Στείλτε μετρητά ή διεθνή ταχυδρομική παραγγελία. C. Guyette, 116 East 11 Street, New York». Ήταν το «κτλ» και το «άλλα είδη» που σήμαιναν δέσιμο, μαστίγωμα και διεστραμμένα παιχνίδια.

    Στις 4 Ιουλίου 1947, αρκετές χιλιάδες μοτοσικλετιστές μέλη συμμοριών συνέρευσαν στην πόλη Hollister της Καλιφόρνια και την κατέλαβα. Αυτό το εθνικά προβεβλημένο γεγονός αποτέλεσε την πλοκή της ταινίας «Ο Άγριος»(1954) με πρωταγωνιστή τον Marlon Brando ως έναν μοτοσικλετιστή μέλος συμμορίας με δερμάτινο τζάκετ, προκαλώντας αίσθηση και δημιουργώντας την εικόνα του ντυμένου με δερμάτινα αντάρτη, την εικόνα που υιοθέτησε ο Gay Leathermen. Την ίδια χρονιά το The Satyrs (Οι Σάτυροι) MC ιδρύθηκε στο Λος Άντζελες, το πρώτο club ομοφυλόφιλων μοτοσικλετιστών. Το Satyr MC πραγματοποίησε τον πρώτο του Αγώνα Με Σκασμένα Λάστιχα το 1962 και η ετήσια εκδήλωση συνέχισε αδιάκοπη για 33 χρόνια, μέχρι το 1994. Άρχισε εκ νέου το 1998!

    Το 1951 το Shaw άνοιξε στη Νέα Υόρκη ως το πρώτο leather bar, αν και η ημερομηνία αμφισβητείται. Η Χρυσή Ακτή άνοιξε ως leather Bar στο Σικάγο τον Ιούνιο του 1958. Το πρώτο leather bar που εγκαινιάστηκε στο Σαν Φρανσίσκο ήταν το Γιατί Όχι, το οποίο άνοιξε για λίγο στο Tenderloin κάποια στιγμή ανάμεσα στο 1959 και 1961. Η διεύθυνσή του ήταν 518 Ellis St.

    Το 1957 στην αναφορά Crittenden, το ναυτικό των ΗΠΑ συμπέρανε ότι οι ομοφυλόφιλοι που υπηρετούν στο στρατό δεν αποτελούν απειλή για την ασφάλεια. Το Πεντάγωνο αρνούνταν την ύπαρξη αυτής της αναφοράς για 20 χρόνια. Την ίδια χρονιά στο Λονδίνο, η αναφορά Wolfenden συνέστησε αποποινικοποίηση των «ιδιωτικών ομοφυλόφιλων πράξεων συναινούντων ενηλίκων».

    Το Ομοσπονδιακό Εφετείο αποφάνθηκε το 1960 ότι οι κανονισμοί του ταχυδρομείου «συνολικά επιδέχονταν ανανέωση» αίροντας την απαγόρευση του Εραστή της Lady Chatterly (που εκδόθηκε το 1928 και γράφτηκε από τον DH Lawrence). Toν Ιούλη του 1962, Ο Τροπικός του Καρκίνου, που είχε απαγορευτεί σε αρκετές πολιτείες, δηλώθηκε υπό την προστασία της πρώτης προσθήκης άρθρου στο Σύνταγμα (αναθεώρησης ; ) από το Ανώτατο Δικαστήριο. Το 1963, το Fanny Hill, που δημοσιεύτηκε από τη Grove Press, δέχθηκε επίθεση από ομάδες «εντιμότητας». Τα ανώτερα δικαστήρια του Nιού Τζέρσεϋ και της Μασαχουσέτης το έκριναν άσεμνο· στις 21 Μαρτίου 1966, το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ ανέστρεψε τις δυσμενείς κρίσεις, δίνοντας άδεια για την έκδοση του «Αναμνήσεις μιας γυναίκας της ηδονής, επίσης γνωστό ως Fanny Hill».

    Ήταν μια μεγάλη ποικιλία γεγονότων, όπως αυτά που αναφέρθηκαν παραπάνω, που έκαναν την υποκουλτούρα μας αυτό που είναι σήμερα. Έχετε γνώση του παρελθόντος σας και θα έχετε μια πολύ καλύτερη ιδέα για το παρόν και για το τι να περιμένετε από το μέλλον.

