Διαφορετικοτητα και ανοχη

RE: RE: Διαφορετικοτητα και ανοχη

Προβληματιστηκα αρκετα με την διαφοροποιηση των εννοιων ανοχης, αποδοχης και κατανοησης. Η ουσια δεν ειναι στο ποια λεξη ειναι "σωστη"-θελω ομως να περιγραψω καπως αναλυτικοτερα ποια στοιχεια τους πιστευω ειναι σημαντικα σε μια κοινοτητα οπως η δικη μας. Για να διαφοροποιησω τις εννοιες χρησιμοποιω το ακολουθο-

Η κατανοηση αν και ιδεατα ελκυστικη ειναι πιστευω πρακτικα περιορισμενης εφαρμοσιμοτητας. Κι αυτο γιατι ως Κυριαρχοι και ως ανθρωποι παντα θα αντιμετωπιζουμε ατομα στον χωρο μας που ενεχονται σε BDSM δραστηριοτητες που δεν τις καταλαβανουμε, που τις βρισκουμε απαραδεκτες και που θεωρουμε εσφαλμενο να εφαρμοζονται, ειτε λογω του βαθμου επικινδυνοτητας τους (τα ορια του τι θεωρει ο καθενας 'reasonable risk' διαφερουνε κατα πολυ απο ατομο σε ατομο), ειτε γιατι τα βρισκουμε εξαιρετα προσβλητικα (το race play και age play μου ερχονται στο μυαλο ως συνηθη παραδειγματα.) Η παρατηρηση οτι τα ατομα που ενεχονται σε αυτες εχουνε καλη κριση και δηλωνουν οτι τις αποδεχονται απο το συγκεκριμενο ατομο (=modicum of consent) θα επρεπε να ειναι ικανη για να μας προβληματισει για το κατα ποσο οι αντιρρησεις μας σχετιζονται με τις δικες μας παρωπιδες αντι για (την συνηθη οδο που ακουλουθουν τετοιες διαδικασιες) αμφισβητηση της ποιοτητας της σχεσης (BDSM vs. abuse) ή την διακυρηξη "αυτο δεν ειναι BDSM."
Παρομοιως, πιστευω οτι η αποδοχη θετει ενα βασανιστικα υψηλο standard για μια BDSM κοινοτητα-το να 'αποδεχτω' κατι που ξεπερναει τα hard limits (σκληρα ορια) μου ειναι σχημα οξυμωρο. Αυτο που κανει κατι "σκληρο οριο" ειναι ακριβως το οτι δεν δυναμαι να το αποδεχτω. Ομως ο περιορισμος μου αυτος δεν ειναι κατι που θελω (η θα επρεπε) να επιβαλλω σε μια αλλη Κυριαρχο, θεωρωντας την "αρρωστη", "ανευθυνη" η χρηζουσα αλλων κοσμητικων που εχουνε κατα καιρους δυστυχως χρησιμοποιηθει στο forum μας (και που χρησιμοποιουνται καποιες φορες και σε real κοινοτητες.) Φοβαμαι οτι η προσδοκια της αποδοχης, οδηγει περισσοτερο στην αποκρυψη αρνητικων προδιαθεσεων που δεν εκφραζονται λογω φοβου λογοκρισιας απο την κοινοτητα και που λειτουργωντας υπογειως υπονομευουν την συνοχη της.

Κλεινω τονιζοντας κατι που γραφτηκε απο τον ΚyriosG (τα αποσιωποιητικα δηλωνουν παραλειψεις δικες μου απο τα αρχικα του κειμενα-παρακαλω ανατρεξτε στα post του #2 και #5 αντιστοιχα για τα πληρη κειμενα) και το οποιο πιστευω οτι ειναι παρα πολυ σημαντικο-

και που μπορει να αποτελεσει ασφαλιστικη δικλειδα για τον (καλως ή και κακως νοουμενο) ναρκισσισμο Κυριαρχικων ατομων-

 

Πολύ ενδιαφέρον θέμα!
Επιτρέψτε μου να εκφράσω τις απόψεις μου, με τη βοήθεια κάποιων πραγμάτων που έχουν ήδη λεχθεί.   Έχω μαυρίσει κάποια σημεία, που είναι πολύ σημαντικά, σ΄αυτή μου την προσπάθεια.

