Είναι kinky;

 

Τι γνώμη έχετε;
Είναι kinky να μας ακούνε οι άνθρωποι με πραγματικό ενδιαφέρον και να νοιάζονται ειλικρινά;
Αν το bondage είναι πια συνήθης πρακτική στις ερωτικές σχέσεις μήπως ο σεβασμός, η φροντίδα, η αποδοχή είναι πιο kinky κι από τα πιο kinky;

Τελικά τι είναι kinky;

Το "διαφορετικό" ή το "βρώμικο" ή μήπως κάτι άλλο;

(Καιρό είχα ν' ανοίξω θέμα. Ελπίζω να σας άρεσε)

 

ειναι υποκειμενικο γι αλλον ειναι για αλλον ειναι το βρωμικο γι αλλον διαφορετικο σαν τα αυγα αλλος τα τρωει βραστα αλλος τηγανητα αλλος δεν τα τρωει καθολου....
το διαφορετικο του ενος μπορει να μην ειναι για τον αλλο

 

Κινκυ ειναι να κανεις mainstream κατι που δεν ειναι για ολους
και να αναρωτιεσαι γιατι η κουτση Μαρια εχει αλοιωσει καθε εννοια και νοημα.

 

Αυτός ο προβληματισμός είναι του στυλ

«Βαζεις ντομάτα στο πιτόγυρο ή το πιτόγυρο στη ντομάτα»

 

Αυτό το "καθένας όπως θελει" μοιάζει "δημοκρατικό" αλλά δεν είναι.

Ο ένας θα λέει την "Δευτέρα" Κυριακή και άλλος θα πει κάποια στιγμή "έκλαιγε και φώναζε ΜΗΗΗ, άρα γούσταρε".

Φροντιστηριο, εντατικά Η δρόμο. Απλό.

 

Έχει ενδιαφέρον πως τα ανθρώπινα δρώμενα υπόκεινται σε μία άρρητη (και πολλάκις ανομολόγητη) ιεραρχία. Τα παράπονα ανήκουν σε αυτήν εξίσου.

Κάποιος παραπονιέται πως δεν τον ακούν "ειλικρινά". Είθισται τα παράπονά μας να εκπηγάζουν από την προσωπική μας εμπειρία, είτε το παράπονό μας εν τέλει μετουσιωθεί σε συλλογικό ενδιαφέρον είτε μορφοποιηθεί σε κουλτουριάρικο ή μη πικρο-κυνισμό. Παραπονιέται, λοιπόν, ορμώμενος από το "γράψιμο" που έχει φάει ή που νομίζει πως έχει φάει (ανάλογα με το πόσο το χτύπημα του ποδιού στο πάτωμα σιγονταρίστηκε/επιβραβεύτηκε ή κόπηκε ασυζητητί παιδιόθεν) από συγκεκριμένο πρόσωπο/πρόσωπα.

Το ίδιο άτομο, όταν βρεθεί ενώπιον ατόμου που δεν αισθάνεται τίποτα ιδιαίτερο γι' αυτό ή δεν εξυπηρετεί με κάποιο τρόπο το ευρύτερο ή ειδικότερο πλάνο προτεραιοτήτων του, θα πράξει αυτό για το οποίο παραπονιέται. Η ιεράρχηση της χρησιμότητας και ανάγκης.

Επίσης, τι ορίζει κάποιος "ειλικρινή" ακρόαση? Το ερώτημα, μολονότι μη ρητορικό εξαιτίας της έλλειψης δυνατότητας μονολεκτικής αποκρίσεως, ωστόσο δεν υπόκειται στην επιτακτικότητα απαντήσεως, καθώς είναι ευδιάκριτος ο διάχυτος υποκειμενισμός της ερμηνείας.

Αν είσαι γατονάκι μπορείς ακόμα και να προσομοιώσεις το εξωτερικό μορφολογικό πακετάκι που σηματοδοτεί ενδιαφέρον για τον ακροατή και ο δεύτερος να αισθανθεί ευγνώμων (το ίδιο πακετάκι που Αμερικανοί και αμερικανίζοντες έχουν κάνει λάβαρο για να διακρίνουν ποιος λέει αλήθεια και ποιος όχι, ποιος ενδιαφέρεται για σένα και ποιος όχι, στάση σώματος, εκφράσεις, και άλλες φραγκολεβάντικες στερεοτυπολατρείες).

Μπορεί ο δεύτερος, όμως, να έχει καλή σχέση με το ένστικτό του και να το ψιλιαστεί.

Μπορεί ειλικρινής ακρόαση να σημαίνει για κάποιους να συγκλίνουν οι θέσεις/σκοποί/κουσούρια/κοσμοθεάσεις.

Μπορεί ειλικρινής ακρόαση να είναι η εγωκεντρική αντίληψη πως μπορείς να συμπαθηθείς από όλους, να ακούς όλους, αλλά να μην έχεις ακόμα γευτεί το κόστος μίας τέτοιας στρατηγικής υπερ-επέκτασης.

Και άλλα ποικίλα μπορεί...


Ποικίλα πράγματα μπορεί να εκληφθούν για τον καθένα ως βιτσιόζικα. Ωστόσο, το ίδιο το μικρό φούντωμα στο στήθος από μόνο το συνειρμικό άκουσμα της λέξης έχει τη δική του ιδιοσυγκρασιακή αξία.

Σ' ευχαριστώ @SAP

 

Κίνκι είναι όταν ανοίγουμε τα πατζούρια και τα παράθυρα να μπει ήλιος και καθαρός αέρας...
Μπορεί να είναι μια καλή αρχή...
Το τι βλέπουμε στο φως και πώς ανασαίνουμε είναι μετά...
Είναι άλλο θέμα...

 

... το λες και sapiosexual!!!