    Στο μεσοδιάστημα, τι κάνετε για να συλλέξετε και να διατηρήσετε την kinky ιστορία σας; Δεν χρειάζεται πολλή δουλειά και όση χρειάζεται μπορεί να είναι και διασκέδαση. Υποστηρίξτε τα Δερμάτινα Αρχεία και Μουσείο με τις οικονομικές συνδρομές σας. Στείλτε τους ενθύμια, memorabilia, και αντικείμενα kinky ιστορικού ενδιαφέροντος ειδικά ανέκδοτα βιβλία για το lifestyle, τόσο φαντασίας όσο και όχι φαντασίας. Γνωρίζετε καθόλου kinky τύπους; Κανονίστε να τους πάρετε συνέντευξη σε κασέτα. Καταγράψτε τις συνεντεύξεις και στείλτε την καταγραφή και την κασέτα στα αρχεία. Ποιος έχει το ιστορικό της κοινότητάς σας; Είναι ασφαλές και καλοδιατηρημένο; Σκεφτείτε το να στείλετε ό,τι πια δε χρειάζεστε στα Αρχεία για ασφαλή φύλαξη.

    Οι παραπάνω πληροφορίες συλλέχθηκαν με τη βοήθεια των Δερμάτινα Αρχεία και Μουσείο στο http://www.leatherarchives.org/ , του Ινστιτούτο Kinsey,και του Robert Bienvenu http://www.americanfetish.net/ . Τα παραπάνω επίσης αντιπροσωπεύουν ένα μικρό μέρος μιας παρουσίασης διαφανειών που δίνω στο Our Kikny History. Δείτε την ιστοσελίδα μου για περισσότερες λεπτομέρειες πάνω στα δημοσίως λεγόμενά μου.

    Μπορείτε να μου στείλετε email στο mrjackr@leathermail.com ή να επισκεφτείτε την ιστοσελίδα μου στο http://www.leatherviews.com/ . Copyright 2003 by Jack Rinella, all rights reserved.
     
  2. gaby

    gaby Guest

    Ενα βιβλίο που λεγόταν "Οι πραγματικές περιπέτειες και η ιστορία της Φάννυ Χιλλ" κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κάκτος στα μέσα της 10ετίας του 80.

    Ήταν παραστατικό, διεισδυτικό, απολαυστικό. Γι αυτόν τον λόγο ίσως, εδώ και χρόνια δεν βρίσκεται στη βιβλιοθήκη μου  

    Σας ευχαριστούμε MasterJp <s>
     
  3. SD

    SD New Member

    Επίσης ένα βιβλίο σταθμός που κατά τη γνώμη πολλών , και κατά τη δική μου, αποτελεί ένα από τα ορόσημα στην εξέλιξη του BDSM είναι το Histoire d'O της Anne Desclos υπό το ψευδώνυμο Pauline Reage που γράφτηκε το 1954. Πέρα από τη σαφέστατη επιρροή στις μετέπειτα ιστορίες και κείμενα πάνω στο BDSM ή DS (όπως το προτιμάει κανείς) επηρέασε βαθύτατα και το BDSM etiquette καθώς και τον τρόπο που εμφανίζονται και λειτουργούν τα σημερινά accessories (μαστίγια , κολάρα κλπ). Ακόμα και το BDSM emblem που υπάρχει και στο logo του forum βασίζεται σε παραλλαγή του "τρισκέλιου" που περιγράφει η Reage (Το δαχτυλίδι της O).
     
  4. Mesodo

    Mesodo Regular Member

    και φυσικα η εντυπωσιακη μεταφορα του απο τον Crepax (εναν πραγματικό μαστερ) σε κομικ
     
  5. john_slave96

    john_slave96 Contributor

    Και, με την ευκαιρία η "Ιστορία της Ο" έγινε ταινία και έγινε ριμέικ σε αυτή και μετά γερμανική τηλεταινία (για περισσότερα στο www.imdb.com, σανStory of O). Όμως μια παραγνωρισμένη παραλλαγή του ίδιου θέματος είναι η ιαπωνική ταινία τα "Φρούτα του πάθους" ("Shanghai ijin shokan"), του Σούζι Τεραγιάμα, όπου πρωταγωνιστεί ο υπέροχος Κλάους Κίνσκι. Δε αυτή την ταινία προσεγγίζεται το δίπολο επανάσταση και έρωτας.
     
  6. SD

    SD New Member

    Στα ελληνικά video-club του '90 είχε κυκλοφορήσει σαν "Η Ιστορία της Ο Νο 3" . Ακόμα θυμάμαι το μηχάνημα που μαστιγώσανε την "Ο" στην ταινία.
     
  7. MasterJp

    MasterJp Advisor Staff Member In Loving Memory

    Κατόπιν αδείας του συγγραψαντα, φρονώ πως το παρακάτω post ξεκαθαρίζει έννοιες και αρμόζει να βρίσκεται εδώ. Οι υπογραμμίσεις δικές μου

     
    Last edited: 15 Μαϊου 2007
  8. matador-3

    matador-3 New Member

    Ενδιαφερον..
     
