Δημοπρασίες σκλάβων

Nαι, και;

 

Τιποτα απλα το ειδα την ώρα που διάβαζα το νήμα και ανέφερα τη σύμπτωση ...συνεχίστε

 

Αντιστροφή της ερώτησης λοιπόν. Κρατάμε το σκηνικό. Σύγχρονο συναινετικό (στα βδσμ πλαίσια) ή παλιότερο κυριολεκτικό σκλαβοπάζαρο. Τί ψάχνει να δει ο Κ?
Εξαρτάται από το τί θέλει να "αγοράσει".
Σάρκα? Τότε τα πράγματα είναι απλά. Περί ορέξεως, ουδείς λόγος. Ό,τι ερεθίζει τους αδένες του.
Πνεύμα/attitude? Περιπλέκονται. Ψάχνει αυτό το σπινθήρισμα στο βλέμμα. Κυρίως εμπιστεύεται το ένστικτο και την πείρα του. Αναφέρθηκαι ως "προσμονή". Θα το πω "ελεγχόμενος και μή εκδηλούμενος, αλλά υφιστάμενος φόβος", σαφώς διαφοροποιημένος από τον πανικό.

Όμως.
Ουδέποτε αναμειγνύεται ο Ίδιος στο "παζάρι". Ακόμη και η επιλογή, γίνεται εκ του μακρώθεν. Το δε παζάρι, από τον έμπιστο ευνούχο Του ή την έμπιστη σ. Του.
Για δύο λόγους. Ο Κ. δεν έχει κανένα όφελος να εκτεθεί στο παζάρι προσφοράς/αντίπροσφοράς με τους άλλους υποψήφιους αγοραστές. Και γιατί η σ. δεν θα ταυτίσει στο υποσυνείδητό της τον Κ. με το πρόσωπο που έδωσε αντάλλαγμα για να την πάρει.

Να προσθέσω τέλος, ότι πρόκειται περί "αυτοέκθεσης" κατά τις επιταγές του νήματος.
Η παρούσα απάντηση, κινείται στο σενάριο (προφανώς φανταστικό) κατά το οποίο η έκθεση είναι πιότερο κυριολεκτική, ίσως και βίαιη.
Σε κάθε περίπτωση, η (αυτό)έκθεση αποτελεί μικρό τμήμα της επιλογής, γιατί, όπως ήδη έχει γραφεί, ο Κ. οφείλει να δει πέρα και πίσω από όσα η σ. εκθέτει. Κυρίως για να μη χτυπά μετά κεφάλια σε τοίχους, μήδε του δικού του εξαιρουμένου.

 

Χαχαχα...Να σου δωσω???
Και εμενα ποια θα με αγορασει..