Δεν θέλω ή δεν θέλω να μην θέλω;

Το "ανέχεται" είναι ένα κακό, κακό ρήμα.

 

Ναι αγαπητέ απλά σκέφτομαι συνέχεια ότι άνθρωποι είμαστε.

Και ναι προφανώς ναι πρέπει και θα κριθούμε εκ του αποτελέσματος, A for effort που λένε ειρωνικά και οι αμερικανοί αλλά καλό θα ήταν να τονίζουμε ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο τόσο απλά όσο τα κάνουν να φαίνονται τα ποστ μας. Γιατί πέρα από εκείνους που μας διαβάζουν που είναι *εκει* μας διαβάζουν και εκείνοι που ή δεν είναι ακόμα, ή προσπαθούν, ή απέτυχαν μια φορά και καλό είναι να τους λέμε ότι εντάξει, δεν τρέχει και τίποτα...
Δεν νομίζω ότι λέω κάτι παραπάνω από αυτό είναι η αλήθεια.

 

Όχι δεν είναι λογικό να λαμβάνει τα ανάλογα. Το D/s δεν είναι αντιπαροχή.
Ο Κυριαρχικός ενδιαφέρεται, κατά την αρχική σύμβαση, για την δική του ικανοποίηση. Το ίδιο οφείλει ν' αποτελεί και το ενδιαφέρον της υποτακτικής, δηλαδή η ικανοποίηση του Κυρίου της. Επειδή υπάρχουν εσωτερικές συγκρούσεις και δυσκολίες, γι΄αυτό και υπάρχει το δεύτερο μέρος στον τίτλο του νήματος, «δεν θέλω να μην θέλω». Το συνειδητοποιημένο υποτακτικό μέλος, πιέζεται γιατί επιθυμεί να ξεπεράσει τα «δεν θέλω» (δεν τα θέλει) του, προκειμένου να είναι καλύτερο για τον Κύριο του.
Αυτό είναι το ζουμί,. η ουσία, του νήματος

 

Ξέρεις είναι άδικο να χέσουμε ένα τόσο ωραίο νήμα γιατί δεν αρέσει η λέξη "ανοχή".
Παρακαλώ σε όποιον δεν αρέσει ας την αντικαταστήσει με την "αντοχή"

 

Θέλω να πιστεύω ότι δίνουμε διαφορετικό νόημα σε έννοιες. Για να μην επαναλαμβάνω και κουράζω, εννοώ ακριβώς αυτό που έγραψε παραπάνω η @MauveDelastrange

 

Θα ήθελα να διευκρινισετε αυτό σας το ερώτημα.
Όταν ένα υ δεν εκφράζει τα "δεν θέλω" του, υπο το φόβο ότι θα τα αλλάξει το κ μέρος, δεν υπάρχει πρόβλημα στην σχέση; Δλδ, δεν έχει δημιουργηθεί ένας φόβος στο υ από το κ σχετικά με αυτό το θέμα;

 

Αρχή σοφίας ονομάτων επίσκεψις.

 

Αχ αυτά τα θέλω και τα δεν θέλω και θέλω να μην θέλω, αλλά θέλω να θέλω, τι να θέλω από τα θέλω του κλπ....

Ρε αγάπες μου δω πέρα μέσα, το θέλω αποτυπώνει μια βούληση με αφετηρία μιαν, οποιαδήποτε, ανάγκη για κάτι. Όχι επιθυμία.

Αν θες τότε χρειάζεται να μπορείς και για να μπορείς/μπορέσεις χρειάζεται να ξέρεις, άρα να μάθεις.
Με αυτή ακριβώς την σειρά, δηλαδή βούληση - δυνατότητα/ικανότητα - γνώση για την επίτευξη του ζητούμενου.

Προσοχή: Αυτά είναι συνειδητές ενέργειες, που απαιτούν έργο για να παράγουν δράση.
Προσοχή ξανά: Από το θέλω δεν μπορούμε να πάμε κατευθείαν στο ξέρω, χρειάζεται και πρέπει να περάσουμε από το μπορώ.

Με το καλημέρα λοιπόν, ό,τι έχει γραφτεί ως τώρα, με αποτέλεσμα να την έχουμε ακούσει από το γύρω-γύρω όλοι, κι όλο να επανέρχεται ή μπατάρει, είναι σαφές ότι:
• Ή δεν υπάρχει θέλω, πα να πει δηλαδής, πως δεν είναι συνειδητή η ανάγκη οπότε δεν γίνεται και απαιτητό να προχωρήσει στο μπορώ και ξέρω.
• Ή δεν ξέμε τις λέξεις: Άλλο θέλω, είπαμε, άλλο επιθυμώ, στα ελληνικά το πρώτο λέγεται θέλω (τι άλλο?), το δεύτερο (επειδή το επιθυμώ ακούγεται λίγο κάπως) εκφράζεται ως "θα ήθελα" ή "γουστάααρω ή γουστάρωωω-ωω..!

