Απόκρυψη ανακοίνωσης

Καλώς ήρθατε στην Ελληνική BDSM Κοινότητα.
Βλέπετε το site μας σαν επισκέπτης και δεν έχετε πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη μας!

Η εγγραφή σας στην Online Κοινότητά μας θα σας επιτρέψει να δημοσιεύσετε νέα μηνύματα στο forum, να στείλετε προσωπικά μηνύματα σε άλλους χρήστες, να δημιουργήσετε το προσωπικό σας profile και photo albums και πολλά άλλα.

Η εγγραφή σας είναι γρήγορη, εύκολη και δωρεάν.
Γίνετε μέλος στην Online Κοινότητα.


Αν συναντήσετε οποιοδήποτε πρόβλημα κατά την εγγραφή σας, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας.

Είναι ο "πόνος" Γέφυρα??

Συζήτηση στο φόρουμ 'Σαδομαζοχισμός' που ξεκίνησε από το μέλος Saint Agriel, στις 2 Φεβρουαρίου 2007.

  1. Saint Agriel

    Saint Agriel New Member

    ΕΙΝΑΙ Ο ΠΟΝΟΣ "ΓΕΦΥΡΑ" ??
    ---------------------------------------------------------------------------------------------------
    Προσπαθώντας απ' τη σκοπιά του Master, να προσεγγίσω την λεπτή έννοια του "πόνου" ώς "γέφυρα" επικοινωνίας ανάμεσα σε μία "Κυρίαρχη" προσωπικότητα και την αντίστοιχη "υποτακτική", ωφείλλω να ξεκαθαρίσω εξ' αρχής πως σε καμμία περίπτωση δέν αναφέρομαι στον "επαγγελματία" του χώρου, καθώς οποιοσδήποτε και κάτω απο ειδική εκπαίδευση μπορεί να το κάνει, χωρίς κατ'ανάγκην να "ανήκει" στον συγκεκρημένο χώρο.
    Επομένως αναφέρομαι αποκλειστικά στους εκ φύσεως ανήκοντες στον χώρο, φυσικά, ψυχικά , και πνευματικά. Θα ήταν σοβαρή παράλλειψη βέβαια άν δέν έκανα
    κάποια στοιχειώδη έστω αναφορά στις υπαρκτές "διαφορές" μεταξύ τών εκ πεποιθήσεως Master κυρίως, όπου για διαφορετικούς λόγους ο καθένας κινούντε παράλληλα στον BDSM χώρο, και γενικά μιλώντας μπορούμε να διακρίνουμε σε δυο κατηγορίες. Σ'εκείνη που Κύριο "στόχο" της έχει την επικοινωνία και την"αλληλοκάλυψη" αμφοτέρων των αναγκών "Κυρίαρχου" και " κυριαρχομένου", και στην άλλη της οποίας κίνητρο αποτελεί η κάλυψη καθαρά "προσωπικών" αναγκών και επιδιώξεων. Συνεπώς αυτό το πόνημα καμμία σημασία δε θα μπορούσε να έχει για την δεύτερη κατηγορία, χωρίς αυτό να σημαίνει πως είναι κατα τί κατώτερη της πρώτης. Απλά αλλάζει το κίνητρο κάτι που είναι απολύτως θεμιτό, απλά δέν χρειάζετε την όποια "γέφυρα" για να λειτουργήσει. Τελειώνοντας λοιπόν με την κατα κάποιο τρόπο "αναγκαστική" εισαγωγή μου, μπαίνω στο Κυρίως θέμα. Μπορεί λοιπόν ο "πόνος" να λειτουργήσει ως "γέφυρα" επικοινωνίας , να γίνει με δυό λόγια ο "σύνδεσμος" εκείνος που θα μπορούσε να πετύχει την στο μέτρο πάντα του δυνατού "κάλυψη" των αναγκών, τόσο της Κυρίαρχης προσωπικότητας όσο και της κυριαρχουμένης?? Μπορεί ο "πόνος" να γίνει η "γεννεσιουργός αιτία" για μιά διαρκή και επιτυχημένη σχέση η οποία να καλύπτει πλήρως και τα δύο μέρη τόσο σωματικά, όσο και (κυρίως) πνευματικά?? Νομίζω πως Ναί...αρκεί να εμβαθύνει κανείς στην έννοια "πόνος"