Δεν κρύβω, πως παλιά, η ίδια αντιδρούσα πολύ αρνητικά σε απόψεις με τις οποίες διαφωνούσα και ήταν λάθος μου.
Μέσα από το φόρουμ, έμαθα να είμαι λιγότερο απόλυτη όσον αφορά πολλά θέματα και διαφορετικές απόψεις, και το θεωρώ πολύτιμο μάθημα.
Αυτό δεν σημαίνει πως θεωρώ πως δεν έχω το δικαίωμα να εκφράσω έντονα τις δικές μου απόψεις, ιδιαίτερα όταν διαφωνώ με τις απόψεις κάποιων άλλων. Έτσι,

Πολλές φορές αντέδρασα έντονα, και μάλλον θα συνεχίσω να το κάνω, όταν η έκφραση κάποιων απόψεων από κάποιους, έφταναν στο σημείο της δημιουργίας γενικότερων αντιλήψεων και ορισμών και γινόταν η προσπάθεια να περάσουν οι απόψεις τους σαν «μοναδικές παγκόσμιες αλήθειες», εξευτελίζοντας έννοιες και αξίες που είτε δεν κατανοούν, είτε κατανοούν διαστρεβλωμένα – πάντα κατά την προσωπική μου άποψη- και το θεωρώ αναφαίρετο δικαίωμα μου. Εδώ δεν μπορώ να κατανοήσω γιατί θα πρέπει να σωπαίνω και να ανέχομαι να με φιμώνουν, επειδή διαφωνώ, όσο έντονα επιθυμώ, και να μην έχω ακριβώς το ίδιο δικαίωμα που έχει ο καθένας να εκφράσει και να εκφραστεί αναφορικά με αυτά που διαβάζει.
Όπως λέει και Ο Κύριος Γ.,

Αποδέχομαι για μένα δεν σημαίνει ανέχομαι σιωπηλά, και δεν αντιδρώ ότι κι αν λεχθεί ακόμη κι αν διαφωνώ. Αποδέχομαι το δικαίωμα του καθενός να σκέφτεται και να εκφράζει τις απόψεις του και το ίδιο ακριβώς κάνω κι εγώ.

Εδώ θα πω μόνο πως αναμφισβήτητα ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ είμαστε φόρουμ απόψεων χωρίς αυτό να σημαίνει κατ΄ εμέ πως οι απόψεις δεν είναι κατ΄ επέκταση αυτές ακριβώς που εκφράζουν μέρος της σύνθεσης της προσωπικότητας κάποιου.

Συμφωνώ απόλυτα!
Δεν μπορώ διαβάζοντας τις απόψεις κάποιου να μην τις ταυτίσω με την προσωπικότητα του. Κατ΄ ακρίβεια μου φαίνεται παράλογο να ΜΗΝ το κάνω.
Τι εκφράζει δηλαδή? Απόψεις που δεν εκφράζουν και δεν είναι γέννημα της προσωπικότητας του, της κοσμοθεωρίας του?
Ακόμη και το γεγονός πως πολλές απόψεις αλλάζουν, διαμορφώνονται, τροποποιούνται μέσα από το χρόνο δεν δείχνει τίποτα άλλο παρά την ανάπτυξη της προσωπικότητας μέσα από το χρόνο του συγκεκριμένου ατόμου.
Πολλές από τις απόψεις που εξέφραζα παλαιότερα δεν με αντιπροσωπεύουν πια, αλλά ακριβώς αυτή η διαφοροποίηση μου δείχνει το δρόμο που διένυσα μέσα στο διάστημα που πέρασε και το ποια γίνομαι μέσα από τις καινούριες γνώσεις και αντιλήψεις που διαμορφώνονται στην πορεία της ζωής μου και με βοηθά να αντιληφθώ καλύτερα πως μέσα από την έκφραση των απόψεων μου και την αλληλεπίδραση με τις απόψεις των άλλων, αναπτύσσομαι και μου θυμίζει πως αυτή είναι μια διαδικασία που θα συνεχίζεται, όσο ζω. Να μαθαίνω, να διαφοροποιώ απόψεις, να ωριμάζω και να ανακαλύπτω καθ΄ οδό μικρές αλήθειες.