Το όποιο έργο χρειάζεται (τόσο από την μεριά των ατόμων που αντιλαμβάνονται τον προσανατολισμό τους είτε ως κυριαρχούντα είτε ως υποτασσόμενα είτε και ως καθ' οιονδήποτε τρόπο εναλασσόμενα) περιλαμβάνει την στοιχειώδη (ούτε καν βασική) κατανόηση των δικών μας ζητουμένων και το τι σημαίνει αυτό από προσωπική διάθεση, προσωπικό χρόνο, καταρχήν εκτίμηση σχέσης κόστους/απόδοσης της επιλογής μας σε κάθε αντιληπτό από εμάς πεδίο (βάλτε ό,τι θέτε).

[ ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ: Για πολλά ίσως μπορεί να κατηγορήσει κάποιος το συγκεκριμένο φόρουμ. Το μόνο που δεν μπορεί να του προσάψει είναι πως δεν υπάρχει αρκετή και τυπικώς πλήρης πληροφορία, έστω δυσεύρετη στον όγκο του. Αναζητήστε την, αξιολογήστε την, αν έχετε απορίες για κάτι, συμμετέχετε].

Οπότε το "μη και τα θέλω του επηρεάσουν/διαφοροποιήσουν/καταργήσουν τα δικά μου" καθώς και όλα τα σχετικά με δυο αρνήσεις, τρία ερωτηματικά, τριπλό άξελ, διπλό λουπ και μιάμιση περιστροφή, αντιλαμβάνεστε πως είναι μια παπαριά καμαρωτή, αντιληπτή μεν, βάσει των παραπάνω, ως τέτοια, αλλά παπαριά.

Εύκολα γίνεται αντιληπτό κατ' αναλογίαν, πως αν αντι για βδσμ, μιλούσαμε για το τι θα γίνω άμα μεγαλώσω, τι τηλεόραση/αυτοκίνητο/καφετιέρα/σπίτι/κινητό να πάρω, δεν θα άλλαζε κάτι.

Γι' αυτό όταν διαβάζετε τις οδηγίες του οτιδήποτε αγοράσατε, πρώτο-πρώτο μοστράρει το "συγχαρητήρια για την επιλογή σας αυτή".
Ξέρουν αυτοί, πως, στην καλύτερη, 8 στους 10 έχουν κάνει μαλακία επιλογή.

 

χαχαχαχα.. ε άμα την πατάνε μέχρι και οι Mensaδες τι να λέμε τώρα!!!  
Καλή εβδομάδα  

 

Συμφωνώ
Ο Αϊνστάιν ( νομίζω ήταν αυτός) είχε μόνο 2 σακάκια πλύνε - βάλε γιατί θεωρούσε την εμφάνιση σπατάλη χρόνου κ σκέψης.
Και οι ευφυείς άνθρωποι που έχω γνωρίσει στη ζωή μου, μπορεί να περιγράφονται κατ αυτόν τον τρόπο σε πρώτη ανάγνωση (κάποιοι από αυτούς), αλλά σίγουρα δεν είναι αυτό. Δεν υπάρχει υπερανάλυση, αλλά καθαρές τακτοποιημένες προτεραιότητες που διαφέρουν από τις δικές μας.

Νομίζω πως το κείμενο εννοεί με χιουμοριστικό τρόπο, ότι οι εσωτερικές συγκρούσεις είναι μέρος της ανθρώπινης φύσης μας . Μπορεί να κάνω και λάθος ( θ αργήσω ποοολυ να πάω στη Mensa )

 

Το paralysis from over analysis οφείλεται κυρίως στα βιώματα και την ποιότητά τους.
Καπούτ βίωμα? Paralysis..!
(Ναι αυτό το ποστ είναι βαθύτατα πολιτικό)..!

 

Ο συσχετισμός είναι: μια πολύ σημαντική και χρήσιμη ικανότητα που αποβαίνει σε βάρος μας όταν χρησιμοποιείται με λάθος τρόπο ή σε λάθος πεδίο.  

Κατά τη γνώμη μου μια ευφυΐα που δεν υπηρετεί την ευτυχία είναι μια ηλίθια ευφυΐα, αλλά αυτό είναι πολύ μακράν του νήματος.