    και να τήν ανακρίνει υπο το πρίσμα της καθαρά "Φυσικής" επιλογής όπως άλλωστε και αδιαμφισβήτητα είναι. Ο Πόνος είναι παιδί και δημιούργημα αυτής της ίδιας της ζωής με σκοπό να λειτουργεί ως "φίλος" , "σύμβουλος", και "βοηθός". Κανείς ασφαλλώς δε θα κατηγορήσει την φύση για "σκληρότητα" όταν δια του πόνου επιχειρεί να "διασφαλίσει" την ομμαλή εξέλληξη της υγείας, και της ίδιας της υπάρξεως του οιουδήποτε και για οποιοδήποτε λόγο θα μπορούσε να βρίσκεται υπο απειλή. Ίσως θα μπορούσε να φανεί απο σκληρό έως οδυνηρό κατα περίσταση, όμως ουδείς δύναται να αμφισβητήσει το "κίνητρο" της Φύσης που είναι η "προστασία" εκείνου που θα κινδύνευε με ανεπανόρθωτη βλάβη. Κι εδώ ο "πόνος" δείχνει τον αληθινό του "προστατευτικό" χαρακτήρα αλλα και την "συμβουλευτική" του πλευρά δρώντας ώς "φίλος" μαζί και "Δάσκαλος". Αλλά θα μπορούσε να αναρρωτηθεί κανείς, μα τίνως "φίλος" η "Δάσκαλος" θα μπορούσε να είναι ο Πόνος?? Του "Κυρίαρχου" ?? Του "κυριαρχομένου" ?? Η απάντηση είναι και των δύο!!
    Η φύση έχωντας προικίσει ιδιαίτερα τον άνθρωπο με την ικανότητα της διάκρισης και της έρευνας τον παροτρύνει να εμβαθύνει στα μυστήρια του ίδιου της του "σώματος" του ίδιου του "πυρήνα" της, με μοναδικό στόχο αυτό το πλέον προικησμένο παιδί της που ονομάζεται
    Άνθρωπος να την "γνωρίσει" στην "ουσία" της σε όλο της το βάθος. Γιατι έτσι και μόνο έτσι θα φτάσει κάποια στιγμή να "γνωρίσει" τον ΙΔΙΟ τον εαυτό του. Όσο λοιπόν θα υπολλειπόμαστε αυτής της γνώσης , η φύσις δια του "πόνου" θα μας υπενθυμίζει αυτό το καθήκον ήτε "Κυρίαρχοι" είμαστε ήτε "κυριαρχούμενοι". Ας δούμε λοιπόν τώρα πρακτικά το όλο θέμα απο τη σκοπιά του Master. Εκπροσωπόντας ο Master την ίδια τη φύση ώς "γεννεσιουργό" αιτία του πόνου , διαπιστώνει δια της εμπειρίας πώς ο ίδιος δέν θα είχε κανέναν απολύτως λόγω υπάρξεως χωρίς την παρουσία και ύπαρξη του αντιθέτου πόλου ,ο οποίος δέν είναι άλλος απο το "υποτασσόμενο". Ο "ΚΥΡΙΑΡΧΟΣ" έχει λόγο ύπαρξης εκ της παρουσίας της "ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΗΣ" οντότητος, κι εκείνη πάλι ωφείλει την ύπαρξή της στην ΙΔΙΑ τη ΦΥΣΗ, η οποία αποκαλύπτεται ΖΩΣΑ δια του "Κυριάρχου". ΙΣΟΤΙΜΑ λοιπόν και ΙΣΟΔΥΝΑΜΑ είναι κατα την Φύσιν τα δύο μέρη, αφου το ένα συμπληρώνει και ολοκληρώνει το άλλο. Εκείνο που αλλάζει, που διαφοροποιεί τους δύο αυτούς αλληλοεξαρτώμενους πόλους, είναι οι ΡΟΛΟΙ οι οποίοι καθορίζοντε απο εξατομικευμένες τάσεις και ανάγκες, ανάλογες πάντοτε με τη φύση και την ατομικότητα (προσωπικότητα) των μερών.
    Συνδετικός λοιπόν κρίκος ο "ΦΙΛΟΣ" και "ΔΑΣΚΑΛΟΣ" πόνος. Ο μεν Master χειριζόμενος επιδέξια τον "πόνο" ώς φίλος και σύμβουλος, η δέ "υποτακτική" οντότης ανακαλύπτοντας το "φυσικό" της σώμα αρχικά, και δι αυτού τον καθοριστικό και απόλυτο "δεσμό" του με την ψυχή και το πνεύμα, τείνουν αμφότεροι προς την επίγνωση της απολύτου ενότητος των δύο "φαινομενικά" αντιθέτων ατομικοτήτων, και στη συνέχεια στην "βίωση" του ΑΠΟΛΥΤΟΥ ανθρώπου , την ανακάλυψη του "αγνωστου" έως πρίν ΕΑΥΤΟΥ. Μεγαλύτερο επίτευγμα δέν μπορεί να υπάρξει για τον Άνθρωπο υπο τις σημερινές συνθήκες, κατα την γνώμη του γράφοντος !! ΝΑΙ!! Ο ''πόνος" ΕΙΝΑΙ η "ΓΕΦΥΡΑ" που μπορεί να μας οδηγήσει πέρα απο τον "εν αγνοία" Άνθρωπο, σ'εκείνον που μέλλεται να κυβερνήσει κάποτε το σύμπαν!!!
    ---------------------------------------------------------------------------------------------------
    Δικός σας "Saint Agriel"
     