Σίγουρα οι διαφορετικότητες πρέπει να βρίσκουν χώρο έκφρασης, κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει αυτό.
Αλλά διαφωνώ κάθετα με το ποιοι είμαστε εμείς για να κρίνουμε. Έχω κάθε δικαίωμα να κρίνω και να εκφράσω τις απόψεις μου πάνω σε οτιδήποτε έχει εκφράσει ο οποιοσδήποτε. Δεν έχω δικαίωμα να κατακρίνω αυτό που δεν κατανοώ, αλλά να το κρίνω?

Από τη στιγμή που μια άποψη βγαίνει στο φόρουμ, γίνεται πλέον κτήμα όλων και είναι εκεί προς συζήτηση.
Για να εκφράσω κάποια άποψη σχετικά με τα γραφόμενα και τις απόψεις κάποιου άλλου, δεν σημαίνει αυτόματα πως μέσα στο μυαλό μου τα επεξεργάστηκα, τα έκρινα και γράφω το αποτέλεσμα αυτής της επεξεργασίας?
Πως μπορείς να εκφέρεις καν άποψη πάνω σε κάτι αν δεν την κρίνεις μέσα από το δικό σου πρίσμα και τις δικές σου αντιλήψεις και κοσμοθεωρία?
Μπορώ να κρίνω, χωρίς να κατακρίνω, δείχνοντας ανοχή και αποδεχόμενη της διαφορετικότητας όλων μας, εκφράζοντας εμένα, τις απόψεις μου, την κοσμοθεωρία μου και την προσωπικότητα μου και να πράξω ανάλογα με την συνείδηση μου είτε εκφράζοντας την δική μου άποψη, είτε επιλέγοντας να το προσπεράσω.

Και ναι.. κρίνω μέσα από τις επαναλαμβανόμενες απόψεις αν το άτομο που τις εκφράζει ταιριάζει σε μένα ή όχι. Μπορεί να διαφωνώ με απόψεις και να εκτιμώ και να σέβομαι το άτομο, αλλά μπορεί και να μην το κάνω.

Με πολλούς διαφωνήσαμε απίστευτα πολλές φορές και έντονα αλλά όσο διαφορετικές κι αν είναι οι κοσμοθεωρίες μας, σέβομαι την διαφορετικότητα μας και τους σέβομαι σαν άτομα.Κάποιους άλλους, απλά αγνοώ την παρουσία τους και όλα όσα γράφουν, για την δική μου ψυχική ευημερία και ηρεμία.
Έκρινα πως κάποια άτομα είναι τοξικά και δεν είναι ικανά να προσφέρουν σε μένα απολύτως τίποτα, πέρα από δηλητήριο και ναι δεν με νοιάζει ούτε τι ζούνε, ούτε γιατί έφτασαν να γίνουν ότι έγιναν, ούτε τι θεωρούν οι ίδιοι πως είναι, ούτε αν είναι δικαιολογημένη η στάση τους μέσα από την ζωή τους. Δική τους ζωή, δικές τους επιλογές και Δεν με αφορά μια και επέλεξα πως δεν έχω χώρο στη ζωή μου virtual ή real για τοξικά άτομα, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν ανέχομαι την ύπαρξη τους εδώ και το δικαίωμα τους να εκφράζονται, όσο δεν προσπαθούν να επιβάλουν τις απόψεις τους σαν απόλυτους bdsm κανόνες και να χλευάζουν και να προσβάλλουν οτιδήποτε διαφέρει από τις προσωπικές τους απόψεις κατατάσσοντας το και ορίζοντας το ως μη bdsm, ως άρρωστο, ψεύτικο κι εγώ δεν ξέρω τι άλλο.