  9. dora_salonica

    dora_salonica Contributor

    Ενδιαφέρον, πράγματι.

    Έχω κάποιες ελαφρές Καλοκαιρινές παρατηρήσεις επί των ανωτέρω:

    1. Εάν η αναζήτηση της πλήρους και απεριόριστης ελευθερίας είναι η αρχή και βάση του Σαδισμού και ο Σαδισμός επομένως δεν αποτελεί ένστικτο αλλά ελεύθερη και συνειδητή επιλογή, δηλαδή όπως λέει ο LordDragonal, "Ο Σαδισμος ειναι ωστοσο πανω απο ολα ιδεολογημα, φιλοσοφικη προταση, με τις χάρες, τα κενα και τις αντιφασεις του, αλλα επι της ουσιας ιδεολογημα...", τότε απαιτεί μία κοινωνική ζούγκλα, χωρίς νόμους, όπου ο μόνος νόμος είναι αυτός του δυνατότερου. Ή απαιτεί από κάποιον να ζει ενδεχομένως περιθωριακά ή παραβατικά μέχρι να συλληφθεί και να χάσει την ελευθερία του. Δεν μου φαίνεται πολύ έξυπνο ως ιδεολόγημα και ως φιλοσοφική πρόταση, και στις δύο περιπτώσεις. Το οποίο ο LordDragonal, προς τιμήν του και δυστυχία του, αναγνώρισε: "Ειναι επισης ουτοπικη καθοτι δεν δυναται να εμπαιδωθει σε οποιαδηποτε μορφη κοινωνικης ή συλλογικης οργανωσης."

    2. Θεωρείτε ότι η Κυριαρχία περιορίζει την ελευθερία (εάν υποθέσουμε ότι πράγματι η αναζήτηση της ελευθερίας είναι η παθιασμένη επιλογή ενός ατόμου που φτάνει να διακινδυνεύσει τα πάντα γι αυτή), όταν ο ελεύθερος άνθρωπος αναγνωρίζει τα πάθη του και τα χαλιναγωγεί με πλήρη συνειδητότητα; Ή τα πάθη καθορίζουν περιοριστικά την ύπαρξη ενός ελεύθερου και σκεπτόμενου ατόμου; Αν κάποιος απλά ακολουθεί τα πάθη του, κατά πόσο είναι ελεύθερος; Πόσο ελεύθερος είναι ένας τζογαδόρος ή ένας ναρκομανής; Ή ακόμη - θα το πω - πόσο ελεύθερος είναι κάποιος που είναι ερωτευμένος; Η Κυριαρχία (που ασφαλώς περιλαμβάνει την αυτοκυριαρχία ως αρχή και προϋπόθεση) είναι μία έννοια που πράγματι έρχεται σε αντίφαση με τον Σαδισμό. Ο Σαδιστής είναι σκλάβος του πάθους του. Ο Κυρίαρχος είναι ελεύθερος ανά πάσα στιγμή να επιλέξει τον αυτοπεριορισμό ή την σαδιστική πράξη. Ακόμη και στην απίθανη περίπτωση που είναι ερωτευμένος.

    3. Εάν η κατάλυση των κανόνων και των αναστολών είναι αυτό που αποφέρει την ηδονή, πώς επιτυγχάνει την ηδονή κάποιος ο οποίος δεν έχει κανόνες και αναστολές; Εάν ο Σαδιστής είναι ένα άτομο χωρίς υπερεγώ, σε αντίθεση με τον Κυρίαρχο, τί θα καταλύσει ώστε να επιτύχει την ηδονή; Τους κανόνες και τις αναστολές των άλλων; Δεν ξέρω την απάντηση. Προσωπικά καυλώνω με την κατάλυση των δικών μου αναστολών, χέστηκα γι αυτές των άλλων. Δεν γνωρίζω πώς το βλέπουν οι άλλοι, γι αυτό ρωτάω.

    4. Ένας άνθρωπος γίνεται ελεύθερος όταν επιστρέφει στην ζωώδη κατάσταση, αυτή όπου δεν υπάρχει υπερεγώ, όπου δεν υπάρχει κανένας κανόνας πέρα από την αέναη, σχεδόν καταναγκαστική, αναζήτηση της ολοένα και μεγαλύτερης ελευθερίας του ατόμου, όπου η ζωή του όλη καθορίζεται από αυτή την μία και μοναδική, ά-λογη τάση; Ή όταν ζει, πράττει και αισθάνεται, με πλήρη αίσθηση ότι αυτός και οι συνειδητές επιλογές του είναι το μέτρο του κόσμου;