    Last edited by a moderator: 29 Οκτωβρίου 2011
  2. MsAliki

    MsAliki Regular Member

    Πιστεύω πως ναι, ο πόνος είναι ένας τρόπος με τον οποίο δημιουργείται μία άλλη διάσταση στη σχέση. Φυσικά όταν έχει να κάνει με punishment και όχι με play διότι έτσι ο υποτακτικός καταλαβαίνει, παίρνει το μάθημά του και προσπαθεί να γίνει καλύτερος.
    Θα απλουστεύσω λίγι το θέμα δίνοντας ένα απλό παράδειγμα:
    Τη σχέση Μητέρας-παιδιού.
    Η απόλυτη αγάπη κι'όμως, ποιά Μητέρα είναι αυτή που δεν "τις έχει βρέξει" στο κωλαράκι του μικρού της για να καταλάβει οτι έκανε χαζομάρα και οτι δεν πρέπει να την επαναλάβει?
    Κάπως έτσι πιστεύω πως λειτουργεί και μία D/s σχέση.
     
  3. Astir

    Astir Guest

    Αυτοσκοπός να μην είναι.

    Α.
     
  4. female

    female Contributor



    Περί πόνου και sm σε μια σχέση δεν θα μπορούσα ποτέ να έχω προσωπική άποψη, παρά μόνο να διαβάζω προσπαθώντας να κατανοήσω. Αυτό όμως το παράδειγμα μόνο ως λογοτεχνική προτροπή και πολύ χαριτωμένη role-play σκηνή προς υπό θα μπορούσα να το εκλάβω, ως "Είσαι άτακτο παιδάκι και θα τις φας" role-play κατάσταση. Αν αρέσει στους κοινή συναινέσει συμμετέχοντες, καλή τους διασκέδαση, ή καλό τους σωφρονισμό.


    Οι σχέσεις γονέων και παιδιών ΔΕΝ είναι έτσι, ούτε πρέπει να είναι έτσι.
    Στη σχέση μεταξύ γονέων και παιδιών το spanking ΔΕΝ είναι αναγκαία κατάσταση. Συμβαίνει, ως τιμωρία, πολλές φορές πιθανώς. Επειδή γίνεται, αυτό δεν το κάνει και σωστό --- κάθε άλλο. Και δεν είναι ΟΛΕΣ οι μητέρες ή ΟΛΟΙ οι πατεράδες που χτυπούν τα παιδιά ως μέσον σωφρονισμού. Και το να το κάνουν είναι, κατά τη γνώμη απολύτως λάθος.

    Η σύγκριση του μεγέθους και της δύναμης, καθώς και της δύναμης ψυχικής επιβολής του γονέα (και κάθε άλλου ενήλικου -- παππού, δάσκαλου κλπ.) και του παιδιού είναι τόσο άνιση που κάθε μορφή βίας του γονέα προς το παιδί είναι υπερπολλαπλάσια αυτής κάθε άλλης σχέσης.