Δεν επιβάλλω σε κανένα την κοσμοθεωρία και τις απόψεις μου, όπως δεν δέχομαι να προσπαθούν να μου επιβάλουν άλλοι τις δικές τους και θεωρώ πως υπάρχει χώρος για όλες τις διαφορετικές εκφράσεις bdsm, δείχνοντας ανοχή αλλά και αποδοχή του δικαιώματος να είμαστε διαφορετικοί.

 

RE: RE: Διαφορετικοτητα και ανοχη

Η Phaedra ξεκίνησε το thread βλέποντας κάποιες έντονες αντιδράσεις (κατακρίσεις κάποιες φορές) σε κάποια άλλα θέματα. Το κίνητρο και η άποψη της με βρίσκουν σύμφωνη, όπως και οι απόψεις πολλών άλλων στην εξέλιξη της κουβέντας.

Η προσωπική μου στάση απέναντι σε θέματα που με « ξενίζουν» ή που δεν «μου κάνουν» και συνεπώς δεν τα υιοθετώ, είναι απλά ο σεβασμός στην όποια διαφορετικότητα συναντώ στον δρόμο μου. Ούτε για ανοχή θα πω, ούτε για αποδοχή, και σίγουρα ούτε για καταννόηση. Καταννοώ, αποδέχομαι και ανέχομαι μονάχα το δικαίωμα των άλλων να επιλέξουν τον όποιο « διαφορετικό» κατ’εμέ δρόμο. Ζητώ με την σειρά μου να μην μου επιβάλλεται αυτό το « διαφορετικό» αλλά να βρίσκω τον ανάλογο σεβασμό κι εγω που επέλεξα κάτι άλλο και να μην κατακρίνομαι.

Όμως, δυστυχώς, υπάρχει ένα «όμως», το οποίο είναι πως δεν βρίσκω πάντα ανάλογες στάσεις . Και αν κάτι με εκπλήσσει εδώ είναι να διαβάζω απόψεις που κατακρίνουν και απορρίπτουν απόλυτα την διαφορετικότητα η οποία σοκάρει.
Αλήθεια θα έπρεπε να μας σοκάρει κάτι όταν έχουμε κάνει υποτίθεται ένα βήμα πιο μπροστά αναγνωρίζοντας την δική μας διαφορετικότητα σε σχέση με τους πολλούς?

Πράγματι, υπάρχουν πολλά « τοξικά» άτομα γύρω μας, αναφέρομαι στην κοινωνία γενικότερα, τα οποία είναι έτοιμα να καταδικάσουν διαφορετικότητες όπως αυτές για τις οποίες μιλάμε σε αυτό το φόρουμ, χωρίς έλεος. Ας μην το κάνουμε και εμείς μεταξύ μας.

.... τόσο απλά .....

 

RE: RE: Διαφορετικοτητα και ανοχη

Σοφή παρατηρηση Oscarwil.

 

RE: RE: Διαφορετικοτητα και ανοχη

Ο Οscarwil και ο LordDragonal έθεσαν μια φιλοσοφική και κοινωνικο-πολιτική σκοπιά του ζητηματος με την οποια και συμφωνώ.

Θα ήθελα εδω γραψω για το θέμα απ’ την εξής οπτική. Για ποιούς λόγους κάποιος (άτομο) μπορεί να μη δείχνει ανοχή, ή να μην την «εφαρμόζει στην πράξη» ακόμα κι αν τη δέχεται ως αρχή?. Και πως οι BDSM κοινοτητες το αντιμετωπίζουν?

Ο παρακάτω διαχωρισμός είναι σχηματικός γιατι πολλοί «λόγοι» μπορούν να συνυπάρχουν και να αλληλοτροφοροτούνται.

Ένας λόγος μη ανοχής είναι “ηθικός”. Η «ηθική» απόρριψη συνηθως συνοδεύεται και από ιδεολογικά επιχειρήματα. Δεν ανέχομαι κάτι γιατί το θεωρώ εξωφρενικό, βρώμικο, άρρωστο, υποβιβάζει τον άνθρωπο στα όρια του ζώου κλπ.

