Διαχειριστές πόνων (ψυχικός πόνος vs σωματικός πόνος)

Ότι τα θέλει ο πισινός σου τα θέλει !
Ο μαζοχισμός αγάπη μου , όπως και ο σαδισμός, είναι κίνητρο για να μην πλήττεις, να ιντριγκάρεσαι, ένα τριπάκι για να κάνεις την καθημερινότητά σου υποφερτή .

Λένε κάποιοι πως είναι πολύ πληκτικά στον ΜΗ πόνο .

Την ημέρα που θα σου φύγουν όλοι οι πόνοι θα σε κατακλύσει η θλίψη, θα σε συννεφιάσει η μη προσμονή του .

Φτιάχνουμε συνέχεια λαβύρινθους φτιάχνουμε σκάλες που μας τρυπάνε την ψυχή , μπαίνουμε σε μπουντρούμια αδιέξοδα, φορτωνόμαστε σαν τα γαϊδουράκια στους ώμους μας τα προβλήματα και τις ενοχές των άλλων σαν να θέλουμε να μη μείνουμε ούτε λεπτό μόνοι μας φέις του φέις με τον εαυτό μας και να κοιτάξουμε κατάματα αυτό που στ' αλήθεια μας πονά.

Το 'χω δει το έργο.Στη ΜΗ εξωραϊσμένη του βέρσιον . Αν δεν ήμουν χαμηλών τόνων θα σας απεκάλυπτα πως εγώ έχω γράψει το σενάριο στην ταινία.

Την ξέρω καλά αυτή την αναθεματισμένη υπόγα με την γυριστή σκάλα . Μπαινοβγαίνω όποτε γουστάρω , έχω γίνει κολλητάρι με την «ντουλάπα» που κάνει πόρτα στο μαγαζί.
Θες να το ψάξεις; Ψάξτο! Όχι όμως στις σκιές ο πόνος δεν αφήνει σκιές αφήνει σημάδια , οι σκιές είναι καλές για συνέδρια ψυχολόγων. Μπορεί να ξέρουν καλύτερα από μένα αλλά να θυμάσαι πάντα «Όσο πονάς και υποφέρεις είναι όλα καλά, δεν υπάρχει άλλη απόδειξη ότι ζεις.»

 

Όπως είχε γράψει ο κάποιος –κάπου – κάποτε, αν βιώσεις τον ψυχικό πόνο για αρκετή χρονική περίοδο , τότε γίνεται φίλος σου, με αποτέλεσμα να νιώθεις ασφάλεια και να πιάσεις “πάτο” .
Επομένως
Α) πιο κάτω δεν μπορείς να πας . Άρα ότι και να κανείς δεν θα γίνουν χειρότερα.
Β) δεν ανησυχείς και δεν αγωνιάς μην χάσεις αυτά που έχεις (αφού δεν έχεις τίποτα) .
Γ) μπορείς να απολαμβάνεις το θέαμα όσοι προσπαθούν να ανέβουν και ξανά πέφτουν.
Δ) το κυριότερο όμως είναι ότι κανείς δεν μπορεί να σε πληγώσει και ούτε εσύ να πληγώσεις κανέναν γιατί πολύ απλά δεν έχουν να περιμένουν τίποτα.

Cute idea lol & trap!

Νομίζω άσχετα με τη σημασία που δίνει ο καθένας σε αυτό και που είναι αυστηρά υποκειμενικό , ο πόνος είναι φυσικός όσο και η χαρά .Άλλωστε, κάθε συμπεριφορά γίνεται αντιληπτή και σεβαστή μέσα από την ύπαρξη του αντιθετου της .
Δεν θα τοποθετησω σκέψεις του Freud…ούτε θα ασπαστώ τη άποψη του Ντοστογιέφσκι ότι ο ψυχικός πόνος είναι ύψιστος σκοπός του ανθρώπου , θα πω πολύ απλά ότι για μένα ο πόνος αποτελεί αντιστάθμισμα της ευχαρίστησης και πολλές φορές ενισχύω κάποια στάδια της εξέλιξης του . Θα συμφωνήσω επίσης ότι βρίσκει εφαρμογές και μέσα στο Bdsm . Δεν χρειάζεται όμως να ανήκεις αποκλειστικά σε αυτόν τον χώρο για να τον βιώσεις στο έπακρο ή να απαλλαγείς από αυτόν ή να σε απαλλάξουνε από αυτόν (αν δεν το έχεις πραγματικά ανάγκη), ωστόσο δεν τον θεωρώ κάτι “ελαττωματικό” .
Εξάλλου η δύναμη κάποιου , μετριέται και με τον πόνο(ψυχικός /σωματικός) που αντέχει…ενώ κάποιου άλλου και με τον πόνο που μπορεί να προκαλέσει.. Άλλους τους πάει ένα βήμα πίσω, άλλους ένα βήμα μπροστά .

 

Ok... τώρα σιγουρεύτηκα πως το θέμα δεν έχει καμία σχέση με το BDSM.... και ως εκ τούτου παραθέτω για δεύτερη φορά (την πρωτη το έκανε η lara) τα λόγια του αγαπημένου Gibran που αφορούν περισσότερο τον πόνο της ζωής....

And he said:

Your pain is the breaking of the shell that encloses your understanding.

Even as the stone of the fruit must break, that its heart may stand in the sun, so must you know pain.

And could you keep your heart in wonder at the daily miracles of your life, your pain would not seem less wondrous than your joy;

And you would accept the seasons of your heart, even as you have always accepted the seasons that pass over your fields.

And you would watch with serenity through the winters of your grief.

Much of your pain is self-chosen.

It is the bitter potion by which the physician within you heals your sick self.

Therefore trust the physician, and drink his remedy in silence and tranquillity:

For his hand, though heavy and hard, is guided by the tender hand of the Unseen,

And the cup he brings, though it burn your lips, has been fashioned of the clay which the Potter has moistened with His own sacred tears.

 

Όπως λέει και ο Αρκάς:

Κόκορας: Πονάω
Γουρούνι: Πάρε μερικές ασπιρίνες να κοιμηθείς.
Κόκορας: Ο πόνος είναι εσωτερικός.
Γουρούνι: Τότε πάρε όλο το κουτί.

Κόκορας: Έχω να κοιμηθώ πέντε μέρες.
Γουρούνι: Και' γω. Αλλά ευτυχώς κοιμάμαι τις νύχτες