Είναι οι Κ συντηρητικών αντιλήψεων ή προοδευτικών;

Παρακαλώ;

 

Φυσικά υπάρχουν και τα δύο είδη Κ. Υπάρχουν οι συντηρητικοί και οι προοδευτικοί. Είναι ανάλογα τον χαρακτήρα και φυσικά πολύ σημαντικό ρόλο παίζει και η ηλικία. Επίσης, υπάρχουν αυτοί που θέλουν αλλά δεν μπορούν, για πολλούς και διάφορους λόγους. Οπως λέει και ο θυμόσοφος λαός «δεν μπορούν τα παλικάρια».

Από εκεί και πέρα, το «συντηρητικός» ή «προοδευτικός» δεν έχει να κάνει με την αριστερά, την δεξιά και την... μεσαία. Μπορεί κάποιος να είναι προοδευτικός και να ψηφίζει ό,τι θέλει. Αυτό είναι μια άλλη κουβέντα.

Εγώ προσωπικά είμαι προοδευτικός και πάντα προσπαθώ να διευρύνω τους ορίζοντές μου. Εξάλλου, δοκιμάζεις και κρατάς ό,τι σου αρέσει και ό,τι δεν σου κάνει το πετάς στα σκουπίδια. Στην τελική, καλύτερα να μετανιώσεις για κάτι που έκανες, παρά για κάτι που δεν έκανες...

 

Δεν καταλάβατε τίποτε από αυτά πού έγραψα.
Τίποτε όμως!

Για ξαναριξτε μία ματιά

 

Τα πλέον συντηρητικά στερεότυπα περί σεξουαλικότητας, δεν απαντούνται στους συντηρητικούς κύκλους αλλά αλλού.
".......Θα πρέπει όμως να προβληματίσει την Αριστερά και να γίνει συζήτηση με σοβαρούς όρους και για τη σεξουαλική απελευθέρωση."

Οι 50 αποχρώσεις της κατάμαυρης καταπίεσης
κοινωνία / Ελένη Πελέκη / 03.03.2015

 

Κάθε χρόνο, πλησιάζοντας στις 8 Μάρτη –Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας– υπάρχουν πάντα αυτοί που διακηρύσσουν ότι έχει επιτευχθεί σε μεγάλο βαθμό η ισότητα των δύο φύλων. Η γυναίκα δεν θεωρείται κατώτερη, μπορεί να έχει λόγο και ρόλο όπου επιθυμεί και είναι ελεύθερη να εκφράσει τη σεξουαλικότητά της. Φαντάζομαι ότι κάποιοι μπορεί να πιστεύουν ότι αυτή η άποψη ενισχύεται και από σειρές όπως το «Sex and the city», αλλά και από τις πολυδιαφημισμένες «50 αποχρώσεις του γκρι». Όπως έχει γραφεί, είναι μια ταινία που «σπάει τα ταμπού», «απενεχοποιεί διαφορετικές σεξουαλικές προτιμήσεις» και επιδιώκει «να εξερευνήσει τη γυναικεία σεξουαλικότητα». Ή μήπως όχι;