Νομίζω πως οσοι έχουν δεχθεί την BDSΜ φύση τους, έχουν κάνει ήδη ένα μεγάλο βήμα υπέρβασης των συμβατικών ηθικών αναστολών. Τα σκληρά όρια υπάρχουν και θα υπάρχουν σε όλους μας αλλά η εκπαίδευση, ο διάλογος και η κοινωνική επαφή, η εξοικείωση, η γνωριμία με ανθρώπους που στο μυαλό μας φαντάζουν (πριν τους γνωρίσουμε) «τέρατα» και η αυξανόμενη εμπειρία, μας βοηθούν να κάνουμε και άλλα βήματα προς περισσότερη αποδοχή.

Οι real περισσότερο, αλλά και οι internet κοινότητες παίζουν καταλυτικό ρόλο σ’ αυτό. Οι κοινότητες, από την ερευνα που κανω, εφαρμόζουν μια ανοικτή πολιτική αποδοχής όλων των τάσεων ετρέποντας τη συμμετοχή όλων, ανεξάρτητα από σεξουαλική/ ιδεολογική κπλ. Τοποθέτηση, αρκεί να εχουν την κατάλληλη ηλικία και να αποδεχονται ορισμένους βασικούς κανόνες συμπεριφοράς. Μαλιστα εχουν ειδικούς κανόνες για να διασφαλιζουν οτι οι σκλαβες/οι θα εκφραζονται ελευθερα.

Ένας δεύτερος λόγος είναι, «ψυχολογικός» (που παλι μπλέκει με ζητηματα "ιδεολογιας").

Εδώ βρίσκεται κατά τη γνώμη μου ένα βασικό και δύσκολο πρόβλημα. Είναι λογικό να βλέπουμε τα πράγματα από τη δικιά μας οπτική. Η αλήθεια μας όμως συχνά, κρύβει την όποια αλήθεια του άλλου. Η ζωή μας θυμίζει καθημερινά πως δεν υπάρχει μια και μοναδική αλήθεια. Αλλά επιμένουμε να το αγνοούμε. Και πολύ συχνά τρώμε τα μούτρα μας, γιατί πολύ απλά, οι άλλοι υπάρχουν, είτε μας αρέσει είτε οχι και υπερασπίζονται κι αυτοί τις αλήθειες τους.

Αυτό εκφράζεται σε ακραία μορφή, σε άτομα που έχουν παραμείνει συναισθηματικά στην παιδική ηλικία.
Αλλά αs αφήσουμε την ακραία αυτή περίπτωση που παρά τις εντάσεις που προκαλεί, εντοπίζεται και αντιμετωπίζεται.

Ας δούμε τη μεγάλη πλειοψηφία, δηλαδή ανθρώπους με σχετικά ισορροπημένο χαρακτήρα. Δυστυχώς, δεν είναι εύκολο να μείνουμε ανεπηρέαστοι από τις θέσεις μας και τις επιθυμίες μας. Πολλές φορές προβάλλουμε στον άλλο δικά μας συναισθήματα και δίνουμε ερμηνείες ορμώμενοι από τις δικές μας σκέψεις.

Ο ψυχολογικός μηχανισμός που μας ανακινεί και μας κάνει να προβάλουμε στον άλλο ιδιότητες που ίσως δεν έχει, αλλά που εμείς του αποδώσαμε, είναι γνωστός. (Η συνηθέστερη εκδήλωσή του λέγεται «έρωτας με την πρώτη ματιά»). Κάτι που κάποιος είπε ή έκανε, μπορεί να ανακινήσει δικά μας πράγματα και «μνήμες» μέσα μας, ερήμην του. Εδώ βρίσκεται η πηγή πολλών παρεξηγήσεων.

Από την άλλη, ζούμε μ’ ένα σύστημα ιδεών και αξιών που μας βοηθάει να κρατάμε τις ισορροπίες μας, να οριοθετούμε τον πνευματικό μας χώρο. Η πίστη μας σ’ αυτές μας κανει να νιώθουμε ασφαλείς και η προβολή τους μας αυτοδικαιώνει. Η υπεράσπιση των θέσεων μας, έναντι αντίπαλων ή απλώς άλλων θέσεων, αποκτά μερικές φορές υπερβολική σημασία, με στοιχεία εμμονής, γιατί νιώθουμε να απειλείται το σύστημα αξιών μας – το εγκεφαλικό σπίτι μας.