    Ναι, συχνά το παιδί σε "βγάζει από τα ρούχα σου" με την υπερκινητικότητά του, με τις αταξίες του, με την αμφισβήτησή του. Το να το χτυπήσω είναι δική μου ΑΔΥΝΑΜΙΑ και ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ να μπορέσω να του επιβληθώ με τη λογική ή με μη βίαιους τρόπους. Το να καταλήξω ως γονέας σε σωματική τιμωρία δεν γίνεται γιατί έτσι είναι σωστό αλλά γιατί εγώ είμαι ανίκανη να λειτουργήσω αλλιώς -- κι αυτό δεν το κάνει σωστό, κάθε άλλο. Το παιδί δεν διάλεξε να είναι σε σχέση μαζί μου, εγώ το επέλεξα. Το παιδί δεν έχει σχέση ισότητας μαζί μου, καθόλου, αντιθέτως, η ύπαρξή του είναι απολύτως εξαρτώμενη από εμένα, σε κάθε πλευρά της ζωής του. Χτυπώντας το, καταχρώμαι την πολλαπλάσια ισχύ που έχω πάνω του --- μόνο και μόνο γιατί είμαι ανίκανη να διαχειριστώ το θυμό μου αλλιώς. Το οτι το κάνουν κι άλλοι, το οτι γίνεται, αυτό δεν νομιμοποιεί τη βία μου προς το παιδί σε καμία περίπτωση. Και φυσικά μόνο ένδειξη αγάπης δεν είναι.

    Και φυσικά η πρόκληση πόνου σε ένα παιδί δεν νομίζω οτι έχει τίποτα κοινό με την θέση του Saint Agriel ο οποίος θέτει την ισοτιμία και την ισοδυναμία ως απαραίτητη προϋπόθεση. Εγώ προσωπικά δεν τις "βρέχω" ούτε στο σκύλο μου (όχι... συμβολικό "σκύλο" αλλά πραγματικό) και γι΄ αυτό το λόγο.

     
  5. sapfw

    sapfw Hard to handle Contributor

    Απάντηση: Είναι ο "πόνος" Γέφυρα??

    εγώ συνεχίζω να μην καταλαβαίνω γιατί πρέπει να σφαδάζω από τους πόνους κάθε φορά που έχω περίοδο...
     
  6. skia

    skia Contributor

    μήπως έχεις δυσμηνόροια? 
     
  7. sapfw

    sapfw Hard to handle Contributor

    Απάντηση: Re: Είναι ο "πόνος" Γέφυρα??

    έστω κι έτσι, εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω πως ο συγκεκριμένος πόνος:

     
  8. Saint Agriel

    Saint Agriel New Member

    "Και φυσικά η πρόκληση πόνου σε ένα παιδί δεν νομίζω οτι έχει τίποτα κοινό με την θέση του Saint Agriel ο οποίος θέτει την ισοτιμία και την ισοδυναμία ως απαραίτητη προϋπόθεση"
    ************************************************
    Έτσι ακριβώς είναι αγαπητή μου female, και χαίρομαι ιδιαίτερα που
    προσέξατε αυτό το σημείο, γιατί σ'αυτό τον παράξενο κόσμο
    του BDSM style όσοι δεν έχουν η δέν μπορούν να κατανοήσουν τη σοβαρότητα αυτής της ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΗΣ (ΙΣΟΤΙΜΙΑ, ΙΣΟΔΥΝΑΜΙΑ) απλά ματαιοπονούν. Φιλικά Δικός σας.
     
    Last edited: 3 Φεβρουαρίου 2007
  9. Maley

    Maley Contributor

    ..αν και πιστευω οτι η MsAliki δεν εννοουσε οτι μια σχεση D/s ειναι αναλογη μιας σχεσης γονεα/παιδιου, η αποψη της female με βρισκει απόλυτα συμφωνο..
     
  10. isnogood

    isnogood afterall, true love is the ultimate fantasy Contributor

    το ιδιο και εμενα σε οτι εχει αναφερει η female .... συμφωνω απολυτα
     
  11. lara

    lara Αυτοδεσποζόμενη Contributor

    Και Ο Κύριος και εγώ συμφωνούμε απόλυτα με τα ποιο πάνω και βάση τέτοιων αρχών μεγαλώνουμε τα παιδιά.