Δεν είναι τυχαίο ότι αυτοί που σοκαρίστηκαν περισσότερο από την ταινία δεν είναι τόσο οι συντηρητικοί πουριτανοί, όσο οι άνθρωποι με αντισυμβατική σεξουαλικότητα, καθώς και μέλη φεμινιστικών-αντισεξιστικών συλλογικοτήτων. Κι αυτό επειδή δεν είδαν μια ταινία για τις BDSM (bondage-dominance-sadism-masochism) ερωτικές σχέσεις, αλλά μια ταινία για μια καταπιεστική σχέση κακοποίησης.
Ο δισεκατομμυριούχος Κρίστιαν Γκρέι παρουσιάζεται σαν ένα δυναμικός άνθρωπος, έμπειρος σεξουαλικά, που γοητεύεται από την άπειρη και αθώα Άννα Στιλ. Επιδιώκει να την κερδίσει όχι σε μια ρομαντική σχέση, αλλά σε ένα ερωτικό συμβόλαιο αφέντη–σκλάβας. Οι BDSM σχέσεις όμως δεν έχουν καμία σχέση με αυτό το μοντέλο καταπίεσης. Αντίθετα προϋποθέτουν βαθιά σχέση εμπιστοσύνης και συνεννόησης των εμπλεκομένων, οι ρόλοι εναλλάσσονται και οι κανόνες και τα όρια θέτονται από κοινού. Στην ταινία, οι σεξουαλικές προτιμήσεις του Γκρέι παρουσιάζονται σαν ψυχική ασθένεια που απειλεί και τον ίδιο και τους γύρω του. Ο πρωταγωνιστής δεν διαφέρει σε τίποτα από τους ψυχοπαθείς δολοφόνους των θρίλερ. Την ώρα που είναι πολύ αυστηρός ως προς τους κανόνες που πρέπει να τηρεί η Άννα, ο ίδιος σπάει κάθε κανόνα, διαψεύδει συνεχώς τον εαυτό του, παρακολουθεί την κοπέλα στη δουλειά της, παραβιάζει το σπίτι της, την ακολουθεί από πόλη σε πόλη κλπ. Η Άννα από τη μεριά της είναι το θύμα ψυχολογικής, συναισθηματικής, σωματικής και σεξουαλικής κακοποίησης. Νιώθει τύψεις και ενοχές που δεν μπορεί να ακολουθήσει τους απίθανους κανόνες που έχει θέσει ο δισεκατομμυριούχος, αποξενώνεται από φίλους και συγγενείς, αναπτύσσει μια κυκλοθυμική προσωπικότητα.
O σκοπός των ερωτικών σχέσεων του ζευγαριού δεν είναι η αμοιβαία ευχαρίστηση και η απόλαυση, αλλά αποκλειστικά και μόνο η ικανοποίηση του άντρα. Και ο ρόλος της γυναίκας είναι να υπομείνει τα πάντα για να έχει το προνόμιο να είναι μαζί του. Δεν πρόκειται δηλαδή για μια απελευθερωτική σχέση μεταξύ ίσων, αλλά για μια βαθιά συντηρητική και σεξιστική σχέση ανάμεσα στον άντρα αφέντη, που είναι σε θέση ισχύος από όλες τις απόψεις, και στη γυναίκα σκλάβα. Είναι σοκαριστικό το γεγονός ότι αυτή η σχέση παρουσιάζεται σαν ερωτική, ρομαντική και κυρίως αντισυμβατική!
Δεν είναι η πρώτη φορά που η βιομηχανία του Χόλιγουντ παρουσιάζει ως ρομαντικά τα πιο προβληματικά και αντιδραστικά πρότυπα σχέσεων. Σίγουρα δεν ευθύνονται οι ταινίες για τον σεξισμό που υπάρχει στην κοινωνία, αλλά αναπαράγουν συστηματικά καταπιεστικά πρότυπα και για τα δύο φύλα και ως ένα βαθμό τα ανατροφοδοτούν. Αυτό από μόνο του θα ήταν αρκετό για να καθιστούν τη μέρα της Γυναίκας και την αντισεξιστική πάλη επίκαιρη. Δυστυχώς όμως η πραγματικότητα είναι ακόμα χειρότερη.
Στο δυτικό, «πολιτισμένο» κόσμο, όπου θεωρητικά έχουν εξισωθεί τα δύο φύλα, μια μεγάλη πλειοψηφία γυναικών (τα νούμερα φτάνουν μέχρι και 60%) έχει δεχτεί κάποια μορφή σεξουαλικής παρενόχλησης με τα ποσοστά των βιασμών, αλλά και της ενδοοικογενειακής βίας να είναι επίσης υψηλά.
Η κρίση έχει επιδεινώσει αυτή την κατάσταση, αφού πλέον η γυναίκα πέρα από τον εργασιακό μεσαίωνα που αντιμετωπίζει ως εργαζόμενη, καλείται να «ξανακλειστεί» στο σπίτι, καθώς καταρρέουν οι δομές του κοινωνικού κράτους. Και δεν είναι τυχαίο ότι η γυναικεία σεξουαλικότητα είναι ακόμα θέμα ταμπού στη σημερινή κοινωνία. Ένα θέμα που στην καλύτερη περίπτωση συζητιέται με αμηχανία, ελάχιστη και ελλιπή επιστημονική έρευνα, ενώ στη χειρότερη συναντά χλευασμό και κατακραυγή.
Αυτό φαίνεται και από την εμπορική επιτυχία των βιβλίων και της ταινίας «50 αποχρώσεις του Γκρι». Όπως και παλιότερες ταινίες (π.χ. Deep Throat) υποσχέθηκε στο κοινό μια εκτόνωση της καταπιεσμένης σεξουαλικότητας και μια ευκαιρία για να μπουν αυτά τα θέματα στην κεντρική συζήτηση χωρίς ενοχές ή κόμπλεξ. Αυτή ακριβώς την ανάγκη εκμεταλλεύτηκε το επιτυχημένο μάρκετινγκ και γι’ αυτό βρήκε ανταπόκριση στο γυναικείο κοινό, αλλά και σε όσους δεν χωράνε στα κυρίαρχα σεξουαλικά πρότυπα. Δεν κατάφερε όμως να ανταποκριθεί σε αυτούς τους στόχους.
Η ανάγκη όμως παραμένει. Σίγουρα με την κρίση, οι γυναίκες όπως και οι άντρες της εργατικής τάξης έχουν να παλέψουν για να ξανακερδίσουν δικαιώματα και κατακτήσεις που αφορούν πιο άμεσα την επιβίωση και τις συνθήκες ζωής. Θα πρέπει όμως να προβληματίσει την Αριστερά και να γίνει συζήτηση με σοβαρούς όρους και για τη σεξουαλική απελευθέρωση.
Η σεξουαλική απελευθέρωση προϋποθέτει καταρχήν ένα περιβάλλον όπου η γυναίκα θα ορίζει το σώμα της (π.χ. δικαίωμα στην έκτρωση), δεν θα επηρεάζεται η διάθεσή της επειδή το σώμα της δεν είναι «όπως πρέπει», δεν θα υφίσταται βία για να συνεχίσει να έχει σύντροφο.
Κυρίως η σεξουαλική απελευθέρωση ξεκινάει όταν η γυναίκα απελευθερώνεται από τα πολλαπλά δεσμά και βάρη, όταν ζει σε ένα περιβάλλον ελευθερίας. Μέχρι τότε, το μόνο χρώμα που θα επικρατεί θα είναι οι 50 αποχρώσεις του γκρι!