Αυτοι κατά τη γνώμη μου είναι μερικοί βασικοί λόγοι εκδηλώσεων «μη αποδοχής» από σχετικά ισορροπημένα άτομα. Και λέω «εκδηλώσεων» γιατί υποτίθεται ότι αυτά τα άτομα έχουν την κρίση και τη δύναμη να έχουν κάποιο έλεγχο τις συμπεριφορές αυτές.

Τοσο στην ακραία μορφή που περιεγραψα πιο πάνω, οσο και στην πιο συνηθισμένη μορφή καθημερινών εκδηλώσεων «μη αποδοχής», οι ομάδες ή κοινότητες πρέπει να προστατευτούν και να διασφαλίσουν την ομαλή λειτουργία τους.

Απ΄οτι καταλαβα διαβάζοντας, και οχι έχοντας πραγματική εμπειρία από ΒDSM κοινοτητες, σε επιπεδο συναντήσεων, συμπεριφορές και θέσεις «μη αποδοχής» αποτελούν αντικειμενο κριτικής. Μπορεί οι συμμετέχοντες σε συναντήσεις να εκφραζουν η να αντιδρούν σε απόψεις, αλλά «ως κοινοτητες» δεν κρίνουν και δεν «ψυχαναλύουν», και ασφαλώς δεν υποκαθιστούν μια επαγγελματική θεραπεία που θα μπορούσε ίσως να βοηθήσει.

Σαν ζωντανοί κοινωνικοί οργανισμοί, εχουν τους κανόνες αυτοπροστασίας και όποιος τους παραβαίνει του ζητείται να αποχωρήσει από τη συγκεκριμένη συνάντηση. Μπορεί όμως και να αποβληθεί για κάποιο χρονικό διάστημα ή και οριστικά από την κοινότητα ανάλογα με τον βαθμό του προβλήματος. Θα μ’ ενδιέφερε πολύ να μάθω τρόπους που αποφασίζονται αυτά τα μέτρα σε real κοινότητες. Πιστεύω πως τα μέλη της κοινότητας συμμετέχουν με κάποιο τρόπο σ’ αυτές τις διαδικασίες. Αλλιώς θα διαλύονταν ή θα συρρικνώνονταν σε παρέα ομοϊδεατών.

Αυτό ισχύει. όσο είναι δυνατόν και στη δικιά μας περίπτωση. Μπορεί οι moderators να παίρνουν τις τελικές αποφάσεις (πως αλλιώς θα μπορούσε να γίνει?) αλλά πιστεύω πως οι θέσεις που παίρνουν τα μέλη (όχι κάποιο συγκεκριμένο μέλος αλλά ως «κοινό αίσθημα») καθώς και η δεοντολογία είναι βασικά κριτήρια γι αυτές τις αποφασεις.

 

RE: RE: Διαφορετικοτητα και ανοχη

(Παραλειψεις και υπογραμμισεις δικες μου, για τα πληρη κειμενα, παρακαλω ανατρεξτε στα original posts.)

Ο oscarwill παντα θετει θεματα που προκαλουν σκεψη και προβληματισμο και γι'αυτο τον ευχαριστω.

Θελω ομως να διαχωρισω την εννοια της διαφορετικοτητας (και την συγγενη της ομαλοτητας που σωστα τονιζει ως εμπεριεχομενη στην πρωτη) σε περιγραφικη (descriptive) και σε συνταγογραφικη (prescriptive.) Νομιζω οτι ο oscarwill την κατανοει/χρησιμοποιει συνταγογραφικα ενω στα δικα μου posts την χρησιμοποιησα περιγραφικα. Η διαφορα ειναι σημαντικη στο ακολουθο-παρολο που συμφωνω απολυτα οτι η δυναμη του να οριζει κανεις τι ειναι φυσιολογικο και τι οχι (θεσμοθετημενο νομικα, θρησκοληπτικα η ψυχαναλυτικα-παραπεμπω τους ενδιαφερομενους στον Foucault επ αυτων), υπαρχει ενα κοινωνικο πλαισιο το οποιο δεν διαμορφωνεται αμεσα (αν και διαμορφωνεται σε βαθος χρονου) απο τους ορισμους και τις αντιρρησεις μας. Το πλαισιο αυτο εχει ουσιαστικες επιρροες στην αντιληψη μας περι κανονικοτητας και παραβατικοτητας (και επισης παρεκβατικοτητας) και δεν μπορουμε να τελεσουμε στο περιθωριο του. Τετοια επιλογη, μειωνει την δυνατοτητα μεταλλαξης του σε βαθος χρονου και ως εκ τουτου μειωνει την κοινωνικη χρησιμοτητα των αντιρρησεων που εκφραζονται οταν ο "αντιρρησιας" συνεχιζει να λειτουργει εντος της.