https://dea.org.gr/οι-50-αποχρώσεις-της-κατάμαυρης-καταπίεσης

 

Ένας άνθρωπος ο οποίος αποφασίζει να ασχοληθεί σοβαρά με το bdsm και τον εναλλακτικό ερωτισμο γενικότερα έχει κατά τη γνώμη μου, κανει το πρώτο βήμα προς το να απελευθερωθει ο ίδιος.

Από τι; Ω από ένα κάρο πράγματα...

Ένας άνθρωπος που νιώθει, είναι ή πολεμάει να είναι ελεύθερος να ζήσει τη ζωή του όπως θέλει, να διαθέσει το σώμα του σε όποιον θέλει κ με όποιο τρόπο θέλει και που αφήνει πλέον πίσω του αυτές τις ρημαδες ενοχές της κανονικοτητας έχει κάνει ήδη ένα τεράστιο βήμα.

Η βασική αρχή είναι η εξής: οι άνθρωποι είναι ή πιο ρεαλιστικά, θα έπρεπε να είναι ελεύθεροι να κάνουν ο,τι θελουν. Ναι ο,τι θέλουν.

Οι ελεύθεροι όμως άνθρωποι ενοχλούν πολύ γιατί ελέγχονται δύσκολα. Και δεν τα λέω εγώ, τα λέει ωραιότατα στο Όνομα του Ρόδου.

Κάνεις λοιπόν το πρώτο βήμα.
"Το σώμα μου ανήκει σε εμένα και άμα γουστάρω του βάζω φωτιά και το καιω".
Χμ...τότε μήπως και το σώμα του γείτονα ανήκει στον ιδιο; Ενδιαφέρον.
Μήπως κ εκείνης της κακομοιρας που της είπαν να γίνει ξανθιά για να πουλάει περισσότερα κοσμήματα στο μαγαζί που δουλεύει για 300 ευρω;

Να το το δεύτερο βήμα.

Παρακάτω.
Είμαι γκει. Και να πάτε να γαμηθειτε όλοι. Αυτός είμαι.
Χμ...άρα είμαι ελεύθερος να σχετίζομαι με όποιον θέλω..;
Δλδ μπορώ να έχω σχέση και με ένα μαύρο;
Μήπως και με ένα μετανάστη; Ή κάποιον από διαφορετική τάξη από τη δική μου;

Ωπ τι έχουμε εδω; Αναρχία; πάρε λίγες ενοχές ακόμα μιας κ όλες οι υπόλοιπες δε σε έπιασαν. Πάρε λίγο ντροπή, πάρε λίγο.