Ετσι η διαφορετικοτητα ειναι ενας παραγοντας που υφισταται παντα, αν οχι εννοιολογικα σε μια ιδεατη κοινοτητα, σε πραγματιστικο επιπεδο σιγουρα, μια που διαφορες σε φυλο, ηλικια, εμφανιση, μορφωτικο επιπεδο, κοινωνικο status κλπ υφιστανται διαρκως. Οπως μας εχουνε διδαξει τα race studies, και σε αντιθεση με τα feminist studies, η εξουσια (του οριζειν) δεν ειναι δυνατον να αφαιρεθει απο μια κοινοτητα...το μονο που ειναι εφικτο ειναι η αναγνωριση του που υφισταται, απο ποιους ελεγχεται και ποιες ειναι οι συνεπειες της συγκεκριμενης κατα εποχης εκφρασης της. Το δικαιωμα ορισμου της κανονικοτητας δεν εκχωρειται αλλα παιρνεται, γι'αυτο εξαλλου χρησιμοποιω τον ορο εξουσια-η διαδικασια δεν υπακουει σε δημοκρατικες διαδικασιες.

 

Αναγνώστης μεν αλλά μου δημιουργήθηκαν κάποιες απορίες σχετικά με την διαφορετικότητα την έννοια της ελευθερίας του λόγου και τον αλληλοσπαραγμό .

Η διαφορετικότητα είναι αλληλένδετη με την ελευθερία του λόγου, έννοια που τελικά φαίνεται πολύ παρεξηγημένη αλλά ταυτόχρονα και ουσιαστική. Κρίμα που έχει καταντήσει ψωμοτύρι στα στόματα όλων στην προσπάθεια μας
να δικαιολογήσουμε την αίσθηση υποδούλωσης που βιώνουμε μέσα στην ‘κάθε’ κοινωνία που ζούμε.
Πως μπορούμε άραγε να ζητάμε και να επιδιώκουμε την ελευθερία του λόγου όταν ταυτόχρονα αναγνωρίζουμε η συναινούμε , σε κάποιον η κάποιους να μας φιμώσουν;
Ο Σωκράτης έλεγε , «Εκτιμούμε και αποδίδουμε στον εαυτό μας προτερήματα που μας δόθηκαν η που στερηθήκαμε από γεννησιμιού μας, εξαιρώντας εκείνα που κερδίσαμε η αποκτήσαμε στη συνέχεια, τα οποία είναι δημιούργημα του θάρρους και της θέλησης μας. Πρέπει να συμφωνήσουμε πως ότι στερείται θέλησης δεν μπορεί να αποκαλείτε ελεύθερο. Και αυτό που δεν είναι ελεύθερο είναι εκφυλισμένο. Δηλαδή έχει υποβιβαστεί σε μια κατάσταση κατώτερη από αυτή που μας προόριζαν οι θεοί.»
Όσον αφορά τον αλληλοσπαραγμό που μας έχει γίνει δεύτερη φύση είναι άμεσα συνδεδεμένος πια με τον εγωισμό που έχουμε αναπτύξει σε όλους τους τομείς της ζωής μας.
Κανείς μας δεν μπορεί να υποχωρήσει σε τίποτα πέραν των λόγων του και να αναγνωρίσει το δικαίωμα της διαφορετικής άποψης του άλλου.
Μια περιήγηση όχι μακριά μη πάμε , εδώ στα διάφορα θέματα , θα πείσει και τους πιο δύσπιστους για την δειλία της αποδοχής του εαυτού μας βασικά που καταφεύγοντας σε υπερβολές αλλά και επιμονές και εμμονές στο να πείσουμε για μας και μόνο και μόνο για τις δίκες μας σωστές απόψεις .
Αυτή η δειλία πιστεύω είναι και η αιτία του επονομαζόμενου «δήθεν», αυτού που αντιμετωπίζουμε στην καθημερινότητα μας.