Χμ.... άρα είμαι ελεύθερος. Και είναι κ ο άλλος ελεύθερος. Άρα μπορούμε και αξιζουμε να κάνουμε οτιδήποτε μας κάνει χαρούμενους. Ναι αλλά είναι και εκείνος ο μισθός που έχει φτάσει 200 ευρώ. Αλλά είμαι ελεύθερος κι ως ελεύθερος μπορώ να διεκδικήσω πράγματα για εμένα...

Δε θέλω να καταπιεστω άλλο. Πουθενά. Δε θέλω να καταπιεζεται και κανένας άλλος γιατί εγώ περνάω καλά έτσι και είμαι ευτυχισμένος άρα έτσι θα έπρεπε να ζουν και άλλοι. Όχι μόνο λίγοι. Όχι μόνο αυτοί οι λίγοι.

"Ναι αλλά ο θεός, ο γείτονας, ο κόσμος, η κοινωνία, ο δάσκαλος του χωριού, ΤΙ ΘΑ ΠΟΥΝ ΌΛΟΙ ΑΥΤΟΙ;"

Δεν με νοιάζει. Εγώ είμαι ελεύθερος. Είμαι ελεύθερος για εμένα και για άλλους και θα συνεχίσω να σκέφτομαι και να ζορίζω το μυαλό μου να πάει παρακάτω μέχρι να είναι όλοι ελεύθεροι.


Ανηκουμε σε εμάς. Και σε κανένα άλλο.

(Αφορμή για το παραλήρημα το κείμενο του @espimain <3 )

 

Όχι ημίμετρα πλιζ...

 

Μα γι αυτό σε ρώτησα και ζήτησα στην ουσία διευκρινήσεις. Αν είχα καταλάβει στο έπακρο τι λες δεν θα έθετα τόσες ερωτήσεις, ούτε θα είχαν δημιουργηθεί άλλες τόσες απορίες.
Δεν έλαβα θέση
Αν θέλεις και έχεις τη διάθεση να το αναλύσεις, αν πάλι δεν θέλεις σεβαστό.

 

Αυτό που είπα είναι ότι η εμφάνιση δεν μας δίνει επαρκή ,ίσως και καθόλου στοιχεία του χαρακτήρα.
Αυτό που μας δίνει στοιχεία, είναι οι απόψεις.
Με καταλάβατε τώρα;

Επίσης, δεν ζητήσατε διευκρινήσεις. Τοποθετηθηκατε

 

Αν και διαφωνώ, ναι κατάλαβα, ευχαριστώ

 

Έχω πάψει να κρίνω τους ανθρώπους από τα ρούχα τους.....Ο καθένας βέβαια όπως νομίζει

 

Πιστευω οτι όλοι μας είμαστε όλων των αποψεων. ο καθένας είναι ένας καμβάς που δεν καλουπωνεται.

 

με την πάροδο του χρόνου έχω κάνει μεγάλες προόδους στο τρόπο σκέψης μου και έχω γίνει πιο.... συντηρητικός.

με την πάροδο του χρόνου μετατοπίστηκα πολιτικά μέσα σε ένα φάσμα ιδεών που άλλαξε και αλλάζει διαρκώς. με βάση τη θεωρία της σχετικότητας δεν είμαι σίγουρος εάν αυτό μετατοπίστηκε σε σχέση με μένα ή εγώ σε σχέση με αυτό ή και και τα δύο ταυτόχρονα. άντε τώρα να ορίσεις σήμερα τι είναι προοδευτικό και τι συντηρητικό.

ενδυματολογικά παρέμεινα σταθερός και έτσι σε κάποιες περιόδους και σε κάποια περιβάλλοντα θεωρήθηκα συντηρητικός και άλλοτε προοδευτικός.

μέσα από τα διάφορα στάδια εξέλιξης της ζωής μου, περνώντας μέσα από μετακινήσεις, δεσμεύσεις και ανατροπές, συμπεριφέρθηκα συντηρητικά απέναντι στα εύκολα και ανατρεπτικά στα δύσκολα...και είμαι καλά!

σεξουαλικά παρέμεινα σταθερός στις επιθυμίες μου (η σταθερότητα είναι έκφραση συντηρητισμού ακόμα και αν είναι προσανατολισμένη στο εναλλακτικό; )

αυτά ξέρω για μένα.για το τι είναι οι άλλοι δεν έχω την υπεροψία να εκφέρω γενική άποψη. αλλά ούτε με ενδιαφέρει.

συνηθέστερα συναντώ αναντιστοιχίες παρά συνέπεια και συγκροτημένες συμπεριφορές με βάση το δίπολο που τέθηκε από το νήμα.