Από την ασυδοσία πλέον λοιπόν του λόγου μας μήπως θα έπρεπε να περάσουμε στην επιλεκτική σιωπή, και να μετριάσουμε την υστερική δική μας υπόσταση , και να μην μπαίνουμε τόσο βαθιά στο όργιο της κατάχρησης εξουσίας βήματος που μας δίνετε ?

 

Απάντηση: Διαφορετικοτητα και ανοχη

Νομιζω οτι αυτο το θριντ θα επρεπε να ειναι μονιμα ονλαιν ..
Υπάρχει ενα προβλημα οχι στους βανιλα να κατανοησουν την διαφορετικότητα της βδσμ πραγματικότητας ή αισθητικής.. (κ ποιος νοιάζεται αλλωστε)
αλλα εντός της βδσμ κοινότητας το ενα στατους να αποδεχτει ή να ειναι "φιλικό" προς το άλλο..

 

Επαναφορά.  

 

Η διαφορετικότητα είναι η έκφραση των πολλαπλών δυνατοτήτων ύπαρξης και αντίληψης του κόσμου.

Το σύμπαν όχι μόνο ανέχεται και αποδέχεται τη διαφορετικότητα, αλλά την επιδιώκει.
Το αν εγώ κι εσύ την αποδεχόμαστε, είναι παντελώς αδιάφορο. Αυτή θα συνεχίσει να υφίσταται.
Το να την κατανοήσουμε σημαίνει να διευρύνουμε την αντίληψή μας. Μόνο όφελος έχει αυτό για μας.
Κατανοώ δε σημαίνει υιοθετώ. Αποδέχομαι δε σημαίνει συμφωνώ.

Ο τρόπος που αντιδρούμε στη διαφορετικότητα δείχνει το βαθμό στενότητας ή ευρύτητας του πνεύματός μας.
Ο φόβος απέναντι στη διαφορετικότητα δείχνει ότι νιώθουμε απειλή, άρα δεν είμαστε τόσο σίγουροι για τις απόψεις μας, όσο ισχυριζόμαστε.

Θεωρώ σωστό εντός του φόρουμ να διαχωρίζουμε την άποψη από τον εκφέροντα. Ο λόγος είναι απλός: Με την άποψη έχει νόημα να διαφωνήσω, για να τεστάρω την αντοχή της δικής μου άποψης και να μάθω, να διορθώσω, ή να καταρρίψω μια εσφαλμένη πεποίθηση. Με το πρόσωπο που την εκφέρει δεν έχει νόημα να διαφωνήσω, πρώτον επειδή κανείς δεν θα επωφεληθεί από μια προσωπική αντιπαράθεση και δεύτερον επειδή η εικόνα που έχω διαμορφώσει για το άτομο κατά πάσα πιθανότητα απέχει παρασάγγας από την πραγματική του εικόνα. Καταλήγω επομένως σε σκιαμαχία.
Από την άλλη μεριά έχω το δικαίωμα να κρίνω απόψεις και συμπεριφορές, εφ' όσον περιορίζω την κρίση μου σε αυτές.

Η διαφωνία μου με κάποιον per se δεν απαξιώνει εκείνον, ούτε εμένα. Ο τρόπος που διαφωνώ όμως, φανερώνει πολλά για το μέγεθος του Εγώ μου.
Το βαθμό στον οποίο ο καθένας εξαρτάται από τη γνώμη των άλλων, τον επιδεικνύει στην πράξη με τον τρόπο που χειρίζεται τις διαφωνίες του.

 

Αυτό.-